Yung nag-iba ng storyline? Ako yun. Hahaha. Kasi naman. Na-virus yung flash drive ko. Tsk. Sayang. Anyway, yaan na natin. Boto at komento lang po pakiusap. Mabenta po sa’kin mga komento niyo. ((:
Pasensya na din kung iba na format, kasalan ni flash drive. Nagpa-virus. Lewls~
--
Alex’s POV
*boogsh*
“Hmm. Hutanghin—Mashakit yown!”
“Larete! Ingatan mo naman si Lav!”
“Pasensya naman aking mahal. Ang bigat naman kasi niya.”
(_ _”)
Walei tong boyfriend ko! Weak! Bubuhatin lang si Lav eh! Sus naman!
“San ba kasi tayo pupunta?”
“Kita mo to?” dinukot ko sa purse ko yung extrang susi na ninenok ko dun sa front desk.
“Oh. Oo. Ano ngayon?”
“Dadalhin natin si Lav kay Cyrus. ^__^”
“HA?!”
“Nakakasawa na kasing laging nag-aaway yang dalawang yan. Nakakasura na din. Kung ayaw nilang magkabalikan, di okay lang. Sana man lang magka-closure sila di ba?”
Dumiretso kami sa floor ng condo ni Cyrus. Nakita namin siya dun sa kama niya. Nakahilatang wagas at may hawak pang bote ng whiskey. Syempre kinuha ko at nilapag sa tuktok ng drawer niya. Pasalamat siya naaawa ako sa kanya medyo kundi pinukpok ko na to sa ulo niya.
“Lapag mo lang si Lav diyan.” Turo ko sa tabi ni Cyrus
O___O – Dwayne
“Ano?”
“Pagtatabihin ko sila? Seryoso?”
“Ba’t naman ang hindi? Bago maka-da moves yan si Cyrus, nasapak na yan ni Lav. Don’t worry. Let’s go!”
Nilapag niya na nga si Lav tapos karipas! Hahaha. Wag kayo maingay na kami may pakana nito ah. Ssh!
Lavender’s POV
Anak ng kamatis! Ang sakit ng ulo ko! Nakakaloko pa panaginip ko. Katabi ko daw natulog si Cyrus. Pwede ba yun? Ano lang ako nun? Kabit? Third party? Weh. Ayoko. Ako dapat yung legal wife. Toinks~ Kaso late na ko eh. Kasalanan ko na nga. Hindi ko naman siya masisisi kung bakit may pamilya na siya ngayon. He deserves a happy life. Parang hindi naman niya nakuha sa’kin yun.
Umikot ako sa kama ko. Ba’t…Ba’t ganito amoy dito? Hindi amoy bulaklak. Yun kasi amoy ng kwarto ko. Dito…Amoy…Lal— O.O
“AHHHH!!!!”
Cyrus’ POV
Sht. Good morning! Hangover pa! Hai~
Sofia. Damn. I miss you so much. Gusto kitang yakapin ngayon. Kahit mahawakan man lang. Kahit alam kong imposible ka ng maabot. Kahit sulyap lang.
“AHHHH!!!!”
>____________<
AH! SH.T! Ano yun?!
“Anong ginagawa ko dito?! Ba’t andito ka?! Nasaan nga ba ko?! AHHHHH!!!!!!”
Nagkamot pa ko ng mata bago ko tuluyang nakita. Nagkatotoo agad yung kagustuhan ko. Si Sofia…NANDITO?!
“Ba’t andito ka?” – Cyrus
“Malay ko! AH~ Ulo ko…”
“Masakit ba?”
“Hindi. Relax na relax nga eh! Psh.”
Five years at hindi pa rin nagbabago. Consistent! XD
**If you ever leave me baby…**
CALLING: Alex
“Morning Cy!”
“Yo. Alex. Napatawag ka?”
“Kamusta si Lav? Nakatulog ba kayo ng mahimbing? Kayo ha. Ayoko pa maging ninang.”
