3:00
Δεν έχω κοιμηθεί σχεδόν καθόλου, το στομάχι μου με ενοχλεί πολύ, νιώθω ατονία. O Blake δίπλα μου κοιμάται, είναι τόσο γλυκός δεν θέλω να τον ενοχλήσω.
Σηκώνω τον εαυτό μου απο το κρεβάτι και πιάνω το ποτήρι με το νερό. Πίνω μια γουλιά όμως δεν καταφέρνω να συνεχίσω καθώς τρέχω γρήγορα προς το μπάνιο.
Ξέρω πολύ καλά τι πάει να πει αυτό.
Μπαίνω μέσα κλείνοντας πίσω μου την πόρτα.
Σηκώνω το καπάκι της τουαλέτας και νιώθω όλον τον εσωτερικό μου κόσμο να βγαίνει προς τα έξω.
Μπορεί να γίνεται συχνά αυτό, αλλά δεν μου αρέσει καθόλου δεν το έχω συνηθίσει.
Τα μάτια μου έχουν θολώσει από το κλάμα και αυτή η βλακεία δεν λέει να τελειώσει.
Βλέπω το κόκκινο υγρό που κυλάει και μου θυμίζει πόσο θέλω να φύγω απο αυτή την ζωή.
Νιώθω την πόρτα να ανοίγει και κάποιος έρχεται απο πίσω κρατώντας μου τα μαλλιά. Ξέρω οτι είναι αυτός δεν θέλω να με βλέπει έτσι όμως.
Αφού αυτά τα βασανιστικά λεπτά έχουν περάσει και με τον Blake να βρίσκεται ακόμη στο μπάνιο, πλένω το πρόσωπο μου, σκουπίζω τα δάκρυά μου και βγαίνω έξω. Ο Blake με ακολουθεί.
Κάθομαι στο κρεβάτι και στηρίζω τους αγκώνες μου στα γόνατά μου.
"Συγγνώμη για τον χαμό που προκάλεσα εδώ μέσα και συγγνώμη που σε ξύπνησα δεν το ήθελα."
"Θεέ μου Sel, σταμάτα τις βλακείες. Έτσι και αλλιώς δεν κοιμόμουν." Ψεύδεται.
"Όπως και να 'χει συγγνώμη. Δεν μου είναι ευχάριστο να με βλέπεις σε αυτήν την κατάσταση."
Δαγκώνω το εσωτερικό απο το μάγουλο μου για να μην κλάψω. Νιώθω την παρουσία του Blake δίπλα μου.
"Ξέρεις οτι δεν με ενοχλεί καθόλου αυτό, είμαι εδώ για σένα, ξέρεις οτι δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι, με πονάει γαμώτο αλλά εσύ δεν κάνεις τίποτα για αυτό."
"Τι μπορώ να κάνω Blake;"
"Πάρε την κωλοαγωγή Sel, μπορεί να σε βοηθήσει, δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει. Μπορεί να σε βοηθήσει να το ξεπεράσεις όλο αυτό. Έχε πίστη."
Πλέον είναι γονατιστός απέναντί μου και κρατάει το πρόσωπό μου στα χέρια του.
"Πως το ξέρεις οτι θα με βοηθήσουν απλά τα φάρμακα;"
"Δεν το ξέρω, κανείς δεν το ξέρω. Το μόνο που σου ζητάω είναι να το προσπαθήσεις και αν δεν το αντέξεις άφησέ το."
"Εντάξει θα δω τι μπορώ να κάνω."
Το πρόσωπο του έλαμψε μετά από τα λόγια μου.
Ξαπλώνω στο κρεβάτι του και αυτός με έχει αγκαλιά το κεφάλι μου πονάει πολύ και τα μάτια μου τσούζουν. Δεν μπορώ να κοιμηθώ όμως. Αύριο δεν θα πάω σχολείο θα κάτσω να ξεκουραστώ. Είμαι τυχερή που είναι η τελευταία χρονιά και δεν έχω μαζέψει τόσες πολλές απουσίες.
