Kans P.O.V
Nandito ako sa bahay ngayon dahil kakauwi ko lang.
Naisip ko yung sinabi ni ma'am kanina at sa totoo lang ayokong sumama sa School trip namen kaya lang sasama si prays kaya sasama narin ako.
Naalala ko nung nakasabay ko kaninang umuwi si prays.
Ayun parin yung batang nakilala ko hindi pa rin nagbabago Kagaya ng dati madaldal parin siya kaya lang Nung lumapit ako sakanya ay alam kong nagulat siya dun.
Hanggang ngayon ay hindi parin ako nagpakilala sakanya ehkasi ano..
ah basta! dapat sa tamang panahon nalang.
I was shocked when my phone rang...
*tristan calling....*
Hello
[Tol di muna ako makakasama sa trip kaiangan ako ni papa sa business eh enjoy nalang kayo dun. ]
Ah okay lang bro, ingat
End of convo.
Gabi na, pero 'di pa rin ako makatulog I don't know why Hindi pa kasi ako dinadalaw ng antok.
Anyways diko ginagamit yung kotse ko kasi dumadaan muna ako sa bahay nila prays.
Napagdesisyonan kong lumabas muna at pumunta sa malapit na bookstore.
Gusto ko munang magbasa ng ibang books nasanay kasi ako kahit nung bata pa'ko syempre kasama ko lagi si prays eh.
Namimili ako ng librong bibilhin ko ng biglang may humawak nung librong kinuha ko.
"Hey ako--"
"Ohh ikaw pala kans." Ani prays habang nakangiti pa.
Ba't andito siya?! Gabi na ahh
namimili pa siya ng libro sa ganitong oras? hayst 'tong babae nato.
Parang dati, ang tigas padin ng ulo.
"Hello? buhay kapa?" Tanong niya dahil natulala ako sakanya.
"Ahh-oo okay lang ako." Walang emosyon kong sagot.
"Ba't ka andito? bibili ka ng libro?" Tanong niya.
kaya napabitaw ako sa librong hinahawakan naming dalawa At tumango nalang bilang sagot para kasing may naramdaman akong spark dun.
"Okay kalang ba talaga?" Aniya.
"Teka gabi na ba't andito ka pa?" Pag iiba ko ng usapan.
Pansin ko na parang di siya natatakot sakin ahh parang casual lang kung makipag usap eh samantalang miyembro ako ng tres kings na kinakatakutan ng lahat pero okay naman na ito para naman mas maging close pa kami.
"Ahh kase hindi pa ako inaantok eh, ikaw?" Sabe niya at tumingin sa mga libro.
ganun parin siya walang nagbago ganun parin yung prays na kababata ko.
"Same- " yun lang naisagot ko.
Ewan koba sa tuwing nakikita ko siya lagi akong speechless.
****
Sabay kaming lumabas sa bookstore.
"Uuwi kana ba?" Tanong ko.
"Hmm oo kase wala naman na akong gagawin dito eh." Aniya.
"Ahh ano? Gusto mo ng ice cream? dun ohh." Turo ko sa isang mamang nagtitinda ng ice cream.
"Sige ba!" Aniya na parang batang na eexcite pa.
Ayun naglakad kami patungo kay manong para bumili.
"Anong flavor sa inyo?"tanong ni manong sorbetero.
"Ahh saken--"
"Dalawang ube po." Sabe ko at ngumiti kay prays.
Favorite kase namen yung ube eh actually siya lang may favorite nun gumaya lang ako.
"At ska manong wag--"
Pinutol ko uli yung pagsasalita ni prays.
"Wag nyo pong lagyan ng mani."
Pagkatapos kong magbayad nagsimula na kameng maglakad Ramdam ko na ang antok sa mata ko pero pinipigilan ko lang dahil andito si prays.
Kaya gusto kong sulitin 'tong araw na magkasama kami.
"O ba't dimo pa kinakain 'yang sa'yo? Natutunaw na oh." Saad ko sakanya.
Pano ba naman nakatitig lang siya sa ice cream niya.
"Wala lang--hmmm pwede ba akong mag share sayo about sa childhood friend ko?" Tanong niya.
Kaya agad akong napatigil sa pagkain.
Alam na kaya niya na ako yung kababata niya? Biglang nagpawis ang noo ko.
I clear my throat para di niya malaman na kinakabahan ako.
"Sure"
"Ah pa'no ba? Kase ano kanina naalala ko sayo yung kababata ko si kian kase sa tuwing bibili kame ng ice cream siya yung lagi kong kasama at saka sa tuwing bibili kame ng ice cream palaging ube yung kinukuha niya. at sinasabi niya sa nagtitinda na wag lagyan ng mani para sa toppings." Agad akong lihim na napangiti at nag iwas ng tingin sakanya
Naalala pa pala niya
Saglit siyang huminga.
