The Galura couple just stared at the new woman that came in with their daughter. Eyes wide, mouth agape, spine tingling that the older woman grabbed her husband's arm for support. Rhian was confused the way they looked at her. Her mind was commanding her to turn around and leave but her feet are not responding. Is her scales showing? Is she growing fins or gills? She looked at Glaiza silently standing beside with questioning eyes why her parents stating at her like that.
"Ahm, mom, dad, this is Rhian Ramos. A model. Rhian this are my parents, Cristy and Boy Galura,"
"Ma...magandang gabi po...at Maligayang Pasko po," she raised her hand giving a well-ribboned box of cake she bought for them.
Rhian felt a bit awkward. Parang sa laki ng espasyo ng condo, lumiliit ito ng lumiliit. The way the couple looks at her, parang hindi makapaniwalang may kaharap sila.
"Ma, dad. Rhian is giving you something," nagsalita si Glaiza na ikinapukaw ng kanyang mga magulang.
"We'te so sorry hija. Hindi namin sinasadyang mapatitig sa'yo. Its just... You remind me of someone. Kamukha mo si...."
"Ma, can we settle in first? Paupuin naman muna natin ang bisita," Glaiza spoke, cutting her mother off. Ayaw niyang mabanggit nito na kamukha ni Rhian ang kanyang nakaraan. Gusto niyang iwaksi sa isipan niya na dahil sa kamukha ni Sarah Kaye si Rhian kaya niya ito nagustuhan. Although at first, her deceased girlfriend was the first thing she thought about the first time she saw her. She admits na mali iyon at maaaring makasakit siya ng damdamin ng iba.
Cristy took the box from Rhian and kissed her cheeks as an appreciation and lead the woman to the dining table. Glaiza felt releaved, hoping that her mother or father will no longer mention "HER" in the presence of their guest.
Rhian saw a lot of foods prepared the the other woman's mother. Mabuti na lang at nasabi sa ina niya na vegetarian si Rhian dahil gumawa ito ng dalawang klase ng vegetable salad. Pero may kaba sa dibdib ng dalaga ng makakita ng pinasingawang isda surrounded with fresh green lettuce, topped with white dressing, at may hipon pa.
"So Rhian, my daughter said that you are a model? Have you modeled Victoria Secret?" tanong ng ina habang nagsisimulang kumain.
"Vic...toria Secret?" may tanong na tono niyang sagot na napatingin kay Glaiza.
"Mom, she's into fashion modeling and tvc. I think hindi pa siya nagmomodel ng Victoria Secret,"
"Oh, I see. Rajo Laurel perhaps?"
"Opo, naisuot ko na po ang mga disenyo ni Mr. Laurel," hindi man ganun kabihasa sa ibang lenggwahe, naintidihan naman ni Rhian ang ibang mga salita.
"Beautiful! Magaganda ang mga damit ni Laurel. I believe his works are recognized internationally. Nagpa-fashion show din siya sa ibang bansa, hindi ba?"
"Opo, pero hindi pa po ako nakalalabas ng bansa,"
"Sayang naman ang ganda mo hija. Maganda rin ang katawan mo," puri ng ina ni Glaiza.
"Salamat po," she blushed. "May nag-offer po pero hindi ko po tinggap. Takot po kasi akong mangibang bansa,"
"Why don't you try? Magandang makakita ka naman ng ibang lugar bukod sa Pilipinas. I'm not saying hindi maganda ang bansa natin, I mean is magandang makilala ka rin sa buong mundo as a model. Magandang achievement yan,"
"Is this you, Rhian?" hindi napansin ng grupo na nag-search ang ama ni Glaiza sa kanyang telepono. He showed pictures of a model wearing a Rajo Laurel creations.
"O..po," nahihiya nitong sagot na lalong pinulahan ng mga pisngi.
"Oh my, you are so beautiful hija. My daughter did a good job choosing you,"
"Po?"
"Ma, stop it. You are making Rhian uncomfortable," pagsaway nito sa kanyang mga magulang and grabbed the phone from her father.
Kulang na lang ay maging estatwa si Glaiza nang tignan ang mga litrato sa cellphone. Napakaganda nga talaga ni Rhian. Magkakandarapa ang kahit sinong iibig sa kanya, maging siya mismo malamang ay magkandarapa. Iba't -ibang angle ng mukha sa iba't ibang kasuotan pero lahat ay inilalabas ang kagandahang mala-diosa. Lalong lumuwa ang kanyang mata sa dalawang litratong suot nito ang dalawang traje de boda.
