Still Αχιλλέας p.o.v.(Με λατρευετε)
(Σερ.)-Ευχαριστουμε για την επιλογή σας . Να μας ξανά έρθετε κύριε Παπακωνσταντίνου.
-Φυσικά. Αντίο σας.
(Σερ.)-Αντίο κύριε Παπακωνσταντίνου.
Βγήκαμε εξω στο μαγαζί και ξανά περπατησαμε μέχρι το πάρκινγκ οπου είχα αφήσει το αυτοκίνητο.
(Κλειώ)-Αχχχ... Μακάρι αυτή η νύχτα να μην τελείωνε ποτέ!
-Μην ανησυχείς... Δεν έχει τελειώσει ακόμα!
(Κλειώ)-Τι εννοεις?
-Σουυυυτ θα δεις .
Φτάσαμε στο αυτοκίνητο και αφού μπήκαμε μέσα ξεκίνησα την διαδρομή για το μέρος που προείπα.
-Χαχ ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που μπήκες στο αυτοκίνητο αυτό. Ήσουν τόσο γλυκιά. Και φοβoσουν μεχρι και στο κάθισμα να κάτσεις μήπως σπάσει.
(Κλειώ)-Ειναι η δεύτερη αγαπημένη μου μάρκα η Ferrari.
-Και η πρώτη ποια είναι?
(Κλειώ)-Η Mustang φυσικά.
-Ωστε έτσι?
(Κλειώ)-Ναι είναι όνειρο ζωής να αγοράσω μια .
-Χμμμ...
(Κλειώ)-Δεν μου είπες όμως , που πάμε?
-Σε ένα υπέροχο μέρος...
(Κλειώ)-Δηλαδη?
- Μα πόσο ανυπόμονη είσαι?
(Κλειώ)-Πολυυ.
-Σε 10 λεπτά θα ήμαστε εκεί οπότε θα περιμένεις για να δεις...
(Κλειώ)- Καλά.
Γυρισε προς τον μεριά του παραθύρου στραβωνοντας τα χέρια της και παίζοντας το θυμωμένη.
Σταμάτησα απότομα το αυτοκίνητο και είδα την τρομαγμένη έκφραση της .
(Κλειώ)-Πας καλά?
-Δεν πιστεύω να μου θύμωσες.
(Κλειώ)-Να μην σε νοιάζει.
Ξαναγύρισε προς το παράθυρο ακριβώς με την ίδια στάση με πριν... Είναι τόσο γλυκιά... Σαν μικρό παιδάκι ... Και τι κάνουμε στα μικρά παιδάκια άμα τα βλέπουμε θυμωμένα?... ΤΑ ΓΑΡΓΑΛΑΜΕΕΕΕΕΕ.
(Κλειώ)-χαχαχαχαχα όχι χαχαχχαα μη αχαχααχχαχα σε χαχαχαχαχχα παρακαλώ χαχαχαχαχχα σταματα αχαχχααχχα.
-Μονο αν μου πεις ότι δεν νευριάσες μαζί μου.
(Κλειώ)-Και αν δεν σου το πω?
Άρχισα πάλι να την γαργαλαω... Όσο περισσότερο μπορούσα.
(Κλειώ)-Χαχαχαχαχα εντάξει αχαχαχαχαχ.
- Να το ακούσω.
(Κλειώ)- Δεν... Δεν είμαι θυμωμένη μαζί σου.
-Τελεια.
Της άφησα ένα φιλί στο μάγουλο και γύρισα πάλι στην θέση μου. Έβαλα το αυτοκίνητο μπροστά και συνέχισα την διαδρομή μας για το υπέροχο μέρος... Δεν ξέρω πώς να το λέω... Το πάρκο ακούγεται πολύ ξερό...
(Κλειώ)-Αχ λατρεύω αυτό το τραγούδι.
Δυνάμωσε περισσότερο την μουσική και άρχισε να τραγουδάει στο Ρυθμό της μουσικής . Εγώ απλά γελούσα με την εικόνα της.
[...]
Κλειως p.o.v.
(Αχιλ.)-Οριστε φτάσαμε...
Χαμήλωσα την μουσικη και κοίταξα έξω από το παράθυρο .
-Εμ... Αν έχεις σκοπό να με βιάσεις... Έπρεπε να μου το πεις από την αρχή να μην έρθω...
(Αχιλ)-Δεν είναι βιασμός αν το θέλουν και οι δύο μικρή.
