"Prayer is the best weapon we can have to communicate with our Lord..."
Umayos ako ng upo at inihanda na ang aking tithes na ibibigay. Pagkatapos ng mensahe ay pagkakaloob na. Maingat na nilagay ko ang maliit na folder sa loob ng box.
"After this, you want to eat in resto?" Mom asked, quietly.
I nodded.
Natapos ang simba at dumiretso na kami sa restaurant. Umorder agad kami ng kakainin namin kaya habang wala pa ay nag-usap muna kami.
"Silver told me you want to stay here when you're in college," Dad said and I nodded.
Ngayon lang namin ito napag-usapan. I know Dad won't agree to me. That's why even though I knew he won't agree about this, I will still try them.
"Your kuya's are waiting for you to be with them and you know, I won't agree about this." He shook his head.
I nodded and smile. I knew about this, already. "It's okay, Dad."
He nodded. "Good. I have a smart and understanding child." He said while they are laughing.
"Your sons are manna to you, Dad." Mom started.
"Oh! A lucky sons, then." Dad replied and winked at my Mom.
I smiled while looking at them. Nakakatuwang isipin na kahit matagal na sila ay hindi pa rin nawawala ang pagmamahal nila sa isa't isa. Like now, they're happy talking about their children. And luckily, I am one of them.
I am more happy seeing them happy. Sobrang blessed ko dahil nagkaroon ako ng pamilya na ganito. Iyong pamilyang parang walang iiniisip na problema kapag magkakasama.
I wonder why my mamita and papa learned to loved them dearly. Ang makita ang anak nila na masaya sa piniling taong makakasama pang habang buhay ay may kinasaya nila.
"Wala ng mas sasaya kapag nakita mo ang anak mo na masaya sa piling ng taong mahal niya!"
I remembered what Mamita said to me a years ago. Sinabi niya iyan sa akin habang nakatingin kami sa mga magulang ko na masayang nagluluto sa kusina. Napangiti ako. Rinig hanggang dito ang hagikgik ni Mom.
"Mamita, you said, I am lucky, why?" I asked, confused and waiting for her answer.
"Because you're a Reeve, hija! Thanks to your Mom who gave birth to a beautiful fine young girl!" Mamita giggled and hugged me and I did too.
"I love you, Mamita!"
"I love you more, hija! Your Mamita really really loves you so much!"
Matapos naming kumain ay dumiretso na kami sa sasakyan. Sasakay na sana ako ng may tumawag sa akin kaya agad akong lumingon sa aking likod at nakita si Roui kasama ang mga magulang niya.
He walked towards me. "Sabi na't makikita kita, e."
Tumungo ako at ngumiti. Tumingin ako sa likod niya at kumaway kila Tita at Tito na naglalakad palapit rin sa amin.
Mom and Dad also come near to us. Tinignan niya si Roui at tinanguan. Si Mom naman ay nakipagbeso kay Tita Fiona ng makalapit ito.
"Kararating niyo lang?" I asked.
He nodded and smile. I gave him a small smile. "Yes."
I nodded at lumapit na kila Mom at Dad. Nagtatakang tinignan ako ni Dad and I just gave him a smile.
"Good afternoon po, Tita and Tito," bati ni Roui.
Mom smiled. "Good afternoon din, hijo! Napakagwapo na nitong anak mo Fiona!"
"And your daugther really fabulous and gorgeous." Tita Fiona said, smiling and proud.
Nahihiyang ngumiti ako.
My family is friend of Gomez family. Tita Fiona and mom are friends since high school.
Napatingin ako kay Roui na nakatingin sa akin. His eyes is asking me and I just gave him a small smile. Hindi ko makalimutan iyong sinabi niya noong nasa The Tent kami na hindi siya lasing at alam niyang pag gising niya kinabukasan ay alam niya ang ginawa niya. He also confessed his love for me in indirect way.
Sa ngayon ay naiilang pa rin ako sa kaniya, but I know na mawawala rin naman agad 'to. I just need a time to think of it.
Nang makauwi kami sa bahay ay wala akong ginawa kundi sa kwarto lang. Gumawa ng mga home work at naglinis rin ng kwarto. Tapos kain at tulog na kaya kinabukasan ay magaan ang pakiramdam ko na pumasok.
Alexa and I are still same mood in the class. Walang palya kami sa pagsagot sa bawat subject na inaaral namin. It's easy kung pagtutuunan at pag-aaralan natin. Kaya lang naman kasi tayo nahihirapan minsan ay dahil wala o kulang tayo sa konsentrasyon.
Lumipas ang ilang oras ng hindi ko namamalayan. I am happy while we are in discussion kaya siguro hindi ko namalayan ang oras.
Ramdam ko ang sipag ko ngayon araw. Well, not anytime naman ay masipag ako sa klase. Minsan talaga ay nawawalan ako ng mood kaya tinatamad ako pero sinusigurado ko naman na pag-aaralan ko 'yun.
I am hyper this day and it gives me so much strength!
Nagpaalam na sa akin si Alexa na uuwi na siya agad. Ako naman ay luminga-linga at hinahanap ang kotse namin. Manong is always late to fetch me. Hindi naman ako naiinis, it's just that, wala na sa oras niya ang panunundo sa akin.