She is the kind of woman fit to wear a wedding dress. Kung enggrande ang damit na suot, mas lalo itong naging elegante kay Rhian. She zoomed the picture focusing on the model's face. Its perfect. Walang maipipintas. From the features upto the contour, walang sinabi ang Jenners or kahit si Delavine sa ganda ng kanyang bisita. Her heart skip beating sa bawat minutong dumaan.
"Glaiza anak, baka naman matunaw ang phone ko," biro ng ama na nagpapukaw sa diwa ng anak. She gave her phone back to the old man and heard her mother giggled.
Glaiza didn't utter a word nang maibalik ang gadget sa ama. Sa nakikita ng kanyang mata, Rhian is the most beautiful woman she had ever seen. Pero iba ang sinasabi ng puso. Ang ganda ni Rhian at Sarah Kaye ay iisa. Kung paanong pinatibok ng yumaong kasintahan ang kanyang puso, ganun din ito pinatibok ni Rhian. She is commiting a sin of liking, or even falling in love with a person that reminds her of her first love.
"Please excuse me," walang anu-ano'y tumayo si Glaiza mula sa hapag at tinungo ang kanyang silid habang ang tatlong naiwan ay sinundan na lamang siya ng tingin.
Caging herself in her bedroom, umupo siya sa gilid ng kanyang kama, burying her face in her open palm. She felt defeated. For years na iniwan siya ni Sarah Kaye, akala niya ang naka-move on na siya. Her profession as a dirt bike racer proves it. Hindi na siya nangungulila dahil everytime she rides her bike, everytime it accelerates, jumped on high humps on the dirt trail, vibrates when she lands, the pain when she falls off the bike, nawawala ang pangungulila niya. The pain she felt emotionally diverts to the pain she feels physically. Pero nawawala nga ba, o yun ang gusto niyang isipin pero hindi ng kanyang puso?
"What happened?" tanong ni Mr. Galura, clueless to his daughter's act but his wife only nudge her shoulders. As clueless as her husband.
"Sorry po, pero pwede ko po namg puntahan si Glaiza?"
"Sige, Rhian. Pakitignan nga ang anak ko. Thank you," sagot naman ni Mrs. Galura.
Rhian politely excused herself from the dining table at tinungo ang kwarto ng dalaga. Malakas ang kaba sa kaniyang dibdib sa di malamang dahilan. Nagalit ba ito? May nasabi ba siyang mali? May nakita ba ito sa litrato na hindi nito nagustuhan? Masaya naman ang pagsisimula ng kanilang hapunan pero bakit bigla na lang umalis si Glaiza nang makita ang kanyang mga litrato?
"Glaiza...." mahina nitong tawag pero walang sagot. "Glaiza, may masakit ba sa'yo? Bakit ka umalis?" ngunit wala pa ring sagot. Hinawakan ni Rhian ang seradura ng pinto at pinihit ito. She let herself in sa loob ng dim lighted na kwarto. "Glaiza, nasaan ka ba?"
"Rhian, anong ginagawa mo dito?" Glaiza asked when she came out of her own bathroom. Basa ang mukha nito. She washed her face hoping na maialis nito ang nanumbalik na pangungulila kay Sarah Kaye nang makita niya ang mga litrato ni Rhian sa google search.
"Pasensya ka na, pumasok na ako kasi hindi ka sumasagot nung tinawag kita sa labas ng kwarto mo. Nag-aalala kasi kami ng mga magulang mo. Ano bang nangyari? May masakit ba sa'yo?"
"I'm sorry. Medyo sumakit lang ang ulo ko," pagsisinungaling nito as she went pass through Rhian at umupo sa gilid ng kanyang kama.
Rhian followed and stood sa mismong harapan ng babaeng muling inilunod ang mukha sa kanyang mga palad. Naalala nanaman niya ang mga masasayang araw nila ni Sarah Kaye, ang pagmamahal niya dito, ang kamatayan niya. She feels something sa babaeng nasa loob ng kanyang kwarto. Hindi niya alam if her heart beats for this woman o baka she's drawn to her dahil kamukha niya ang kanyang nakaraan. Ayaw niyang manakit ng damdamin ng iba lalo na't si Rhian ang maaaring masaktan. She's innocent.
