-------------------------
"Alex.." pag tawag ko sa pangalan nya at mabilis akong humagulgol sa pag iyak. Wala na akong pakialam kahit pagtinginan na ako ng mga tao.
Basta ang alam ko lang sa mga oras na ito, ay umiyak at sisihin ang sarili kung bakit nangyayari ang lahat ng ito.
"B-bakit hindi mo agad sinabi sa akin?" tanong ko sa gitna ng mga pag iyak ko.
Agad nya akong nilapitan at hinawakan ang kamay ko upang tumayo pero nanatili akong naka upo.
"Kanina nya lang din sinabi sa akin kaya agad akong nag text sayo. She said she will wait for you, pero kapag hindi ka dumating at flight na nya, mayroon na syang huling desisyon. At hindi ko na iyon sasabihin, dahil alam kong alam mo na kung ano iyon.."
Damn! Hinintay nya ako..
Naiinis ako sa sarili ko dahil lagi ko nalang syang nabibigo.
"R-really?" mabilis syang tumango.
"P-pwede ko bang malaman kung saan sya sa US?"
Umiling sya na nag padismaya sa akin.
"Kahit ako ay hindi ko alam. Pero siguro kay mommy nya ang punta nya. Kanina kasi nagmakaawa syang wag na syang sundan kung andun na sya. Wala naman akong magagawa.."
Dahil don ay napaiyak ulit ako. Dinig ko ring nag bubulong bulungan ang mga tao.
"Alex naman... Mahal na mahal ko sya Alex eh. Please naman..."
"I'm sorry wala akong magagawa Jade.."
"Please please tulungan mo kong makita sya. I want to talk to her.. Please Alex, i'm begging you..."
I cried and cried until I felt something. It feels like i'm gonna collapse anytime.
Napahawak ako sa ulo ko dahil sobrang sakit ito. Naramdaman ko naman na hinawakan ako ni Alex kaya hindi na ako nakapalag dahil wala na akong lakas.
"Jade, jade are you okay?" Dinig kong tanong nya dahil konti nalang at pipikit na ang mga mata ko.
"Alex.."
My last word before everything went into black.
----------------------
"Bakit mo kasi sya pinapunta don?!"
Dinig kong sigaw. Gusto kong imulat ang mata ko pero parang nahihirapan pa rin ako.
"Bakit? Hindi ba pwede? They are fighting for each other pero anong ginawa mo?! Ni let go ko si Perrie kasi alam kong kay Jade sya sasaya Jed! Mahirap, pero mas inisip ko sya! Eh Ikaw? Diba inisip mo lang ang sarili mo? Stop being so selfish dude..'
At doon ko na kompirma kung sino iyon.
"Hindi mo naiintindihan!"
"Naiintindihan ko! Alam ko! Naramdaman ko yung naramdaman mo! Dahil pareho tayong kasal, pare.Umabot din sa puntong gusto kong ipaglaban ang gusto ko Jed! Pero naisip ko, sasaya nga ako pero sya? Hindi. Tayo may pag asa pa tayong sumaya sa piling ng iba, alam mo yun! Pero nakita mo naman kung gaano nila kamahal ang isa't isa diba? Wake up dude! She doesn't love you!"
Nakapikit ako pero ramdam kong umiiyak nanaman ako. 'she doesn't love you'.. Those words. Bakit pakiramdam ko tama sya?
I didn't loved him. I used him to forget. Then I just acted I fell. Siguro nga akala ko mahal ko sya, noong hindi na kami ni perrie nagkita ng ilang taon. But the moment I saw her again, I automatically answered my Goddamn questions. How clichè.
Pero bakit hindi ako naguguilty? Is it because i'm mad at him?
"Sinasabi mo lang yan kasi hindi mo naman mahal si Perrie!"
"Hindi mahal? Wala kang alam! Hindi mo lang alam kung gaano ko kamahal si Perrie! But I know my fucking limits, Tan. At the very beggining, I know our marriage won't last. Kaya hinanda ko na ang sarili ko. Pero ikaw? Hindi ka nag isip na baka bumalik si Perrie at magkagulo gulo ang buhay nyo. Nagpadalos dalos ka sa mga desisyon mo!"
"Kasi akala ko mahal nya ako Alex. Yun ang dahilan! Pinaramdam nya sa akin na ako lang! Na ako lang ang gusto nya! You can't blame me!"
"Can't blame you? You're a bastard! Dumb! Eh sino ang gusto mong sisihin dito? Si Jade?! Nagmamahal lang sila kagaya natin pare! I'm sure she tried! She fucking tried to forget! Pero hindi nila mapipilit ang ayaw! What if gusto ng isip nila na kalimutan ang isa't isa, pero ang puso ang dapat masunod? Kung ikaw ang nasa posisyon nila, you'll do thesame!"