Όμως εγώ τώρα τι να κάνω; Να ακολουθήσω την αγωγή ή όχι; Όμως σίγουρα αν το κάνω δεν θα το μάθει κανείς. Δεν θέλω. Θα κάνω αυτήν την προσπάθεια μόνη μου και θα δω πως εξελιχθεί. Πρέπει να μιλήσω με τον Gregory αύριο κιόλας θα περάσω από κει.
[...]
Έχω ήδη ξυπνήσει και παρατηρώ την Sel η οποία κοιμάται. Είναι τόσο ήρεμη. Δεν θα την ξυπνήσω, πρέπει να κάτσει να ξεκουραστεί σήμερα.
Την πλησιάζω κάθομαι κοντά της. Χαϊδεύω τα μαλλιά της και της αφήνω ένα φιλί στο μέτωπο.
"Καλημέρα όμορφη." Της ψιθυρίζω και φεύγω.
Στον κάτω όροφο δεν συναντώ κανέναν. Είχα ξεχάσει πως η μητέρα μου βρίσκεται σε επαγγελματικό ταξίδι. Πάλι καλά δηλαδή.
Βάζω τα ακουστικά μου και παίρνω τον δρόμο μου για το σχολείο.
Μετά από 10 λεπτά περνάω την μεγάλη πόρτα και κατευθύνομαι προς το τμήμα μου. Πρώτη ώρα έχουμε Παγκόσμιες θρησκείες με καινούργιο καθηγητή, ελπίζω να είναι καλύτερος από τον προηγούμενο, αλλιώς θα αυτοκτονήσω.
Μπαίνω στην τάξη και τα περισσότερα παιδιά είναι εδώ. Η Savvina με την Sissy η Adriana με την Elen και την Nadia πράγμα που δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση καθώς και οι τρεις είναι το ίδιο ηλίθιες.
O Sebastian έρχεται και κάθεται στην θέση δίπλα μου. Καιρό είχα να τον δω.
"Που ήσουν φίλε χαθήκαμε;" Μου λέει και με χτυπάει φιλικά στην πλάτη.
"Εγώ εδώ ήμουν όλον αυτόν τον καιρό απλά εσύ είχες αρκετή δουλειά μάλλον." Λέω και του δείχνει την Savvina. Αυτός κατεβάζει ντροπιασμένος το κεφάλι του και χαμογελάει.
"Άστο Seb, κατάλαβα. Μπήκες στο κλαμπ."
"Είμαι ερωτευμένος μαζί της φίλε."
"Κάτι κατάλαβα."
Σταματάμε να γελάμε καθώς βλέπουμε έναν κύριο μεσαίου αναστήματος γύρω στα 50 να εισβάλλει στην τάξη κρατώντας έναν φάκελο. Λογικά θα είναι ο καινούργιος καθηγητής. Καλός φαίνεται και ελπίζω να είναι.
"Λοιπόν παιδιά, καλημέρα εγώ είμαι ο καινούργιος σας καθηγητής και ξέρετε τι μάθημα θα κάνουμε μαζί. Ο τρόπος που θα λειτουργούμε θα είναι περίεργος. Θα εργάζεστε διαφορετικά τα αγόρια και τα κορίτσια. Αυτό το κάνω για να δω τις σκέψεις που υπάρχουν ανάμεσα στα δύο φύλα. Οπότε για πρώτη μέρα θα ήθελα όλοι σας να βγάλετε μια κόλλα χαρτί. Τα κορίτσια θα ήθελα να μου γράψουν τι σημαίνει για αυτές η εμπιστοσύνη και εσείς τα αγόρια να μου εξηγήσετε τι σημαίνει για σας η αγάπη. Έχετε όλη την ώρα στην διάθεσή σας."
Μόλις τελειώνει αυτόματα κοιταζόμαστε με τον Sebastian. Είναι πολύ περίεργος ο τύπος.
"Τι υποτίθεται πως πρέπει να γράψουμε Blake;" Με κοιτάζει τρομαγμένος.
"Δεν ξέρω ότι σου 'ρθει."
Πιάνω το στυλό στο χέρι μου και ξεκινάω να σκέφτομαι.
