Chapter 29
Naglalakad pa lamang kami pabalik sa camp ay hindi na mapakali ang kamay ni Pedro. He wanted to touch me, gusto niya ay nakaakbay siya, nakahawak sa aking bewang at maging sa aking kamay.
Ilang beses ko nang sinasalag ang kamay niya. Pakiramdam ko ay sa bawat paglapit namin sa camp ay sa pagdami ng kamay ni Pedro.
To my annoyance, I punched his arms.
"Pedro, what the fvck do you want? I hate clingy idiots." Hinimas nito ang braso niyang sinuntok ko.
"Why so mean, Behati? Naglalambing lang ako." Namulsa na lamang ito.
"Naglalambing or you wanted to boost your ego against Commander Jensen? Hindi ba at umpisa pa lamang ay nagpapagalingan kayo sa akin? Yeah, not that you wanted me. It's because of the title, who's great?"
"I like you from the very beginning Behati, that's nothing to do with my damn ego. Naglalambing lang ako, ang dami mo nang sinabi sa akin."
"Because that was really the point, hindi ba at magkakompetensiya na kayo umpisa pa lang. Are you threatened with Commander Jensen?"
"Threatened for what?" I can sense the irritation from his voice.
Hindi na lamang ako sumagot sa kanya.
Malayo pa lang kami ay kilala ko na ang dalawang taong nag-uusap. I have this urged to hug her, my favorite pilot next to myself. Commander Mitts is here!
"Lieutenant Monzanto!" unang nakapansin sa amin si Commander Mitts.
Sasaludo na sana ako sa kanya nang mabilis siyang nakatakbo at yakapin ako.
"You stubborn woman! I heard everything about you."
"I'm glad you're here Commander." Kumalas na ito ng yakap sa akin.
Pansin ko na kapantay ko na si Pedro na parang alerto sa kung anong gagawin ni Commander Jensen.
"What happened here? Why did you allow her to fight against those terrorist? What if—"
"She's still alive and now a hero, what is your problem Jensen?"
"You and your foolish command."
Nagsimula nang mag-init ang mata ng dalawa sa isa't isa. Commander Mitts heavily sighed. Hindi na talaga sila magkakasundo.
"Boys, we're not inside our headquarters. Please."
Pinaghiwalay namin sila ni Pedro, naningkit ang mga mata ni Jensen nang mapansin niya ang paghawak ko sa braso ni Pedro.
"Lieutenant Monzato, let's talk." Hindi nakaangal si Pedro.
Sa kanilang dalawa si Jensen ang dapat kong sundin, he's my flight commander. While Pedro is the space commander, he has a superior command if we're in space.
Unang tumalikod si Jensen, hahakbang na sana ako nang hawakan ni Pedro ang kamay ko. Halos mapamura ako sa ginawa niya, Commander Mitts might see us.
"Comman—"
"Deborah!" nawala ang paninitig sa amin ni Commander Mitts nang tumawag si Engr. Wright. I heard Pedro's whistle.
"Should we bring back the past, Commander Mitts?" binitawan na ni Pedro ang kamay ko nang lumingon pabalik sa amin si Commander.
"Rylandrien Peter, do we have a problem?"
"Oh no, nothing Ma'am."
"Behati!"
"Yes, sir!"
Hindi na ako lumingon pa kay Pedro at lakad takbo na ako para mahabol si Commander Jensen.
Nang kami na lang dalawa ay sinalubong agad ako nito ng tanong.
"What happened?"
"Sir, everything you heard from Commander Thanh San was right. Together with Commander Armstrong we fought for peace, for people and for life. That's how we spread our wings as a pilot."
"I can understand that, pero hindi mo ba nalalaman na kaunti na lamang ang mga pilotong kasing husay mo? We lacked of skilled pilots, which we need for project Mars. Karamihan pa sa mga pilotong nakasama nyo ni Armstrong mula sa US army ay kasama na sa pinagpipiliang piloto na isasama natin. We can't waste life of brilliant people. Lalong walang pag-asa ang muundong ito kung malalagas ang mga aasahan nating tao."
"What are you trying to say? That we should watch? Kung may magagawa naman tayo? We should prioritize those people who to saved first or not? Kapag walang pakinabang, dapat hayaan nang mamatay?"
"That's not what I'm trying to say, Behati."
"Ano pa Commander? Hindi ba maaaring tanggapin na lang natin ang resulta? And let's continue, dahil kahit ilang beses nyong sabihin sa akin na mali ang desisyon kong lumaban hindi na nito mababago ang mga nagawa ko at ni Commander Armstrong. Hindi ko pinagsisihan ito, sir."
Tumitig lang ito sa akin ng ilang segundo bago ito bumuntong hininga.
"Lieutenant Monzanto and her words, what will I do to you?"
Hindi ako sumagot.
"Pack up, babalik na tayo sa headquarters."
"Copy,"
Bago kami nakaalis ay nagpasalamat pa sa akin at kay Pedro ang Presidente kasama ang maraming tao.
"I'll miss Myanmar people." Tipid na sabi ko.
"Yeah, I'll miss our tent." Wala sa sariling sabi ni Pedro.
Kung nasa malapit lang siya, malamang ay may tama na mula sa akin ang kanyang binti.
Si Commander Mitts ang piloto namin kaya tanging kami tatlo lang ang nasa likuran. I can feel the heavy atmosphere between us.
"How's your stay in Myanmar, Armstrong?"
"It was great, sweet and yeah unforgettable. Myanmar is the best and worst country for me. I'm glad you came late."
"Do you feel secured already, Armstrong?"
"More than secured, how about you? Annoyed right now, Jensen?"
"What a confident ass."
"Yeah, what a jealous ass."
