Όλα τα παιδιά καθόμαστε μέσα στην τάξη και περιμένουμε την καθηγήτρια της λογοτεχνίας η οποία έχει αργήσει εδώ και ένα τέταρτο. Αλλά μαζί και με αυτήν λείπει και ο Blake πάλι άργησε να 'ρθει. Για άλλη μια φορά στην τάξη γίνεται χαμός και όλοι είναι τόσο ανήσυχοι, εγώ πάλι κάθομαι και χαζεύω το παράθυρο, έχει πολύ ωραίο καιρό σήμερα, συννεφιασμένο, οτι πρέπει για μένα.
Ξαφνικά επικρατεί μια ησυχία και τότε καταλαβαίνω πως κάποιος έχει μπει μέσα στην τάξη, γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω την καθηγήτρια με τον Blake και με μια κοπέλα απο πίσω, λογικά θα είναι καινούργια. Τέλεια, και άλλη μια που θα αρχίσει το δούλεμα σε μένα. Ο Blake πλησίασε το μπροστινό θρανίο και έκατσε δίπλα στον Sebastian. Η καινούργια κοιτάει που να βρει να κάτσει και τότε βλέπει πως η μονή κενή θέση βρίσκεται δίπλα μου, έρχεται, βάζει τα πράγματά της και βολεύεται δίπλα μου.
"Παιδιά απο δω η καινούργια συμμαθήτριά σας η Adriana, θα παρακαλούσα να την κάνετε να ενταχθεί εύκολα στην τάξη και να μην δω άσχημες συμπεριφορές απέναντι της. Σύμφωνοι;;" Λέει και εμείς νεύουμε καταφατικά. "Ωραία πίσω στα δικά μας λοιπόν."
Η Adriana με κοιτάει πολύ έντονα όλη την ωρα, τι στο καλό θέλει δηλαδή;;; Δεν έχει ξαναδεί άνθρωπο στην ζωή της;; Η είμαι τόσο περίεργη; Αποφασίζω να της μιλήσω.
"Έχω κάτι;"
της λέω και αυτή κατεβάζει γρήγορα το κεφάλι της.
"Όχι, απλά δεν σε βλέπω πολύ ομιλητική και θα ήθελα να γνωριστούμε εξάλλου μοιραζόμαστε και ενα θρανίο."Χαμογελάει και περιμένει την απάντησή μου. Εντάξει ίσως να μην είναι και κακιά, θα της δώσω μια ευκαιρία.
"Με λένε Sel χάρηκα." Της λέω και με την άκρη του ματιού μου βλέπω τον Blake που έχει γυρίσει πίσω και μας κοιτάει.
"Γεια σου Adriana είμαι ο Blake χάρηκα για την γνωριμία θα ήθελα πολύ να σε γνωρίσω και να κάνουμε παρέα, για αρχή όμως ένας φίλος μου κάνει πάρτυ απόψε το βράδυ θα ήθελες να έρθεις; Μπορείς να φέρεις και γνωστούς σου."
Αυτή φυσικά απαντά θετικά, της δίνει τις πληροφορίες για τον χώρο την ωρα κτλπ και γυρνάει μπροστά. Έχω μείνει, δεν γίνεται τόσο καιρό να μην μιλάει σε μένα και με το που έρχεται καινούργια κοπέλα της πιάνει κουβέντα της λέει οτι θέλει να την γνωρίσει και την καλεί και σε πάρτυ κιόλας, τέλος πάντων δεν αγχώνομαι έχει την Elen.
"Θα πάμε μαζί;"
Ακούω απο την διπλανή μου η οποία με κοιτάει σαν κουτάβι που περιμένει για το φαγητό του. Λογικά περιμένει να ακούσει μια θετική απάντηση.
"Μπα, όχι δεν μου αρέσουν αυτά, καλύτερα να πας μόνη σου και να περάσεις καλά."
"Εγώ θέλω να πάω με σένα, μόνο εσένα ξέρω, σε παρακαλώ δώσε μου και την ευκαιρία να σε γνωρίσω μου φαίνεσαι αρκετά ενδιαφέρουσα κοπέλα."
Το σκέφτομαι λίγο στην συνέχεια παραδίνομαι και αυτή βγάζει μια κραυγή ενθουσιασμού.
"Τέλεια κατά τις 8 θα είμαι σπίτι σου."
Ακούω το κουδούνι που μας προειδοποιεί οτι το σχολείο τελείωσε, τελευταία ώρα είχαμε γαλλικά γερμανικά και βρισκόμουν σε άλλη τάξη μακριά απο τον Blake και την Adriana. Πιάνω την τσάντα μου και προχωρώ εξω απο την τάξη, βλέπω πολλά παιδιά να είναι μαζεμένα στην έξοδο, αναρωτιέμαι τι να έγινε ακούω και φωνές πλησιάζω και βλέπω την Elen να καγαυδίζει με τον Blake.
