THE JACKET
"Would you like to stand under my jacket?? It may look tattered but it can still shield you from rain..."
Pagkatapos ay ngumiti ito at lumabas ang dalawang biloy sa pisngi niya.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
"HOOYYY! Nananaginip ka na naman ano? Malapit na ang uwian wala ka ng ginawa kundi matulog jan!", pukaw sa akin ni Steph.
"Kay ganda-ganda ng panaginip ko tas isturbo ka. Steph naman eh!”
"Hannie naman 1 year mo ng hawak ang jacket na yan pero hindi pa bumabalik ang may ari".
"But still I have to bring this. What if I meet him, diba?”
"Oo pagpumuti na ang uwak. Naku naman friend isang taon ka nang umaasa na makita siyang muli pero ni anino niya di mo maaninag!”
"Ahh basta makikita ko siya, he promised kaya I believe him.”
"Eh di believe him, ang tanong natatandaan ka pa kaya nia? Eh 15 minutes lang ata kayo nagkausap nun ah", naiiling na sabi ni Steph.
"Of course naman. for sure natatandaan pa ako nun! Grabe naman kung hindi", simangot kong sabi.
"Hay naku! Sa palagay ko hindi na, baka nga he doesn't even know you exist".
"Grabe ka naman kasakit magsalita. Sa halip na i-comfort mo ako mas pinapalala mo pa ang sadness ko", maktol kong sabi sa kanya.
"Ayaw ko lang po na umasa ka. Baka umaasa ka lang sa wala at ikaw rin ang masasaktan. I only want the best for you, you know that".
"Oo na alam ko naman yun...pero ito naman gusto ko eh".
"I know, I know, Ok stop na ang tungkol jan sa mahiwagang may ari niyang jacket mo. Teka nga hindi kaya engkantado may ari niyan? Eh diba dun mo siya nakita sa may bus stop kung saan sinasabing maraming kababalaghang nangyayari? Naku Han baka me kapangyarihang nilagay ang lalaking yun sa jacket na yan kaya nahipnotismo ka sa kagwapuhan nia kaya hanggang ngayon ay wala ka pang boypren? Oh mi gosh friend don't tell me supernatural being ang nakatagpo mo?
"Steph ang OA mo na, kung saan-saan umaabot yang imagination mo. Baka mamaya niyan sabihing mong anghel ang na meet ko" supalpal ko sa kanya.
"Eh malay ba natin kung nd Dalaketnon ang lalaking yun or kalahi ni Pedro Penduko? Aba friend hindi malayong totoo yun", mulagat niyang sabi.
"Sige pa mag-isip ka pa ng kung anu-ano baka gusto mong sabihing anak din ni Satanas yun, ayaw mo??", inis kong sabi sa kanya.
"Ikaw naman masyadong pikon.. Oo na talo na ako, sabi mo kasi na gwapo tlaga ung na-met mo. Eh diba mga engkanto lang may ganung mga mukha na naeengkanto ka sa kanila at naiinlove ka ng todo?
"Friend, wala na talaga pwedi ka nang maging writer ang gulo ng takbo ng isip mo eh! Sigurado pag nagsulat ka ng kwento Nobel Prize aabutin mo.”
"Hay na oo na, hands up na ako sayo! Oo na suko na ako.", at itinaas pa nito ang kamay.
"Ikaw naman kasi eh.”
"Halika na nga lang at sa ka chi-chismis natin, uwian na pla”
"Oo na teka lang at maiiwan tong enchanted jacket ko", biro kong sabi. Pinaikot na lang ni Steph ang mata nia. For sure napipika na siya sa akin, pano kasi di mahi-hiwalay sa akin tong bwisit na jacket na to.
Naghiwalay na kami ni Steph at nag-iisa ako ngayon na naghihintay ng masasakyan akong bus. Madalang lang kasi ang mga sasakyan na dumadaan dito kaya para mawala ang boredom ko ay tiningnan ko yong jacket na dala ko. *sigh* dito mismo sa lugar na ito nangyari ang romantic event ng buhay ko at ganitong oras din. At parang uulan ata? Ganitong panahon din yon ahh umuulan.
