Today's our batch field trip. Everyone was so obviously excited but except me. Going out somewhere is not my thing.
Yet, I think I can enjoy this naman since I'm with my closest friends.
Here's Ammi, Ken and Dexter.
"Tafia?bakit ayaw mong pumasok sa Bus?"-Ammi.
Tanong niya nang mapansin niya yata na nagdadalawang isip ako na umakyat papasok ng bus.
"Ahhhm. I'm just a little bit uneasy. i don't know why. Go ahead inside, Ms. so excited. Hahaha." Sabi ko kay Ammi na natawa rin sa sinabi ko.
It feels like gusto kong bumalik sa dinadaanan ko at huwag na talagang tumuloy. But that's not a good idea at all since matagal ko ng napagdesisyonan na sumama sa field trip na'to.
"Huwag ka ngang mag english diyan!nakaka nose bleed!"-ken
May epal na biglang nag salita somewhere.
"eh bakit? anong connect ng pag ingles niya sa ilong mo? mag-isip ka nga!bobo."-Dexter.
Another epal na lalake na inakbayan pa ako at si Ken.
Dala pala nina Ken at Dexter yung mga gamit namin.
They were indeed gentlemen and I super liked it kasi hindi na kami mahihirapan ni Ammi na bitbitin pa ang mga travelling bags namin.Bwahaha!
"OKAY!fine. Hindi na nga ako mag spe-speak english sa front mo, Ken. mahirap na baka iba na yung lalabas sa ilong mo diba?"
Hindi naman ako yong tipong sobrang 'Ingglesera' pero ang English language kasi ang primary language ko since young. I'm beyond good with the new language I am using right now but sabi nila, nahahalata pa rin nila na dating English speaking ako dahil sa accent ko. At least, I managed and strived hard to blend and understand with them somehow.
"Ang sabihin mo Ken, baka lumubo yang sipon mo! yaks!*lingon sa akin* Taffy! continue mo yang ingles mo kasi I learned alot from that."-Ammi.
Ammi was standing on one of the two steps paakyat ng bus and facing the three of us.
"I guess I should speak this way without Ken's presence. Delikado kasi yung pagsabog ng sipon niya!hahaha!" tapos nagtawanan kami.
"Guys, get in na."-Teacher. Tawag ni teacher samin na nasa loob na.
"Yes, Miss." we said in unison.
Ammi got inside first and then we followed.
I catched a deep breath when I slowly took the stairs up. Why am I so nervous? This is not the first time I ride a bus? Well, Maybe I'm just exaggeratedly excited? Yeah. Maybe.
Once na naka upo na kaming lahat sa bus, our teacher checked our attendance. Nang ma confirm na nandito na kaming lahat, the driver started the bus' engine.
Everyone shouted: 'Bon Voyage!'.
So far, so good naman ang biyahe right now.Estimated two kilometers to go nalang para makarating na kami. Katabi ko si Ammi who was busy taking selfies while eating mallows. The two guys naman, Ken and Dexter, they were seated at the back our seats. Sinilip ko sila at nakita kong they were busy with their phones.
"Ammi! mauubos na yan! "sita ko kay Ammi nang parang halimaw niyang kinakain ang mga dala naming marshmallows.
She looks like a Greedy Mallows eater. Push mo yan, Ammi!
"Oo na.haay. sarap talaga nito.namnam!"-Ammi.
kumuha pa siya ng isa for the last bite.
After her Greedy acts, bigla niyang dinisturbo ang entertainment ko. I was reading a book kasi.
"Uy! nakakasira ng mata yung nagbabasa tapos umaandar ang sasakyan! hala! sige! Gusto mo ba? mata ng kalabaw ang ire-replace sa mata mo if nagkataong masira yang sayo?"-Ammi.
I was reading a fantasy book--about Enchanted things, powers, immortality and such. This book hooked my interest because of the unpredictable turn of events! While reading, feels like I'm in a roller coaster ride! Kung ganito ako ka hooked up, mahirap sakin ang tumigil sa pagbabasa kahit pa napakalikot ng inuupuan ko.
" Hey, Ammi, where did you get those ideas of Kalabaw eyes for the replacement of my precious eyes?"
She laughed and said she overheard about that from her neighbors.
Yet I don't care kung makakasira man ang habit na ito sa mga mata ko. I'm all right pa naman kaya patuloy tayo. Hahaha. Matigas talaga ulo ko eh.
"You are so stubborn, you know."--Ammi.
I love what I am doing right now. Nanggigigil na ako sa binabasa ko at gusto ko ng taposin ang libro na'to once we arrived in our destination.hehe!
