Zayn's POV
Σήμερα είναι Χριστούγεννα και αποφάσισα να πάω με τη Αγλαΐα μια βόλτα στο κέντρο. Ξεκίνησα να περπατάω μιας και ήταν δύσκολο να οδηγήσω λόγο του χιονιού. Έφτασα έξω από τη πόρτα και χτύπησα το κουδούνι. Η Αγλαΐα άνοιξε τη πόρτα:
Α: Καλημέρα αγάπη μου!
Ζ: Καλημέρα! (και τη φίλησα)
Α: Μισό να πάρω τη τσάντα μου! Παιδιά μη με περιμένετε το μεσημέρι! Πάμε?
Ζ: Ναι!
Την έπιασα από τη μέση και αρχίσαμε να περπατάμε στους χιονισμένους δρόμους του Λονδίνου. Κάποια στιγμή φτάσαμε σε ένα δασάκι. Έφτιαξα μία χιονόμπαλα και της την πέταξα.
Α: Εεε! Αυτό θα μου το πληρώσεις!
Αρχίσαμε να παίζουμε χιονοπόλεμο για αρκετή ώρα. Κάποια στιγμή δε μπορούσα να τη βρω. Όταν εμφανίστηκε ξανά, άρχισα να την κυνηγώ. Την έπιασα και την έκανα σβούρες στον αέρα.
A: Άσε με κάτωωωω!!!
Z: ΟΧΙ!
A: ZAYN!
Z: Δε σε αφήνω αν δε ζητήσεις συγγνώμη!
Α: Για ποιο πράγμα?
Ζ: Που εξαφανίστηκες!
Α: Δε ζητάω!
Ζ: Καλά τότε... (άρχισα να τη γαργαλάω. Πέσαμε και οι δύο κάτω και συνέχισα να τη γαργαλάω)
Α: Ααα... Άσε με!
Ζ: Πες συγγνώμη...!
Α: Συγγνώμη, Συγγνώμη!
Την άφησα και πέσαμε και οι δύο στο χιόνι χαζογελώντας.
Α: Είσαι βλαμμένο!
Ζ: Κοίτα ποια μιλάει!
Α: Εγώ? Εγώ τι έκανα? Εσύ με βασάνιζες!
Ζ: Σε βασάνιζα? Τώρα θα σε βασανίσω κι άλλο! (είπα και τη φίλησα για αρκετή ώρα μέχρι που μας τελείωσε το οξυγόνο)
Α: Άμα είναι έτσι τα βασανιστήρια...!
Ζ: Χαχα!
Μετά πήγαμε για φαγητό σε μια πιτσαρία και μετά τη γύρισα σπίτι κατά τις 5.00 το απόγευμα.
Ζ: Τι ώρα να περάσω να σε πάρω το βράδυ?
Α: Κατά τις 10.00?
Ζ: Οκ!
Α: Τα λέμε! (είπε και με φίλησε)
Maria's POV
Ξύπνησα κάπως αργά. Κατέβηκα κάτω και είδα τα αγόρια να βλέπουν κάτι στο pc.
Μ: Τι βλέπετε?
Απ: Εεε...τίποτα!
Μ: (σιγά να μην μου έλεγαν!) Καλά... τα κορίτσια?
Μιχ: Η Αναστασία κοιμάται!
Απ: Και η Ελισάβετ, η Αγλαΐα βγήκε με αυτόν τον Zayn!
Μ: Ααα... ωραία πάω λίγο πάνω! (φυσικά πήγα στην Ελισάβετ να την ξυπνήσω είχα μεγάλη περιέργεια να μάθω τι έβλεπαν!)
Μ: Ελισάβετ μου ξύπνα!
Ε: Γιατί??
Μ: Ξύπνα να σου πω! (σηκώθηκε με δυσκολία άνοιξε τα μάτια και έβλεπα το θυμό μέσα της αλλά ήταν για καλό οπότε... Δεν θα μου έκανε κάτι!)
Ε: Λέγε...
Μ: Τι έβλεπαν τα αγόρια όταν κατέβηκα κάτω?
Ε: Με ξύπνησες για να μου κάνεις quiz? (είπε και σήκωσε το φρύδι)
Μ: Όχι για να μου πεις!
Ε: Μπορώ να διαβάσω τη σκέψη εκείνη τι στιγμή! Ότι έγινε στο παρελθόν για τις δικές μου δυνάμεις μένει στο παρελθόν στο έχω πει χίλιες φορές! Τώρα που με ξύπνησες φτιάξε μου πρωινό γιατί δεν θα τα πάμε καλά!
Μ: Αχχ ναι δίκιο έχεις! Πάω να σου φτιάξω και συγγνώμη!
Ε: Έχε χάρη που είμαι καλό άτομο αλλιώς τώρα δεν θα ζούσες! (δεν σχολίασα έφυγα και έτρεξα να της φτιάξω κάτι να φάει)
Σ: Πες μου ότι την ξύπνησες?
Μ: Καταλάθος...
Σ: Φτιάξε της να φάει αλλιώς θα την πληρώσουμε κι εμείς!
Μ: Πάω...(και πήγα στην κουζίνα)
Stelios' POV
Μόλις έφυγε η Μαρία χτύπησε το κουδούνι.
Σ: Πάω εγω!
