Drag me to hell.

By -apisteyto

13.7K 1K 361

Σε γνώρισα και ένιωσα ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος πάνω σε αυτόν τον κόσμο. Ύστερα σε παρατηρούσα και σκεφτόμο... More

Κεφάλαιο 1ο.
Κεφάλαιο 2ο.
Κεφάλαιο 3ο.
Κεφάλαιο 4ο.
Κεφάλαιο 5ο.
Κεφάλαιο 6ο.
Κεφάλαιο 8ο.
Κεφάλαιο 9ο.
Κεφάλαιο 10.
Κεφάλαιο 11ο.
Κεφάλαιο 12ο.
Κεφάλαιο 13ο.
Κεφάλαιο 14ο.
Κεφάλαιο 15ο.
Κεφάλαιο 16ο.
Κεφάλαιο 17ο.
Κεφάλαιο 18ο.
Κεφάλαιο 19ο.
Κεφάλαιο 20ο.
Κεφάλαιο 21ο.
Κεφάλαιο 22ο.
Κεφάλαιο 23ο.
Κεφάλαιο 24ο.
Κεφάλαιο 25ο.
Κεφάλαιο 26ο.
Κεφάλαιο 27ο.
Κεφάλαιο 28ο.
Κεφάλαιο 29ο.
Κεφάλαιο 30ο.
Κεφάλαιο 31ο.
Κεφάλαιο 32ο.
Κεφάλαιο 33ο.
Κεφαλαιο 34ο.
Κεφάλαιο 35ο.
Κεφάλαιο 36ο.
Κεφάλαιο 37ο.
Κεφάλαιο 38ο.
Κεφάλαιο 39ο.
Κεφάλαιο 40ο.
Κεφάλαιο 41ο.
Κεφάλαιο 42ο.

Κεφάλαιο 7ο.

495 37 3
By -apisteyto

Ακούω τις φωνές του μπαμπά μου και της γιαγιάς μου από τον κάτω όροφο να μιλάνε με κάποιον.Τι σκατά; τι ώρα είναι; ποιος με έφερε σπίτι; έχω χάσει την μπάλα. Δεν δίνω σημασία και επικεντρώνομαι πάλι στον ύπνο μου. Όμως αυτήν την φορά ακούω βήματα στις σκάλες κάποιος σταματάει έξω απο την πόρτα μου και την ανοίγει. Εγώ κάνω πως κοιμάμαι. Νιώθω το κρεβάτι μου να βουλιάζει και ενα χέρι χαϊδεύει τα μαλλιά μου.

"Σελήνηηη, Σελήνη ξύπνα."Η ονειρεύομαι η όντως ο Blake βρίσκεται στο δωμάτιό μου. Ανοίγω τα μάτια μου και τον βλέπω να με κοιτάει με ένα χαμόγελο.

"Blake;;; Τι κάνεις εδώ; τι ώρα είναι;" Προσπαθώ να σηκωθώ απο το στρώμα αλλά δεν μπορώ, το κεφάλι μου δεν με βαστάει. Αποκλείεται να ήπια χθες, η τουλάχιστον έτσι θέλω να θυμάμαι.

"Μπορείς να μου εξηγήσεις τι έγινε χθες; και ποιος με έφερε εδώ;" Να ανησυχώ;;; όχι μωρέ δεν θα έγινε και κάτι.

"Τίποτα απλά αποκοιμήθηκες στο πάρτυ και είχε πάει και δύο η ώρα έτσι γύρισα την Adriana σπίτι μετά εσένα. Αυτό όλο."

"αχαμμ.. Κομπλέ."

Θέλω να φύγει αυτή την στιγμή απ' το κρεβάτι μου γιατί δεν αντέχω άλλο αυτό το μεθυστικό άρωμά του. Θα του ορμήξω πως το λένε.

"ωραία τώρα κάνε μου την χάρη και ντύσου, θα πάμε μια βόλτα."

"Εντάξει κατέβα κάτω και σε 10 λεπτά κατεβαίνω." Σηκώνεται βγαίνει απο την πόρτα και γω μπαίνω στο μπάνιο για να ετοιμαστώ.

Βγαίνω από το δωμάτιο και τον βλέπω κάτω να μιλάει μαζί με την γιαγιά μου, καιρό έχω να την δω έτσι χαρούμενη. Πάντα τον συμπαθούσε και μου έλεγε οτι ταιριάζουμε τόσο πολύ. Απλά γελάω.

"Έτοιμη;" Τον βλέπω να με κοιτάει με ενα περίεργο ύφος. Δεν καταλαβαίνω γιατί, τον πλησιάζω τον πιάνω απο το χέρι βγαίνουμε έξω και τον περιμένω. Τον βλέπω που πλησιάζει μια μηχανή και λέω τι σκατά κανει.

