Τα μάτια της Έμιλυ είχαν θολώσει,καθώς έτρεχε παραπατώντας να φύγει μακριά απ' εκείνο το μέρος. Δεν είχε συνηδειτοποιήσει ακόμα τι είχε συμβεί και τα μάτια της είχαν βουρκώσει. Για μια στιγμή ζαλίστηκε και έπιασε το κεφάλι της αργά. Έτριψε τα μάτια της και σήκωσε το χέρι για να σταματήσει κάποιο ταξί.
Ένας ηλικιωμένος κύριος σταμάτησε και αυτή μπήκε μέσα παραπατώντας. Την κοίταξε παραξανεμένος και την ρώτησε προς τα που πάει. Εκείνη του είπε τη διεύθυνση και ο ταξιτζής έβαλε μπρος το όχημα.
Πώς θα τους αντικρύσω όλους μετά απ' αυτό; Σκεφτόταν λυπημένη. Πώς το επέτρεψα να συμβεί; Άφησε το κεφάλι της να πέσει προς τα πίσω και αναστέναξε. Έκλεισε τα μάτια και προσπάθησε να τον διώξει απ΄τι μυαλό της, αλλά δεν μπορούσε.
Τα χείλη του να ακουμπάνε βίαια πάνω στα δικά της, το δυνατό κορμί του να την πιέζει,να νιώθει το πάθος και την ένταση που του προκαλούσε.. Μμ ήταν πολύ ωραία, νιώθω το κορμί μου σαν ξύπνησε από λήθαργο αιώνων! Αλλά..δεν πρέπει να σκέφτομαι τέτοια πράγματα, είμαι παντρεμένη! Ο άντρας μου μ΄ αγαπάει και ορκίστηκα αιώνια πίστη σ άυτόν. Μα βαθυά μέσα της ήξερε ότι θα κάποια στιγμή θα απατούσε τον σύζυγό της, όσο κι αν το απέφευγε.
Κοίταξε μελαγχολικά τη βέρα της και ένα δάκρυ έσταξε απ΄το μάτι της. Παρατήρησε τον ταξιτζή για λίγο. Πρέπει να 'ταν λίγο μικρότερος απ τον Ρότζερ. Ήταν στρουμπουλός με μικρά,γλυκά μάτια και παχύ μάυρο μουστάκι. Δηλαδή εγώ είμαι παντρεμένη με συνομίληκο ενός τέτοιου ανθρωπου; Ο Ρότζερ μοιάζει για μικρότερο,αλλά..
Παρατήρησε τον εαυτό της:ήταν τόσο νέα,τόοοσο νέα! Λυπήθηκε τα νιάτα και την ομορφιά της που χανόταν άδικα τόσο καιρό.. Πώς πήρα εκείνη την απόφαση, πώς τον παντρεύτηκα; Μ'αγαπάει κι εγώ,αλλά πώς θ' αντισταθώ στους πειρασμούς; Πώς θα του μείνω πιστή;
Σκούπησε το δάκρυ της γρήγορα ενώ το ταξί σταμάτησε.
Ο γέρος την κοίταξε απορημένος γι΄άλλη μια φορά απ΄το καθρέφτη.
-"Κυρία εδώ είναι το σπίτι σας;" Ρώτησε με αργόσυρτη και βαρυά προφορά.
-"Εμ..ναι.. Σας ευχαριστώ." Τον πλήρωσε και κατέβηκε απ΄το όχημα. Κοίταξε το σπίτι αναστενάζοντας και μπήκε στην αυλή.
Προχώρησε προς την πόρτα ,αλλά στάθηκε για λίγο. Δεν μπορώ να αντικρύσω τον Ρότζερ μετά απ' όλα αυτά! Δεν έχω το κουράγιο.. Ένιωθε ένοχη κι από τις ίδιες της τις σκέψεις.Προτού προλλάβει να τη δει κάποιος, έτρεξε προς το θερμοκήπιο μακριά απ' το σπίτι.
Μπήκε μέσα κι έκλεισε την πορτά σιγά. Όταν βρήκε επιτέλους την ηρεμία και το δικό της χώρο, ξέσπασε σε λυγμούς. Έκρυψε το κεφάλι μέσα στα χέρια της και έβγαλε ότι κρατούσε μέσα της μέχρι τώρα. Μέσα στα φυτά και στην φύση ένιωθε καθαρή,, ελεύθερη! Μπορούσε να εκφραστεί χωρίς να κριθεί.
