Προσπαθούσε να φέρει αντίσταση στο βαθύ και επίμονο φιλί του ,οσο προσπαθούσε να απομακρύνει το πρόσωπο της τοσο εκείνος την τραβούσε κοντά του...
"Φίλα με ,ούτε εσυ μπορείς να το σταματήσεις ,δώσε μου αυτο που ήθελα καιρό τώρα. Φίλα με ,είσαι το μωρό μου , το κοριτσακι μου ,ειμαι ο ήρωας σου θυμάσαι ; " την ρώτησε κοιτάζοντας την ικετευτικά στα ματια ,τα χέρια του κρατούσαν σφιχτά τα δυο της μάγουλα ,η ζεστασιά του την έκανε να δακρύσει , γιατί ηταν τοσο καλός μαζι της ; Γιατί την αγαπούσε ; Αν ηταν οντως αθώος γιατί δε την μισούσε ; Η ζωη του ολόκληρη είχε καταστραφεί ...
Κούνησε το κεφάλι της καταφατικά αφήνοντας τα καυτά δάκρυα να πέσουν απο πανω της ...
"Ειμαι ακομα ο ήρωας σου ;"
Διχως να διστάσει στην ερωτηση του ,του έδωσε την απάντηση που παντα ήθελε να ακούσει ,αυτο που ένιωθε αληθινά ...
"Απο μικρή έως τώρα,και όταν πιστέψεις σε κατι μια φορα το πιστεύεις για παντα ,όταν αγαπήσεις κατι κρυφά μέσα σου ,δεν αφήνεις τίποτα άλλο να το αγγίξει στο ελάχιστο ,σε είχα στη καρδιά μου και δεν άφησα κανέναν να την ακουμπήσει "
Μια ανάσα ανακούφισης βγήκε απτά ξερά χείλη του ,τα ματια του έκλεισαν γεμάτα ευγνωμοσύνη και κλειστά έμειναν ,λάτρευε να ακούει την φωνή της
"Άφησες κανέναν να αγγίξει τίποτα δικό μου ;"
Τα φρύδια της έσμιξαν γεμάτα περιέργεια ...
"Τι σου ανήκει ;"
"Τα παντα που ειναι εσυ "
"Κανεις λάθος δεν σου ανήκω !" Του ειπε τρίζοντας μέσα απο τα δόντια της
"Ώστε δε μου λες ;" Έσκυψε στο αυτί της χαϊδεύοντας το με την αναπνοή του ,ενω το δάχτυλο του άγγιξε μια τούφα απτά μαλλιά της απαλά ..
"Θα το μάθω μονος τότε "
"Τι τι θα μάθεις "
"Αν σε άγγιξε κανένας , θα το μάθω μονος,και αν ανακαλυψω κατι τέτοιο ,θα σκοτώσω όποιον κατάφερε να μου πάρει αυτή τη θέση "
Τα χείλη της είχαν μείνει απαλά ανοιχτά ,σχεδόν έτρεμαν ενω τα μάγουλα της είχαν πάρει ενα ροδαλο χρωμα αποκαλύπτοντας την ντροπή και το σοκ που υποστεί απτις κουβέντες του ..
"Αυτο δε θα σε αφήσω να το μάθεις ποτε "
Ενα πονηρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του ,ενω της έκλεισε το μάτι δαγκώνοντας τα χείλη του
"Πρέπει να να φύγω " ειπε σηκώνοντας το σώμα της βιάστηκα απτο κρεβάτι ,και με γρήγορα βήματα κατευθύνθηκε έως την σιδεροπορτα θέλοντας να δραπετεύσει ,όταν το δυνατό του χέρι την τράβηξε απο καρπό του χεριού της αποσπαζοντας της την προσοχη ...
"Θα ξανάρθεις;"
"Οχι!" Του ειπε μέσα στο πανικό της
"ΟΧΙ δε θα ξανάρθω "
"λες ψέματα,θα γυρίσεις ξανά σε εμένα !!" Της ειπε τραβώντας την περισσότερο απτο χέρι και φέρνοντας την σε απόσταση αναπνοής απτο πρόσωπο του ..
"ΦΥΛΑΚΑ !! " φώναξε αποφεύγοντας το βλεμμα του , προσπαθούσε να αποτραβηχτεί απο εκείνον αλλα την τραβούσε σαν μαγνήτης ,την καθιστούσε αδύναμη οσο και αν προσπαθούσε να ξεφύγει ...
"ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙΣ ΕΤΣΙ" της φώναξε γεμάτος θυμό και παράπονο ,δεν ήθελε να φύγει και να μείνει για άλλη μια φορα μονος ,φοβόταν ,οχι το σκοτάδι και την ελειψη οξυγόνου ,οχι τον θάνατο ,αλλα να μείνει για άλλη μια φορα μακριά της ,μονο αυτο τον έκανε να νιώθει αδύναμος ...
