Καλή ανάγνωση🖤
"Έλα κοπέλα μου, έφτασες;" ρωτάει η αδελφή της στο τηλέφωνο. Η ώρα κόντευε να πάει μεσάνυχτα και εκείνη ήταν ακόμα στην στάση λίγο πιο μακριά από το σπίτι της αδελφής της. Ο νυκτερινός αέρας διαπέρασε το λεπτό μπουφάν της και την ανάγκασε να τυλίξει τα χέρια της γύρο της περισσότερο.
Η Νικολέτα είναι η μεγαλύτερη αδελφή της οικογένειας, ήταν σύζυγος ενός ανθρώπου μάλαμα και πλέον - ξανά- λεχώνα. Μόλις έφερε στον κόσμο ένα αξιαγάπητο κοριτσάκι, που ακόμα δεν γεννήθηκε σέρνει από την μύτη τον Μάρκο.
"Όχι Νικολέτα μου, είμαι στην στάση τώρα.." έχει πάει έντεκα μισή η ώρα και το λεωφορείο ακόμα να εμφανιστεί, που σημειωτέον έχασε και το επόμενο έρχεται σε τριάντα λεπτά.. -Α, μα τι τέλεια!
"Να στείλω τον Μάρκο να σε πάει με το αυτοκίνητο; Δεν είναι τίποτα!" λέει η Νικολέτα, μα αυτό δεν γινόταν, άλλωστε ήταν άτομο που δεν του άρεσε να στηρίζεται σε κάποιον. Έστω και αυτό θα το καταφέρει μονής της. Σιγά, μπορούσε να πάει μόνη της μέχρι το σπίτι της. Δεν ήθελε να σηκώσει τον άνθρωπο από το κρεβάτι του για χάρη της. Θα έρθει το ριμαδι, τι στο καλό;
"Να αφήσεις το γαμπρό μου ήσυχο ακούς; Έκανε αμάν μέχρι να φύγω!" είπε και γέλασε με την συμπεριφορά του γαμπρού της. Δεν έβρισκε την ώρα να κρατήσει την κόρη και την γυναίκα του στα χέρια του. Η αλήθεια είναι ότι και εκείνη πήγε και έκατσε εκεί ως αργά, και εκείνος ήταν αναγκασμένος να ασχολούνταν μόνο με τον μικρό Άρη, που μάλλον του έκανε τα νεύρα τσατάλια.
"Τι λες παιδάκι μου; Ποιος το είπε αυτό;" την ακούει ξαφνιασμένη μέσα από το ακουστικό.
"Πες τα ρε Άρτεμης Δεν με αφήνει να την κουτουπώσω τόσην ώρα!" φωνάζει ο Μάρκος μέσα από την γραμμή και η κοπέλα άρχισε να γελά ασταμάτητα μόνη της στην στάση του λεωφορείου.
Τους το κλείνει στα μούτρα, κουνώντας το κεφάλι της πέρα δώθε, μια ζωή αδιόρθωτοι αυτοί οι άνθρωποι!
Έσφιξε ακόμα περισσότερο το μπουφάν της πάνω της σε σημείο που να μην πήγαινε άλλο.
Στην στάση έγραφε πως το επόμενο θέλει αλλά είκοσι λεπτά, μα αμέσως έγινε μια εναλλαγή σε τριάντα λεπτά, και η ώρα ήταν ήδη δώδεκα τα μεσάνυχτα. Έλεος με αυτά τα λεωφορεία πια! σκέφτηκε.
Έκανε να πάει λίγο προς τα μέσα στη στάση για να μην την πιάνει το ρεύμα που λυσσομανά και έμεινε εκεί κρυμμένη από τον αέρα.
Κάτι περίεργοι τύποι πέρασαν από μπροστά της και σφύριξαν πρόστυχα προς το μέρος της..
Τους αγνόησε επιδεικτικά και κοίταξε αλλού..
Ο Ορέστης, αν και τα μέρη του ήταν σε άλλες περιοχές, η υπηρεσία του για εκείνο το βράδυ ήταν κάτω από το σπίτι της. Είχαν δεχτεί κλήση ότι κάτι περίεργο συμβαίνει στην περιοχή και η ομάδα ΔΙ.ΑΣ έσπευσε να βοηθήσει.
Η Άρτεμης μετά από ταλαιπωρία φτάνει κοντά στο σπίτι της, μετά το δείπνο με την αδελφή της και την οικογένεια της. Ξέρει πως η μητέρα της θα έχει ανησυχήσει πολύ και για αυτό αρχίζει και αυξάνει το βήμα της.
Μια παρέα μεθυσμένων νεαρών την είχαν ακολουθήσει, πολύ πιο πριν εκείνη το καταλάβει. Ο ένας μαλιστα την είχε βάλει για τα καλά στο μάτι.