Επιτέλους μόνη! Τόση ώρα προσπαθούσα να κρατήσω τα δάκρυα μου, δεν ξέρω καν για τι πράγμα κλαίω.. Ποιό είναι χειρότερο: ότι απάτησα τον άντρα μου και έγινα ακριβώς όπως τη μάνα μου ή επέτρεψα στον Τζέρεμι να με εκμεταλλευτεί; Τώρα θα πάρει θάρρος και θα νομίζει ότι είναι κάποιος.. Πόσο χαζή είμαι;; Εγώ φταίω ,όχι αυτός.. Ουφ!
Σταμάτησε το κλάμα και ο θυμός την κυρίευσε. Σηκώθηκε απότομα όρθια και ούρλιαξε σιγανά, νευριασμένη με τον εαυτό της. Έπιασε ένα μικρό κόκκινο βαζάκι και το πέταξε άγρια κάτω, με αποτέλεσμα εκείνο να σπάσει και το δωμάτιο να γεμίσει θρύψαλλα.
Αναστατωμένη έφυγε γρήγορα από εκεί. Σχεδόν έτρεχε προσπαθώντας να βρει την ανάσα της και να φτάσει σπίτι ήρεμη., προσπερνώντας τα ψηλά δέντρα και τα χαριτωμένα κλαδιά που ξεπρόβαλλαν γύρω της.
Όταν μπήκε μέσα ευτυχώς δεν υπήρχε κανένας για να την δει. Ανέβηκε σιγά-σιγά τα σκαλοπάτια για να μην ακουστεί .Άλλωστε είχε φτάσει η ώρα του μεσημεριανού και πιθανόν οι άλλοι να είχαν καθίσει ήδη στο τραπέζι.
Όμως στο σαλόνι βρισκόταν όλοι και γευμάτιζαν. Δυστυχώς ο Ρότζερ την είδε και την φώναξε.
-"Έμιλυ, πού πας;" Ρώτησε παραξενεμένος.
Εκείνη γύρισε αργά και προσπάθησε να χαμογελάσει και να φαίνεται όσο πιο φυσιολογική μπορούσε. Αντίκρυσε τα ήρεμα και γεμάτα αγάπη μάτια του Ρότζερ να την προσμένουν με χαρά. Δεν του αξίζω.. Σκέφτηκε γεμάτη ενοχές.
-"Εδώ είμαι." Προχώρησε στο δωμάτιο και είδε την Τζάνις με τον Ρότζερ να τρώνε. Ευτυχώς λείπει ο Τζέρεμι, δεν θα ΄χα κουράγιο να τον δω.
-"Συγνώμη δεν σας είδα..Πήγαινα να αλλάξω επειδή λερώθηκα." Χαμογέλασε κάπως αμήχανα για να πείσει τον Ρότζερ, ο οποίος κοιτούσε καχύποπτα.
-"Καλά, θα πω στην Ρόζα να φέρει το πιάτο σου." Της αντεπέδωσε ένα χαμόγελο, περιμένοντας για ένα φιλί. Αλλά η Έμιλυ έφυγε γρήγορα από εκεί.
-"Η κόρη μου έμοιαζε λίγο χαμένη σήμερα."Παρατήρησε η Τζάνις καθώς έπινε το κρασί της.
-"Ναι, θα ΄ταν κουρασμένη." Απάντησε ο Ρότζερ, επειδή δεν ήθελε να σκεφτεί κάτι άσχημο για την γυναίκα του.
Η Έμιλυ έφτασε στην κρεβατοκάμαρα και ξεφύσιξε μόλις μπήκε. Νομίζω ότι ήμουν πειστική για τώρα... Ανακουφισμένη έβγαλε το τζιν και την μπλούζα της και τα πέταξε στο καλαθι των απλύτων. Έπειτα βάφτηκε και φόρεσε ένα πράσσινο κολλητό φόρεμα που τόνιζε το καλλίγραμο σώμα της.
Κοίταξε για λίγο στον μεγάλο καθρέφτη και θαύμασε τον εαυτό της. Το κορμί της ήταν όλο ζωή, με ζουμερό στήθος και λεπτή μέση. Οι καμπύλες της αξιοζήλευτες απ΄ όλες τις γυναίκες που είχε γνωρίσει και θαύμα για τους άντρες. Μελαγχόλησε με τη σκέψη ότι ένας άντρας θα την χαιρόταν στη σύντομη ζωή της. Και μάλιστα κάποιος που το κορμί της δεν ποθούσε.ΟΥΦ,ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΟΥ!
Κατέβηκε άνετη με το κουνιστό περπάτημά της,αλλά κοκάλωσε μόλις αντίκρυσε τον Τζέρεμι ατάραχο και σοβαρό να γευματίζει.