"Fine. I'm stubborn na. Nakaka thrill na kasi eh. Nasa part na kasi ako kung saan, nadedevelop na ng bida yung Elemental powers niya! And she impressively did the fire! how I wish ganun rin ako."
Then flipped another page of my book at patuloy na nag babasa but still opened my ears for Ammi.
"hoy gaga! Di yan totoo no. That's fictional. Just a story. Just a fantasy. Produkto ng imahinasyon. In your dreams lang yan!"-Ammi.
She poked at me. That made me stopped from reading. Pssh.
Sinilip ko muna ang number ng page then closed the book. Napa cross arms ako and narrowed my eyes while looking at her.
I have in mind para mapanganga ko siya. hahaha. Dreams pala ha?
" Alam mo ba? may spell akong nalaman from this book? *pointed the book*. WATCH AND NGA-NGA!pikit ka muna para surprising!"
Noong una, ayaw niya talagang pumikit but because of blackmailing na hindi ko siya titigilan sa pangingiliti sa leeg niya kung hindi siya susunod sa'kin, Hayan! she was forced to do so.
after a minute of scotch taping her eyes... I mean! after kong pilitin siyang pumikit, I let her eyes open now.
"Gosh!Oh My! P-Paaano mo napalutang yan?"-Ammi.
I in fact predicted that reaction from her. Aham.Pinalutang ko lang naman ang dala kong lapis. Bwahahaha!
"see?nga-nga ka nga! As what I've told you, I learned a spell from the book I'm reading. So this is how the spell works. Fantastic isn't it?"
Yung eyes niya ay full of glitters! Amaze na amaze!
Yet suddenly, an epal somewhere from Goldilocks planet suddenly interrupted the whole thing.
Dexter interrupted my Whatever-tricky magic.
"May isang strand ng buhok diyan! ginamit niya yun para magmukhang Lumulutang."-Dexter.
Napa face palm ako. Oo na . kahit medyo nakaka-engot ang method na ito, at least naniwala si Ammi for a while.hahaha.
"SIRA ULO KA TAFFY! PASALAMAT KA'T MEDYO BLUR NA ITONG PRETTY EYES KO KAYA NAPANIWALA MO AKO! CHEEE!"-Ammi.
Dahil far sighted siya, hindi niya napansin ang ultimate trick ko.
"HAHAHAHA! KUMAGAT KA TALAGA SA BIRO KO! "
Then we all laughed. Naki chismis at napatanong si Ken kung bakit natawa kaming tatlo pero hindi namin siya sinagot at tinawanan rin siya.
Tschekk!
Natigilan kami sa kakatawa nang marinig namin ang ingay na 'yon.
That was an undesirable noise na galing yata sa brake ng sasakyan namin.
Kumakalog na ang sasakyan ngayon kaya kinakabahan na kaming lahat.
"ahh!" sigaw namin.
"Anong nangyayari?"tanong ni Miss Divina sa driver.
"MA'AM!NAWAWALAN PO NG PRENO ANG BUS!" He declared such scary thing na walang pag-aalinlangan!
With that, kinabahan kami lalo!
Pagaewang-gaewang at mabilis pa naman ang pagtakbo ng sasakyan!
Marami na sa amin ang nag panic. Ang iba, umiiyak na at ako naman, nanginginig habang naka yakap ng mahigpit sa akin si Ammi.
Right this time, gusto kong magpakatatag.
I want to think positive that nothing worst will happen!
Kaya ba kinabahan ako nang pumasok ako ng bus kanina dahil may mangyayaring ganito?
Lord, huwag naman po sana! Wala po sanang masaktan samin!Keep us alive please!
"Taffy!"-Ammi. Tawag niya sakin habang umiiyak na. I was crying, too but I brushed my tears and stare at Ammi.
"-Don't worry, Ammi! I'm here-"
May narinig na naman kaming ingay! Napakalakas ng ingay na'to!
After that, hindi ko na masyadong naririnig ang ingay ng mga classmates ko na sumisigaw! Mas naririnig ko ang ingay na parang nanggagaling sa isang machine na nagpapakitang nagfla-flatline na ang heartbeat.
Feels like we are in a movie...
Feels like it's the end of the world!
chhhhhh...sshhhh... bogggggssssh!
At kasunod non ay ang malakas na pagsabog that made me closed my eyes!
Habang naka sarado ang mga mata ko, nararamdaman ko na bumabangga sa kung saan-saan ang katawan ko!