Sumasakit nalang ang ulo ko sa sigawan nila.
"Please stop.." mahina kong sabi kahit nakapikit ang mga mata ko. Dinig ko naman na mabilis silang lumapit sa akin.
"L-love.."
"Don't touch me. I'm tired" walang kabuhay buhay kong sabi.
"Y-you heard us?" nauutal na tanong ni Alex. Dahan dahan naman akong tumango.
"Tama na yan, please. I want to rest. Umalis nalang kayong dalawa.."
"But----"
"No more but's. Leave."
Walang imik silang umalis kaya napahinga ako ng maluwag.
Pinilit kong ibukas ang mga mata ko dahil gusto kong kunin ang cellphone ko. Ilang segundo pa bago ko yun tuluyang nabuksan kaya hinanap ng mata ko ang bag ko.
Babangon sana ako ng biglang pumasok ang doctor ko at dalawang nurse.
"How do you feel Mrs. Tan?"
Mrs. Tan... Sounds terrible in my ears.
"My head still aches. I can't even open my eyes properly, I just feel so weak.."
"You're so deppresed these past few days. What happened?"
Sya lang ata yung doctor ko na lagi kong nalalapitan kung may problema ako. She's one of a kind.
"I-i can't tell you. I'm too weak to speak..."
"I understand. Inject ko lang tong para sa pain para makapag pahinga ka na.."
Tumango lamang ako kaya ininject na ng isang nurse sa dextrose ko ang gamot na yon..
Lalabas na sana sila ng tawagin ko si Doctor Camille.
"Doc, wait lang.."
Napalingon naman sya at lumapit sa akin.
"Yes?"
"Can you please hand me my bag?"
Natawa sya sabay kuha yon.
"Thank you.." I said politely.
"You're always welcome, pretty. You can always talk to me when you need a shoulder to lean on, ok?"
I smiled as an ok.
Kinuha ko sa loob ng bag ko ang phone at denial ang number ni Jesy, and thank God she answered it immediately.
"Hey perriewinkle?"
Hindi ko alam kung bakit ako naiiyak pagkarinig ko ng boses nya. I missed her and Leigh.
"You there?" tanong nya pa. I sniffed.
"H-hey, are you crying?"
"I-i miss you..." sabi ko sabay hagulgol.
Ang sakit sa pakiramdam. Feeling ko wala ng natira sa akin. Parang pati sila wala na rin sa akin.
"S-something happened right? Where are you? Pupuntahan ka namin ni Leigh.."
"N-no. Wag na, may trabaho kayo eh.."
"Pwede naming ipa cancel ang appointments namin. Just tell me where you are"
"H-hospital.."
"What the fvck are you doing there?"
"I fainted.."
"Again?! Saang hospital ba yan?"
Sinabi ko naman sakanya ang address kaya agad nyang binaba ang tawag. I can feel how concerned she is. Na mimiss ko na kasi sila..
Pagkatapos ko syang tawagan ay inilagay ko muna ang phone ko taas ng mini table tsaka ko ipinikit ang mata ko.
I need to rest. Mahabang usapan ang mangyayari mamaya...
------------------------
Dahan dahan akong napadilat nang maramdaman kong may tumatawag sa pangalan ko.
"Jeed.. Wake up"
Pagkabukas ko palang ng mata ko ay mukha na agad ng dalawa kong kaibigan ang nakita ko kaya awtomatiko akong napangiti.
They kissed me on my forehead.
"You feel better now?" Nakangiting tanong ni Leigh sabay haplos sa buhok ko.
"Yes. Thank you for coming lads.."
They gave me a warm hug.
"I missed you guys so much.." I whispered.
Kumalas naman sila kaagad sa pagkakayakap at kumuha ng kanya kanyang upuan at umupo sa gilid ko.
"Are you ready now to spill of what happened to you?"
Dahan dahan akong tumango at napalunok.
"I broke up with Perrie last week.."
Jesy gasped.
"I knew it. She talked to me over the phone last 2 weeks. She cried and cried and asking herself why you are acting so cold.. Now I think it's time for you to explain" Leigh Anne said.
"I-it was my fault.. I believed on Jed's lies. Everything. Pati na yung aksidente, si Perrie ang sinisi ko kasi sinabi ni Jed sa akin na pinagbantaan sya nito. Meron syang ipinakitang proof that's why mabilis akong naniwala.."
Nanunuyo na ang lalamunan ko dahil alam ko papatak ang luha ko kahit ano mang oras. Sa tuwing naiisip ko kasi ang mga nagawa ko, para naring sinasabi kong kahit kailan hindi ko sya pinagkatiwaan.
"Wala ka bang tiwala kay Perrie, Jade? Kulang pa ba ang mga ginawa nya sayo para maniwala kang gagawin nya talaga yun? Sana hinayaan mo syang mag explain.."