Η λέξη αγάπη αναφέρεται στην πληθώρα πολλών και περίπλοκων συναισθημάτων και καταστάσεων. Τα συναισθήματα αυτά είναι ανάλογα με την επιθυμία του καθενός, υπάρχει ο έρωτας, η πλατωνική αγάπη που στην ουσία είναι η φιλία, η οικογενειακή αγάπη μέχρι και η συγγενική. Αυτή η ποικιλία συναισθημάτων και καταστάσεων είναι ο ορισμός της αγάπης. Η αγάπη στις διάφορες μορφές της αποτελεί κίνητρο για δύο ανθρώπους αλλά και στην σχέση τους. Τώρα σύμφωνα με την επιστήμη αγάπη ονομάζεται η επιθυμία για επιβίωση που έχει ως σκοπό να κρατήσει κοντά τους ανθρώπους απέναντι σε απειλές και δυσκολίες. Αγάπη είναι χημεία μεταξύ σε σένα και στον άνθρωπο που θα επιλέξεις να είναι δίπλα σου. Αγάπη είναι μια αρρώστια που σε κάνει τρελό, αλλά δεν είναι σίγουρο πως αξίζει να πεθάνεις για αυτό. Αγάπη είναι δέσμευση που σε ωριμάζει και γίνεσαι εξυπνότερος μέσα από αυτήν. Αγάπη είναι κίνητρο για όλες τις μεγάλες ιστορίες που έχουν γραφτεί. Αγάπη είναι ελευθερία.
Και με το που γράφω την τελευταία λέξη χτυπάει το κουδούνι, πηγαίνω το χαρτί στην έδρα και φεύγω από την αίθουσα.
Sel's POV.
Έχω ξυπνήσει εδώ και ώρες ο Blake έχει φύγει για το σχολείο και 'γω έχω μείνει εδώ κάνοντας μερικές δουλειές.
Έχω πάρει την απόφασή μου. Θα ακολουθήσω την αγωγή. Όχι για να σωθώ, απλά για να δω αν θα με βοηθήσει.
Κατεβαίνω κάτω κλείνω το σπίτι και μπαίνω στο λεωφορείο.
[...]
Σταματάω έξω απο την κλινική για άλλη μια φορά και μπαίνω μέσα. Κανείς δεν βρίσκεται στην ρεσεψιόν, οπότε ανεβαίνω πάνω και περιμένω τον Gregory να βγει.
"Sel, τι κάνεις εδώ;; Ειχαμε ραντεβού και δεν θυμάμαι τίποτα;;" Αφήνει τον καφέ του στο γραφείο και κάθεται στην καρέκλα του.
"Ναι απλά ήθελα να σου μιλήσω."
"Είναι όλα καλά;"
"Σκέφτηκα να ακολουθήσω την αγωγή." Ένα βάρος έφυγε από πάνω μου.
"Αλήθεια;;; Αυτά είναι καταπληκτικά νέα αλλά είσαι σίγουρη;"
"Κοίτα γράψε μου την αγωγή πριν αλλάξω γνώμη." Προσπαθώ να φανώ αστεία.
Παίρνει ενα χαρτί και κάτι γράφει, μόλις τελειώνει μου το δίνει. Διακρίνω 3 τίτλους πάνω.
"Αυτά είναι τα φάρμακα που πρέπει να πάρεις. Δύο φορές την εβδομάδα για αρχή."
"Ωραία, αλλά θέλω να μου υποσχεθείς κάτι."
"Οτι θες."
"Δεν θα μάθει κανείς ότι ξεκίνησα την αγωγή."
"Μα γι..-"
"Είπα σύμφωνοι;"
"Ας είναι."
"Ευχαριστώ Gregory τα λέμε."
Κατεβαίνω γρήγορα τις σκάλες και βγαίνω γρήγορα απο την κλινική. Πηγαίνω στο διπλανό φαρμακείο για να παραγγείλω τα φάρμακα.
Το μόνο που μου μένει είναι να τα κρύψω.
Γεια, γειαα,γειααα
Ελπίζω να είστε καλά και το κεφάλαιο να ήταν ωραίο
Τα λέμε
We're only getting older baby and I've been thinking about you lately does it ever drive you crazy just how fast the night changes?
❤