"Ahhrgg--" Napasigaw ako sa sakit yet still nakapikit parin.
Until naramdaman kong tumigil na sa kakatilapon ang katawan ko.
I can feel my breathing and the fast beating of my heart. Pakiramdam ko ay parang nabibingi na ako kasi wala na akong masyadong marinig saking paligid.
I slowly opened my eyes...
"Ammi...-ken...-Dexte-r.Guys..." Nakikita ko yung mga ka batchmates ko na unconcious habang nilalamon ng apoy!
AKO, hindi ako makagalaw. Napansin kong Naiipit yung isa kong paa. I searched for Ammi! But I can't see her anywhere! Mukhang nahiwalay kami kanina nang tumilapon ako sa kung saan-saan.
"Ammi...Dexter...Ken...everyone." Nakaramdam ako ng pagsisikip sa dibdib. Bigla ring bumibigat ang mga balikat ko. Naramdaman ko ang pagtulo ng mga luha from my eyes down to my hands.
Napatingin ako ulit sa paligid and I realized that I am now trapped with fire...in a place like Hell.
There's no way that I could escape!
I guess there's no way that I could live for the next hours, days and years.
kataposan ko na yata to. Is this how my life ends here?
Ganito ba ka pait ang katapusan ko? Without any farewells from the people I cherished most?
Hanggang nagblu-blur na ang paningin ko.
I closed my eyes again while tears still streaming down.
"How bad. How bad sudden death is..."
Then everything went black.
×××××
Nang magmulat ako, What I saw first is the white ceiling. Feeling ko, nasa langit na ako. Ang sama ko pa naman at bakit nakapasok ako.
"Tafiana? anak. ayos ka lang ba?"--That voice... I know that Voice! Siya si? Siya si...
si Nanay!
Pero bakit nandito siya? Pero teka? Nasaan ba ako?
"N-Nay?" agad na bumalikwas ako sa pagkakahiga.
I adjusted my vision. I was looking around while holding my head. Bakit nanghihina ako? Ano bang nangyari sakin?
Hmmm. We had a Field trip with my classmates. I was having fun with my closest friends, Ammi, Ken and Dexter. We laughed at some jokes and then...and then...that loud noise!
The scream, the cries and the fire!
TOTOO BA YUNG ACCIDENT?
"Nay!? I was just sleeping right? Tapos ginising niyo lang ako?Right? Di ba?And... I had a really bad nightmare!"
Nakita kong humihinga ng malalim si Nanay. Alam kong narinig niya yong sinabi ko but she just slightly bowed down na mukhang walang planong sumang-ayon sa sinabi ko.
"Tafiana, anak."--Nanay. Then she looked at me. With this gaze, I could easily tell that she's emotional right now.
I shivered after I realized na lahat ng akala kong panaginip ay totoo pala!
"Sila Ammi?Ken and Dexter?Nay? Ligtas po ba sila!?"
Hinawakan ko ang kamay ni Nanay. I want her to answer na 'Ligtas sila', 'Huwag kang mag-alala'. But no. I am not sure! I was even confused why I'm alive!
Habang nanginginig ang mga kamay ko, nagawa ko pa itong i stretch. Niraramdam ko ang buong katawan ko kung may masakit ba pero wala. Wala akong kahit anong maramdamang masakit sa katawan!
How is this possible?
"Anak...ikaw lang ang nabuhay."--Nanay.
Nanay finally answered my question. How I wished hindi nalang ako nag tanong. How I wished I never heard the truth and have prevented my world from falling apart again.
I lost my parents in a plane crash. The truth left me with a big hole in my heart.
But after all the years have passed, my heart's big hole was slowly filled with the people that I learned to love.
Yet now, three of them vanished. Gaya ng parents ko, they died and left me with a damaged heart.
I felt my shoulders suddenly dropped. I covered my mouth as I stopped myself from screaming loud.
Naramdaman ko ang pag-agos ng mga luha ko sa mga mata ko.
"-Nay? nagbibiro lang po kayo diba? please tell me, you're just kidding!" Garalgal na sabi ko.
Umiiyak na rin si Nanay. Napailing siya tapos niyakap ako ng mahigpit.
Sana magising na ako!
Sana panaginip lang ito!
but HINDI.
Totoong nangyari yon.
×××××
Limang araw na ang nakalipas mula noong aksidente. Instead na nasa hospital, nasa isang air conditioned room ako naka confine. It's a hotel room.
Paulit-ulit parin sa utak ko ang mga pangyayari. Palagi lang akong natutulog at ayaw kong mag salita.