Πείρε μια βαθιά πικραμένη ανάσα ,ενω ένας μεγάλος πόνος στο στήθος την έκανε να σταθεί ακίνητη ,προτιμούσε να μπήξει ενα μαχαίρι μέσα της παρα να τον αφήσει μονο εκεί μέσα ,είχε ενα σχέδιο,θα τον έβγαζε έξω απο εκεί και υστερα θα έφευγε για παντα μακριά του ,θα πάλευε για την ελευθερία του μα οχι για την ζωη του ,δε μπορούσε να μείνει εκεί μέσα ,ηταν απαγορευμένο να τον αγαπήσει ,θα έκανε το χειρότερο πράγμα στη ζωη της αν γινόταν θύμα του έρωτα του ,Θα ηταν σαν να πρόδιδε τον θάνατο της μητέρας της ,θα παρακουγε τα λόγια του πατέρα της ...
Ο Φύλακας έκανε την εμφάνιση του , τα βήματα του σέρνονταν μέσα στις λάσπες ενω τα κλειδιά που είχε στις τσέπες του ,έκαναν τη καρδιά εκείνου του φυλακισμένου άντρα να ηχεί δυνατά ,αυτο θα χρησιμοποιούσε ως όπλο , το όπλο της ελευθερίας του ...
Τα χέρια του έπιασαν ενα απτά πολλά κλειδιά που είχε και ξεκλείδωσε το λούκι ανοίγοντας την σιδερένια πόρτα ,εκεινη άνοιξε αργά ,και το βλεμμα της έπεσε για άλλη μια φορα στο βουρκωμένο δικό του ..
"Μη φύγεις ..."
"Πρέπει "πριν προλάβει να δώσει την απάντηση του ,τίναξε το χέρι της βγαίνοντας έξω απτο κελί και άρχισε να τρέχει μακριά του ..
Υστερα η σιδερένια πόρτα έκλεισε ξανά και τα χέρια του έκλεισαν σε γροθιές στα κάγκελα ταρακουνώντας τα δυνατά...
"ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ,ΠΑΝΤΟΥ ΕΜΕΝΑ ΘΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΑΚΟΥΣ ;"
* παντού εμένα θα βλέπεις ακούς ; " ήχησε ο αντίλαλος πίσω της κάνοντας τα ματια της να δακρύζουν γεμάτα απόγνωση
Ενα δάκρυ έπεσε απτά ματια του και το τρεμάμενο κορμί του ρίχτηκε στο έδαφος
"Εμένα ,μονο εμένα "
Τα κλειδιά μπήκαν ξανά στη τσέπη του φύλακα ,και ένας ξεροβηχας βγήκε απο μέσα του διακριτικά θέλοντας να κάνει Κουβέντα ..
"Τοσο γρήγορα τελείωσε ; Έχασες ευκαιρίες απόλαυσης φιλε ,ας την κρατούσες λιγο ακομα να ευχαριστηθείς " του ειπε ο φύλακας σηκώνοντας τα φρύδια του ειρωνικά
"Παράτα μας και εσυ ρε" αποκρίθηκε σηκώνοντας το πονεμένο σώμα του και ξαπλώνοντας στο σιδερένιο κρεβάτι όπου καθόταν και εκεινη ...
Το χέρι της άγγιξε τα χείλη της , πριν λιγο την είχε φιλήσει , πριν λιγο και ακομα η καρδιά της δεν μπορούσε να ηρεμήσει ,όταν βγήκε έξω απο εκείνες τις φυλακές και κοίταξε τον ήλιο,τίποτα πλεον δεν είχε νόημα ,ήθελε να βγουν μαζι έξω απο εκείνο το τούνελ ...
"Θα σε βγάλω απο εκεί μέσα ..."
"Μη με αφήνεις άλλο μονο ,αλλιώς θα έρθω εγω εκεί που βρίσκεσαι χωρίς να το περιμένεις " γύρισε πλευρά απτο κρεβάτι και άγγιξε με το χέρι του το μέρος όπου καθόταν εκεινη πριν λιγο...
"Κάνε λίγη υπομονή ,και εγω θα εχω γυρίσει πίσω σε εσενα "
Κράτησε σφιχτά τον λαιμό του καθώς το οξυγονο χανόταν ,σηκώθηκε σαν ελατήριο απτο κρεβάτι του πλησιάζοντας επιθετικά προς τον φύλακα ,γιατί να ειναι μόνη της εκεί έξω ; Και αν κάποιος της έκανε κακο ;
"Δώσε μου τα κλειδιά τώρα ,αλλιώς μονο νεκρό θα σε βγάλουν απο εδώ μέσα ,ΔΩΣΕ ΤΑ ΤΩΡΑ"
Ο φύλακας τον κοιτούσε σαν να ειναι κάποιος τρελός ,δε μπορούσε να του κάνει τίποτα, σκέφτηκε ..
Κούνησε ειρωνικά το κεφάλι του σηκώνοντας το ενα του φρύδι ..
"Για να δούμε , απο ποια έξοδο θα προλάβεις να διαφυγεις;"