"May proof kasing pinakita si Jed kaya hindi na ako nag abalang tanungin sya. Nabulag ako ng galit..."
Tumingala ako para pigilan ang mga luha pero huli na at sunod sunod na itong tumulo. Hindi na ako nag abalang punasan. I let it flow.
"After I broke up with her, she begged, she begged to me not to comeback anymore, because she's tired.. She wants me to stay gone.."
I cried loudly. Hinagod naman nila ang likuran ko.
"I-i don't know what to say.. I s-stayed quite. Wala ni isang salita ang lumabas sa bibig ko. Masyadong masakit at mahirap ang hiningi nya.. Bumalik nalang ako sa isip ko ng makita kong tumakbo nalang sya palabas. She ran away from me, and I know she'll never comeback.."
Ang sakit sakit ng dibdib ko ngayon na parang kulang pa ang mga luhang lumalabas at tumutulo sa mata ko.
"I-i want her back, girls.. I want to chase her and do everything just to win her back to me.."
Nakakapanghina ng loob pero kakayanin..
"Win her back? Sana nga papayag pa syang balikan ka. You pushed her on her limits. Mahirap suyuin ang isang galit na Perrie Edwards, alam nating tatlo yun.. "
Pahayag na nagpahina sa loob ko.
"I'll do everything. I'll protect her at all cost. And if she will be mine again, I swear to God I will never let her go again.."
--------------
Sinamahan nila ako sa Hospital hanggang sa makalabas ako. Sila din ang humatid sa akin dito sa bahay. They even bought some foods and fruits for me.
Nakaupo ako ngayon dito sa sofa dahil kakaalis lang din nila. Tahimik lang akong kumakain ng grapes habang nakatingin sa labas dahil biglang umulan ng malakas.
Jed's not around because I said I don't want to see him now.
Mapapatay ko talaga yun pagnagkataon. Tsk.
Dalawang araw na din pala ang lumipas simula nung umalis sya sa bansa.
I miss you, baby.
I checked my phone contacts, then I saw her name. I smiled bitterly.
I'm sure you changed your number. I know you don't want to talk to me anymore.
Inoff ko iyon pero parang may pumupush sa akin sa tawagan iyon.
I think there's no harm in trying.
Manginig nginig kong binalikan ang number nya at tinitigan muna iyon bago tuluyang nakapag desisyon na tawagan iyon.
Nanlaki ang mata ko nang mag ring ito. Sht. She didn't changed her number. Thank God!
Ngumiti ako habang patuloy namang tumitibok ng mabilis ang puso ko.
Please answer my call baby.
Pero nawala ang ngiti sa labi ko ng hindi nya ito sinagot kaya tinawagan ko ulit.
I won't stop until you answer it.
Hanggang sa naka three miss calls ako. Nag ring naman ang ikaapat na tawag ko at nanlalamig ang kamay ko habang hinihintay na sagutin nya ito.
I was about to turn it off ng nawala ang ring.
Tanging paghinga sa kabilang linya lamang ang naririnig ko. I couldn't explain the feeling I feel right now.
I really can feel the tension between us.
"P-pez?"
Unang salita ko. Hindi ko alam ang sasabihin ko.
Naghintay ako ng ilang segundo pero wala akong sagot na natanggap, tanging mabigat na paghinga lamang ang aking naririnig.
"A-are you there?"
Tanong ko ulit pero hindi ito sumasagot.
I think she's giving me some time to speak. I need to say something.
"I know you're listening. Please don't turn it off, I just want to say something to you.."
Natahimik ako baka sumagot na sya pero lumipas ang ilang segundo, wala pa rin kaya bumuntong hininga ako.
"I-i went to the airport, for you to know. I tried my best to make it on time but I was too late. You already left. I wanted to stop you, I wanted to scream your name just to find where you are. I ran as fast as I can just to stop you, but I failed.. I'm really, really sorry for what I did. I don't want to talk about it over the telephone, I want to talk to you in person..."
Ayokong umiyak. Ayokong marinig nya akong umiiyak. Baka sabihin nya, ako na nga tong nang iwan, ako pa ang iiyak iyak.
Nagiging mahina lang ako kapag wala sya.
Huminga muna ako bago dinugtungan iyon.
"I love you. I still do. I'm sorry hindi kita hinayaang mag explain. I am sorry I believed on Jed's lies. But i'm sorry I will still chase you. Please Pez, give me another chance."
Madali lang sabihin to pero alam kong sobrang mahihirapan ako.
"Can I ask a question?"
She remained silent.
Silence means yes.
I am ready whatever her answer is.
"Will you still accept me? For everything what I did?"
At sa hindi ko mabilang na pagkakataon, hindi sya sumagot. Ngumiti ako ng mapait.
"C-can you please come back to me, Love?"
"No, I don't want to.."
And because of that, my jaw dropped.