It's indeed very painful and so frustrating.
Pero hindi parin tumigil si Nanay na kausapin ako. Hindi siya sumuko na i-motivate ako ulit.
Sa ilang araw ng hardwork niya na pilitin akong kumain, I finally had the will to eat kahit paunti-unti lang. Wala kasi akong ganang kumain pero umiinom naman ako ng tubig.
"Anak."--Si Nanay na siyang bumukas sa pintuan ng hotel room na'to.
kakatapos ko lang kumain ng porridge. Himala nga na medyo marami-rami na ang nakakain ko ngayon. I feel like I'm a living dead now.
"po?" mahinang sagot ko. Wala parin akong ganang mag salita because I am still emotionally unstable at naapektohan ang katawan ko.
"I think, it's about time."--Sabi ni Nanay na siyang parang gumising sa natutulog kong kaluluwa.
My eyebrows arched. Anong oras na?
"what do you mean?"
Then questions popped out from my mind.
Ngayon lang ako nagtataka kung bakit instead na sa ospital, dito ako isang hotel room naka confine?
Wala rin akong natamong sugat? I have noticed that I don't have bandages covering my wounds or my burns?
Lumapit si Nanay sa akin and handed me an old letter.
Tinanggap ko ang old letter na'to. Ano naman kaya 'to?
"Anak, Makinig ka sakin. Ang sulat na yan ay galing sa Mommy at Daddy mo. Isinulat nila ito before they died. Kapag raw may mangyaring masama sa kanila, kailangan kong itago ang sulat nato and give it to you when the right time came. They said, I should give this to you when something extraordinarily happened to you."
Ang mabuhay ako despite of the impact and explosion ay isang malaking weirdo. Extraordinarily weirdo!
"Bigay nina mommy at daddy?"
After my parents died on a plane crash, kay Nanay Celia na ako nakatira. She raised me like her own. Siya lang kasi yung kakilala kong relative.
May mga habilin sina Mommy at Daddy sakin. Yong mga properties at mga negosyo nila. Pero hindi ko inexpect na may habiling sulat pa pala sila para sakin. Parang they knew beforehand na mawawala sila at maiiwan nila ako.
My heartbeat's racing. I'm totally nervous.
Feeling ko, this letter would answer the weirdest thing happened to me.
×××××
" You are an immortal royalty, TAFIANA.Know yourself better..."
Then an unusual address followed.
Paulit-ulit ko yung binasa for about one week since it was given to me and I realized that despite of what had happened, I still have some reasons to live.
I still have to follow what my mom and dad said. I have to know myself better.
IMMORTAL ROYALTY....
What is that!? hindi ba ako tao kaya hindi ako namatay sa aksidente?
But If I am really an immortal, my parents should also be immortals?
But! They died in an accident? Why?
Ughr! Ang gulo-gulo na! I can't understand even a slight of it! Pero kailangan kong maintindihan ito. My confusions need answers. And I'll digged in those answers para mas makikilala ko ang magulong origin ng pagkatao ko.
I was not able to visit my classmates and friends that includes Ammi, Ken and Dexter who died in that accident dahil pinagbawalan ako ni Nanay lumabas.
Pinilit ko si Nanay pero hindi. Hindi niya ako pinahintulotan.
Sabi ni Nanay, ang alam kasi ng lahat ay patay na ako.
May ginawa daw si Nanay para mapalabas na patay na ako. Sabi niya, it would be so questionable na malaman ng lahat na ayos lang ako after that horror accident.
For my sake, she kept me secretly alive.
prinotektahan ni Nanay yung ka weirduhang nangyari sa'kin.
Tshh. Bakit feeling ko, Parang nasa isang libro ako na parati kong binabasa?
Parang lumabas ang bida from the book and it turned out na ako? Ako pala ang protagonist. What a twist.
Hindi na yata ako mabubuhay ng normal. Lalo na't napagtanto kong hindi pala ako tao. This is an insane revelation pagkatapos ng ilang taon na inakala ko na isa lang akong normal and healthy human being.
Take note: hindi ako TAO. Huhuhu!
Nakaka stress lalo at nakakaiyak isipin.
×××××
When I think I can slightly handle myself, nag impake na ako, nagpaalam kay Nanay at pumunta na sa address na nakasaad sa letter.
I wore a red hooded jacket and a pink shirt underneath. I paired it with a denim skirt and a lightweight running shoes.
Backpack lang ang dala ko and I only brought few things that I think are the most important ones.