"Shit! Umuulan na ata." nasambit ko ng mahulog ang ilang butil ng ulan sa mukha ko. As I was getting my payong ay huminto ang bus sa harapan ko.
-----------------------------------
A YEAR AGO
"Shit I forgot to bring my umbrella. Malas naman oh kung kelan pa walang payong ko saka ka pa babagsak sa lupa. Bwisit na ulan ka!" Grrrr! Inis na talaga ako. Nagpatong-patong na kasi ang malas ko ngayong araw nato tas dadagdag pa ang isang ito.
My God ang dilim ng panahon, dito pa naman ung nababalitaang may nagaganap na unnatural na event. Lord sana walang mangyari sa akin dito.
"Would you like to stand under my jacket? It may look tattered but it can still shield you from rain." Pagkatapos ay ngumiti ito at lumabas ang two biloy sa pisngi niya. I caught my breath! Gosh he's suppaahh duppaaahh handsome. Kala ko sa movies ko lang nakikita ang mga taong ganito. Eh ba't me nakatayo ngayon dito sa harapan ko?? Tama pala sabi nila na sa kedami-dami ng malas na darating sayo meron ding swerteng nakalaang mangyari.
"Ahh are you just gonna stare at me or join me in my jacket?
Dun lang parang bumalik ang tamang pag-iisip ko. Nakita kong may hawak nga siyang jacket na ginawa niyang pamayong sa ulan. Di ako nakasagot kaya siya na mismo ang naglagay ng jacket sa ulo ko. Nakatitig parin ako sa kanya at napansin niya iyon.
"Do I have something on my face? You're staring at me.”
"It's just you're so handsome.”
Napangiti naman siya sa sinabi ko. Then in a split of a second na realize ko kung anong sinabi ko.
"A-.Ahh w-what I m-mean i-is" wala naman akong maisip na sabihin kaya mas lalo siyang natawa.
"And you're very cute" sabay pisil sa pisngi ko. God lumubo ata puso ko.
"And you're cuter when you blush", ngiti niya ulit at mas nadagdagan ata ang pamumula ng pisngi ko.
"Ahh why are you alone in a place like this?" kunwa'y basag niya sa katahimikan.
"Ahh I don't have any classmates that live in my place so I usually go home alone". Tipid kong sagot.
"Oh I see but it's dangerous in places like this. You should have someone with you especially at this hour."
"My mom said the same, that's why where planning to transfer in my grandparents place. It's near my school and safe from............”
"Ahh good! Your home is in which direction? Left or right?”
"Ah left, you?”
"Mines right. Actually me and my family are just on a vacation here in the country. Where visiting my uncle and he's family lives here, my aunt is a Filipina".
Oh so it means foreigngish pala ito.
"And your nationality is...?”
"Well I'm half-Italian, half-Mexican!
Kaya naman pala gwapo. Latino pala ang lokong to. Ang sarap titigan ng mukha niya. Kaya tinitigan ko naman ulit.
"There you are again, am I really that handsome?" ngiti niang tanong ng mapansing titig na titig na naman aq sa kanya.
"A-Ahh e-ehh....." God sampalin mo po kaya ako ng mawala na ang kagagahan ko. Sige na isa lang.
"But seriously speaking you're not just cute, y-you're beautiful" mahina niyang sabi.
Ano daw yon? Pahiram ng hearing aid baka guni-guni ko lang ang narinig ko. Nilagay ko pa kamay ko sa tenga ko baka marami ng tutuli kaya kung ano-ano na ang naririnig ko. Tumawa naman siya ng makita ginawa ko.
"What r u doing? You’re not hearing things ok? I said you’re beautiful and I mean it."
" I thought I'm hearing things. I'm beautiful and you’re handsome does it mean bagay tayo". Wala sa sariling sabi. Tutal foreigng-ish naman siya di niya maiintindihan yon.
