Panahon ngayon, tao ngayon
Sa panahon ngayon?
Hindi ka mapapansin ng tao unless maganda ka.
Hindi ka mapapansin unless sexy ka.
Kahit matalino at nasa ‘yo na lahat ng talent, wala ‘yan kung mukha ka namang paa.
Walang kwenta ‘yan kung hindi ka kasing ganda/gwapo ng mga iniidolo nila.
Walang kwenta ‘yan kung hindi ka perpekto gaya ng inaasahan nila mula sa ‘yo.
Kasi sa panahon ngayon?
Mukha na lang ang basehan para umangat ka,
Para magmukha kang diyos sa paningin nila—
Na kahit na anong gawin mo‘y sasambahin nila.
Gusto mong mapansin ng lahat?
Subukan mong gumawa ng mali, hangal.
Dahil sigurado pa sa sigurado, sisikat ka at ikaw naman ang kanilang ipagdarasal—
Ipagdarasal na sana mamatay ka na‘t aakto sila na parang banal,
Habang ikaw ay makasalanan sa tingin ng iba, sila naman ay tumatanggap ng papuri na akala mo nanalo sa isang sugal.
Ngunit ano nga naman ba ang magagawa ng isang tulad mo?
Nabuhay ka lang naman para maging isang simpleng tao sa mundong ‘to.
Pinipilit ipalaganap ang mga salitang gaya nito—sa dulo‘y may ritmo,
Habang ang iba‘y nagbibingi-bingihan at akala‘y lahat ay nasa wasto,
Ano nga ba naman ang magagawa ng isang tulad mo?
Wala ‘di ba, kaya ikaw na lang ay magpatuloy sa saliw ng kantang ito.
Kantang walang tono ngunit sinisiguro kong maiibigan mo,
Mga salitang nagmimistulang ligaw na liriko,
Na ngayon ay kinahuhumalingan na‘t paulit-ulit na binibigkas ng labi ko.
Ano nga ba naman ang magagawa mo?
Kung ‘di hayaan na lamang silang magpakalunod sa dagat ng atensyon,
Na noo‘y hinangad mong makuha, ngunit hindi na ngayon,
Sa kadahilanang magulo, miserable at puno ng tensyon,
Ang maging isang sikat, hinihintay lamang nilang makagawa ka ng mali at doon itutuon—
ang kanilang buong atensyon.
—
Mamatay na magnakaw nito 💛