Nanay insisted na samahan ako pero gusto kong bumiyahe ng mag-isa. Medyo na trau-trauma pa ako as I ride on a train. Naaalala ko pa kasi ang aksidente. Pero nilakasan ko ang loob ko at hindi nag padala sa takot.
Habang bumabyahe nga, hindi ko napigilan ang sarili na maiyak. I just remembered them--our unforgettable memories we shared and the painful accident.
I calmed myself at mas pinagtibayan ang loob ko.
Sa haba ng biyahe ko, mabuti naman na walang nakakita o nakakakilala sakin.
Then finally!
I'm already here.
Nasa isang lugar na ako kung saan puro kahoy lang ang nakikita ko.
Tama naman ang address ha? I wonder.
Kinabahan tuloy ako. Baka may masasamang loob na biglang dumating dito! Baka kidnapin nila ako at kakatayin! But no. I'm an immortal nga raw diba? Kaya, walang masamang mangyayari sakin, okay?
Agad kong napansin ang paparating na sasakyan dahil biglang umingay ang napakatahimik na lugar na'to.
Nakatayo ako sa may daanan ng sasakyan that's why, I stepped aside. Pero, nagulat ako nang mag iba ng direksyon ang sasakyan at humaharorot ito papunta sakin!
" AHM! TEKA--WAIT PO!" Iiwas sana ako pero parang sinusundan ng sasakyan ang direksyon ko! May intensyon talaga ang driver na sagasaan ako!
I even raised my arms para pigilan ito!
"AHHHH!WAIT!Brake po! TEK--"I covered my face then closed my eyes! At naramdaman kong tinamaan ng sasakyan ang katawan ko kaya tumilapon ako!
" Aray--"
Tumilapon ako sa isang kahoy. Ang sakit ng likuran ko!huhuhu!
"Ahh-"
Yes, i was hitted by that stupid car.
Pagkatapos kong masagasaan, tsaka na sila nag brake. Masakit ang likuran ko pero agad naman akong naka recover after kong maalala na isa akong immortal. Baka power of the mind ko lang 'to? Yong hindi ko lang masyadong isipin ang sakit sa katawan? I wonder.
PERO KINABAHAN AKO NUN AH! Sino bang hindi kakabahan?
I checked my body. Baka may nadislocate na buto, etc. But in fairness, hindi man lang ako naano. Ganito ba talaga kapag isa kang immortal? That was so cool!
Tumayo ako at lumapit sa sasakyang sumagasa sakin.
I knocked the car's window.
"Hey! What was that for!?"
Sino bang hindi magagalit 'non? Kahit pa wala akong damage sa katawan after all the impact, mali parin yong ginawa niya!
The window rolled down and revealed a stunning lady wearing matte vamp red lipstick and white casual blouse.
"Your name?"--She immediately asked my name instead na tanongin ako kung ayos lang ba ako. How stupid!
" Hey--"
I was going to yell at her and I don't care if she's so gorgeous but I suddenly felt unusual towards her. Akala ko ang malakas na appeal niya ay dahil sa itsura niya pero hindi.
There is something different towards her. She's intimidating and powerful na parang kaya niya akong patayin kahit pa isa akong immortal. Nararamdaman kong hindi siya tao. Baka nga isa siyang immortal kagaya ko.
I gulped and decided to tell her my name.
"I'm....Tafiana Cassandra Immera Hudson po. Isa akong..."
Tama kaya na sabihin ko sa kanya kung ano ako?
No. Not yet!
"What are you doing in this place by the way?"-Ms. beautiful.
She calmly said with diction and accent.
I gulped again.
Instead of being mad to what she did to me earlier, mas mabuti sigurong magtanong nalamang ako sa kanya about the place na pupuntahan ko.
"Gusto ko lang pong mag tanong kung saang banda po ba ang IMMORTAL light shadows or IMLIDOWS for short and IMLIDOWS academy?"
Wala siyang kahit anong reaksyon sa tinanong ko na parang alam na niya na magtatanong ako ng ganon sa kanya.
"kanino mo naman narinig ang lugar na yan?"--Ms. Beautiful.
Kinuha ko ang backpack ko na nasa likuran ko and transferred it on my front. Napakalkal ako sa maliit na bulsa ng bag ko para hanapin ang letter ng parents ko. Nang makuha ko na ito tsaka ko na siya sinagot.
"S-Sa mga magulang ko po." Habang hawak ko pa ang letter ko. Ibibigay ko ito sa kanya kapag feeling ko she's the right person na pagbibigyan ko nito.
"Sino yung mga magulang mo?"--Ms. Beautiful.