"You think so?" ngiting tanong niya sa akin.
"Huh? W-what.?”
"Yong sinabi mong bagay tayo”
Napamulagat naman ako. Eh loko-lokong taong to nakakaintindi pala. Kanina pa ako english ng english eh nakakaintindi naman pala. Sana bumuka ang lupa at lamunin na ako, nakakahiya”
“Y-you k-know...... I m-mean you c-can.......................”
"Understand Filipino? Yup, I was fascinated with the language so I did my best to be fluent with it. And besides me and my uncle are so close that’s why it was easy for me to learn the language". Ang lapad ng ngiti niang paliwanag sa akin. Aba't ang loko natuwa naman...
Hiyang-hiya talaga ako. Ayan kasi ang landi ko. Nakakainis. Katahimikan ulit namayani sa amin. Ilang sandali pa ay nakita namin na paparating ang bus na papunta sa direksyon niya.
"Oh, there’s you’re bus.”
"But are you gonna be okay? You'll be alone here all by yourself!" alalang sabi nia.
"Don't worry about me, look mines coming too" nakita kong paparating din ang bus na papunta sa amin.
"You sure? Okay, then I'll be going ahead.”
Tumango naman ako sa kanya. Ipinahawak niya sa akin jacket niya. At tumakbo sa pinto ng bus. Bago siya pumasok ay lumingon muna siya sa akin”
"Wait your name.”
"Its Chryztal Hannie Tuazon.”
"Beautiful name.”
"Wait.....what about your jacket?”
"Keep it you’re gonna get wet, your bus is still far! But you have to return it to me, when we see each other again! Promise we'll see each other again, bye Chryz" At nagsara na ang pinto ng bus.
Nakangiti ako habang hawak ang jacket niya at umaatras ng konti para hindi mabasa ng tubig sa daan ng umandar na ang bus. Paalis na ito at nakita kong kumaway pa siya sa akin and I waved back. Nangi-ngiti parin ako ng maalalang hindi ko nga pla natanong ang pangalan niya. Ng tingnan ko malayo na ang bus na sasakyan niya at huminto din sa tapat ko ang bus na sasakyan ko.
"Miss Hannie. Miss Hannie. Andito na po tayo sa Village.”
Ngeekk sobra ata pagbabalik tanaw ko at di ko namalayang dumating na pla kami. Isang taon na, di ko parin nakikita ang lokong yon. Malapit na akong maniwala sa mga teorya ni Steph. Baka nga engkanto ang lalaking yon.
Kinabukasan pumasok akong bitbit parin ang paperbag na naglalaman ng jacket ni who-knows-whatever na lalaking yun. Pagpasok ko pa lang sa skul ay ang dami ng kumukulit sa akin. Halo-halo na sila: merong mangungutang na ke aga-aga pa, merong mangongopya ng assignment, merong magpapatulong gumawa ng assignment at mas marami yung makukulit na manliligaw! (hindi sa pagmamyabang hah pero isa ako sa mga popular na personalidad sa skul namin hehe maganda daw kasi ako at matalino, hindi ko idedeny un ha!)
Pagpasok naman sa clasrum marami naring flowers and lovenotes na nakalagay sa upuan ko.
"Hay naku iba na tlaga ang maraming admirer" ngiting salubong sa akin ni Steph ng makitang nakasimangot ako. Panu kasi wala na akong maupuan sa dami ng nakalagay tapos kailangan ko pang bitbitin lahat pag lalabas na.
"Steph, tulungan mo ako mamaya ha sa pagdadala ng mga iyan. Atsaka gusto mo tsokolate, ayan o pili ka lang. Gusyo ata nilang gawin akong baboy, puro chocolate binibigay nila! Tataba na ako niyan eh" reklamo ko.
"Eh ikaw na nga binibigyan kaw pa may reklamo.”
"Sinabi ko bang bigyan nila ako? Hindid naman ah, atsaka sinabi nang may mahal na ako, ayaw pa nila akong tantanan".