Μου έκλεισε πονηρά το μάτι και εγώ γύρισα προς την μεριά του παραθύρου για να μην δει ότι είχα γίνει σαν ντομάτα από την ντροπή...
(Αχιλ)-Εχω κατεβαίνουμε... Το αυτοκίνητο δεν πάει πιο πέρα.
-Εγω... Από εδώ... Δεν βγαίνω... Αν δεν μου πεις τι θέλεις να κάνουμε.
(Αχιλ)-Κλειω μου δεν πρόκειται να σε σκοτώσω... Απλά προχωρά και ασε τα λόγια... Θα σου αρέσει να είσαι σίγουρη.
-Πω καλά... Αλλά άμα πάθω κάτι να ξέρεις ότι θα σε σκοτώσω.
(Αχιλ)-Καλα καλά προχωρά τώρα άντε ... Γκρινιάρα.
-Γκρινιαρα εγώ?Καλά Αχιλλέα καλά.
Κατέβηκα από το αυτοκίνητο και άρχισα να περπατάω στο δρομάκι που φαινόταν πολύ ελάχιστα λόγο του σκοτεινού τοπίου. Μα γιατί δεν έχουν βάλει λάμπες εδώ πέρα.. να έρθει κανένας και να σκοτωθεί. Σταμάτησα μετά από 100 μέτρα περίπου και γύρισα να δω που είναι ο Αχιλλέας... Για καλή μου τύχη ο Αχιλλέας δεν ήταν πίσω μου. ΜΑ ΠΟΥ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΠΉΓΕ ΤΏΡΑ.
-ΑΧΙΛΛΕΑΑΑΑΑΑ... ΑΧΙΛΛΕΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙΙΙΙ?
Ξαφνικά λίγα μέτρα μακρυά μου ακούστηκε ένα θρόισμα από τους θάμνους . Άρχισα γρήγορα να τρεχω όσο πιο γρήγορα μπορούσα δηλαδή γιατί δεν είναι καθόλου εύκολο να τρέχεις με φόρεμα και τακούνια (φανταστείτε πόσο γρήγορα έτρεχα δηλαδή) και άκουσα ένα δυνατό ουρλιαχτό... ΠΕΣ ΜΟΥ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΛΎΚΟΣ. ΘΕΕ ΜΟΥΥΥΥΥ . Άρχισα πάλι να τρέχω ακόμα πιο γρήγορα από πριν και άρχισα να βλέπω το αυτοκίνητο. Με το που έφτασα άνοιξα γρήγορα την πόρτα και μπήκα μέσα... Περίμενα ο Αχιλλέας να είναι εδώ... Αλλά δεν είναι. Έκλεισα βιαστικά τις ασφάλειες του αυτοκινήτου.
Ναι μήπως έρθει ο λύκος και ανοίξει την πόρτα για να μπεις να σε φάει.
Εσυ ηλίθια σκάσε.
Αααα για πρόσεξε πως μου μιλάς εμένα. Τι με πέρασες? Καμια δούλα?
Εμ βασικά είσαι εγώ οπότε δεν ξέρω πως πιάνεται αυτό... Τέλος πάντων άφησε με στην ησυχία μου . Πήγαινε κάνε ότι κάνουν τα υπόλοιπα υποσυνείδητα και άσε με.
Καλά καλά... Πωωω κάθε μέρα περίοδο έχεις?
ΝΑΙ!!!
ΠΟΥ ΣΤΟ ΛΥΚΟ ΝΑ ΠΗΓΕ ΤΩΡΑ Ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ?! ΩΠΑ... ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΤΟΝ ΕΦΑΓΕ Ο ΛΎΚΟΣ... Ω ΘΕΕ ΜΟΥ Ω ΘΕΕ ΜΟΥ.
Άρπαξα την τσάντα μου από το πίσω κάθισμα που δεν θυμάμαι πότε είχα ρίξει και έβγαλα γρήγορα το κινητό μου.
Αχιλλέας Αχιλλέας Αχιλλέας ωπ να τος. Πάτησα πάνω στην επαφή και τοποθέτησα το κινητό δίπλα στο αυτί.
~Ο χρήστης που καλέσατε δεν είναι διαθέσιμος.~
ΑΝΤΕ ΧΕΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΩΡΑ .
Ξαφνικά ένα ακόμα ουρλαχτο ακούστηκε αλλά αυτή τη φορά πολύ πιο κοντά μου.
-ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ?ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΕΤΣΙ? ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΉ?
Ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε έξω από το παράθυρο και γύρισα τρομαγμένη να κοιτάξω προς κάτι θάμνους. Τι ήταν τώρα αυτο? Θεέ μου σαν να βλέπω θρίλερ . Άντε λοιπόν σκηνοθέτη σκότωσε με. Να τελειώνει το μαρτύριο. Ένας ακόμη θόρυβος ακούστηκε κάνοντας με πάλι να κοιτάξω έξω από το παράθυρο.
(Αχιλ.)-ΜΠΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥ.
-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ. ΕΙΣΑΙ ΒΛΑΚΑΣ?
(Αχιλ)-ΑΗΑΗΗΑΗΑΑΗΑ.
-ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ Ω ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΕΘΑΙΝΩ , ΠΑΘΑΊΝΩ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ, ΜΕ ΧΆΝΕΤΕ.
Ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει σαν ταμπούρλο μέσα στο στήθος μου.
(Αχιλ)-ΑΗΗΑΗΑΑΗ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΗΝ ΦΑΤΣΑ ΣΟΥ ΟΤΑΝ ΕΤΡΕΧΕΣ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ. ΚΛΑΙΩΩΩΩ.
-Εχεις πεθάνει. Τρέχα.
Άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου και για έναν περίεργο λόγο δεν έτρεξε.
-Θελειε να πεθάνεις?
(Αχιλ)-Απλα δεν θέλω να σκίσεις αυτό το υπέροχο φόρεμα τρέχοντας να με πιάσεις.
-Εε να το βγάλω μετά.
Έκανα κίνηση να ακουμπήσω το φόρεμα στις άκρες του και είδα τον Αχιλλέα να με κοιτάει με γουρλωμενα μάτια.
(Αχιλ)-Ουτε να το σκέφτεσαι.
-Μα γιατί?
(Αχιλ)-Γιατι ότι υπάρχει κάτω από αυτό το ύφασμα είναι δικο μου και δεν γουστάρω να το δει κάποιος άλλος.
Με πλησίασε και με κόλλησε πάνω στο αυτοκίνητο.
(Αχιλ)-Εγινα κατανοητός μικρή?
-Ναι ναι.
(Αχιλ)-Ελα τώρα να πάμε στο πιο υπεροχοτελειο μέρος που θα δεις στην ζωή σου.
-Παμε.
Έπιασε το χέρι μου με το χέρι του και αρχίσαμε να περπατάμε προς το δάσος ξανά.
-Πως ξέρεις που να πας χωρίς καθόλου φως?
(Αχιλ)-Εχω έρθει πολλές φορές εδώ πέρα. Έχω μάθει τον δρόμο απέξω.
-Αα.
(Αχιλ.)-Ναιιι.
Εκεί που περπατούσαμε μου φαινόταν λες και έβλεπα φως. Και όσο πιο πολύ πλησιάσαμε τόσο πιο σίγουρη γινομουν. Λάμπες?Τι κάνουν οι λάμπες μέσα στην μέση του πουθενά? Πλησιάσαμε ακόμα περισσότερο και κάτι σαν πάρκο φαινόταν να υπήρχε μπροστά μας.
-Τι είναι εδώ?
(Αχιλ)-Εδωω. Είναι ένα μέρος που δεν έρχεται καθόλου συχνά κάποιος εκτός από εμένα . Και τώρα πλέον και εσένα.
-Δεν ήξερα ότι υπάρχει κάτι τέτοιο εδώ πάνω.
Τώρα πλέον μπορούσα να δω τι υπήρχε μιας και ήμασταν ακριβώς έξω από έναν ξύλινο φράχτη... Στο εσωτερικό αυτού του φράχτη υπήρχε ένα κομμάτι γης το οποίο καλυπτόταν όλο από γρασίδι. Πάνω στο γρασίδι , σε ορισμένες περιοχές βρισκόταν μερικά τραπέζια , για πικνικ από ότι κατάλαβα καθώς και μερικά παγκάκια κοντά στην άκρη του βουνού.
-Ειναι πολύ όμορφα εδώ πέρα.
(Αχιλ.)-Χαιρομαι που σου αρέσει.
Πλησιάσαμε ένα παγκάκι και καθησαμε.
-Η θέα είναι τόσο λυτρωτική .
(Αχιλ.)-Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου.