Sina Eric Hudson at Carina Hudson. Yon ang akala kong tunay na pangalan nila. But in the letter, they wrote their immortal names. Totoong pangalan daw nila iyon.
I cleared my throat bago basahin ang pangalan nila na nasa letter.
"Uhmm. DS royalty miss Carina Mashera Meñuva Samanthé Hashierene yung mommy ko..."
Grabe. Kinabahan ako sa pagbabasa. Hindi ko alam kung tama ba yong pagkakabasa ko. This is so embarrassing.
I continued.
"...and LS royalty--" she cut me in mid sentence and said this,
"LS royalty prince Ericko Vienruso Xeanses Brett Sentibiene ang ama mo?"-Ms. Beautiful.
Mahaba yong sinabi niya at kakaiba pa yong pag kakabasa niya na parang may ibang language siyang ginamit.
Nang sabihin naman niya yon ay na itrace ko naman kaagad sa kung anong nakasulat sa letter ko.
Napabuntong hininga ako tsaka I nodded.
Gosh. Anong klaseng pangalan ba yun? Bakit kailangan mahaba? Fufu. Hindi ba sila nahihirapan na isulat yon araw-araw sa eskwela? If I were to have a long name like that, Siguro kahit hindi pa nagsisimula ang exam, nastre-stress na ako sa kasusulat sa mahaba kong pangalan at hindi ko na magawang sagotin ang mismong exam questions.
"Well, matagal ka na naming inaabangan. Naging Immortal ka pala. Mabuti naman. This car is mortal made and you were hitted here in Mortal world so there's nothing to worry since you are an immortal. You just proved you are one of us."-Ms. Beautiful.
Napahawak ako sa chest ko. Pero sumasakit ang ulo ko. What's with that Mortal made car? And whatsoever that I should not be worried because I'm an immortal? Ewan ko ba! Hindi mai-process ng brain cells ko.
Wait, Matagal na nila akong inaabangan? And sounds like my parents were famous at IMLIDOWS place huh?
I clenched my fist. Now that it was confirmed na may knowledge siya tungkol sa Immortals, sa mga magulang ko at sa Imlidows, then I'll tell her this,
"Pumarito po ako dito kasi! gusto ko pong makilala ang sarili ko.Ewan ko ba kung talagang immortal ako. Honestly, wala pa po akong masyadong knowledge tungkol sa mga immortals. But just recently, hindi ako nasaktan sa isang malaking vehicle accident. Then the reason why I'm alive, it is because maybe I'm an immortal. Kung sakaling may mga powers ang mga immortals tulad ng nasa mga books and movies, then I don't have any. Maybe not yet. I came here bacause my deceased parents wanted me to go here. They want me to discover something about myself. I want to know kung ano ba talaga ako."
Tinignan niya ako mula ulo hanggang paa.
"Pumasok ka sa backseat. I'll take you there."--Ms. Beautiful.
I know she's a stranger but given that she knew my parents' real names, and I think she knew about immortals, then I guess I should trust her.
"Thank you, po."
I smiled. I kept my letter first sa bulsa ko pagkatapos ay papasok na sana ng kotse sa may backseat pero may biglang sumulpot and gripped my hand!
"ARAY KO!" I shouted as this guy is tightly gripping me!
"SUMAMA KA SA MIN!"--Sabi ng lalake na naka black glasses, black and white suit and tie!
Napasilip ako sa likuran niya at nakita ko doon na may kasamahan siya na kagaya ng outfit niya just that ang iba, walang suot na black glasses!
They looked fierce and scary na parang mga miyembro sila ng isang malaking syndicate!
"Ayoko!"Nagpupumiglas ako. Feeling ko, mga bad guys sila! uwwwwaaa! help!
Lumabas si Miss beautiful from her car. Ang sexy pa ng paglabas niya to the point na ako at pati yong mga black and white suit guys ay napa jaw dropped!
She's wearing a black, shiny and skinny leggings that reveals her long legs. Naka white stiletto shoes pa nga siya! She looks like a super model or an agent or police woman!
" Wow! She's so cool!" I can't stop myself from shouting that. Nagulat pa ako dahil sabay na napatango ang mga Black and white suit guys. They agreed sa sinabi ko.
Tig-iisa na munang tinignan ni Ms. beautiful ang mga kalaban pagkatapos ay mabilis siyang umatake!
Kinarate lang naman niya yung mga kalaban!
Upper cut , flying kick, spinning kick, straight punch at kung ano-ano pang karahasan ang mga natanggap ng mga kalaban!wooohh!