"Nung bumili kase tayo naalala ko siya bigla--" She smile.
"..alam mo ba nung bata kami? lagi kaming dalawa yung mag partner sa lahat, lagi ko siyang kasama sa lungkot at saya kaso years had past nagkahiwalay kami at baka nga nakalimutan na niya ako."
No,kahit kailan di kita nakalimutan lagi kitang naalala.
"Nasaan na kaya siya? nag aaral pa kaya siya? baka kinalimutan na niya yung pangako niya saken kasi bago kami maghiwalay ay may pangako kase kaming dalawa na paglaki namin kami pa rin yung mag partner, kami lang sana."
Tayo lang talaga at diko pa nakakalimutan yung pangako ko sayo.
Saglit kameng nabalot ng katahimikan kaya binasag ko ito dahil 'diko macontrol ang gusto kong sabihin.
"Kung sakaling makita at makilala mo siya--" Tumingin ako sakanya.
"at sabihin niyang mahal ka niya tatanggapin mo ba siya?"
kahit kinakabahan ako ay nagsalita parin ako.
Ilang oras bago siya sumagot at rinig ko rin ang kanyang paghinga ng malalaim bago magsalita.
"Oo naman siya lang yung lalakeng una at huling mamahalin ko, pero malabo yun mangyare dahil wala na siya diko na alam kung asan siya." aniya.
"Pero mahal mo ba siya?" Diko maiwasang mapatanong.
Sasagot na sana siya ng biglang may 2lalakeng lumapit samen.
"Tol ang ganda naman kasama mo ah kame nalang maghahatid sa kanya." Sabe nung mukang adik.
Agad kong pinuwesto si prays sa likod ko para madepensahan.
"Ano ba? kame na maghahatid sakanya sayang lang oras mo jan! Kaya tabi!" Sabe naman nung mukhang gangster.
"Ako na maghahatid sa kanya tara na--" 'diko pa natapos ang sasabihin ko ng bigla nilang hilain si prays kaya agad ko siyang binawi at sinuntok yung adik.
"Gusto mong lumaban ahh." Sabe niya habang hawak hawak ang panga niya.
"Umalis na kayo!" Pagtataboy ko.
"Matigas kang bata ahh!" Sabi nung gangster at sinuntok ako.
Di ako naka ilag
"Okay ka lang kans?" Tanong ni prays habang yakap ang libro niya.
"Okay lang tabe prays!!"pagkasabe ko nun agad akong tumayo at pinagsusuntok yung dalawang mukang adik.
"Tama na kans!!"sigaw ni prays kaya napatigil ako.
Siya lang naman nakaapagpigil saken eh.
"Hoy! kayong dalawa Kung wala kayong matinong pag iisip umalis na nga kayo! Kundi tatawag ako ng pulis!" sigaw naman ni prays habang pinapatayo ako mula sa pagkakahiga.
"are you okay?" Tanong niya kaya tumango naman ako senyales na ako'y ayos lang.
Habang naglalakad kami hindi ko maiwasan mapatingin sakanya dahil tahimik lang kaming naglalakad kaya naisipan kong basagin ang katahimikan.
"Natakot ka ba kanina?" Tanong ko.
"Ahm hindi naman-" sagot niya pero di tumitingin saken.
Something's wrong im confused.
Something or someone?
"Kans.." Tawag niya.
"Hmm?" Yun lang naisagot ko.
"Kanina kase hmm maybe im just tired lang siguro pero why'd you call me prays instead of praia?" Tanong niya kaya agad akong napahinto sa paglalakad at pati narin siya.
Pa'no na 'to? Hayst kans naman kasi ba't mo siya tinawag na prays kanina eh
"Ahh ehh ano kas--"
"It's okay maybe i just too shock at saka lahat naman siguro ng tao pwedeng rin akong tawaging prays. well don't mind me maybe dahil lang sa takot kanina ay kung ano na naiisip ko." She smiled that make me smile too.
Buti naman at di niya nahalata siguro kailangan ko nang mag ingat ngayon for safety narin.
Inihatid ko siya sa bahay nila at akmang aalis na sana ako ng bigla niya akong tawagin.
"Kans!!" Sigaw niya.
"Ohh?"
"You can call me prays and thanks sa ice cream ah ingat pa uwi!" At pumasok na sa kanilang bahay.
I'm so blessed to have you.
A/N:
I'm so happy kasi 2.1k reads na ang TKM wahhhh sana magtuloy tuloy. Salamat po sa pagbabasa neto.
Have a nice day muahhh
-BunnyHong