Ήταν ο Liam
L: Καλημέρα! Η Μαρία?
Σ: Μέσα είναι φτιάχνει στην Ελισάβετ πρωινό!
Ε: Καλημέρα Liam...
L: Κουλή είσαι εσύ και κουράζεις το κορίτσι μου!
Ε: Δεν φταίω! Με ξύπνησε!
L: Καλά θα την περιμένω! (εκείνη τι στιγμή βγαίνει η Μαρία από την κουζίνα!)
Μ: Καλημέρα Liam!
L: Καλημέρα! Έτοιμη?
Μ: Ναι... Μισό να πάρω το παλτό και την τσάντα μου! Ελισάβετ?
Ε: Ξέχνα το! Να που είναι η σκάλα!
Μ: Καλάα!
Maria's POV
Ανέβηκα πήρα τα πράγματα και φύγαμε!
Μ: Λοιπόν που θα πάμε?
L: Επειδή προτιμώ το καλοκαίρι λέω να πάμε κάπου ζεστά!
Μ: Και που θα πάμε, Αυστραλία?
L: Όχι, θα δεις!
Προχωρήσαμε και φτάσαμε σπίτι του:
Μ: Όχι σπίτι σου δεν νιώθω άνετα!
L: Δεν πάμε σπίτι μου!
Μ: Και τότε γιατί είμαστε στον κήπο του σπιτιού σου?
L: Θα πάμε στην αποθήκη του σπιτιού μου!
Μ: Στην ποια?
L: Έλα και θα δεις!
Μπήκαμε σε ένα δωματιάκι που βρισκόταν στην πίσω αυλή! Ήταν τέλειο μέσα είχε αναμμένο τζάκι ένα κόκκινο καναπέ και ένα τραπεζάκι με 2 κούπες τσάι πάνω!
Μ: Τι θα κάνουμε εδώ? [;)]
L: Θα δεις!
Καθίσαμε συζητήσαμε! Μάθαμε πολλά ο ένας για τον άλλον και μετά πήρε την κιθάρα που ήταν στη γωνία.
Μ: Και κιθάρα?
L: Εεε λίγο ο Niall ξέρει πολύ καλά αλλά κι εγώ μπορώ να παίξω!
Τραγουδήσαμε και μετά έτσι ζεστά που ήταν εκεί μέσα μας πήρε ο ύπνος.
Elisavet's POV
Ε: Λοιπόν τώρα που έφαγα και ξύπνησε και η Αναστασία τι θέλετε να κάνουμε?
Σ: Έχω μια ιδέα αλλά δεν ξέρω αν θα σας αρέσει!
Ε: Άστο καλύτερα το σόι μας δεν έχει και πολύ καλές ιδέες!
Σ: (με κοίταξε με ένα ύφος, ξερόβηξε και συνέχισε) Λέω να πάμε για πατινάζ!
Αν: Τέλεια ιδέα (πήγε και τον αγκάλιασε)
Μιχ: Εγώ δεν έχω αγκαλίτσα?
Αν: Φυσικά...(και τον αγκάλιασε)
Απ: Ωραία άντε πάμε!
Όταν φτάσαμε δεν είχε και πολύ κόσμο οπότε δεν θα γινόμασταν και πολύ ρεζίλι. Πήραμε τα παγοπέδιλα και μπήκαμε στην πίστα.
Στο εν τω μεταξύ:
Harry's POV
Έφτασα στο σπίτι των κοριτσιών και βλέπω τον Niall.
Η: Niall τι κάνεις?
Ν: Ήρθα να πάρω την Ελισάβετ αλλά δεν είναι μέσα!
Η: Κάπου θα πήγαν με αυτούς τους βλάκες!
Ν: Δίκιο έχει. Σκέψου που μπορεί να πήγαν να πάμε γρήγορα!
Η: Στο δασάκι για χιονοπόλεμο!
Ν: Όχι δεν νομίζω θα έπαιζαν εδώ γιατί η Ελισάβετ βαριέται να περπατάει. Στα Nando's?
Η: Αποκλείεται. Θα μαγειρέψει η Αγλαΐα ,πάντα μαγειρεύει. Για σκι?
Ν: Μμμ... αφού δεν έχουμε καμία πλαγιά εδώ κοντά. Αν και όλοι τους είναι αθλητικοί τύποι κάτι τέτοιο θα έκαναν!
Η: Άρα στο παγοδρόμιο!
Ν: Παίζει... Πάμε να ρίξουμε μια ματιά και βλέπουμε τι κάνουμε αν δεν είναι!
Πίσω στο παγοδρόμιο:
Anastasia's POV
Αν: Χαχα Ελισάβετ πάλι έπεσε ο Μιχάλης!
Ε: Σιγά το τρομερό αφού δεν ξέρει...ενώ εγώ (είπε και έφαγε κι εκείνη μια περιποιημένη σάρα)
Αν: Χαχαχα κι εσύ όμως επαγγελματίας!
Απ: Έρχομαι να σε σηκώσω!
Σ: Κουλή δεν είναι!
Ε: Μην τον ακούς έλα σηκωσέ με!
Σ: Τα θέλει κι εσένα ο κώλος μου φαίνεται!