Kumuha na lamang ako ng earphones at isinaksak ko ito sa aking tenga. Male pilots are bunch of idiots.
Ilang oras lamang ang biyahe namin sa himpapawid bago kami nakarating sa headquarters.
Unang-unang sumalubong sa amin ang tumatakbong robot ni Ginger. He hugged his legs like they haven't seen each other for hundreds of years.
"How are you, sweetheart?" binuhat siya ni Pedro.
The robot had a quick movement, parang naghahanap ito nang kung sino nang tumama ang paningin nito sa akin. Her red screenlike eyes, blinked at me.
Hindi ko na pinanuod pa ang lambingan nila ni Pedro dahil sumunod na ako kay Commander Mitts at Jensen.
Wala pa kaming gagawin sa mga oras na ito at maging sa susunod na mga araw. Dahil sa susunod na linggo pa daw ang pormal na pag-uusap ng mga taga UASA, kaya may ilang araw akong bakasyon.
Ibinagsak ko ang sarili ko sa aking kama nang makarating ako sa aking suite. Pilit kong kinukumbinsi ang sarili ko na huwag munang trabaho ang isip ko at dapat mas piliin ko muna ang magpahinga pero hindi ko napigilan ang sarili ko para panuorin ang aking mga laban.
With this view, I can easily spot my weak points that I need to improve. Abala ko sa panunuod nang mag pop ang message ni Pedro.
"Can I sleep there?"
"NO" mabilis kong sagot.
"Can we video call?"
"NO"
"I miss you,"
"Ilang oras lang tayo naghiwalay. Pedro, huwag mo akong landiin. Umiinit lang ang ulo ko."
"Kanina pang mainit ang ulo mo, what do you want baby?"
"I'll take a leave, I need to unwind. Away from planes."
"Very new, do you want me to go with you?"
"I'm with my cousin, Allison. She's getting married."
"Oh, we'll be next."
I just seen him. Wala akong masabi, being in a relationship was not part of my plan. Lalong hindi pumasok sa isip ko ang salitang kasal.
"I'll be out for one week,"
"I'll be out too."
"For?"
"That's for you to find out."
"Pedro, you are not invited."
"I'll invite myself, you should introduce me to your cousin."
"You're annoying, I need to go. Goodnight."
"Goodnight, Lieutenant."
Kinabukasan ay nagpasa ako ng official leave sa opisina na agad namang naaprobahan. Kung maaari ay gusto ko munang makaranas ng kapayapaan bago ako muling iharap sa panibagong trabaho.
Eksaktong may isang jetplane na gagamitin ang mga taga UASA na magtutungo sa Pilipinas kaya dito na ako sumabay.
Hindi ko na sinabi kay Allison na uuwi ako. I want to surprise her. Nakahilig lang ako sa tapat ng bintana at unti-unti ko nang ipipikit ang aking mga mata nang may tumabi sa akin.
Hindi na ako nag-abalang tingnan siya. I even expected him to come earlier, bakit ngayon lang siya nagpakita?
"Anong paalam mo sa kanila?"
"Vacation with my girlfriend," I sighed.
Hindi siya mapipigilan. Humilig rin ito sa akin at hinawakan niya ang mga kamay ko.
"Don't be mad, Behati. I really want to be with you, masanay ka na. Hindi ka na makakalaya sa akin, saang kalawakan ka man magpunta."
"You sound like an obsessed jerk."
"Obsessed but not a jerk, Behati."
"Baka may makakita sa atin dito, Pedro."
"I turned off the CCTV camera, we're free baby." Lalong sumisiksik sa akin si Pedro.
"Saan ka titigil?" tanong ko.
"I'll go with you,"
"You have your adoptive parent in the Philippines, right?"
"Yes, ipakikilala kita."
Hindi ako sumagot sa kanya. Mabilis kaming nakarating sa Pilipinas, dahil gabi na ay nagbook na lamang kami sa hotel.
Siya na ang hinayaan kong magpareserve ng kwarto dahil tinawagan ko na ang pinsan ko.
"W-What?! You're here?!"
"Yes Alys, bukas siguro ay nasa bahay mo na ako."
"Baby, let's go!" tawag sa akin ni Pedro.
Isang malakas na tili ang narinig ko mula sa kabilang linya ng telepono.
"Oh my gosh! Oh my gosh! Behati! Hindi eroplano ang narinig ko hindi ba? Hindi eroplano?!"
"Yes,"
"Oh my! Naluluha ako Behati, sinong lalaki 'yan? Papaano? Oh gosh pinsan, I am so happy for you. Buong akala ko ay habang buhay na eroplano na lamang ang sasakyan mo. You'll experience how to fly with passion." I rolled my eyes.
"Alys, I have to go."
"Can't wait to see you cousin, I am so happy for you."
"Thanks Alys."
Kabubukas pa lamang ng kwarto ay tumambad sa akin ang isang kama. I never expected two beds. Hindi ako katulad ng ibang babae na maghihisterya para sa iisang kama, nasa babae kung maghuhubad ka o hindi.
If you'll spread your legs or not.
Nakatitig lang sa akin si Pedro at hinihintay niya ang reaksyon ko.
"What?"
"You looked calm,"
"Why would I get nervous? Will you do something?"
"Yes,"
Nagkibit balikat ko. Kilala ko si Pedro, hindi ko siya mapipigilan sa mga gusto niyang gawin. Pero alam kong alam niya ang limitasyon ko.
Naglakad ako at hinawi ko ang kurtina. Yumakap ito mula sa aking likuran.
"Dadalaw ako sa punod ng pamilya ko Pedro." Isiniksik niya ang sarili niya sa aking leeg.
"I also want to meet them, I want to tell them how brave you are and to tell them how much I love their courageous daughter. Behati, mahal na mahal na.."
--
VentreCanard