"Masisi mo ba sila? Hindi naman diba? Atsaka tanggapin mo na lang para may libre akong tsokolate araw-araw". At nagsimula na itong mamili sa mga chocolates.
Grrrr! Ang hirap talagang maging sikat.
Lunch break na at nakaupo na kami ni Steph ng me lumapit sa aming lalaki.
"Ate me nagpapabigay po nito" hawak ang box na naman ng chocolate? Lahat ata ng chocolate nakita ko na ma-imported man o native na chocolate.
"Ah pakisabing hindi ko matatanggap yan. Pasensiya na atsaka sabihin mo me mahal na ako. Say sorry for me" yon naman ginagawa ko. Hindi ko tinatanggap pag me nagpapabigay pero yong iniiwan dinadala ko mapapagalitan ako pag-iniwan ko kasi sa upuan ko nakalagay so basura ko raw iyon sabi ng mga prof namin. At pare-pareho lang ang sagot ko sa knila kundi may boypren na, may mahal na ako. Pero ang titigas ng ulo ayaw paring tumigil.
At nasundan pa ng marami ang lalaking yon. Ung sumunod tsokolate na naman, pati sumunod at sumunod at sumunod pa, meron ding bulaklak, meron ding love letters. Yong isa stuffed toy with 3 roses, cute nga yong toy pero di ko din tinanggap.
Hindi na ba ako makakain ng tahimik na walang disturbo? Kumakain na kami ng makarinig kami ng tilian sa likod ko. Pati ata si Steph ay natameme dahil bukas ang bunganga niya at nanlalaki mata (ok sobra ata pagkadescribe ko sa kanya, basta gulat mukha niya)
"Oh ba't parang nakakita ka ng multo jan?" I asked.
"Bespren hindi multo diwata este demigod (half-human, half-god). Ang gwapo, siya yong narinig kong kapapasok palang dito si Francis Raphael de Niro. Akala ko biro lang ni Rhea ng sabihin niyang ang gwapo niya. Ngayon.”
"Sus! Kaw naman nakakita ka lang ng gwapo para ka ng mababaliw jan.”
"Eh tingnan mo kasi ng makita mo, tingnan natin kung di ka mainlove. Malilimutan mo na ang maligno mong hinihintay.”
"Hoy hoy wag mong matawag-tawag na maligno ang mahal ko ha.”
"Chee! Totoo naman ah mabuti pa si Francis totoo, yong sayo hindi alam kung nag-eexist ba o hindi”
"Kahit na wag, mong tawaging maligo, patingin nga niyang gwapo mo.”
And I turn my back on para tingnan ang tinutukoy ni Steph.
"Hoy! Hoy! Oh ano tulala ka din ano." ngising sabi nia.
"S-steph s-siya y-yon”
"Ano? Di kita ma-gets “
"Eh s-siya y-yong m-may ari ng jacket”
"ANO? Sure ka?
"Malilimutan ko ba mukha niya? Siya yon “
"Pero, imposible”
"Anong imposible dun? Siya talaga yon”
Ang kaso di man lang ata niya ako napansin at busy siya sa pakikipag-usap sa mga babaeng lumapit sa kanya. Bakit ganun?”
Papalabas na kami ng canteen ng mabangga ko siya. Yes! Oportunity ko ng makausap ko siya . But my tears nearly fall ng nakayuko na ako para kunin ung jacket sa paperbag ng magsalita siya at ngumiti siya sa akin and said.....
"I'm sorry miss I didn't notice you there. Excuse me someone's waiting for me". Ngumiti siya ulit at nagpatuloy sa paglalakad. I was left speechless and unable to find words to say. Parang maiiyak na ako kundi lang ako nahawakan ni Steph.
"Friend.", concerned niyang sabi.
Basta grabe sama ng loob ko kaya di ako nakapagconcentrate sa pakikinig ng lesson. Alala narin si Steph kasi nakatingin lang ako sa kawalan. Grrr! Tama pala si Steph I shouldn't have hoped na matatandaan pa niya ako. Atsaka sino nga pala ako para matandaan niya diba?