Αν: Βρε αντε από εδώ που θα σχολιάσεις και τα κωλαράκια μας! (του είπα αλλά δεν έδωσε σημασία γιατί είδε μια ψηλή ξανθιά κι έτρεξε)
Απ: Μετά λέει εμάς ο λιγούρης!
Μιχ: Αναστασία έλα εδώ (μου έπιασε το χέρι και πατινάραμε χέρι-χέρι)
Απ: Ελισάβετ εγώ θα πρωτοτυπίσω (την έπιασε από τη μέση και κάνανε μαζί!)
Ε: Αναστασία δώσε ένα φιλάκι στον Μιχάλη. (μου ψιθύρισε γιατί είδε το Harry)
Ο Αποστόλης σχημάτισε μια καρδιά με τα χέρια του και την έδειξε στην Ελισάβετ.
Niall's POV
N: Για ρίξε μια ματιά εκεί!
Η: Γιατί τον φιλάει?
Ν: Γιατί της κάνει καρδιά είναι το θέμα! (κούνησα το χέρι μου για να με δει)
Ε: Niall! (άφησε τον Αποστόλη και έτρεξε προς το μέρος μου) Τι κάνετε εσείς εδώ? (είπε απορημένη)
Ν: Είπαμε να έρθουμε για πατινάζ με τον Harry...
Ε: Και γιατί δε με πήρες τηλέφωνο?
Ν: Σε πήρα αλλά δεν το σήκωνες!
Ε: Συγγνώμη... Έλα να κάνουμε μαζί πατινάζ!
Ν: Θες να πάμε μια βόλτα οι δυο μας καλύτερα?
Ε: Niall ζηλεύεις τον Αποστόλη???
Ν: Μπορείς να σταματήσεις να διαβάζεις το μυαλό μου???
Ε: Αυτό μπορώ να το καταλάβω και χωρίς να διαβάσω το μυαλό σου!
Ν: Καλά! Θα πάμε βόλτα?
Ε: Άντε πάμε...
Βγήκε από τη πίστα και ξεκινήσαμε να περπατάμε.
Ν: Ελισάβετ... Τρέχει κάτι με σένα και τον Αποστόλη???
Ε: Πώς σου ήρθε αυτό αγάπη μου?
Ν: Τι πώς μου ήρθε ρε Ελισάβετ? Μαζί κοιμάστε, πριν λίγο σου έκανε καρδούλες... (δε με άφησε να τελειώσω)
Ε: Niall, ηρέμησε λίγο! Δεν τρέχει τίποτα!
Ν: Α ναι? Και τότε γιατί στα γενέθλια σου φιλιόσασταν?
Ε: Πού το ξέρεις εσύ?
Ν: Είχα ζηλέψει και όταν σε πήρε στη κουζίνα σας ακολούθησα και είδα!
Ε: Ναι αλλά άκουσες τι του είπα μετά? Του είπα πώς αυτό που έγινε δεν ήταν σωστό γιατί εγώ αγαπάω εσένα και μετά του είπα να εξαφανιστεί από μπροστά μου!
Ν: Ρε Ελισάβετ δεν το καταλαβαίνεις? Δε μπορώ να σε βλέπω με άλλους!
Ε: Με τον Αποστόλη δεν τρέχει τίποτα, από μέρους μου τουλάχιστον! Και αν συνεχίσεις έτσι δε θα έχουμε αίσιο τέλος!
Ν: Συγγνώμη ρε αγάπη μου αλλά... Γιατί δεν έρχεσαι να μείνεις μαζί μου?
Ε: ΟΧΙ Niall! Θα μείνω σπίτι μου ό,τι και να γίνει!
Ν: Καλά Ελισάβετ...!
Γυρίσαμε στο παγοδρόμιο και:
Ν: Πάλι με αυτόν θα κάνεις?
Ε: Δεν ξέρω, άμα μου το ζητήσει!
Ν: Δε θέλεις να κάνεις μαζί μου?
Ε: Όχι, είμαι θυμωμένη μαζί σου!
Αρχίσαμε να κάνουμε πατινάζ. Η Ελισάβετ έκανε μόνη της αν και ο Αποστόλης τη ζήτησε να κάνουν μαζί εκείνη με κοίταξε αλλά τελικά δέχτηκε. Άμα είναι να περάσω ότι πέρασε και ο Harry για νε με συγχωρήσει πρέπει να αρχίσω από τώρα... Στο τέλος εγώ και ο Harry (ο οποίος καθόταν όση ώρα έλειπα σε ένα παγκάκι απέναντι από τη πίστα του πατινάζ) φύγαμε και εκείνοι πήγαν για φαγητό.
Anastasia' s POV
Φάγαμε χορτάσαμε και τώρα εγώ,η Ελισάβετ, η Αγλαϊα, ο Αποστόλης, ο Στέλιος και ο Μιχάλης είμαστε στο σαλόνι.
Αν: Ιδέα...
Μιχ: Για πες...
Αν: Μια λέξη...
Ε: Παντομμοιμα
Αγ: Όχι που δεν θα την πεταγες!
Αν: Games (note: παιχνίδι με τραπουλα για όσες Δεν ξέρουν)
Σ: Σας σκίζουμε...Αγλαϊα έτοιμη!?
Αγ: Πάω να φέρω τράπουλα!
Ε: Αποστόλη????