“She slept fine I thin—Pano mo nalaman na dito siya natulog?! Ikaw ba may pakana nito?”
“Sabi sa’yo dapat hindi mo tinawagan eh.” – Dwayne
“Yaan mo na. Hehehe. Good luck Cyrus!”
“Tek—“
CALL ENDED
Pano ngayon to? Nandito sa condo ko si Sofia. Di palabasin. Tama. Simple lang yun. Tapos niya mag-almusal syempre.
“Sebastian.” Nagpakita uli siya sa’kin. Oh ale! Nasa langit na ba ako? “Locked-in tayo.”
O___O “What?”
“Ano? Nabingi ka na? Locked-in tayo. Sira pintuan mo.”
“HA?! Ano ba ginawa mo sa pinto ko?!”
“Pff. Ganun ba yun? Porke may sira, ako na may kasalanan?” tumingin siya sa’kin ng may malulungkot na mata. Epic fail lang Cyrus. Hindi ko naman sinasadya mga nasabi ko. Sorry. “Tumawag na ko ng maintenance. Kaso mga 24 hours pa bago maayos pinto mo. Should I stay or should I go?”
“Stay.” Sagot ko ng wala pang limang segundong pag-iisip. Nagdasal akong ngingiti siya sa’kin but she didn’t.
“Ok. I got to make some calls.”
Umalis siya at dumiretso sa kabilang kwarto. Nag-iba na parang hindi yung Sofia ngayon. Matured na din umasta at mag-isip. At malamang na burado na din ako sa buhay niya. I want her back. Is it too late for me?
“…gagawin ko? Adik ka Gio. Hahaha. Hindi hinihingi opinyon mo.” I miss her laughter. =____= “Kaya mo naman yan? Alagaan mo si Pepper ah. Wag mo pabayaan baby ko. Yep. I will. Okay. Corny mo! Hahaha. Sige na nga. Love you too! Bye.”
>______________________________<
Ouch. Gio? Love you too? Pepper? Baby?
Limang taon na nga naman ang dumaan. Common sense na lang. Imposible din namang walang magkagusto sa kanya eh. It’s too late for me.
“Oh. Were you eavesdropping?” nakita niya ko sa sulok na tinaguan ko. Masyadong na-stun yung isip ko para umalis pa dun. May pamilya na yung babaeng pinapangarap ko. Masakit. Masakit talaga.
“N-No…”
“K. Whatever.”
--
Bumalik lang uli siya sa kwarto tapos ni-lock niya. Ewan ko kung matatawa ako o malulungkot. Kwarto ko yun eh. Inangkin niya. Hahahaha.
Lavender’s POV
Tug-dug.
Tug-dug.
Ayoko na. Ikamamatay ko na to. Dejk. Mababawasan ng magagandang lahi mundo. Rawr! I pakinteyp heyt it! Ma-stuck ka ba naman sa condo ng mahal mo na may asawa na, magustuhan mo kaya? Ayoko na! Ba’t niyo ko pinarurusahan? T^T
**tok tok tok**
“Sino yan?”
“Si Cyrus.” Ah. Onga nu. Wala palang ibang tao dito. =__= “I’m making breakfast. Ano gusto mo?”
“Kahit ano.”
“Meron akong Koko Crunch at pancake mix dito. Ayos lang ba yun?”
“Wala bang mas nakakabusog? Parang pambata naman yun…”
“Ah. Sorry. Favorite kasi ni Charlie yun eh.”
Binuksan ko agad yung pinto then sumigaw ako. “AYOKO NA NG ALMUSAL!”
**blag**
Ang childish lang na magselos ako sa bata. Tapos anak pa niya. Para lang akong baliw di ba. Iniwan-iwan ko siya tapos ngayon, ganito ako? Kaso… Huli na para magpaliwanag ako sa kanya. Maiintindihan ba niya ko? Pakikinggan? Hindi di ba? I guess… it’s better this way. Magkalimutan na lang. Tutal, mukha siyang masaya na. Kahit bitter ako, sige lang. Basta masaya siya. :”>