NOTE: Sorry kung masyado ng mahaba yung story pero itutoy ko pa rin ito hanggang sa matapos kahit umabot pa sa 100+ or 200+ na chapters. Sanay patuloy pa rin ang pag suporta nyo.
JOSEPH'S POV:
Habang nag aantay kami ni Jessica dito sa labas emergency room biglang dumating si Yvon kasama yung personal maid tsaka driver ni Ysabel.
They start performing CPR on her habang nasa ambulance kami and until now they haven't still retrieve her pulse.
"Asan sya?" worried na tanong nung personal maid ni Ysabel
"She's still inside and they are still performing CPR" sagot ko sabay turo sa emergency room tapos bigla nalang syang nahimatay buti nalang nasalo sya nung driver ni Ysabel
"Mama Flor" umiiyak na sabi ni Yvon tapos agad binuhat nang mga nurse si Manang Flor
Hindi ko maiwasang mastress habang nag aantay kami dito sa labas ng emergency room. Pano kasi kanina pa iyak ng iyak si Jessica tapos bigla ring dumating itong si Yvon na naki sabay na rin sa iyakan.
"Where is she?" biglang tanong ni Kyle na kakarating lang
"What are you doing here?" asar na tanong ni Jess sa kanya
"Why do you need to know?" asar na tanong ni pinuno sa kanya kaya di nakapag salita si Jess
Habang nag aantay pa rin kami dito sa labas ng emergency room biglang dumating si Yvan at Ernest.
Until now hindi pa rin lumalabas yung doctor. And hanggang ngayon hindi pa rin namin alam kung ano na ang kalagayan ni Ysabel.
"Did you called mom and mamu?" tanong ni Yvan kay Yvon tapos tumango lang sya
"Asan parents nyo?" tanong ko sa kanilang dalawa
"They are in States to attend the fashion show for my sisters new collection clothes" sagot ni Yvon. Oo nga pala nasa States ate nila dahil sa sa syang fashion designer
Biglang lumabas yung doctor sa emergency room kaya agad kaming lumapit lahat sa kanya.
"Where is your parents?" tanong nung doctor kina Yvan
"They are in States" sagot ni Yvon
"Then who is your guardian today? As far as I remember you are all in high school" sabi nung doctor
"Mama Flor passed out because of the shock when she heard the news and the nurse is currenly checking her pulse! But papu and mun is on the way here na" sagot ni Yvon kaya tumango nalang yung doctor
"Doctor how is she?" tanong ni Kyle tapos biglang huminga ng malalim yung doctor kaya tuloy kami mas lalong kinabahan
"We tried our best to save her and to retrieve her from death!" sabi nung doctor samin
"What do you mean? Is she okay now?" tanong ulit ni Kyle
"After performing CPR for about 30 minutes, we finally got her heart beat back and her pulse are now normal. We only need to wait for her to wake up" sabi nung doctor at dahil dun napa upo nalang ako sa sahig dahil sa gumaan yung loob ko nung malaman kung okay na sya
30 minutes? Halos kalahating oras rin silang nag perform ng CPR sa kanya. That is a true effort of medical doctors and nurses.
"Her heart stop due to suffocation and she's probably dead right now kung hindi nyo sya nakita agad!" sabi nung doctor tsaka na sya bumalik sa loob ng emergency room
"Don't forget that your the reason why this happend to her" biglang sabi ni Yvon habang naka tingin ng masama kay Kyle
"Yvon stop! Don't do this right now" suway ni Ernest sa kanya
"She did everything to help you pero ito lang pala ang mapapala nya sa pag tulong sayo" seryosong sabi nya ulit kay Kyle kaya natahimik lang kami
"Is there really going on between you and Ysabel?" seryosong tanong ni Jessica sa kanya pero tinitigan lang sya ng masama ni Kyle
"Yes, she's my wife" asar na sagot ni Kyle na syang kinagulat naming lahat lalong lalo na ni Jess. Sabay nalang kaming tumawa ni Ernest para kunwari nag joke lang si pinuno
"Ang corny ng joke mo pinuno!" natatawang sabi ko kay Kyle kaya inirapan lang ako nung kambal
"Let's go outside muna" sabi ko nalang sabay hatak paalis kay Jessica
Buti nalang talaga at maayos na ang kalagayan ni Ysabel. Dahil kung may masamang nangyari kay Ysabel tiyak na hindi matatahimik ang pamilya nila Yvan.
KYLE'S POV:
I've been sitting in this room waiting for her to wake up. Naka kabit pa rin sa kanya yung oxygen mask dahil sa hindi pa rin sya gumigising.
"Kyle, I think its time for you to go home! Don't worry because andito naman kami" sabi sakin nung lola nila Yvan pero umiling lang ako
"I will wait for her to wake up po" sagot ko nalang habang iniiwas yung mata ko sa kanila. I can't look straight to their eyes dahil sa kapabayaan ko kaya nangyari sa apo nila to.
Ernest said that she received a text before she went missing and when I look at her phone inbox. The last text she have read is from me where I'm asking her to come to the archery club room. I never send that text to her and actually I lost my phone!
"Oh my god! She finally opened her eyes" biglang sabi ni grandma kaya agad kaming lumapit kay Yanna
After 6 hours of waiting in this room she finally opened her eyes!! She's finally awake now!!