Hanggang sa pag-uwi ay sad parin ako. Nabasag ata ang puso ko eh
Naglalakad kami ni Steph nun palabas ng gate. Umuulan at buti na lang may dala akong payong.
"Nakakainis, bweset talaga ang jacket na 'to. Baka nga maligno yong na-met ko at kamukha lang niya ang Francis na yon. “
"Teka anong gagawin mo jan sa jacket?" Nakita kasi niyang inilabas ko iyon sa paperbag.
"Itatapon na. Wala naman itong kwenta, sayang lang pagbitbit ko nito ng isang taon. Sayang effort ko sa anak ng malignong jacket na 'to.
At dire-diretso ako sa harapan ng basurahan. Nasa likod ko naman si Steph. Nang akmang itatapon ko na ay may nakita ako na nagpabago ng isip ko.
"Hoy nabliw ka na ba? Ba't nakangiti ka jan?" Nakangiti kasi ako na yakap-yakap ang jacket.
"Nothing... I'm just inlove to the max”
"Huh? Teka san ka pupunta??
I didn't answer her sa halip ay tumakbo ako sa kabilang kalye. Nabitiwan ko ung payong ko at ung jacket ang ginawa kong pananggalang sa ulan.
"Hey handsome..would you like to stand under my jacket? It may look tattered but it can still shield you from rain".
Yong tangka niyang pagbitiw sa hawak ay naudlot at gulat siyang nakatingin sa akin.
"Chryz." Gosh namiss ko ang pagbanggit niya ng name ko. Loko-lokong ito nagpapabasa sa ulan. Kaya ginawa ko ay ako mismo naglagay ng jacket sa ulo niya.
"You still have my jacket?”
"You said I have to return it to yo u when we see each other again kaya for a year di ko iniwan to. Tapos ngayon nagkita tayo at iuuwi ko sayo ikaw tong di namamansin". Nakalabi kong sabi sa kanya.
"Because I'm too late you already have a boyfriend.”
"Boyfriend?”
"Sabi mo dun sa pinabigay sayu nitong stuffed toy at 3 roses na may boyfriend ka na at nag-aaral jan sa kabilang University.”
"So naniwala ka naman agad?? Hindi mo man lang ako tinanong kung totoo yon o hindi?”
"Why? It’s not true?" naguguluhan niang sabi.
"Well may totoo at merong lie.”
"Eh totoo naman pala eh" parang bata niang sabi.
"Pwede ba patapusin mo muna ako. Sabi ko merong totoo at merong hindi. Yes it's true na meron na akong mahal and no wa la akong boyfriend at di siya nag-aaral jan sa kabila.”
"So meron ka pala talagang mahal. I'm really late kasi naman oh”
"Late saan?”
"Late na kasi may mahal ka na. Kainis naman kasi nung hahanapin na kita my uncle got into an accident that's why we needed to go back in Italy. Then when I come back here hinanap kita pero di kita makita. Nahanap ko naman address niyo pero nakalipat na kayo. So back to zero ulit. Wala ka pang fb na pwedeng ma-add. Almost a year hanap ako ng hanap tapos may nakapagsabing may nakatira na sa bahay niyo dati so I hurriedly get back here. Tita mo pala nakatira dun at dun ka muna nakatira kasi wala ngayon parents mo dahil nasa businesstrip. Natakot akong kausapin ka kaya inalam ko na lang schooll mo. Then ngayong araw nga ako nagtransfer dito then malalaman kong huli na pala ako? Tapos tinanggihan mo pa itong pinapabigay ko. Anjan na sana yong paliwanag ko at nakalagay na lahat jan".
"Ang haba ng paliwanag mo ah. Eh malay ko ba kung sayo galing yan, dami ng nagbibigay sa akin eh. Atsaka ba't mo ba ako hinahanap?”
"Isn't it obvious?”
"Obvious? Na ano?”