Ang iba sa kanila ay tinapon pa ni Ms. Beautiful sa ere. Ang lakas niya!
"Just wow?"
Hindi parin ako binibitawan ng humahawak sakin ngayon. Nanonood lang siya habang pinag gugulpi na ang mga kasamahan niya.
Kumikinang nga ang mga mata niya habang nakatingin kay Ms. Beautiful tsaka sabi niya,
"Ang ganda talaga niya! Idol ko siya!" bigla nalang sumigaw tong bad guy. Grabe? Nakalimutan niya yata na yang magandang babae ay kalaban niya?
I saw Ms. Beautiful na parang may umilaw sa mga kamay niya!
I looked closely. Wohh? An electric current came out from her hands!?
Amazing and unbelievable!
Kinuryente niya yung ibang bad guys! They shivered tsaka hinimatay!
Dahil marami-rami ang mga kalaban dito, may natira pa!
Umilaw ang mga mata niya! Nakakakaba ang ginagawa niya! Parang nanonood lang ako ng Marvels movies!
Kinuryente niya ang mga natirang kalaban with her eyes!
OH MY! IS THIS REAL? GANITO BA TALAGA ANG MGA IMMORTALS?
This left me so speechless. I have small voice inside me saying ' I want to be a cool immortal like her'.
"Crush na crush ko siya pero kailangan ko siyang kalabanin."--Bad guy. Binitawan na ako ni bad guy at iniwan na ako para lumaban. Siya nalang yata ang natirang gising eh.
That bad guy made a gesture on the ground and after that, gumalaw yong lupa! Gumagalaw ang lupa ng naaayon sa galaw ng mga kamay niya!
Naalala ko yong pinanood kong Avatar cartoons sa Nickelodeon noon. He is like an earth bender!
The difference nga lang, parang yong lupa na kinokontrol niya ay may parang masamang aura! Medyo nangangamoy pa nga na parang may katawan ng patay na hayop!
Nakita ko pa yong mga itim na halaman na mukhang poisonous na gumagapang papunta sa mga kamay ni bad guy!
He's honestly cool, too with his powers pero parang sobrang dark naman nong sa kanya.
Then his powers' going to hit Ms. Beautiful!
"Ilag!" sigaw ko kay Ms. Beautiful.
Buti naman ay naka ilag agad siya. Pwew.
Nagkatinginan silang dalawa at sabay pang umatake gamit ang mga kapangyarihan nila! Sa sobrang bilis ng mga galaw nila, hindi ko nakita kung paano sila lumaban.
Parang nag lalaban ang galit na langit at lupa!
Hanggang sa nahuli na rin ng bilis ng kidlat ni Ms. Beautiful si bad guy!
"aahhhhhh!"--Bad guy.
Napasigaw ito sa sakit ng tama niya. Kahit natamaan ito, nagawa pa naman nitong makagalaw di gaya ng mga ka team mates niya na after matamaan ng powers ni Ms. Beautiful ay hinimatay na.
"Ang lakas naman ng loob mo para kalabanin ako, Benises. Well, hindi ka mananalo sa kin!"--Ms. Beautiful.
Lumapit siya sa nanghihinang si Bad guy na ang pangalan pala ay Benesis.
Hinila ni Ms. Beautiful ang braso niya at!
Naibuhat niya ito! At parang basura na itinapon si bad guy palayo! Goodbye Bad guy.
My eyes widened after she did that. Natalo lang naman niyang mag-isa ang lahat ng naka black and white suit. She's so scary!
"Bakit hindi ka lumaban?"--Ms. Beautiful. Like she's asking me kung bakit hindi ako tumulong. I guess she don't need my help. You know, I don't have powers. Not yet? Kaya I'm useless.
"Po?hindi ko po alam kung anong powers ko. I don't even know how to fight like that. Hehe. "
Inikutan niya ako. She looked at me again from head to toe. I stood still and my eyes were following her movements.
"You should be more powerful than me."--Ms. Beautiful.
More powerful than her? She's incredibly powerful and then ako? Ako na tumunganga lang kanina at amaze na amaze sa power niya ay mas makapangyarihan pa pala?
How could that be possible?
"H-how come?"
She stopped from walking around me and gave me a pointed stare. My hands were sweating like crazy!
