Zach’s POV
Its been two weeks since that suppose to be dinner with Grandpa na nauwi sa init ng ulo. Hindi naman siya tumawag after that. I know Grandpa could be hard sometimes pero alam kong mabait din siya. Isa pa feeling ko ako ang favorite niyang apo.
Well, that’s because he allowed me to manage the biggest construction firm in the country although I am not an Engineer. Pinagkatiwala niya ang kumpanyang matagal nang pinagpasa-pasahan ng ninuno niya.
Why not? Ako lang naman ang apo nila na kasama nilang tumira sa Sta. Ines while his daughters and their family opted to stay in Manila. Sina mommy at daddy naman sa Amerika tumira nung high school ako. Ayoko sanang sumunod kaso nagdesisyon sina granny na sumunod na rin doon at bibisitahin nalang ang company nila sa Manila every quarter kaya alam kong kahit galit si Grandpa di ako matitiis non.
I miss Nicasia but I have to wait, pinaparush ko kasi ang construction ng surprise ko sa kanya, the last thing on her wish list. Buti napapayag ko si Kuya Niccolo na humawak ng project para siguradong kuha ang gusto niyang design. Matagal na itong nasimulan but Kuya Niccolo made the finishing touches.
Nics’ POV
It’s been two weeks since I last saw him. Wala ba siyang balak magpakita? Hmp! Tumatawag naman siya at nagpapadala ng favorite kong peach roses pero enough na ba yung assurance na mahal niya ako?
Zach Calling…
“What?” sagot ko pag-angat ko ng phone.
“Oh No! Are you mad?” cool na cool niyang tanong. Kainis ah!
“Why should I?”
“Uhm, because you missed me so much?” he chuckled. Grrr!
“Asa ka!”
“Why can’t you just say yes?” tudyo niya.
“Why would I?”
“Uhm, because you’re honest?” narinig ko ang pagtawa niya. In fairness, I love his guts! Tsk!
“Haha!” I laughed sarcastically.
“Okay, don’t worry you’ll see my handsome face tomorrow. I’ll pick you up at 4:00 P.M.”
“Okay!” sagot ko nalang. Tatanggi pa ba ako? Eh nagawa na nga namin lahat ng pwedeng gawin ng lovers. Hehe!
“I missed you so much!”
Napangiti ako sa sinabi niya. Siya pala tong nakakamiss sa akin, pinapasa pa. Okay miss ko na rin siya pero asa naman siya kung aaminin ko noh!
“Oh, bat di ka na nagsasalita?” untag niya.
“Hmm, nothing! Sige tomorrow nalang ha! Gabi na, antok na ako.” Saad ko.
“Ok, goodnight! I love you!”
Kinareer talaga niya ang pag-iloveyou ah. Kilig naman ako!
.
.
.
.
.
.
Sinundo talaga niya ako sa shop at exactly 4PM.
“Saan ba tayo pupunta?” I asked while he is driving. He seemed uneasy.
“QC” tipid na sagot niya habang tutok sa daan. Alam kong papuntang QC ang tinatahak niyang daan but I am asking for specific place.
“I know but where specifically?” I rolled my eyes.
“Don’t be too excited!” he exclaimed. Ako pa ang excited? Tsk!
“Oh, wag ka nang sumimangot, mas lalo akong ninenerbiyos sayo eh!” Napatingin ako dahil sa tinuran niya pero nagkibit-balikat nalang ako.
Pumasok ang sasakyan sa isang village. Halatang pang-mayaman dahil puro malalaking bahay ang nadadaanan namin.
Tumigil ito sa isang gate.
Napamulagat ako when I saw the brick fences. May mga parts ito na walang bricks para makita ang bahay sa loob pero may mga steel railings.
May pinindot siyang remote control and the gate swung open. Biglang nanindig ang mga balahibo ko hindi dahil sa ganda nito but because it looks exactly the same as I imagined it before. I moved out of the car the moment it stopped.