Εκείνος ήταν καθισμένος πάνω στο μεγάλο δίκυκλο συνομιλώντας με τον συνάδελφό του, Δημήτρη, και κολλητό του φίλο. Η υπόλοιποι ομάδα ασχολούνταν με τον ασύρματο και τις κλήσεις που λάβαιναν, ενω εκείνοι είχαν αρχίσει την ψηλή κουβεντούλα..
Η παρέα των μεθυσμένων νεαρών διαλύθηκε, μα ο ένας από αυτούς δεν δίστασε να συνεχίσει να ακολουθεί την κοπέλα. Η Άρτεμης έτρεξε προς το στενό που βρισκόταν το σπίτι της όταν κατάλαβε πως κάποιος την ακολουθεί και ένα ελαφρύ τρέμουλο διαπέρασε το καλλίγραμμο κορμί της. Επιτέλους έφτασε στο στενό που οδηγούσε στην είσοδο της πολυκατοικίας της. Πρόσεξε την αστυνομία να έχει κυριολεκτικά, αράξει σε μια γωνιά, μα δεν μπόρεσε να μην θαυμάσει εκείνο το πανέμορφο γοητευτικό πρόσωπο που είχε στραφεί πάνω της καθώς εκείνη έτρεχε να προλάβει να φτάσει εγκαίρως στο σπίτι της. Το γοητευτικό χαμόγελό του την έκανε να κοκκινίσει και να κοιτάξει κάτω από την ντροπή. Ο Ορέστης χαμογέλασε ακόμη περισσότερο με την κίνηση της κοπέλας με τα μεγάλα μπλέ μάτια, αφού το πρόσωπο της φωτιζόταν από το αχνό φως του δρόμου. Ο Δημήτρης αμέσως κατάλαβε τι παίχτηκε με τον φίλο του και τον χτύπησε στο μπράτσο γελώντας.
Λίγο ακόμα και η Άρτεμης θα έφτανε στο σπίτι στης όμως ένα ξαφνικό τράβηγμα έκανε την κοπέλα να χάσει την γη κάτω από τα πόδια της. Οι κόρες των ματιών της άνοιξαν διάπλατα όταν το χέρι του άγνωστου νεαρού τυλίχτηκε γύρο από το στόμα της με σκοπό να μην ουρλιάξει από τον φόβο της. Το χέρι του την έσφιγγε δυνατά και τα κατακόκκινα μάτια του έπεσαν πάνω της σαν κεραυνός. "Έχεις ωραίο περπάτημα, το ξέρεις;" της είπε και άρχισε να την περιεργάζεται πρόστυχα από πάνω μέχρι κάτω. Ο πόθος του για εκείνη την κοπέλα ξεκίνησε καιρό πριν, μα τώρα ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για εκείνον να πράξει ότι είχε στο μυαλό του.
Τα μάτια του Ορέστη έμειναν κενά αφού η όμορφη κοπέλα εξαφανίστηκε από την οπτική του. Αλλού πήγαινε και αλλού πήγε, σκέφτηκε.
Ο τύπος ήδη είχε ξεγυμνώσει την κοπέλα από το μπουφάν της και αμέσως αμέσως έκανε να βγάλει και την μαύρη κολλητή μπλούζα της. Το χέρι του δεν έφυγε στιγμή από πάνω της όσο κι αν εκείνη πάλευε για να ξεφύγει από τα δεσμά του.
Ήταν δυνατή και το ήξερε, το μόνο πράγμα που έπρεπε να κάνει ήταν να μαζέψει όλο το κουράγιο της και να χτυπήσει τον άγνωστο μυώδη άντρα εκεί που δεν βλέπει ο ήλιος και θα έτρεχε γρήγορα προς το σπίτι της στο δίπλα ριμαδοστενό!
Και έτσι έκανε αφού η δυνατή φωνή της, χάιδεψε τα αφτιά του Ορέστη καθώς και όλης της ομάδας των αστυνομικών.
"ΑΣΕ ΜΕ!" ούρλιαξε η κοπέλα και τον χτύπησε στο ευαίσθητο σημείο του. Εκείνος έκανε πίσω από τον πόνο και κάποιες βρισιές έφυγαν εσκεμμένα από το στόμα του. Η Άρτεμης πανικόβλητη, έκανε όπως όπως να μαζέψει το μπουφάν της από την άσφαλτο μα εκείνος την πρόλαβε και τύλιξε τα μεγάλα χέρια του βίαια γύρο της.
Ενα κύμα ανακούφισης την διαπέρασε όταν άκουσε τον χαρακτηριστικό ήχο των μηχανών της αστυνομίας που τους περικύκλωσαν με μιας. Ο άγνωστος αμέσως μάζεψε τα χέρια του από εκείνη και έκανε βήματα πίσω ενώ εκείνη πρόσεξε το έντονο βλέμμα του που έπεσε πάνω της.