Ngumuso ako. I don't have a choice but to wait. Sanay naman ako maghintay, go lang!
"I am more willing to accompany you,"
Halos magwala ang buong sistema ko ng marinig ang malalim ngunit matamis na boses na iyon.
Saglit na pinakalma ko ang aking sarili bago tumingala at tignan siya. Hindi matigil sa lakas ng pintig ang puso ko. He's looking at me intently.
"You're not answering my text. I am worried that's why I came here," he said and licked his lower lip that makes him so hot!
W-what, Nicole? Really?
I shrugged.
I didn't know he's texting me. Ganoon ba ako kasaya at kabusy kanina sa klase kaya hindi ko napagtuunan ng pansin ang phone ko? I guess, yes. Tsk.
"I didn't know you were texting me." I replied.
He gave me a shrugged. "Can I ask you out?"
Nanlalaki ang matang pinagmasdan ko siya. He is asking me out! What should I answer? Oh my! Nervous filling my body now!
"Please, allow me, baby." Halos manlambot ang aking binti ng marinig ang malamyos niyang tinig.
Trent, you are invading my whole body!
I bit my lower lip and slowly nod. Wala akong pagsisisi sa pagtanggap ko sa yaya niya at ni isang katiting walang tanong na namuo sa aking isip kung bakit niya 'to ginagawa.
The very important right now is to agree what my heart wants. And my heart wanted this. Trent. Being with Trent alone never came to my mind.
Halos magwala ang sistema ko ng hawakan niya ang aking kamay. Why is he holding my hand? He's the first guy who did this to me. Napatingin ako sa kamay namin na magkahawak habang naglalakad papunta sa kaniyang kotse.
Saglit akong napatigil, I don't want in his car! Kahit kailan ay hindi ko naisip na sumakay sa ibang sasakyan lalo na't pagmamay-ari ng lalaki. Nahihiya ako at piling ko ay hindi magandang tignan yon. Uhm, para sa akin. Sa akin lang naman na pananaw.
He looked at me. "You are thinking I might do something to you, am I right?" He asked. Namula ang aking mukha at tumungo. "I'm sorry but I'm not like that guy. Please, trust me, baby! I will do everything my best to earn your trust on me, so give me a chance to prove it."
Napapikit ako. Lalong bumilis ang tibok ng puso ko.
Then, do it, Trent! Earn my trust! Prove it to me! Prove it that you're the guy that the Lord gives to me.
Marahan akong tumungo. This is his start. I am willing to give him a chance. To prove it to my face.
Nang mag-angat ako ng tingin ay nakangiti siya sa akin ngunit kita sa mata niya ang lungkot. Pinagbuksan niya ako ng pinto at pumasok na rin doon. Ganoon din siya sa kabila. Sinuot ko naman ang seat belt.
"I'm not used to this place, I'm sorry, we can go to mall and I treat everything you want." He said.
I shook my head. "It's okay."
He sighed. "I am sorry, baby, promise, next time sa ibang place naman tayo pupunta."
Ngumiti ako. Hindi lang ang labi ko ang ngumingiti kundi ang puso ko rin.
Pumunta kami sa pinakamalapit na mall sa school.
"Let's eat, I know you're already hungry," he said.
I smirked. "Paano mo naman nasabi na gutom na ako?"
He chuckled. Sounds great to my ears. "By my heart."
Naghurumentado na naman ang puso ko sa kilig. What is this, Trent? You're so sweet and I guess, I am searching for it everyday.
Ngumuso ako at nagpalinga-linga para hindi niya makita ang saya sa mukha ko. Simula kaninang umaga ay hindi maalis sa akin ang saya at ngayon, halos nadagdagan pa. Trent is amazing! So amazing! Sinong hindi mahuhulog sa lalaking ito kapag nakilala nila? I wonder kung ano ang tungo niya sa ibang tao lalo na sa babae.
"How's your day?" He asked.
"Well, it turns good!"
He raised his eyebrow up. "What do you mean it turns good?"
"Masyado akong naging pabida sa lahat ng klase."
"P-pabida?"
"Yes. I mean, puro ako recite, nakatutok sa klase, gano'n." I explained. "How about you?"
"It feels good being with you,"
Biglang nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. God, bakit po siya ganito? Paniguradong hahanap-hanapin ko siya kapag ganito siya sa akin and I am willing to seek him.
"I pray to God we have a lot of time together..." halos marinig ko ang pagsusumamo sa boses niya.
Napalunok ako.
Paano ko pagagaanin ang loob niya? Paano ko sasabihin na kahit ako gusto ko siyang makasama? Na kung gaano niya kagusto at dinalangin na sana marami kaming oras para magkasama.
"Oh God, I am loving this person dearly..."
Sa hindi malaman na dahilan ay biglang nanggilid ang luha sa aking mga mata. Ang ipanalangin ka ng ibang tao ay walang katumbas na saya. Being prayed for someone I claimed my love.
Nagulat ako ng hawakan niya ang baba ko at marahan na tinaas iyon kapantay ng mukha niya. Napapikit ako ng maramdaman ang daliri niya na pinupunasan ang aking mata. Sa ginawa niya ay lalo akong nakaramdam ng pagsidhi ng pagkagusto sa kaniya.
I am loving this person too, God! I hope he's the one for me.
AGLCOLEABYG