"Arrghh! That I love you? Chryz you don't know how you made me miserable thiis past year. And the 15 minutes we share under this jacket is the best moment of my life.”
"Really?’
"Yeah believe it or not that's the truth. Would you believe na that time when I see you standing alone in the rain, I fell in love with you already? Kaya nga kahit may kotse akong dala ay nagpabasa narin ako sa ulan para lang may makasama ka? And that's the first tiem I took a bus and left my car there in the street.”
Diyos me! Todo kilig naman ako. Hay Lord! pwedeng mamatay sa kilig? Natutunaw na puso ko sa damuhong ito eh.
"Ano bang laman ng mga iyan?"
Kinuha ko sa kamay niya ang stuffedtoy at nabasa ko sa may bandang dibdib ang "PUSH ME AND KNOW MY HEART". I push d button and may boses na nagsalita.
I LOVE YOU...I LOVE YOU CHRYZTAL HANNIE TUAZON!
Napatingin ako sa kanya.
"Don't mind it, huli na pla ako. I wish you the best.”
"Teka hindi mo man lang ba tatanungin kong sino yong mahal ko?
"I'm sure di ko din kilala yan.”
" Kilala mo nga eh.....close pa nga kayo". Ngiti ko sa kanya.
"Huh? Close? Bakit? Sino pla?”
"S-si Francis Raphael de Niro pangalan niya eh!" I said slowly.
Siya nman nagulat. Then he smiled.
"Is that true?”
"Eh Mr. kung di kita mahal pagtitiyagaan ko bang dalhin tong jacket mo ng isang taon? Kaya nga ako di nagkabf kasi umaasa akong makikita kita. My friend tease me na maligno daw ata na-met ko a year ago. Imagine daw in love ako sa taong ni pangalan di ko alam.”
"Y-you m-mean??
"Eh diba nga I'm pretty you’re handsome so bagay tayo? That means I love you too.”
Sa tuwa niya ay hinalikan na ako. Ahh basta kahit pa nababasa na kami dahil nabitiwan ko ung jacket wala akong pakialam. All I care right now is my first kiss and with my malignong love ko.
"Wait samahan mo muna ako pabalik sa school", nasabi niya matapos akong halikan.
" Bakit?”
"I have to cancel my transfer request. Akala ko kasi huli na ako sayo kaya bukas na bukas sana ay babalik na ako ng Italy to heal my broken heart. Magtatransfer sana ako pablik pero di naman pala dapat kaya kelangan kong i-cancel".
"Ngeekk baliw ka ba? Ngayong araw ka dito lumipat tapos babalik ka ulit bukas? Hindi rin may sira ulo mo noh.", natatawa kong sabi.
"Hindi lang halata, Pero bago yan one kiss muna". Then he kiss me again. Wala akong pakialam kong marami nang nanonood sa amin. Mamatay sila sa inggit dahil akin na siya.
Pabalik na kami sa school ng madaanan namin si Steph na nakanganga sa amin.
"So totoo nga na siya yong nagbigay sayo ng jacket. Kala ko gawa-gawa mo lang kanina kasi crush mo siya, hindi pala, dahil siya nga ang mahiwagang jacket owner". Yon lang nasambit niya ng iwagayway ko sa mukha niya kamay ko.
"Sabi naman sayo, sabi mo ilusyon lang un. Steph mauna ka na ha sasamahan ko lang c Raph sa skul. Bespren ko nga pla c Stephein Jael Frod” pagpapakilala sa kanya.
And nagbatian naman sila.
"Marami pa kayong ipapaliwanag sa akin ha!", kastigo nia sa amin
"We'll do that.", ngiting sagot ni Raph.
Papasok na kami ng tawagin ako ni Steph.
"Han payong mo”
"Dalhin mo na lang sa akin. Mas powerful tong jacket eh" ngiti kong sabi sa kanya. Nangingiti naman si Raph then he whisper in my ear...
"I can stay with you forever in this Jacket if you let me.”
THE END