She loved mysteries so much that she became one.
-John Green.
Λαμβάνω ένα μήνυμα από τον Blake που λέει πως με χρειάζεται και να πάω εκεί. Χωρίς δεύτερη σκέψη ντύνομαι και βγαίνω κατευθείαν στον διάδρομο. Πλησιάζω το δωμάτιο της γιαγιάς μου ώστε να την ειδοποιήσω. Φτάνω έξω από την πόρτα και σταματάω όταν ακούω έναν βαρύ και συνεχόμενο βήχα. Ανοίγω την πόρτα γρήγορα και μπαίνω μέσα.
"Γιαγιά τι έγινε είσαι καλά;;" Η γιαγιά μου είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι της με ένα μαντήλι μπροστά από το στόμα της.
Πηγαίνω και κάθομαι δίπλα της.
"Ναι Sel, μάλλον θα κόλλησα κάποια ίωση. Αν ήταν ανησυχητικό θα σου το είχα πει, μην ανησυχείς."
"Σίγουρα γιαγιά;" Ξέρω οτι μου λέει ψέμματα μπορώ να το δω στα μάτια της.
"Ναι κορίτσι μου. Για να έχουμε καλό ερώτημα που πας τέτοια ώρα;"
"Θα πάω στον Blake αλλά θα είσαι εντάξει να σε αφήσω εδώ μόνη σου;"
"Ναι θα είμαι μια χαρά. Πρόσεχε στον δρόμο και δώσε χαιρετίσματα στο παιδί."
Σηκώνομαι απο το στρώμα την φιλάω στο μέτωπο και βγαίνω γρήγορα από το σπίτι. Παίρνω τον δρόμο μου για τον Blake.
Δέκα λεπτά αργότερα χτυπάω την πόρτα του Blake και περιμένω να ανοίξει. Μπροστά μου εμφανίζεται το σώμα του χωρίς μπλούζα μόνο με μια γκρι φόρμα. Τα μάτια του είναι κόκκινα. Κάνει άκρη και εγώ μπαίνω μέσα.
"Τι έπαθες Blake;" Δεν το βλέπω και του θανατά αλλά ούτε και τόσο καλά.
"Έχω πυρετό Sel." Λέει κλαψουρίζοντας και 'γω στριφογυρίζω τα μάτια μου.
"Με κάλεσες μέχρι εδώ επειδή είσαι έχεις πυρετό;; Είσαι σοβαρός;;"
"Μα δεν μπορούσα να μείνω μόνος μου." Πέφτει στον καναπέ και κάνει τον πληγωμένο.
"Να σου θυμίσω ότι είσαι 17 χρονών, ξέρεις να φροντίζεις τον εαυτό σου και παρόλα αυτά φώναξες εμένα;;"
"Κοίτα αν θες μπορείς να φύγεις."
"Πας καλά;; Έκανα τόσο δρόμο και θα φύγω;; Δεν νομίζω."
"Ωραία πάμε πάνω."
Σηκώνεται από τον καναπέ και 'γω τον ακολουθώ, φτάνουμε στον πάνω όροφο και μπαίνουμε στο δωμάτιο.
"Λοιπόν εγώ θα μπω να κάνω ένα μπάνιο, εσύ βολέψου."
Ο Blake μπαίνει στο μπάνιο και 'γω πλησιάζω την βιβλιοθήκη του. Βλέπω πολλά μυθιστορήματα και πολλά βιβλία ποιήσης. Πιάνω ενα και κάθομαι στο κρεβάτι του. Δεν περίμενα ποτέ οτι θα μπορούσε να είχε τέτοια βιβλία και πόσο μάλλον να τα διάβαζε. Ξέρω οτι είναι ρομαντικός και όλα αυτά, απλά δεν το περίμενα.
Πριν προλάβω να ανοίξω τις σελίδες ο Blake εμφανίζεται με μόνο μια πετσέτα γύρω από την μέση του. Για μια στιγμή τα μάτια μου πέφτουν στο γυμνασμένο σώμα του αλλά πριν καρφωθώ γυρίζω απ' την άλλη. Δεν μπορώ να ξέρω αν είναι κάποιο είδος βασανιστηρίου ή κάτι παρόμοιο.
"Το ξέρω οτι με θαυμάζεις Sel και ξέρω πόσο πολύ θέλεις να αγγίξεις αυτούς τους υπέροχους κοιλιακούς."
"Κάφρε." Λέω σιγανά ελπίζοντας να μην με ακουσε.