Napapaligiran ang castle house ng green Bermuda grass. It is made up of brick walls. May dalawang parang lighthouse na kasing taas ng apat na palapag na gusali ang nakadikit sa magkabilang gilid ng bahay. Inalalayan niya ako papunta sa maindoor. Remote controlled din ito. Just as I expected it, modernized ang loob nito. May malaking chandelier sa malawak na sala. And the furnitures are in place. Yung hagdan pataas, is just like the staircases in a fairy tale palace. Tiningnan ko ang magkabilang gilid kung nasaan ang parang lighthouse kanina and I’ve seen elevators.
“Mga guestrooms yang nasa magkabilang side, you can go there using the elevator. Pwede ring gamitin ang staircase.” Paliwanag ni Zach.
Pagtingin ko hanggang second floor lang naman ang staircase sa gitna.
“Nakatago lang sa magkabilang side yung staircase paakyat sa mga guestrooms.”
Napatingin ako sa kanya.
“I’m guessing may pool sa likod at children’s playground and tree house?” saad ko. He smiled inalalayan niya ako paakyat.
Pinindot niya ang remote at bumukas ang isang malaking room. I think it’s the master’s bedroom. Hinawi niya ang kurtinang tumatabing sa glass wall at doors. May terrace ito overlooking the pool sa likod, children’s playground and a tree house. Meron din itong garden na may mga benches.
“My dream house!” I mumbled while tears are rolling in my eyes. Pinaharap niya ako sa kanya.
“Our dream house!” he said at inilabas ang isang lumang oslo paper. I know that is my dream house drawing nung high school ako.
“Where did you get that?” I said sobbing with tears of joy.
“Kuya Niccolo gave it to me together with your diary a month before high school graduation.” Si kuya talaga.
“Stop crying! Sabi niya wag na daw kitang paiyakin ulit, baka bugbugin ako nun pag nakita ka niya ngayon.” He said while wiping my tears with his hands. He gently kissed my cheeks. I feel overjoyed.
“Did I miss anything on your wish list?” he asked while still cupping my face and looking straight in my eyes.
Napailing ako. I can’t talk anymore.
“Can I ask one thing, just one thing in exchange?” He said with pleading eyes.
“Sure!” sa wakas may lumabas din na salita sa bibig ko.
“Next month, on your 27th birthday…”
He paused.
“Please be at Sta. Ines Church wearing a white gown.” He held my hand and put a diamond ring on it.
“Really? You’ll not gonna ask me that ‘Will you marry me?’ thing?” I cupped his face at marahang sinampal.
“And you’ll not gonna kneel?” marahan ko ulit siyang sinampal sa kabilang pisngi.
“Ang bayolente mo!” biro niya. Natawa naman ako.
“You said sure di ba? Kaya wala ng ‘will you marry me?’ Di ko rin naman tatanggapin pag humindi ka. AT di ako luluhod noh!” he smirked evily.
“At bakit naman?”
“Kasi sa honeymoon tayo luluhod!” kindat niya saka tumawa. What?
“Ang bastos mo!” sinampal ko siya ng sabay sa pisngi pero mahina lang. Hehe!
“Kanina ka pa nananakit ah! Baka gusto mong mabinyagan ang master’s bedroom natin?” hamon niya saka ako hinapit sa bewang at akmang hahalikan.
“Ihh, wag muna pagkatapos nalang ng kasal.” Napasmile naman siya sa sinabi ko.
“Sige kiss na lang!” ungot niya. Pinagbigyan ko nalang. Just like our first kiss under the moonlight. It was a slow kiss. Gently brushing each other’s tongue. We just continued kissing until he started caressing my waist. I felt his hands went up and gently pinched my breast. Napaigtad ako.
“Hey kiss lang di ba?!” saad ko. He chuckled.
“Baka lang kasi! Baka lang naman di ba?” he said smiling. Pinitik ko nga siya sa noo. Para makaganti man lang. Pinipitik niya rin kaya ang noo ko.