Απ: Εννοείται...προσοχή θα σας τσακίσουμε!
Αν: Εεε όχι! Μιχάλη τούς έχουμε έτσι?
Μιχ: Εγώ μοιραζω...
Μόλις έφερε την τράπουλα μπήκε σπίτι η Μαρία με τον Liam
Μ: Τι κάνετε?
Ε: Games! Θα παίξετε.
L: Πάντα και παντού. Ποιος μοιράζει?
Σ: Φιλαράκι είμαστε το αχτύπητο δίδυμο!
Ε: Τη μάνα σου λυπάμαι πιο πολύ.
Σ: Σκάσε...
Ε: Μπαμμ. ..
Αν: Τάπα...
Αγ: Στη μάπα!
Ξεκινήσαμε να παίζουμε κέρδιζε ο Στέλιος με την Αγλαΐα μετά ακολουθούσε η Μαρία με τον Liam και οι υπόλοιποι μόνο Games Δεν παίζαμε. Βρίζαμε και λίγο στα ελληνικά, μιλούσαμε κιόλας στα ελληνικά και άντε η Μαρία να κάνει μετάφραση τώρα το σκούπα και το πενήντα ώρες να διαλέξει. Η Ελισάβετ κάποια στιγμή έπαθε κρίση νευρικού γέλιου, πολύ το διασκεδάσαμε. Έφυγε και ο Liam και πήγαμε να ετοιμαστούμε για το βράδυ που θα βγαίναμε έξω.
[το βράδυ στο σπίτι]
Aglaia's POV
Σ: Λοιπόν, Ελισάβετ, Αποστόλη, Αναστασία, Μιχάλη και εγώ στο αμάξι των κοριτσιών.
Αγ: Εντάξει, θα σας βρούμε στο μπαρ μετά.
Ε: Οκ πάμε!
Τα παιδιά έφυγαν και περιμέναμε με τη Μαρία να έρθουν τα αγόρια (Zayn, Liam, Niall, Harry) για να μας πάρουν.
Αγ: Πώς τα πάτε με τον Liam?
Μ: Αχ είναι γλύκας! Σήμερα το πρωί πήγαμε σπίτι του και μου έπαιξε κιθάρα!
Αγ: Μπράβο, μπράβο!
Μ: Εσύ με τον Zayn?
Αγ: Μπορώ να πω πως είναι η πιο πετυχημένη μου σχέση με διαφορά!
Μ: Α, είναι σοβαρό το πράγμα!
[κουδούνι]
Αγ: Ήρθανε πάμε! (πήραμε τις τσάντες και τα παλτά μας και άνοιξα τη πόρτα)
L: Έτοιμες?
Μ: Ναι πάμε! (και του έδωσε ένα φιλί)
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο, χαιρετήσαμε τα παιδία. Εγώ έκατσα στη θέση του συνοδηγού, δίπλα στο Zayn, και η Μαρία αγκαλιά στον Liam.
Η: Η Αναστασία?
Μ: Πήγε με τους υπόλοιπους. Σε καίει ε?
Η: Όσο να 'ναι... (είπε με σκυμμένο το κεφάλι)
Ν: Και η Ελισάβετ μαζί τους πήγε ε?
Αγ: Ναι.
Ν: Ωχ...!
Αγ: Ηρέμησε, εσένα αγαπάει, απλά είναι λίγο θυμωμένη μαζί σου. Από αντίδραση το κάνει. (απο αντιδραση το ξερω, το εκανες κι αυτο!)
Ζ: Φτάσαμε!
Μπήκαμε μέσα, καθίσαμε μαζί με τα παιδία σε έναν μεγάλο καναπέ και παραγγείλαμε μερικά ποτά. Η Αναστασία σηκώθηκε να χορέψει με τον Μιχάλη και η Μαρία με τον Liam.
Elisavet's POV
Καθόμουνα δίπλα στον Αποστόλη και απέναντι μου ήταν ο Niall, ο οποίος για κάποιο λόγο ήταν πιο ψύχραιμος από άλλες φορές. Ήθελα να διαβάσω το μυαλό του αλλά λόγω της δυνατής μουσικής μου ήταν πάρα πολύ δύσκολο και έτσι απλά αγνόησα το γεγονός.
Απ: Θες να χορέψουμε? (με ρώτησε)
Κοίταξα τον Niall. Ήταν εκνευρισμένος αλλά προσπαθούσε να το κρύψει χωρίς μεγάλη επιτυχία.
Ε: Εμμ... Όχι, δεν έχω και πολύ όρεξη. Ίσως αργότερα...
Απ: Η Ελισάβετ, η ψυχή του πάρτι δεν έχει όρεξη για χορό?
Ε: Ναι εγώ!
Απ: Καλά πάω να πιώ κάτι... (είπε και κατευθύνθηκε προς τη μπάρα)
Ο Niall με πλησίασε και κάθισε δίπλα μου.
Ν: Μήπως η ψυχή του πάρτι έχει όρεξη για μια βόλτα?
Ε: Εμμ... Πάμε...
Η αλήθεια είναι πώς δεν είχα όρεξη ούτε για βόλτα, αλλά θα μπορούσαμε να πάμε κάπου πιο ήσυχα και να διαβάσω και το μυαλό του. Βγήκαμε από το μπαρ και ξεκινήσαμε να περπατάμε στο πεζοδρόμιο χωρίς να μιλάμε. Μπήκα στο μυαλό του για να δω τι σκέφτεται και όπως το περίμενα. Αποστόλης.