"Princess do you see me?" tanong nung lolo nya kaya tumango lang sya
"Do you recognize us?" tanong nung lola nya kaya tumango lang sya tapos bigla nalang naluha sila grandma dahil sa gising na sya
"All of us are here! Were all waiting for you to wake up!" sabi ulit nung lola nya kaya tumango lang sya
My heart is now at ease because she's finally awake!
ALYANNA'S POV:
"I think you need go home and get some sleep! You've been sitting there since last night and di ka pa natutulog" rinig kung sabi ni mamu kay Angelo habang naka higa lang ako
"I wont leave this room until she talks to me" pag mamatigas na sagot nya kaya wala ng nagawa si grandma kundi ang lumapit sakin
"My dear I will leave you two for a bit! You should to talk to him para hindi na sya mag alala" bulong ni mamu sakin kaya tumango lang ako tsaka nya ako inalalayan pabangon
"I will let you two talk for a bit! Don't stress her out baka hinakin ulit sya" sabi ni grandma kay Angelo tapos tumango lang sya tsaka na tuluyang lumabas ng room si mamu
Hindi ko kasi sya kinakausap dahil sa hindi ko rin alam kung ano yung sasabihin ko sa kanya. Ayaw ko rin naman magalit sa kanya.
"I'm sorry" biglang sabi nya sakin pero hindi ako nag salita
"I'm sorry! This is all my fault! This wont happend if I didn't lose my phone" seryosong sabi nya sakin. Kung di nya nawala phone nya hindi dapat ako makakatanggap ng text at hindi sana ako pupunta ng club room.
"To be honest! I think I'm starting to regret my decision on marrying you" diretsong sabi ko sa kanya kaya natahimik lang sya
"I didn't expect that this will be the outcome of my decision on helping you! I didn't expect na sa ganto pala hahantong yung pag alok ko sayo ng tulong! Hindi ko alam na ganto pala ang makukuha kung kapalit sa pag tulong sayo" seryosong sabi ko ulit sa kanya kaya yumuko lang sya
"I'm sorry" seryosong sabi nya sakin habang naka yuko
"Don't apologize or don't be sorry because it only makes me feel uncomfortable!" seryosong sabi ko sa kanya kaya di sya nag salita
"I only want you to get away from your grandmother! I thought helping you is a good decision but I was wrong because I feel like I made a wrong decision" seryosong sabi ko ulit sa kanya tapos tumulo nalang yung luha sa mga mata
"Don't say that" seryosong sabi nya tsaka inangat yung ulo nya habang naka titig sakin ng sobrang seryoso
"How many times do I need to suffer? How many times do I need to endure their evilness? How many times do I need understand them? How many times do I need to forgive them even they don't even feel sorry" seryosong sabi ko habang patuloy pa rin yung pag tulo ng luha sa mga mata ko
"I'm so tired of this! Hindi kasing haba ng EDSA yung pasensya ko at hindi ako anghel para palagi nalang maging mabait dahil tao rin ako napapagod rin akong umintindi ng mga taong kagaya nilang wala namang awa sa iba" sabi ko ulit
Kailangan nya ring malaman yung tunay na nararamdaman ko.
"I know entering that damn school will be the cause of my own death! I don't want to blame you for what happend yesterday! I'm just upset and hurt because all of this started because of you! They wont hate me this much if you didn't turn your back on her" seryosong sabi ko sa kanya habang patuloy pa rin ang pag luha ng mga mata ko tapos bigla syang tumayo sa kinauupuan nya tsaka sya nag lakad palapit sakin
"I'm so sorry Yanna" sabi nya sabay hawak sa kamay ko
"If I'm dead right now, do you think saying sorry is enough for you to be forgiven by my family? Do you think they will forgive you by saying sorry?" seryosong tanong ko sa kanya kaya umiling lang sya
"Dying like than is so unfair! I tried to be nice to them pero ito pa rin nakuha ko sa kanila! I tried not hate them even they are so mean to me! I tried to understand them but I can't anymore" sabi ko sa kanya tapos niyakap nya lang ako
"I think marrying you is the saddest thing that ever happend in my life! I feel that marrying you will be the cause of my own death! Jealousy, insecurities and hate by those people is scarier than my phobia" seryosong sabi ko sa kanya habang yakap yakap nya ako
"I'm sorry! That thing wont ever happen again! I promise" sabi nya habang yaka yakap nya pa rin ako
After that incident, I feel like I made a wrong decision. Hindi sa sinasabi kung dahil kay Angelo kaya ako muntikang mamatay kundi dahil sa di naman mag uumpisa ang lahat ng ito kung hindi ako pumayag magpakasal sa kanya.
Gusto ko lang syang tulungan para makawala na sya sa kamay ng lola nya kaya ako nag desisyon na magpakasal sa kanya kahit na kailangan kung talikuran ang sarili kung kalayaan at kaligayan para lang sa kanya.
At dahil sa desisyon kung magpakasal sa kanya napilitan syang makipag hiwalay sa girlfriend nyang si Ashley, na syang kadahilanan ng pagka muhi nya sakin pati na rin yung mga kaibigan nya.
They hate me because of him and because I'm to good in everything!
Is it a crime to be that good? I'm not that perfect because I do mistakes too! I tried to be normal and that is what they hate about me!
Do I need to change myself and my personality for them to like me and to respect me? All I wanted is to be respected and I never asked for more than that! I didn't expect that giving respect to others is more harder than studying.