Concepcion Family, isa sa mga mayayaman na negosyante sa buong bansa, marami silang ari-arian outside and inside the Philippines. They have many rivals, hindi naman mawawala yun kahit saan basta negosyo ang pinag-uusapan. Sabi nga nila, "Business is a business, no matter what."
Dad decided to celebrate his birthday party at Concepcion Hotel and Resort (CHR), kaya maaga pa lang ay kailangan na naming pumunta sa resort with other visitors para daw ma-enjoy namin. Ngayon lang din ulit nagsama-sama ang pamilya namin. Kasama rin ang mga business partners nila dad together with their family. Andito rin ang ibang mayayaman at matataas na tao. Kung hindi pa nag-celebrate ng birthday si daddy, hindi pa kami maku-kumpleto. Nag-iisang anak na lalaki si daddy kaya noong malaman nila granny at gronny na lalaki ang bunso nila, sobrang saya nila. Gustong gusto kasi ni gronny ng anak na lalaki kaya ang dami nilang magkakapatid. Well, tatlo lang naman. Sanay na kami sa ganitong occasions mula pa noong we're 8 years old.
"Hindi ba pwede na sa bus na lang tayo pumunta?" sabi ni Alex, napangiti kaming lahat sa idea niya. That's Alexandra o "Alex" Concepcion-Anderson, ang panganay na anak ni Tita Sandra (panganay na kapatid ni Dad).
"Why don't we ask them?" Sabi ni Cassy. Ang kambal ni Alex, si Cassandra o "Cassy" Concepcion-Anderson. Ang sumunod kay Alex sa aming mag pipinsan, si Alex at Cassy ka-age ko lang sila.
"Why don't we ask the elders?" Sabi ni Rissa. Ang bunsong kapatid nila Alex at Cassy, si Clarissa o mas kilalang "Rissa" Concepcion-Anderson. Siya ang pinaka bunso sa aming mag pipinsan.
"Yeah, right!" Sabi ni Alex.
"We need to try, wala namang mawawala, if will going to ask right?" Sabi ni Vero.
"Tara na! let's ask them" Sabi ni Victoria.
"Naku, wag kayo masyadong maexcite at baka hindi din naman tayo payagan." Sabi ni Vero at naglakad na kami papunta sa mga magulang namin. Si Marianna Victora Concepcion -Montes de Ocampo, ang panganay na anak ni Tita Maria (2nd daughter nila Granny at Gronny). Ang bunsong kapatid ni Victoria, si Maria Verona "Vero" Concepcion-Montes de Ocampo.
"Tito, may sasabihin sana kami." Sabi ni Alex.
"What is it?" Sabi naman ni Dad.
"Tito, can we suggest something?" Sabi naman ni Cassy.
"What?" Sabi naman ni Tita Maria.
"Tita, Tito, Mom, and Dad, pwede bang magsama-sama na lang kaming magpipinsan sa iisang bus?" Sabi ni Alex, napaisip pa si Dad sa sinabi ni Alex.
"Pretty please?" Sabi ni Rissa.
"Sige, pero sasabay na rin sina Ate Sandra, Ate Maria at Bella." Sabi ni Dad.
"Paano kayo hon?" Sabi ni Mom, tumingin naman si Dad kay Mom.
"Susunod din kami, sabay sabay na tayo." Sabi ni Dad.
"Thank you Dad!" Masayang sambit ko.
"Sam, you're the eldest. So you're the one in charge not only your Tita Sandra, Tita Maria and your Mom, is that clear?" Sabi ni Dad, tumango naman ako. "And all of you, behave please." Dagdag pa ni Dad.
"C'mon guys! we need to put our things inside the bus." Sabi ni Mom.
"Yehey!" Sigaw naming lahat.
Ang pinakahuli at ang bunso si Dad. Syempre ang panganay sa aming magpipinsan is me, Isabella Samantha "Sam/Sammy" Anderson-Concepcion. Dad is very strict but he is trying to spoil me, ako naman ayoko. Para sa akin kasi kailangan ko munang galingan at paghirapan bago ko makuha ang gusto ko. I keep on saying that, "hindi lahat ng gusto mo makukuha mo."
And of course, my loving little sister, Isabella Sophia "Sof" Anderson-Concepcion. 20 months daw ang agwat namin. Ilang oras lang daw siya sa nursery room then namatay din siya. Sabi ng mga nurses, nawalan daw siya ng hininga.
Swerte daw ni Granny kasi nandyan si Dad. Hindi naman sinabi kung anong swerte doon, basta may nakapag sabi daw kay Granny na kapag nagkaroon siya ng anak na lalaki, alagaan at ingatan daw mabuti kasi siya ang magdadala ng swerte at the same time gulo sa family. Naglalakad na kami patungo sa mga gamit namin. Nagtatakbuhan at nagkukulitan din yung iba, parang ngayon lang sila nakalabas ng bahay.
"Don't run too much." Sabi ni Tita Sandra. Hindi naman ito yung first time na pinayagan kami ni Dad umalis without them, but we are so excited. Nilapag na namin ang mga gamit sa baba ng upuan at Ilang minuto pa lang ang nakalipas ay nang biglang may umakyat sa bus.
"Mrs. Concepcion, pinapasabi po ni Mr. Concepcion mauna na lang tayo kasi may kailangan pa daw siyang ayusin. Susunod na lang daw sila." sabi ni Ate Kim, saka tumango naman si Mom.
"What's new?" Sabi ko. "Work again. It's his birthday." Dagdag ko pa.
"Di ka pa ba nasanay?" Sabi naman ni Victoria.
"Madam, ilang minutes na lang ay aalis na tayo." Sabi ng driver. Tumango naman kaming lahat at umayos na kami ng aming pagkakaupo, kanya-kanya kaming pwesto.