"Πως μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό;; έλεγες οτι είσαι διαφορετική απο τις άλλες πως ποτέ δεν θα με πλήγωνες, και τώρα;; τι είναι αυτά που κάνεις;;; έγινες και συ σαν αυτές; τις κλασσικές; γιατί;; σου φέρθηκα τόσο καλά Elen και εσύ με πλήγωσες δεν θέλω να σε ξέρω τελειώσαμε."
"Όχι Blake ασε με να σου εξηγήσω δεν το ήθελα ήταν ενα λάθος συγχώρεσέ με μόνο εσένα αγαπώ σε παρακαλώ." Του λέει με δάκρυα στα μάτια. Μα ποσο ψεύτικη ρε φίλε.
"Όχι λυπάμαι δεν θέλω να σε ξέρω πλέον, αντίο." Με το που άκουσα αυτό το αντίο πάγωσα. Μου θύμισε τόσο πολύ το αντίο που του είχα φωνάξει εγώ ακριβώς με τον ίδιο τρόπο 2 χρόνια πριν. Δεν ξέρω, μου φαίνεται η ίδια ιστορία, περίπου για αυτό τσακωθήκαμε και 'μεις. Τι να πω, απλά τον λυπάμαι δεν της άξιζε ήταν πολύ καλός για αυτήν και ήταν αναμενόμενο οτι θα συμβεί κάτι τέτοιο.. Τον βλέπω που φεύγει και δεν κανω καμία κίνηση να πάω να του μιλήσω. Δεν πειράζει σκέφτομαι. Όταν έρθει η κατάλληλη ώρα θα τον πλησιάσω.
19:56
Ακούω το κουδούνι, καταλαβαίνω πως ήρθε η Adriana για να με ετοιμάσει. Ε ρε τι έχω να ζήσω. Κατεβαίνω κάτω και βλέπω την γιαγιά μου να της μιλάει, της κάνω νόημα να ανέβει πάνω και εκείνη με ακολουθεί, περπατάμε τις μεγάλες σκάλες και φτάνουμε στο δωμάτιο μου, μπαίνουμε μέσα και καθόμαστε.
"Πολύ καλή η γιαγιά σου." μου λέει με ενα πλατύ χαμόγελο ενώ ψάχνει στην ντουλάπα μου τι θα φορέσω.
"Ναι το ξέρω είναι η μόνη που έχω πλέον. Βασικά αυτή, και τον μπαμπά μου."
Νεύει και την βλέπω που κρατάει ενα κόκκινο φόρεμα που δεν ξέρω καν οτι είχα. Δεν είναι πολύ κοντό αλλά θα έλεγα οτι είναι πολύ ωραίο. Αυτό θα φορέσεις πάει και τελείωσε. Χασκογελάω συμφωνώ μαζί της και μπαίνω να κάνω ενα μπάνιο.
Μετά απο μια ώρα βγαίνω απο το μπάνιο έχοντας στεγνώσει και ισιώσει τα μαλλια μου και βλέπω την Adriana ήδη ντυμένη και βαμμένη. Πως καταφέρνει να ντυθεί τόσο γρήγορα σκέφτομαι.. Πάντως είναι πολύ όμορφη... Αφού ντύθηκα και με έβαψε κιόλας σηκώθηκα και κοιτάχτηκα στον καθρέπτη. Πραγματικά είναι απο τις λίγες φορές που θαυμάζω τόσο πολύ τον εαυτό μου, μου είχα λείψει μπορώ να πω. Η Adriana με σκουντάει και μου λέει πως πρέπει να φύγουμε. Κατεβαίνουμε κάτω και αφού αποχαιρετήσω την γιαγιά μου φεύγουμε απο το σπίτι και ξεκινάμε για το πάρτυ.
ΓΕΙΑ ΓΕΙΑΑ ΓΕΙΑΑΑ ΓΕΙΑΑΑ;;;
ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ;;; ΠΩΣ ΕΙΣΤΕ;;; ΕΛΠΙΖΩ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑΑΑ
ΜΕΓΑΛΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΕΕΕ
ΤΙ ΛΕΤΕΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΤΥ;;;
ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΧΑΜΟΣ ΑΥΤΟ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΕΓΩΩΩ
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΡΟ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΩΡΑΙΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΧΕΙ ΚΟΛΛΗΣΕΙΙΙ
ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ
Instagram: @_mairouu_