"Θα έρθεις; Δεν δαγκώνουμε." Κάτσε. Έχει μηχανή;;; Έλειπε ένα αυτοκίνητο ένα ποδήλατο κάτι τέλος πάντων, δεν μπορώ τις μηχανές είναι ο τρόμος και ο φόβος μου.

"Εγώ σε αυτό το πράγμα δεν ανεβαίνω, πήγαινε μόνος σου καλύτερα."

Του λέω και βάζει τα γέλια ενώ εγώ ρολλάρω τα μάτια μου. Μα τόσο αστεία είμαι πια;

"Από μικρή τόσο πεισματάρα. Λοιπόν η θα έρθεις η θα σε πάρω με το ζόρι, διαλέγεις και παίρνεις."

"Καλά έρχομαι."

Με βοηθάει να ανέβω στην μηχανή του και περιμένω να ξεκινήσει.

"Καλύτερα να κρατηθείς πάνω μου αν δεν θες να χάσεις την ζωή σου μια ώρα νωρίτερα."
Αουτς αυτό ακούστηκε κάπως. Δεν το εννοούσα.
"Εεε.. Εννοώ να μην χτυπήσεις άσχημα."

"Ηρέμησε δεν πειράζει ξέρω την τύχη μου, δεν με απασχολεί πλέον, όσο για την βοήθειά σου δεν την χρειάζομαι δεν πρόκειται να πέσω."

Δεν δίνει κάποια απάντηση και ξεκινάει. Μια χαρά τα πάει, αργά και σταθερά. Τέλεια. Σαν να άκουσε τις σκέψεις μου ανέπτυξε ταχύτητα κ' εγώ αυτόματα έβαλα τα χέρια μου στην μέση του. Μπορούσα να νιώσω αυτούς τους τέλειους κοιλιακούς. Αυτός ξαφνικα έπνιξε ενα γέλιο, εγώ κατέβασα το κεφάλι μου και τον κράτησα πιο ελαφρά.

Η μηχανή σταμάτησε μπροστά απο έναν τοίχο με γκράφιτι. Απορώ αν ο ίδιος ξέρει που είμαστε.

"Blake, που είμαστε;" Του πιάνω το χέρι και περιμένω απάντηση.

Υπομονή Sel θα δεις>>. Λέει καθώς πλησιάζει τον τοίχο, βρίσκει μια πόρτα και την ανοίγει. Τι συμβαίνει; Ονειρεύομαι; Που σκατά είδες την πόρτα φίλε μου;;.. Κάθεται δίπλα απο την πόρτα και μου κάνει νόημα να πλησιάσω. Όπως φτάνω στην πόρτα αυτός μπαίνει πιο μέσα και εγώ τρέχω να τον προλάβω. Σκοτάδι. Νιώθω σαν να περπατάω σε ενα τούνελ. Στα τυφλά πάντα. Ο Blake δεν ξέρω που είναι. Φτάνω προς το τέλος όπου βλέπω φως αλλά και τον ίδιο. Ουαου. Το μέρος μοιάζει με ενα τεράστιο κήπο και έχει θέα όλη την πόλη. Απορώ που το ξέθαψε αυτό το μέρος.

<<Έλα, κάτσε.>> Κάθεται κοντά στον πλάτανο και μου δείχνει το γρασίδι. Χαμογελάω πάντα ήξερε τι μου άρεσε. Τελικά ίσως και να με νοιαζόταν. Κανείς δεν ξέρει. Η ώρα έχει περάσει και ο ήλιος αρχίζει να δύει σιγά σιγά. Ο ουρανός έχει αυτό το υπέροχο χρώμα. Βγαίνω απο τις σκέψεις μου και πλησιάζω τον Blake κάθομαι κάτω μαζί του.

<< Λοιπόν, γιατί με έφερες εδώ;>> Σηκώνω το βλέμμα μου και τον κοιτάω, είναι ανήσυχος κάτι τον απασχολεί αλλά δεν ξέρω τι είναι αυτό.
<< Sel, θέλω να μιλήσουμε. Πες μου, πες μου για την αρρώστιά σου, γιατί δεν μου μίλησες;; Πότε την απέκτησες; Για ποιον γαμημένο λόγο επέλεξες να μην μου μιλήσεις; Πίστευες οτι δεν θα σε βοηθούσα;; Γαμώτο ξέρεις οτι πάντα θα είμαι δίπλα σου>>. Έχει βουρκώσει, θεέ μου δεν το πίστευα οτι θα μπορούσα να τον φέρω σε τέτοια κατάσταση.
<< Πες μου οτι δεν έχει να κάνει με την Elen;>>. Στο άκουσμα του ονόματός της κατέβασα το κεφάλι μου κάτω. Δεν ήθελα να μιλήσω για αυτό. Αλλά πλέον έπρεπε. Έπρεπε να του μιλήσω για να αποκτήσω την εμπιστοσύνη του ξανά.