Ν: Γιατί δεν ήθελες να χορέψεις με τον Αποστόλη?
Ε: Απλά δεν είχα όρεξη. Και δηλαδή άμα χόρευα δε θα σε πείραζε?
Ν: Όχι τι να με πειράξει? Δε θα κάνατε και τίποτα σπουδαίο. Και εγώ μπορώ να πάω και να χορέψω με την Αγλαΐα. Δεν έγινε και τίποτα. Επειδή θα χορέψω με μια φίλη η εσύ με κάποιον φίλο σου δε σημαίνει πως δε σε αγαπάω, σωστά?
Ε: Ε? Δηλαδή... ναι έχεις δίκιο!
Πήγα να διαβάσω το μυαλό του γιατί ήμουν σίγουρη πως δεν πίστευε λέξη από όσα είπε. Κι όμως έκανα λάθος. Τα πίστευε όλα όσα είπε. Μήπως δεν... Αποκλείεται! Τον ρώτησα και συνέχισα να διαβάζω το μυαλό του:
Ε: Niall, μ' αγαπάς??? (ακούμπησα με τις παλάμες μου το πρόσωπο του και τον κοίταξε στα μάτια)
Ν: Φυσικά βρε μωρό μου, τη ερώτηση είναι αυτή?
Με πήρε αγκαλιά, μου έδωσε ένα τρυφερό φιλί και συνεχίσαμε να περπατάμε χωρίς να πούμε λέξη.
Anastasia's POV
Όλη την ώρα χόρευα με τον Μιχάλη και χαζογελούσαμε. Η Harry μας κοιτούσε με ένα περίεργο βλέμμα αλλά δεν έδωσα περαιτέρω σημασία. Μία κοπέλα τον πλησίασε και χαιρετηθήκαν. Σηκώθηκε και άρχισαν να χορεύουν. Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να είμαι εγώ στη θέση αυτής της ξανθόψειρας αλλά... Συνέχισα να χορεύω ρίχνοντας του κλεφτές ματιές αραιά και που. Ύστερα πήγαμε με τον Μιχάλη να πιούμε ένα ποτό και να ηρεμίσουμε από τον πολύ χορό. Εκείνος συνέχισε να χορεύει μαζί της. Δεν ξέρω αν το έκανε για να ζηλέψω ή γιατί του άρεσε αυτή.
Μιχ: Αναστασία μου έχεις κάτι?
Αν: Όχι τίποτα... Γιατί το λες αυτό?
Μιχ: Ε, φαίνεσαι λίγο στεναχωρημένη...
Αν: Όχι καλά είμαι.
Zayn's POV
Χορεύαμε με την Αγλαΐα για αρκετή ώρα, σχεδόν από τη στιγμή που φτάσαμε. Λέγαμε χαζομάρες και γελούσαμε
Αγ: Zayn, κουράστηκα! Πάμε να κάτσουμε?
Ζ: Έχω μια καλύτερη ιδέα! Πάμε σπίτι μου?
Αγ: Είσαι τρελός? Δε νοιώθω άνετα όταν είναι οι γονείς σου!
Ζ: Δεν είναι κανένας σπίτι! Έχουν πάει όλοι μαζί στους παππούδες και θα γυρίσουν μόλις τελειώσουν οι διακοπές των Χριστουγέννων.
Αγ: Και σένα σε άφησαν εδώ?
Ζ: Με λίγη προσπάθεια... Λοιπόν θα έρθεις? Θα κοιμηθούμε μαζί και το πρωί θα σε γυρίσω εγώ σπίτι.
Αγ: Καλά εντάξει...
Πήρε τα παλτό της, ενημέρωσε τον Στέλιο για να μη την ψάχνουν το πρωί και ξεκινήσαμε για το σπίτι της ώστε να αλλάξει και μετά πήγαμε σπίτι μου. Ανεβήκαμε στο δωμάτιο μου και:
Ζ: Λοιπόν, τι θες να κάνουμε?
Αγ: Λέω να κοιμηθούμε γιατί νυστάζω!
Ζ: Δηλαδή εσύ τώρα θες να κοιμηθείς? (ρώτησα με ένα γλυκό και πονηρό ύφος καθώς την αγκάλιασα από τη μέση)
Αγ: Εεε, όσο να ΄ναι...
Ζ: Κρίμα... (και χαμήλωσα το κεφάλι μου)
Αγ: Γιατί κρίμα? Εσύ τι θες να κάνουμε δηλαδή? (είπε καθώς έγειρε το κεφάλι της ώστε να με κοιτάει)
Ζ: Εγώ είχα άλλα πράγματα στο μυαλό μου... (είπα και συνέχισα να έχω σκυμμένο το κεφάλι)
Αγ: Όπως...???
Ζ: Όπως...
Αγ: Ξέχνα το όπως!!!
Ζ: Καλά πάω λίγο στο μπάνιο…
Αγ: Καλά πέφτω για ύπνο.