———
Habang nasa byahe na kami, walang katapusang kwentuhan at kulitan ang ginagawa namin sa loob ng bus.
"Ate Sammy, did you bring your guitar?" Sabi ni Vero.
"Oo, nandito sa tabi ko." Sagot ko sa kanya.
"Can you play and we will sing?" Sabi ni Vero.
"What song?" tanong ko naman.
"Anything." Sagot niya sa akin.
"MASHUP!" Sigaw nilang lahat.
"Mashup?" Tanong ko sa kanila.
"Yeah! May bago kang Mash-up diba Ate Sammy?" Tanong ni Vero, then I gave them a copy of the lyrics. I will play the guitar and nilabas naman ni Alex ang kanyang drumstick para ipalo sa upuan. Great idea!
(A/N: IMAGINE NA LANG NINYO)
[Rissa]
I've tried playing it cool
But when I'm looking at You
I can't ever be brace
'Cause you make my heart race
[Alex and Cassy]
Shot me out the sky
You're my kryptonite
You keep making me weak
Yeah, frozen and can't breathe
[Samantha]
Something's gotta give now
'Cause I'm dying just to make you see
That I need you here with me now
'Cause you've got that one thing
[Victoria and Verona]
So get out, get out, get out of my head
And fall into my arms instead I don't,
I don't don't know what it is
But I need that one thing
And you've got the one thing
[All]
So get out, get out, get out of my head
And fall into my arms instead I don't,
I don't, don't know what it is
But I need that one thing
And you've got that one thing
[Samantha]
Something's gotta give now
(Alex: Something's gotta give now)
[Samantha]
Cause I'm dying just to make you see
(Victoria: Dying just to make you see)
[Samantha]
That I need you here with me now
(Cassy: Here with me now)
[All]
'Cause you've got that one thing
Baby you light up my world like nobody else
The way that you flip your hair gets me overwhelmed
But when you smile at the ground it ain't hard to tell
You don't know, oh oh
You don't know you're beautiful
If only you saw what I can see...
Biglang naputol ang kantahan namin nang biglang nag-preno ang bus na aming sinasakyan. Beeeeppp.. Beeeeppp... Malakas na busina nito.
"Anong nangyari?" tanong ni Mom sa driver.
"May humarang po sa daan ma'am." sabi ng driver. Pagkasabi ng driver ay may biglang bumaba sa isang van at naglakad papunta sa amin. Pagdating niya sa pintuan ng bus bigla niya itong kinatok at nagsisisigaw. Yung dalawang lalaking kasama niya ay tila walang takot na pinagbabaril ang gulong ng bus.
"Bubuksan mo ang pinto o papatayin namin kayong lahat!?" sigaw ng mga ito.
The driver doesn't have any choice kasi may hawak na baril ang mga ito. Pare-pareho silang mga nakatakip ang mukha at itim ang mga suot na damit. Pagkabukas ng pinto biglang pumasok ang tatlong lalaki na may baril at dumiretso sa amin yung dalawa, yung isa naman ay tinutok ang baril sa driver namin, kinuha niya si Rissa at ang kamay ko.
"Bitawan niyo kami please." sigaw ko. Ngunit hinigpitan pa lalo ng lalaki ang paghawak nya sa akin.
"Ate!!!" Sigaw ni Rissa.
"Tumahimik ka!" sigaw ng lalaki habang nakahawak kay Rissa. Tumakbo na rin yung mga pinsan ko papunta sa pinakalikod.
"Tumahimik kayo!" sigaw pa rin ng mga lalaki, kita ko ang takot sa mukha ng mga pinsan ko.
"Subukan ninyong sumigaw, ipuputok ko itong baril sa inyo!!" sigaw ng isang lalaki, sabay tutok ng baril sa akin.
"Ano ba ang gusto ninyo?!" Tanong ni Tita Sandra.
"Bitawan ninyo ang mga pinsan namin!" sigaw ni Victoria. Wala kaming magawa, nakita kong umiiyak ang mga pinsan ko, sina ate, sina Tita at si Mom.
"WAG KAYONG SUSUNOD O GAGALAW!!!" Sigaw ng lalaki sabay tutok ng baril sa amin. Sinipa ko ang maselang bahagi ng lalaki kaya nito nabitawan si Rissa.
"Dapa!" Sigaw ko sa kanila. Dadapa na sana kaming lahat, but it's too late. Bigla namang nagpaputok ng baril ang kasama niya, natamaan ang driver namin. Tumayo si Rissa at patakbo sana siya papunta sa Mommy niya, pero tumayo ako at pinigilan siya saka ako nakarinig ulit ng putok ng baril.
"ATE SAMMY!! CLARISSA!!!!" Sigaw nila.
"Everything's gonna be okay." Bulong ko sa kanya, bigla na lang akong bumagsak, tsaka ko kinapa ang dibdib ko at nadama kong may dugo. Narinig ko pa ang ilang putukan at sigawan ng bigla kong naalala si Rissa. She's beside me, crying and holding my hand. I smiled at her before I closed my eyes, kahit nakapikit ako'y tila naririnig ko pa rin ang sigawan, at putok ng baril, and one thing I know is bigla nalang nawala ang kamay ni Rissa sa aking pagkakahawak sa kanya. Gusto ko man buksan ang aking mga mata, pero ayaw bumukas nito. Kahit ang boses ko, ay tila wala na ding lumalabas.
———
Time is long but Life is short and the older you get, the more you feel it. Indeed, the shorter it is. People lose their capacity to walk, run, travel, think, and experience life. I realize how important it is to use the time I have.
— SAMANTHA