"Τι είπες;" Ένα στραβό χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη του.
"Πως νιώθεις ρώτησα." Αλλάζω θέση και μετακινούμαι κοντά στο παράθυρό του.
"Καλά είμαι νομίζω πως έπεσε ο πυρετός." Όταν γυρίσω να τον κοιτάξω έχει ήδη αλλάξει.
"Οκευ πότε πρόλαβες να το κάνεις αυτό;"
"Εκτός από φανταστικά κούκλος είμαι και φανταστικά γρήγορος." Με πλησιάζει και τοποθετεί τα χέρια του στην μέση μου.
"Μέσα σε όλα αυτά είναι και ο τίτλος φανταστικά ψωνάρα;" Απομακρύνεται απο μένα και κάθεται στο κρεβάτι του.
"Πλήγωσες τα συναισθήματά μου τώρα Σελήνη." Βάζει και τα δυο του χέρια πάνω στον θώρακά του και κατεβάζει το κεφάλι. Μα πόσο ειρωνικός.
"Λοιπόν τι λέει στο παράθυρο θα την βγάλεις;"
"Γιατί όχι; Έχει τόσο ωραία θέα εδώ."
"Και θα αφήσεις έναν άρρωστο μόνο του;"
"Μα εσύ πριν λι..-"
"Είμαι άρρωστος Sel δεν μπορώ." Ο ψεύτικος βήχας του κάνει την εμφάνισή του.
"Θα με κολλήσεις."
"Θα βρίσκομαι στην άλλη άκρη του κρεβατιού."
"Δεν έχω ρούχα να φορέσω."
"Δεν πειράζει θα πάρεις τα δικά μου πήγαινε στην ντουλάπα πάρε μια μπλούζα, μια μπλούζα και έλα."
Πηγαίνω στην ντουλάπα διαλέγω μια μαύρη μπλούζα και μια γκρι φόρμα. Μπαίνω στο μπάνιο για να αλλάξω.
Βγαίνω και κάθομαι στο κρεβάτι ενώ αυτός είναι όντως στην άλλη άκρη.
"Blake νομίζω πως η γιαγιά μου είναι άρρωστη και μου το κρύβει."
"Γιατί το λες αυτό;"
Πλησιάζει κοντά μου και με βάζει στην αγκαλιά του. Μυρίζει τόσο υπέροχα.
"Γενικά την βλέπω πολύ κουρασμένη και στεναχωρημένη. Όλη μέρα λείπει απο το σπίτι δεν μου λέει που πάει. Σήμερα είχε εναν πολύ περίεργο βήχα και την ρώτησα αν ήταν καλά και μου απάντησε πως αν ήταν κάτι τόσο ανησυχητικό θα μου το είχε πει."
"Και γιατί δεν την πιστεύεις;"
Το χέρι του τώρα κάνει βόλτες στα μαλλιά μου.
"Απλά έχω αρχίσει και φοβάμαι για αυτήν, λείπει ο μπαμπάς και δεν μπορώ να κάνω πολλά για να την βοηθήσω."
"Εγώ πιστεύω πως δεν έχει τίποτα και όλα είναι στο μυαλό σου εντάξει;"
"Ίσως να έχεις δίκιο."
"Πάντα έχω."
"Λοιπόν αυτό το Σαββατοκύριακο θα έρθει ο μπαμπάς μου με την καινούργια του σύντροφο."
"Αυτό είναι υπέροχο!"
"Ναι είμαι χαρούμενη που επιτέλους προχώρησε και πιστεύω οτι θα είναι πολύ καλή. Θα ήθελα να είσαι και εσύ εκεί εντάξει;"
"Φυσικά." Μου αφήνει ένα γλυκό φιλί στο μέτωπο.
"Σελήνη τι θα έλεγες αύριο να βγούμε μια βόλτα;"
Σηκώνω το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω και χαμογελάω.
"Εννοείς κάτι σαν ραντεβού;;"
"Ναι. Εννοώ όχι. Δηλαδή δεν ξέρω μπορείς να το πάρεις όπως θες."
"Και που θα πάμε;"
"Αυτό άστο πάνω μου απλά μην ντυθείς και πάρα πολύ καλά."
"Εντάξει."
"Σ'αγαπω." Ψυθιρίζει νομίζοντας πως δεν θα τον ακούσω.
"Και 'γω."
Γεια
Τι κανετεεε
Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.
Θα ανεβαζω πιο συχνά τώρα
Τα λεμεεεε
-🐢