KULANG na lang ay madapa si Althea habang nagmamadali siya sa pagbaba ng hagdan. She heard the sound of Gabriel's car outside. Sinalubong niya ito sa pintuan. He automatically handed her his coat and his attaché case. Kapagkuwan ay nilagpasan siya nito.
Nagkukumahog na sumunod siya rito.
"I want my coffee in five minutes, and I'm not having dinner. Sawang-sawa na akong magtiyagang kumain ng mga luto mo." Dere-deretso ito sa pag-akyat sa hagdan.
Inabot ng isang kasambahay ang mga gamit ng asawa niya. Isang nagpapasalamat na ngiti naman ang isinukli niya rito.
Mabilis na nagtimpla siya ng kape at dinala iyon sa library.
Mula nang ikasal sila ay mabibilang sa mga daliri ang pagkakataon na natulog ito sa silid nila. Ang library ang tanging lugar kung saan ito madalas namamalagi kapag nasa bahay ito. Naroon ang mahahalagang gamit nito. Ang master's bedroom ay hindi talaga matatawag na master's bedroom. Why? she was the only one who slept there.
She knocked on the door when she reached the library. Hindi ito sumagot kaya lakas-loob na binuksan niya ang pinto. Nakita niyang nakasubsob si Gabriel sa mesa; natutulog marahil ito.
Dahan-dahan siyang pumasok at inilapag sa coffee table ang dala niyang kape. Kapagkuwan ay nilapitan niya nito. He must be so exhausted. Napakaamo ng mukha nito habang natutulog. The exact opposite of what he looked like when he was awake. Gustong-gusto niyang haplusin ang mukha nito ngunit pinigil niya ang kanyang sarili.
Dumako ang tingin niya sa picture frame sa ibabaw ng table nito. Sadness filled her heart when she recognized the people in the picture.
Si Gabriel iyon kasama si Genevieve, ang dating girlfriend nito. Of course, Genevieve was still the one for him. Salimpusa lang talaga siya.
Kapwa nakangiti ang mga ito sa larawan. Buhay na buhay ang ngiti ni Gabriel. That was Gabriel three years ago—full of life, full of love.
She became teary-eyed. Dinampot niya ang larawan at pinagmasdang maigi iyon. Gusto niyang palaging nasa isip niya ang ngiti nito. There was nothing in this world that she desired more than to see him smile. His happiness was her only prayer. He was everything to her.
"What do you think you're doing?"
Sa gulat niya ay nabitawan niya ang hawak na frame dahilan upang mabasag iyon. Sa labis na takot ay nagmamadaling dinampot niya ang mga bubog, sanhi upang masugatan siya.
Gabriel pushed her away. "Don't touch it! How dare you do this! You're sick, Althea! You're very sick!"
Hindi niya alam kung manhid lang ba talaga siya, but she didn't feel any pain in her hand. Mas naramdaman niya ang kirot sa kanyang dibdib.
Muli siyang lumapit upang tulungan ito. "Gabriel—"
"Get out here!" Tinabig siya nito, with more force this time.
Pagtayo niya ay hindi niya napansin ang mesa. Nauntog siya roon.
Gabriel looked at her again with fire and contempt in his eyes. "I said get out! 'Wag mo akong piliting kaladkarin ka palabas dito, Althea!"
She almost crawled her way out of the library. She felt drowsy. Makirot din ang ulo niyang nauntog sa mesa.
Sinalubong siya ni Yaya Andeng sa puno ng hagdan. "'Susmaryosep! Althea, ano'ng nangyari sa ulo mo?"
Sinapo niya ang bahagi ng ulo niya na kumikirot. She saw blood in her hands then everything went black.