-Πως το βρήκες αυτό το μέρος?
(Αχιλ.)-Ερχομουν όταν ήμουν μικρός με την οικογένειά μου. Κάθε Κυριακή. Ήταν μια συνήθεια μας. Η μαμά έφτιαχνε μερικά σνακς , τα έβαζε σε ένα καλάθι και ερχόμασταν. Θυμάμαι έπαιζα μπάλα με τον μπαμπά. Ήταν τόσο ωραία.
Τον κοιτούσα προσεκτικά. Είναι τόσο γλυκός θεέ μου. Έπιασα το πρόσωπο του , τον γύρισα προς το μέρος μου και τον φίλησα. Ένα γλυκό φιλί. Λες και ήταν κρυστάλλινος και φοβόμουν μην πέσει και μου σπάσει(Αυτά συνήθως τα λένε αγόρια ε?Χαχ δεν με νοιάζει 😂).
(Αχιλ)-Σε θέλω τόσο πολύ.
-Εγω να δεις.
Άλλο ένα φιλί , αλλά αυτή τη φορά διαφορετικό από το άλλο. Αυτό ήταν γεματο πάθος. Λες και ήμουν το οξυγόνο του και ήταν το οξυγόνο μου.
Ύστερα από μερικα λεπτα, διακόψαμε το φιλί και γω ξάπλωσα στην αγκαλιά του ενώ αυτός τοποθέτησε τα χέρια του γύρω μου και απλά μείναμε σιωπηλοί να κοιτάμε την θέα.
[Μετά από καμιά ώρα περίπου]
-Αχιλλεα?
(Αχιλ.)-Ναι μικρή.
-Κρυωνω.
(Αχιλ.)-Τοτε μάλλον ήρθε η ώρα να φύγουμε.
-I guess.
Σηκώθηκα από την αγκαλιά του και από το παγκάκι και τεντωσα το πιασμένο μου σώμα.
Τόση ώρα απλά κοιτούσαμε την θέα. Κανείς μας δεν μιλούσε .
(Αχιλ.)-Παμε?
-Ναι φυσικά.
Ο δρόμος της επιστροφής ήταν αρκετά ήσυχος. Στο αυτοκίνητο ακουγόταν μόνο το ράδιο να παίζει απαλή τζαζ μουσική.
(Αχιλ.)-Εεεδω ήμαστε.
Είπε καθώς φτασαμε έξω από το σπίτι μου.
-Εμ ξέρεις... Θα ήθελες να έρθεις να ... Εμ κοιμηθούμε μαζί?
(Αχιλ.)-Μικρη τι έχεις στο μυαλό σου?
-Εμ βασικά άστο άλλη φορά καληνύχτα.
Είπα βιαστικά και βγήκα από το αυτοκίνητο . Χωρίς να προλάβω όμως να διανύσω μεγάλη απόσταση καθώς ο Αχιλλέας είχε έρθει και με είχε σταματήσει.
(Αχιλ.)-Γιατι άλλη φορά?
-Εε είναι αργά να πας και συ σπίτι σου.
(Αχιλ.)-Καποια νομίζω ότι με δουλεύει.
-Εγω? Όχι όχι δεν είναι έτσι.
(Αχιλ.)-Ηταν απλά μια πλάκα Κλειώ.
-Καλα.
(Αχιλ.)-Ισχυει ακόμα η πρόταση?
-Φυσικα.
(Αχιλ.)-Ωραια λοιπόν . Περίμενε.
Περπάτησε βιαστικά στο αυτοκίνητο του και συγκεκριμένα στο πορτ παγκαζ . Το άνοιξε και κάτι τον είδα να ψαχουλευει. Ξαφνικά βγάζει και φόρμα και μια μπλούζα και αφού κλείνει το πορτ παγκαζ και κλειδώνει το αυτοκίνητο έρχεται πάλι προς τα εμένα.
(Αχιλ.)-Ετοιμος.
-Ωραια.
Προχωρήσαμε μέχρι την είσοδο και αφού έβγαλα τα κλειδιά καιανιθξα την πόρτα μπήκαμε ήσυχα ήσυχα στο εσωτερικό του σπιτιού.
-Νομιζω θυμάσαι που είναι το δωμάτιο μου. Πήγαινε και έρχομαι.
(Αχιλ.)-Οκαυ... Μην αργήσεις όμως φοβάμαι μόνος μου.
-Αντε βρε... Χαζό.