Οι αστυνομικοί κατέβηκαν από τις μηχανές τους και έφτασαν κοντά τους. Εκείνη αμέσως κατάλαβε πως το στήθος της ήταν κάπως ακάλυπτο και έσπευσε να το μαζέψει. "Τι γίνεται εδώ;" άκουσε την φωνή του για πρώτη φορά. Τα ματιά της έπεσαν περίεργα πάνω του για να βεβαιωθεί ότι αυτή η μπάσα φωνή έρχεται από εκείνον.
"Τίποτα κυρίε αστυνόμε. Εδώ" γυρνάει προς το μέρος της "..τα λέγαμε με την κοπέλα μου" είπε και πήγε να κάνει βήμα να πάει κοντά της. Εκείνη του έριξε ένα αβέβαιο βλέμμα και έκανε πίσω. Ο Ορέστης το παράτησε αμέσως.
Έπιασε απο το μπράτσο τον άγνωστο και τον έσυρε μακριά από την κοπέλα η οποία τους κοίταζε μαρμαρωμένη.
"Είσαι καλά;" άκουσε έναν άλλον αστυνομικό να την ρωτά.
Δεν ήξερε αν είναι καλά, κάποιος πήγε να της κάνει κακό.. Τι θα είχε συμβεί αν δεν ήταν στη γωνία αυτοί οι άνθρωποι;
"Είμαι καλά.." είπε όπως όπως..
"Πρέπει να πάμε στο τμήμα" τον άκουσε να λέει.
"Γιατί;" τον κοίταξε τρομαγμένη, δεν ήθελε να ξανά πάει στο τμήμα.. δεν άντεχε εκείνο το μέρος.
"Πρέπει να καταθέσεις! Αυτό λέγεται απόπειρα βιασμού." μίλησε στην κοπέλα σοβαρά με τα μάτια του να την κοιτούν αυστηρά. Ο Δημήτρης πρόσεξε την ταραχή της κοπέλας μετά το άκουσμα της λέξεις βιασμού, και έσπευσε να την καθησυχάσει.
"Δώσε μου το ονοματεπώνυμο σου, και πέρνα αύριο από το τμήμα." είπε εκείνος με σταθερή φωνή.
Ο Ορέστης από την άλλη είχε ήδη εφαρμόσει πάνω στον μεθυσμένο νεαρό αυτό που λέμε 'κατάχρηση εξουσίας'. Με δύο γερές μπάτσες έκανε τον νεαρό σε μια γωνιά να συνέλθει, αλλά όχι μόνο αυτό. Κάλεσε περιπολικό για τον πάνε κατευθείαν στο τμήμα για να του δείξει πόσο λάθος είναι να πλησιάζει κανείς μια κοπέλα το βράδυ ενώ είναι μόνη της.
Μόλις το περιπολικό πήρε τον μεθυσμένο για το τμήμα, ο Ορέστης πήγε ξανά στο μέρος όπου ήταν οι υπόλοιποι συνεργάτες του.
"Που πήγε;" ρώτησε σαστισμένος καθώς είδε πως η κοπέλα δεν ήταν πουθενά. Πληροφορήθηκε πως κοπέλα με τα πανέμορφα μάτια ήταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση και πώς την άφησαν να φύγει, χωρίς πρώτα να περάσει από το τμήμα.
"Καλά ρε είστε ηλίθιοι;" ρώτησε χωρίς καν να περιμένει απάντηση. Ήξερε πως οι συνάδελφοι του δεν ήταν και τα πρώτα σαΐνια. "Πώς σκατά θα μάθουμε τώρα για το κωλόπαιδο στο τμήμα;" φώναξε και πήγαινε πάνω κάτω από τα νεύρα του.
Ήταν όμως αυτός ο πρώτος λόγος του θυμού του; Ο Δημήτρης ήξερε. Σίγουρα, ο Ορέστης δεν ήταν άτομο να γουστάρει τέτοιου είδους συμπεριφορές. Καθώς οι υπόλοιποι αστυνομικοί έφυγαν χεσμενοι από το μέρος εκείνο, ο Δημήτρης έδειξε στο φίλο του εκείνο που ήθελε να μάθει σαν τρελός.
"Άρτεμις Αυγερινού." ψιθύρισε και ο κολλητός του του έκλεισε το μάτι.
[Μια πολύ πρώτη ιδέα για ένα καινούργιο βιβλίο. Επεισοδιακό κεφάλαιο, αλλά προβλέπεται βιβλίο με πολύ αγάπη και χιούμορ..
Ελπίζω να σας άρεσε.
Θα ήθελα τα σχόλια σας, την αγάπη σας, τα αστέρια σας και ότι άλλο έχετε στην καρδιά σας.]