-"Ήρθα κι εγώ τελικά. Ελπίζω να μην άργησα." Έσκυψε και φίλησε τον Ρότζερ στο μάγουλο ΄χαρούμενη' και κάθισε στο τραπέζι. Δεν ήταν σίγουρη αν το έκανε για να παρηγορήσει τον εαυτό της ή για να ζηλέψει ο Τζέρεμι.
-"Επιτέλους με φίλησες." Είπε ο Ρότζερ και της έπιασε το χέρι.
Η Έμιλυ κοκκίνησε ελαφρά και χαμογέλασε. Το πρόσωπό της έδειχνε πολύ χαρούμενο και πανέμορφο όπως πάντα. Ο Τζέρεμι τους κοιτούσε διακριτικά και ζήλευε λιγάκι.
Κάνει σαν να μην έγινε τίποτα πριν..Μπας και δεν την ένοιαξε; Πάντως είναι καλή ηθοποιός.. Εγώ δεν νιώθω ένοχος, αυτή ευθύνεται για όλα..Ας μην ήταν τόσο όμορφη ..
Η κοπέλα απέναντι του απέφευγε να τον κοιτάξει. Παρατήρησε το όμορφο προσωπό της ,παρέμενε τόσο γαλήνιο και γλυκό. Κοιτούσε επίμονα τα πλούσια χείλη της και σκεφτόταν το φιλί τους προηγουμένως. Μμ τι ωραία χειλάκια, θα βρω την ευκαιρία να τα ξαναφιλήσω.. Τα μαλλιά της πλούσια ξανθά έπεφταν σε μπούκλες πάνω στους ώμους της. Σαν πορσελάνινη κούκλα... Χαμογέλασε ήρεμος μαγεμένος απ'την γαλήνια παρουσία της.. Δεν είναι να απορεί κανείς πως τύλιξε τον Ρότζερ και της κάνει όλα τα χατίρια.
Εκείνη καταλάβαινε ότι την παρατηρούσε και ένιωθε αρκετά άβολα. Αποφάσισε να τον κοιτάξει άγρια για να σταματήσει. Όταν τον είδε ήταν αναψοκοκκινισμένος και κοιτούσε το στήθος της, που πρόβαλλε πλούσιο και στητό έξω απ'το φόρεμα. Αναστατώθηκε και η ίδια απ΄τη ματιά του, αλλά δεν έδωσε σημασία.
Μόλις την είδε θυμωμένη της χαμογέλασε προκλητικά και χαλάρωσε πίσω στην καρέκλα. Ήθελε να σηκωθεί και να τον χαστουκίσει, αλλά δυστυχώς δεν μπορούσε.
-"Εγώ χόρτασα, πάω να κοιμηθώ. Κουράστηκα σήμερα απ΄την βόλτα μας." Έγνεψε ειρωνικά στο αγόρι και έφυγε. Την παρακολούθησε εξεταστικά μέχρι που εξαφανίστηκε και αυτός αναστέναξε στεναχωρημένος.
-"Πάω κι εγώ μαζί της.Καλή σας όρεξη." πρόσθεσε ο Ρότζερ και τους άφησε μόνους.
-"Πού πήγατε με την κόρη μου;" Ρώτησε αυταρχικά η Τζάνις και σταύρωσε τα χέρια της πάνω στο τραπέζι.
-"Εμ.. ήπιαμε καφέ και μετά παγωτό." Απάντησε ατάραχος αποφεύγοντας το βλέμμα της.
-"Και γιατί γυρίσατε χώρια;" Τον έπιασε απ' το πιγούνι και τον γύρισε ,ώστε να την κοιτάει στα μάτια.
-"Γιατί θες να τα μαθαίνεις όλα!; Να ρωτήσεις αυτή." Χτύπησε το χέρι της και ξαναγύρισε το κεφάλι του απ'την άλλη.
-"Εγώ από σένα θέλω να τ΄ακούσω!" Του φώναξε.
-"Ήθελε να γυρίσει νωρίς και εγώ να περπατήσω λίγο ακόμα, γι'αυτό πήρε ταξί! Ενταξει;" Νευριασμένος πέταξε την καρέκλα πίσω και έφυγε.
Κάτι τρέχει εδώ και θα το μάθω! .... Συλογίστηκε με ζήλεια προς τον νεαρό σύζυγό της..
{Πώς τα πήγατε στις εξετασεις; Εγω στεναχωρέθηκα πάντως και γι΄αυτό δεν είχα όρεξη να γραψω :/ Ευχόμαι ο καθένας να πέτυχε σε ότι ήθελε!! :D ]