Twee zachte armen, losjes om me heen. Alles waar ik naarverlangen kan, en nog veel meer. Mijn gezicht dat zich tegen jouw schouder legt. Tranen, die de stof van je shirt omringen. Je handen die rustig mijn rug op en neer wrijven. Laat je me nog los? Want ik wil het niet.
Ik heb het nodig, ik kan niet zonder. Eentje maar, daarna ben je van me af. Maar ik wil je armen voelen. Strak om me heen. Alsof ik uit elkaar zou vallen mocht je het niet doen. Ik wil je geuren ruiken. Ze moeten mijn neus kunnen beminnen. Ik moet je niet eens kussen, al zouden ze me dwingen.
Rustig trek je terug, en kijk je me weer aan. Je zachte hand gaat even door mijn haar heen. Een kleine lach verlaat mijn lippen. Je trekt me terug dichter bij je. Want jij voelt wat ik nodig heb. Jij voelt wanneer ik het nodig heb. Jij voelt dat ik niets nodig heb... buiten een knuffel van jouw.