Aglaia’s POV
Ξάπλωσα στο κρεβάτι και μετά από λίγο ξαναήρθε ο Zayn. Με αγκάλιασε απότομα από πίσω και με σήκωσε. Με κόλλησε στο τοίχο και άρχισε να με φιλά άγρια στο στόμα. Έβαλε τα χέρια του στους μηρούς και τύλιξα τα πόδια μου στη μέση. Με μια του κίνηση πέσαμε στο κρεβάτι με αυτόν από πάνω μου. Μου έβγαλε τη μπλούζα, άρχισε να με φιλά από το λαιμό και προς τα κάτω και ένιωθα τις τιράντες από το σουτιέν να πέφτουν. Ξεντύθηκε και του έβγαλα το μποξεράκι, το όργανο του ήταν ερεθισμένο. Με γύρισε από πάνω του και μου έβγαλε το σουτιέν και το εσώρουχο. Μπήκε απότομα μέσα μου, πονούσα και τραβούσα τα σεντόνια για να μη φωνάξω. Μπαινοέβγαινε μέσα μου αργά και μετά όλο και πιο γρήγορα. Όταν τελείωσε ήθελα να τον ευχαριστήσω και έτσι με μια κίνηση βρέθηκα από πάνω του. Όταν τελειώσαμε ξαπλώσαμε αγκαλιά και μας πήρε ο ύπνος.
Michalis' POV
Καθόμαστε με την Αναστασία και πίνουμε τα ποτά μας.
Μιχ: Αναστασία, τι έχεις κούκλα μου? Δε φαίνεσαι καθόλου καλά!
Αν: Κοίτα Μιχάλη, δεν είμαι καλά και θέλω να τα πω σε κάποιον. Σε έναν καλό φίλο σα και σένα... Μπορώ?
Δηλαδή για εκείνη είμαι ένας απλός φίλος? Από τότε που φιληθήκαμε στο πάρτι της Ελισάβετ άρχισα να έχω ελπίδες. Πίστεψα πως θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί, έστω και για το λίγο καιρό που θα μέναμε εδώ στις διακοπές των Χριστουγέννων. Αλλά μάλλον εκείνη δεν αισθάνεται το ίδιο με μένα. Η Αναστασία μου άρεσε από πολύ παλιά, από τη Δευτέρα γυμνασίου. Ποτέ δε τόλμησα να τη πλησιάσω. Πάντα ήθελα, αλλά πάντα κάποιος άλλος τη κρατούσε αγκαλιά, τη φιλούσε, την έλεγε αγάπη του... Δεν με πείραζε τόσο γιατί ήξερα πως έτσι είναι η Αναστασία, συνεχώς με άλλον. Σχέσεις χωρίς νόημα και αιτία, έτσι για τη πλάκα. Όχι δεν είναι κακιά, σκύλα η κάτι τέτοιο. Απλά έχει το δικό της τρόπο να αντιμετωπίζει τις σχέσεις ώστε να μη πληγώνεται. Να μη πληγώνεται και να γίνεται δυνατότερη. Η αλήθεια είναι πώς τα είχε φτιάξει με πολλούς, πάρα πολλούς και αυτό ήταν που έκανε πολλούς νεαρούς να φοβούνται μια τέτοια σχέση αλλά όλοι αψηφούσαν το φόβο τους και δοκίμαζαν. Άλλες σχέσεις κρατούσαν πολύ άλλες ελάχιστα, αλλά καμία δεν ήταν αυτό που λέμε αληθινός έρωτας! Και τώρα που έχω την ευκαιρία να είμαι μαζί της, εκείνη μου λέει πως είμαι απλά ένας πολύ καλός φίλος... Δεν έχει νόημα πλέον να προσπαθώ... Ξέρω πως δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Αν ήθελε θα το ζητούσε!
Το χέρι της που κουνιόταν μπροστά από το πρόσωπο μου με έβγαλε από τις σκέψεις μου.
Αν: Μιχάλη? Γη καλεί Μιχάλη! Μιχάλη με ακούς?
Μιχ: Συγνώμη, αφαιρέθηκα! Πού είχαμε μείνει?
Αν: Εσύ με ρώτησες τι έχω και εγώ σου απάντησα πως δεν είμαι καλά και πως θέλω κάποιον φίλο για να του ανοιχτώ.
Μιχ: Ναι συγνώμη! Λοιπόν είμαι όλος αυτιά!
Αν: Αρχίζω! Θυμάσαι τον Harry που είμασταν μαζί για μία μέρα?
Μιχ: Ξεχνιέται αυτός...? (είπα με ειρωνικό τόνο)
Αν: Αυτό ακριβώς! Μιχάλη γνωριζόμαστε τόσα χρόνια και ξέρεις με πόσα πολλά αγόρια τα έχω φτιάξει και ξέρεις και τη φιλοσοφία μου.
Μιχ: Φυσικά! Πότε με τον ίδιο δύο φορές, απλές, ανούσιες, εφηβικές σχέσεις...