<<Blake, δεν μπορούσα να σου μιλήσω, δεν ήθελα, εξάλλου μην ξεχνάς οτι εγώ ήμουν αυτή που τα διέλυσε όλα. Εσύ δεν έφταιξες πουθενά, και τι στο καλό να σου πω; οτι η Elen μου έκανε κάθε μέρα την ζωή κόλαση; Δεν με άφηνε ήσυχη ούτε στιγμή; Αυτή, οι φίλες της, οι απαίσιες φάρσες της και όχι μόνο. Και τι;; Θα με πίστευες; Εμένα; που είχαμε να μιλήσουμε δύο χρόνια; Και όχι την κοπέλα σου; Αν σου μιλούσα θα ήμουν μια αδύναμη κοπέλα που δεν θα ήξερε τι να κάνει με τους ηλίθιους που της κατέστρεφαν την ζωή. Να φανταστώ επίσης οτι η Elen δεν σου είχε πει ποτε τίποτα>>. Πλέον κλαίω δεν άντεχω αλλο.

<< Δεν θα σου κρύψω την αλήθεια. Δεν σε συμπαθούσε ήξερα μερικά απο αυτά που σου έκανε, όχι όλα, τα πιο ελαφρά. Της είχα πει να σταματήσει να σε πειράζει γιατί δεν σε ήξερε και είχες περάσει πολλά. Όμως, αυτή συνέχιζε. Φοβόταν οτι θα την παρατήσω για σένα, ενώ στην πραγματικότητα δεν είχαμε καμια επικοινωνία. Αργότερα οι τσακωμοί μας έγιναν πιο έντονοι και της είχα πει οτι αν δεν σταματήσει να σε πειράζει και όχι μόνο εσένα τα περισσότερα παιδιά θα την χώριζα. Δεν ξέρω αν το έκανε. Ξέρω όμως οτι δεν ήμουν αρκετά καλός για αυτήν οποτε βρήκε άλλο θύμα. Θα ξαναπώ οτι τελικά δεν άξιζε. Δεν έπρεπε ν' αφήσω εσένα για αυτήν>>. Γέρνει προς τα κάτω και με παίρνει αγκαλιά μετά απο καιρό νιώθω τόσο ασφαλής.

<<Μπορεί να μην άξιζε αλλά ήταν μια εμπειρία είδες την συμπεριφορά της και παλι καλά που τελείωσε όλο αυτό. Ήξερα οτι θα σε πλήγωνε Blake, για αυτό αντέδρασα ετσι τότε. Δεν το κατάλαβες ποτέ αλλά εγώ σ' αγαπούσα>>.

1118 ΛΕΞΕΙΣ. ΕΙΜΑΙ ΤΟΣΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ
ΜΟΝΟΚΕΡΟΙΙΙ ΠΩΣ ΕΙΣΤΕΕ;;; ΕΛΠΙΖΩ ΟΛΑ ΚΑΛΑ😁
ΟΤΙ ΘΕΛΕΤΕ, ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΤΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΕΙΤΕ ΕΔΩ ΕΙΤΕ ΣΤΟ ΙΝΣΤΑΓΚΡΑΜ
ΤΣΕΚΑΡΕΤΕ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΩΝ savvinabkr_ Andriana_15sissyzii ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΤΟΣΟ ΥΠΕΡΟΧΟΙ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΘΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΟΥΝ.
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΦΙΛΙΑΑΑΑ
Instagram: @_mairouu_

Continue Reading

You'll Also Like

8K 585 18
Περίληψη στο πρώτο κεφάλαιο.... #1 - στους έρωτες #3 - στους έρωτες12/8/19🖤 #2 - στους έρωτες 17/8/19🖤 #1 - στους έρωτες 22 / 8 / 19🖤 #2 - στις φι...
3.7K 224 63
Κινούμενη από την ανάγκη να βοηθήσω τους νέους αναγνώστες μου να διαλέξουν με ευκολία τί βιβλίο τους ενδιαφέρει και θα ήθελαν να διαβάσουν, σκέφτηκα...
138K 11.2K 55
Η Νόρα ταξιδεύει στο μαγικό νησί της Σύρου έχοντας μια πληγή στη καρδιά, τον Μάνο. Ένα ταξίδι που ξεκινάει σαν μια οικογενειακή επανένωση, σύντομα θα...
92.3K 8.5K 24
Έπρεπε να εκτελέσει μια απλή εντολή... Να φέρει πίσω τον πρίγκιπα. Τον δαίμονα που όμοιο του , δεν είχε ξαναδεί κανείς. Κατά πόσο θα τον βρει; Είν...