Γελάσαμε και οι δύο και ο Αχιλλέας ανέβηκε πάνω στο δωμάτιο. Εγώ περπάτησα μέχρι τον ξενώνα στον οποίο έμενε προς το παρών η Κλαίρη και άνοιξα την πόρτα. Δεν είναι εδώ. Σιγά μην ήταν . Πήρα ένα χαρτάκι πάνω από το γραφειο και αρχισα να γράφω.
~Κλαιρη απλά πληροφοριακά για να μην φρικαρεις, σήμερα θα κοιμηθώ με τον Αχιλλέα. Σε παρακαλώ μην ουρλιαξεις θα τα πούμε αύριο το πρωί . Καληνύχτα~
Άφησα το χαρτακι πάνω στο γραφείο και ανέβηκα και εγώ στο δωμάτιο.Ανοιξα την πόρτα και στο κρεβάτι είδα να κάθεται ένας Αχιλλέας χωρίς μπλούζα.
Ε ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΙΜΩΡΕΙΣ ΕΤΣΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ?!ΤΙ ΣΟΥ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΚΟΛΛΑΖΕΙΣ ΒΡΑΔΥΑΤΙΚΑ.
(Αχιλ.)-Τελικα έχει πολυ ζεστή εδώ μέσα και δεν θα άντεχα με μπλούζα. Εκτός αν σε ενοχλεί τότε θα την βάλω.
-Εμμ ότι θες δεν έχω πρόβλημα.
Σιγά μην είχες.
Πάλι εδώ?Σοβαρά?
Φυσικά. Τι περίμενες ότι θα μπορούσες να με ξεφορτωθείς τόσο εύκολα?
Πωωωω τι τραβάω η καημένη.
(Αχιλ.)-Εμ Κλειώ?
-Εε?
(Αχιλ.)-Εσυ δεν θα αλλάξεις?
-Ναι ναι θα αλλάξω.
Προχώρησα μέχρι την ντουλάπα και την άνοιξα. Δεν νομίζω να είναι ωραίο να φορέσω την σέξυ πιτζάμα μου με την χελοου κιτυ. Τι φοράμε τώρα? ΩΩΩΩ ιδέα . Άρπαξα ένα νυχτικό μπλε σχεδον διαφανες .
(Αχιλ.)-Μπορεις να αλλάξεις εδώ αν θέλεις. Δεν θα κοιτάω.
-Οχι καλύτερα να πάω στο μπάνιο.
(Αχιλ.)-Οπως νομίζεις.
Βγήκα από το δωμάτιο και πήγα στο μπάνιο. Έβγαλα γρήγορα το φόρεμα και φόρεσα το νυχτικό. Πήρα το φόρεμα στο χέρι μου και ξαναπήγα στο δωμάτιο.
(Αχιλ.)-Δεν παίζεις καθόλου δίκαια κυρία μου
-Ουτε εσύ κύριε μου.
(Αχιλ.)-Αμα σε πιάσω.
-Σουςςς.
Ακούμπησα το φόρεμα πάνω στο γραφείο και περπάτησα μέχρι το κρεβάτι .
-Υπνο τώρα.
Ξάπλωσα στο κρεβάτι και τουλουπωθηκα με το πάπλωμα.
(Αχιλ.)-Τι έτσι?Χωρίς φιλάκι?
Ανασηκώθηκα και του έδωσα ένα φιλί στο στομα.
-Καληνυχτα τώρα.
Ξάπλωσα πάλι και ένιωσα δύο χέρια να με κολλάνε στο σώμα του Αχιλλέα.
(Αχιλ.)-Τωρα πολύ καλύτερα.
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
HEYYYYY EVERYONEEEE ❤❤❤
Τι κάνετε?Ελπίζω να είστε όλοι σας καλά. Άλλο ένα κεφάλαιο και σήμερα μετά από δύο βδομάδες , αλλά δεν μπορούσα να γράψω ένα κεφάλαιο νωρίτερα. Το πρόγραμμα μου είναι τελείως φουλ... Διάβασμα σχολείο διάβασμα φροντιστήριο διάβασμα συνέχεια. Σήμερα βρήκα λίγο χρόνο και έγραψα ένα κεφάλαιο... Ελπίζω να σας αρέσει... Γράψτε μου στα σχόλια τις γνώμες σας.
Thank you for your time ❤❤❤
SEEEEEE YAAAAAAA ❤❤❤