• uyarı: şiddet, intihar, öldürme
"rahatsız mı ediyorum?"
"hayır, sorun yok." dedi annem bitkin bir sesle. gerçekten çok çalışıyordu ve çok yoruluyordu. çalışma masasınına kahvesini koydum ve tepesinde durdum.
"şu an ne üzerinde çalışıyorsun?"
"senin yaşında bir çocuk," annem elindeki kalemi bıraktı ve kahvesini karıştırıp bir yudum aldı. "hâliyle biraz ilgimi çekti oğlumla aynı yaşta olunca."
"öyle mi?" annemin önündeki dağılmış dosyalara göz attım ve işinin gerçekten zor olduğunu düşündüm. daha sonra, önündeki bilgisayara baktım.
ve o an, hayatımda hiç görmediğim güzellikte bir insan gördüm.
kahverengi saç ve gözün ilk defa birine bu denli yakıştığını görüyordum. eliyle "zafer" işareti yapmıştı ve o kadar içten gülüyordu ki... hafiften kısılmış gözleri parlıyordu ve gülümsemesi insanın içini ısıtacak derecede güzeldi. fotoğrafın yanında sanırım bilgiler vardı ama o sırada bilgi kısmı pek ilgimi çekmiyordu.
fotoğrafa bir süre öylece baktım, gerçekten çok güzeldi. uzun, ince parmakları ve gülümserken hafifçe kısılmış gözlerine hayranlıkla bakıyordum. konuşmayı unuttuğumu düşündüm. söylemek istediklerimi söyleyemiyordum. en sonunda kendime geldim. acaba kaç dakika bakmıştım o fotoğrafa?
"anne, ölüm nedeni ne?"
"intihar diyorlar, tam emin değiliz."
fotoğrafın yanındaki bilgilere göz attım. tooru oikawa, 17.
cidden, o kadar içten ve güzel gülümseyen birinin intihar etmesi normal miydi?
×××
bu kurgu benim çok eski bir kurgumdu. mikerowavesfluke dışında kimse bilmiyordur yani gkemfjeö
neyse, bana bu kurguyu tekrar bir ship ile yazmamı öneren ece'ydi o yüzden teşekkürler bro ♡