"You're the last existing strongest Light shadow immortal royalty of the Sentibiene family blood line. Kilala ang mga Sentibiene dahil hindi kailanman mapapantayan ang kapangyarihan nila. Tanging makakatalo sa kanila ay ang mga Dark Shadow immortal royalty Hashierene family. Sila yung pinakamakapangyarihan sa mga dark shadows. Nag iisa ka na rin sa lahi nila. Pwede rin naman silang Talonin ng mga Sentibiene. Ikaw... both of the blood lines run through your veins.You're actually the only one who have the most powerful immortal abilities."--She said while still projecting her poker face.
Sa totoo lang, wala akong naintindihan sa mga sinasabi niya. What are those Dark and Light shadows? Anong ka ek ekan yon?
"So, I'm the offspring of the combination of both powerful immortals?eh?"
Baka dahil don, naging neutral ako? Naging normal ako.Baka may abilities lang ako na hindi masaktan yet still normal.
About powers? It's quite impossible that I have one. I am 16 years old now pero wala naman akong kakayahan tulad ng kay Ms. Beautiful? Hindi ko nga ma-imagine ang sarili ko na maging kagaya niya?
Ewan ko.basta. That was pretty much weird.
Nakaramdam ako ng pressure! Because of my out of this world bloodlines daw, baka gawin nila akong reyna? O kayay general of all generals! Pipilitin nila akong makipag laban sa mga masasama at hindi man lang lumalabas kung anong inexpect nilang powers sakin. That's so much pressure!
Kaya! Kaya! Aatras muna ako!
"ahmm. Such a long story. hehehe.Ahmmm. I've changed my mind at minabuting umalis na lang kasi parang this is a big joke. I don't understand at all! So, Bye bye!"
Aalis na sana ako pero pinigilan niya ako. Parang may fireworks dito sa puso ko. Kinakabahan ako kasi baka gaya ng mga black and white suit guys, itatapon niya ako na parang basura.huhuhu.
"Nasa panganib ka, Ms. Tafiana."--Ms. Beautiful.
Wahhh! Nasa panganib nga! Hawak-hawak niya ngayon ang kamay ko eh! Huhuhu. Kahit naman siguro hindi ko ikakamatay ang pag tapon niya sakin pero masakit rin naman diba? May impact rin naman diba?
"Uuwi na lang po ako." Tears were forming on my eyelids. Nagpa-pout pa ako para magmakaawa.
"hindi pwede."--Ms. Beautiful. Wahhh! Tulong! Can somebody help me!
" No!" Nanlaban ako! Nagpupumiglas ako! I heard her saying 'Calm down' pero hindi ako nagpaawat!
Dahil sa katigasan ng ulo ko, she pressed my wrist! And then the next thing I saw ay umiilaw ang fingertips niya as she released her Electric current power!
I can feel the electric current running from wrist and spreading throughout my body!
Yet, I can't feel the pain. Seems like my heart's almost bursting sa sobrang kaba pero wala lang pala.
Ngunit, nagulat ako nang sumigaw siya. Sumisigaw siya sa sakit!
I was expecting na ako ang sisigaw since she released her power in me!
Pero bakit? Bakit siya yata ang nasasaktan instead of me?
"ahhhh!"--Sigaw ulit ni Ms. Beautiful tsaka napaluhod siya.
My eyes widened and my jaw dropped. I immediately touched both of her shoulders.
"Miss! Ok lang po ba kayo?"
Sobra akong nagtataka. Why would it be like that? I really don't understand!
"Yes. I'm ok.Andrew?Mic?"--Sabi niya habang iniinda parin ang sakit.
Dahan-dahan siyang tumayo and she let me assist her.
May dalawang lalake na biglang sumulpot sa gilid ko. Looks like they teleported from somewhere!
"Walang dapat makaalam sa identity mo. You can pretend as my sister as you enter Imlidows."--Ms. Beautiful. Medyo garalgal pa ang pagkakasabi niya.
Still, I'm so scared! Tatakas na sana ako pero pinigilan ako ng mga bagong dating na mga lalake.
"Boys,do it."--Ms. Beautiful. My heart jumped! No! No way! Hindi nila ako pwedeng kunin!
"Huwag! Please don't do this!"
But I stopped from screaming nang maramdaman ko ang mga daliri nila sa noo ko.
Dinuro ng dalawang lalaking 'to ang noo ko.
Bigla akong nawalan ng lakas.
Umiikot na ang paningin ko.
Bumibigat na ang mga mata ko that's why I decided to close them.
And I can feel that someone catched me when my consciousness finally escaped from my body.
__________________________________
👑 END OF CHAPTER 1 👑
AN: Ano sa tingin niyo ang mangyayari kay Taffy after she collapsed?
pls. vote and drop some comments.
-Prince Richian