Αν: Ναι έτσι νόμιζα και ακόμα το πιστεύω αλλά νομίζω βρήκα κάποιον που δεν είναι μια ακόμα σχέση σαν όλες τις άλλες. Ο Harry μου άρεσε από τη πρώτη στιγμή πού τον είδα. Σύντομα κατάλαβα πώς ήταν πολύ περισσότερα από ένα απλό αγόρι που θα ήθελα για ένα, δυο φεγγάρια και μετά στη μανούλα του. Πίστεψα πως ήταν αλλιώς αυτή τη φόρα. Ένιωσα ξεχωριστή, αισθάνθηκα πράγματα που δεν είχα ξανά νιώσει ποτέ μου! Μετά που τον είδα να φιλιέται με αυτή, ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω όλα και να γυρίσω στην Ελλάδα. Πότε έκανα εγώ κάτι τέτοιο για κάποια αποτυχημένη σχέση μου? ΠΟΤΕ! Ακόμα τρέφω αισθήματα για τον Harry, το παραδέχομαι! Ναι τον συγχώρησα γιατί κατάλαβα πως δεν έφτεξαι αλλά δε σπάω έτσι τους κανόνες μου.
Μιχ:(είχα μείνει και τη κοιτούσα) Αναστασία... εσύ...
Αν: Ναι, ναι ποτέ δεν είχα κάνει κάτι τέτοιο, αλλά τώρα δεν ξέρω τι μου γίνεται. Θέλω να γκρεμίσω αυτή την εικόνα που έχω τόσα χρόνια και να πάω και να τα ξαναβρώ μαζί του! Αυτόν τον άνθρωπο... Όλοι οι άλλοι απλά μου άρεσαν και ήθελα να ζήσω μερικές στιγμές μαζί τους. Με τον Harry είμαι ερωτευμένη!
Μιχ: Αυτό είναι βαριά κουβέντα για σένα Αναστασία! Εσύ ποτέ δεν ήσουν το επιπόλαιο κοριτσάκι που ερωτεύονταν κάθε βδομάδα και άλλον.
Αν: Το ξέρω! Όπως ξέρω πολύ καλά και τα αισθήματά μου για εκείνον. Μιχάλη θέλω να με βοηθήσεις να τον ξανακερδίσω! Θέλω να είμαι μαζί του! Θα μου πεις γιατί δε ζητάω βοήθεια από τα κορίτσια ή από τον Στέλιο που είναι κολλητός μου. Γιατί πολύ απλά τα κορίτσια είναι κορίτσια και ο Στέλιος δε συμπαθεί καθόλου τον Harry! Λοιπόν?
Μιχ: Δηλαδή η Αναστασία, η κοπέλα που δεν παραβιάζει ποτέ τους κανόνες της και ποτέ δεν ερωτεύεται, καταπατά τα πάντα και αλλάζει τρόπο σκέψης για ένα αγόρι? Ερωτεύεται? Και θέλει να τη βοηθήσω να κατακτήσει τη καρδιά του ενός και μοναδικού για αυτή (είπα της σκέψεις μου δυνατά)
Αν: Μάλλον ναι...
Aglaia's POV
Ξύπνησα αγκαλιά στον Zayn στο δωμάτιο του από το κινητό μου που χτυπούσε. Μάζεψα το χέρι του, που ήταν πάνω στη κοιλιά μου και μεταφέρθηκα με μαγικά για να μην τον ξυπνήσω. Πήρα το κινητό και βγήκα από το δωμάτιο για να μιλήσω:
Αγ: Τι θες ρε Στέλιο οχτώ η ώρα το πρωί?
Σ: Έλα ρε! Έψαχνα το βζικι-βζικι για να κάνω καφέ και όλοι κοιμούνται...
Αγ: Ενώ εγώ δε κοιμάμαι? Τέλος πάντων, στο πρώτο συρτάρι δεξιά!
Σ: Ααα να που δε κοίταξα!
Αγ: Θα σε πνίξω! (είπα και του το έκλεισα)
Μπήκα στο δωμάτιο, μάζεψα τα ρούχα μου που ήταν διάσπαρτα στο χώρο, πήγα στο μπάνιο να ντυθώ και μετά κατέβηκα στη κουζίνα να κάνω πρωινό. Καθώς μαγείρευα, δυο χέρια τυλίχτηκαν γύρο μου:
Ζ: Καλημέρα! Τι μαγειρεύεις?
Αγ: Καλημέρα, ομελέτα!
Με γύρισε και με φίλησε. Καθίσαμε να φάμε και:
Ζ: Πώς σηκώθηκες έτσι το πρωί?
Αγ: Πώς σηκώθηκα?
Ζ: Εννοώ πως ήμουν ξύπνιος και όταν σηκώθηκες δε κουνήθηκε καθόλου το κρεβάτι...
Αγ: Νόμιζα κοιμόσουν... (ωχ μας πήρε χαμπάρι!!!)
Ζ: Όχι δε κοιμόμουνα απλά είχα κλειστά τα μάτια μου. Θα μου πεις πως σηκώθηκες?
Αγ: Έκανα μαγικά και μεταφέρθηκα!
Ζ: Καλά, καλά σε πίστεψα! Πες τώρα πως το έκανες!
Αγ: Αυτή είναι η αλήθεια!
Ζ: Καλά, ό,τι πεις! Ας μη μαλώσουμε γι' αυτό τώρα! (είπε και μου έδωσε ένα φιλί)
Καθώς τρώγαμε, χτύπησε το κουδούνι:
Ζ: Πάω εγώ!
Έφτασε μέχρι τη πόρτα, την άνοιξε και εμφανίστηκε ο Harry.