She sat, leveling her height kay Glaiza and pulled the woman's hands covering her face. Glaiza had made her happy noon pa lamang sa unang pagkakataong nangusap ang kanilang mga mata, and the happiest nang ipasyal siya nito sa pagsalubong ng kapaskuhan. She wants to do the same. Gusto rin niyang pasayahin ito sa abot ng kanyang makakaya. Another sigh escaped from Glaiza's lips that made Rhian pulled her hands that was covering her face at inilagay ang forefingers sa temples nito moving it in circular motion, putting a gentle pressure. Glaiza felt relieved sa sensasyong gumapang sa kanyang katawan sa pagpikit niya. That familiar feeling she felt years ago came, soothing her troubled heart tulad ng pagkalma ng kanyang puso sa tuwing tinitignan nila ng dating kasintahan ang mga bituin everytime they went to the shore sa dagat ng Puerto Prinsesa. Locked in each others' arms, they watched the stars laid on the velvet black sky of the night. She's aching to feel her deceased love's arms around her.
"Love,"
"Glaiza, okay na ba ang....."
Time stopped.
Glaiza suddenly took Rhian's hands off her temples and land her lips to the other woman's soft buds.
Ang pagtibok ng puso ni Rhian ay huminto though her mind's wheel turn in rapid speed, telling her to push the woman kissing her away. Sinubukan niyang bawiin ang mga kamay mula sa pagkakahawak ni Glaiza pero pinipigilan siya nito. Instead Glaiza pulled her, making Rhian land above her then rolled changing their position without breaking their locked lips. Walang nagawa si Rhian dahil mismong puso niya ang sumusuway sa iniuutos ng kanyang isipan. Nalulunod siya sa init ng halik ng babaeng nasa kanyang ibabaw until Glaiza freed her hands and automatically wrapped her arms around the woman's neck. Nagpatianod siya sa alon ng kanyang damdamin, sa kagustuhan ng kanyang katawan. The kiss is getting hungrier that just kissing is no longer enough for Glaiza. Naglakbay ang kanyang mga kamay that when her hand reached for that bump, she gave it a light squeez that Rhian felt she's burning. Glaiza pulled her lips and stare are the woman beneath her with a smile. Gusto niyang makita ang mukha ng kanyang hinalikan. Ang matamis nitong ngiti na kanyang hinahanap-hanap sa mahabang panahon.
Rhian stared back, trying to fill her lungs with air. Her heart was overflowed with joy sa pagdidikit ng kanilang labi. Walang makakasukat sa ligayang kanyang nararandaman. Sa madilim na paligid, tanging si Glaiza lang ang nakikita niyang liwanag na lalong nagpatibok ng kanyang puso. She smiled back.
"Love,"
----------
Just got home from the TOTGA mall show. Grabe ang sigawan ng mga tao for Ivan Doshner (tama ba spelling?), Migo Adacer (Adecer), Max Collins, Lovi Poe, Dennis Trillo, at ciempre kay RHIAN RAMOS. Siksikan ang tao pero worth it makipagsiksikan basta't makita ko lang ang pinakamamahal kong diosa!
Hey hey hey... THE ONE THAT GOT AWAY na bukas... Every night from MONDAY to FRIDAY at 9:15pm.
9pm pa lang may fwends ilagay na sa GMA7 ang mga tv. Wag nang ilipat para maumpisahan ang inaabangang diosa! Check RHIAN RAMOS Fan Community page, IG and Twitter for the HASHTAG ant ipatrend natin every episodes. Drop your Twitter names para malaman ko kung nag-tweet kayo... Hahahahha... Attendance ang peg...
Supposedly, this chap has been published 2 days ago kaso nagloloko si Watppad. Nakapagpublish na ako using pc. Nung nicheck to the following day, wala ung nipublish ko. Kia itong chap is a new one. Hindi word by word na katulad ng unang chap na nawawala. Same thought pero di na same words. Hindi ko na kasi exactly mailalagay yung unang nagawa ko. E di yun nga, gumawa ako ng bago. I saved it as draft. Nung icocontinue ko ulit, wala! Buti na lang, naitype ko ito sa WPS, at nicopy and paste ko na lang sa watty pra sure. Haaaay... Nakakainis si Watty.
Vote and comment for this chap para mag-update ako agad...