Η: Καλημέρα!
Ζ: Καλημέρα...
Η: Γιατί είσαι με το μποξεράκι? Νόμιζα πως μόνο εγώ κυκλοφορώ έτσι στο σπίτι... (εκείνη την ώρα βγήκα και εγώ από τη κουζίνα)
Αγ: Καλημέρα Harry! (είπα με ένα χαμόγελο και στήθηκα δίπλα στον Zayn καθώς έβαλα τα χέρια μου στον ένα του ώμο)
Η: Καλημέρα! Έτσι εξηγείται η αμφίεση... (νομίζω πως είχα κοκκινήσει λίγο)
Ζ: Τι θες Harry? (είπε αρκετά εκνευρισμένος)
Η: Τίποτα περνούσα και είπα να πω ένα γεια και να σου μιλήσω για κάτι σημαντικό αλλά θα περάσω άλλη στιγμή.
Ο Harry έφυγε και έμεινα πάλι μόνοι μας:
Αγ: Τι ώρα πήγε?
Ζ: Είναι... 10.30.
Αγ: Να πηγαίνω καλύτερα...
Ζ: Εγώ λέω να μείνεις! (είπε και μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί)
Αγ: Εγώ λέω πως πρέπει να φύγω, αλλά πρώτα μπορώ να κάνω ένα ντους?
Ζ: Καλά θα σε πάω εγώ, αλλά ντους δε θα κάνεις, θέλω να έχεις το άρωμα μου!
Αγ: Πφφ... Καλά πάμε? (ό,τι βλακεία βλεπει στις τενείες αυτό το παιδί!)
[...]
Μπήκα στο σπίτι και όλοι ήταν μαζεμένοι στο σαλόνι και παίζανε games.
Αν: Επ! Που ήσουν εσύ όλο το βράδυ?
Αγ: Λέει και κανά καλημέρα ο κόσμος!
Μ: Καλημέρα! Πού ήσουνα???
Αγ: Στο σπίτι του Zayn ήμουν, αμάν!
Μιχ: Κάποια πέρασε καλά το βράδυ...!
Αγ: Τέλεια πέρασα το βράδυ! (είπα νευριασμένη ανέβηκα στο δωμάτιο μου και τότε μπαίνει μέσα η Αναστασία, η Ελισάβετ και η Μαρία)
Αγ: Να και η αγία τριάδα...!
Ε: Α φύγε από 'δω ρε!
Μ: Για πες, τι έγινε το βράδυ??? (και κάτσανε και οι τρείς απέναντι μου στο κρεβάτι)
Αγ: Τίποτα δεν έγινε το βράδυ μωρέ! (είπα θέλοντας να αποφύγω τη συζήτηση)
Αν: Ναι γι' αυτό μυρίζει ανδρική κολόνια το δωμάτιο... (εκείνη τη στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο μου)
Αγ: Ο Zayn! Έλα αγάπη μου... Όχι δεν έκανα μπάνιο... Αυτό ήθελες?... Καλά τα λέμε μετά!
Ε: Ώστε τίποτα εεε? Τι μπάνιο λέγατε?
Αγ: Δεν με αφήνει να κάνω μπάνιο για να έχω το άρωμα του λέει!
Μ: Χαχαχα Καλό!
Αγ: Άμα σου κάνει και ο Liam τίποτα τέτοια...
Αν: Έλα πες τώρα τι έγινε!
Ε: (Η Ελισάβετ καθόταν ήσυχη ώσπου μίλησε και:)Α καλά και μόνο οι σκέψεις σου σε πρόδωσαν! Λεπτομέρειες δεν πρόλαβα να διαβάσω...Όταν αποφασίσεις να μας πεις κάτω θα είμαι,έχει αγώνα Ρεάλ Μαδρίτης- Λίβερπουλ.
Αν: Αχχ Ναι το ξέχασα αυτό. Πάμε και μου λες τι διάβασες.(είπε και έφυγαν κατεβαίνοντας τις σκάλες)
Μ: Τι λεπτομέρειες έλεγε?
Αγ: Πάμε μια βόλτα να πάρω αέρα και θα σου πω.
Μ: Και στις άλλες?
Αγ: Εεε...οι άλλες ξέρουν επειδή διάβασε το μυαλό μου η άλλη!
Μ: Και τις λεπτομέρειες?
Αγ: Έλεος ρε δεν κατάλαβες ότι ήθελε να μάθει αν έκανα τίποτα καινούριο να το δοκιμάσει κι εκείνη?
Μ: Τι να σας πω ρε ανωμαλάρες? Έλεος και σε εσένα που το έκανες και δεν είπες τίποτα και στην άλλη που θέλει να τα δοκιμάσει όλα!
Αγ: Άι μωρή πάμε να σου πω τι ακριβώς έγινε και σχολιάζεις μετά!
Μ: Να δω τι έχω να ακούσω πάλι!
Εεε? Δε μπορείτε να πείτε? Και dirty και μεγάλο πάρτ και αποκαλύψεις! Που να δείτε τι έχει να γινει στα επομενα παρτ! Αν σας αρεσε, πατηστε το αστερακι πάνω δεξια και γράψτε τη γνώμη σας εκεί που λέει σχολια και κριτικές, κατώ κατω! Φιλια♥♥♥