Chapter 8
From all the places, why inside a deep forest? He could book in any hotel nearby. Talaga ba na hindi na kayang makapaghintay? Galit na galit na? Hindi na ba pwedeng pakalmahin?
Wala sa loob kong ibinaba ang aking mga mata sa lalaking nakaposas na siyang katabi ko.
And when my eyes was about to reach the thing between his legs, I heard his damn voice making me jumped and stiffened with my burning face. Fvck.
Bakit ko ba ito titingnan? Shit.
"Want to touch it baby?"
"Fvck you,"
"Uhuh? Let's go, oh by the way. You need to wear your underwear." Tumalikod siya at nagsimula itong humakbang pabalik sa sasakyan.
Dahil nakaposas kami sa isa't isa ay wala akong nagawa kundi sumunod sa kanya.
He opened the second door and reached a paper bag.
"Here, wear your undies." Kaswal na sabi nito sa akin parang sinasabi niya lang na magsuot ako ng hikaw.
"Bakit ko pa kailangang magsuot niyan? Hindi ba at huhubaran mo rin naman ako? Why don't we do it right away and let's end this?" tumaas ang kilay niya sa sinabi ko.
Wala na akong panahong makipaglaro sa kanya.
"I want it slowly," pilit niyang inabot sa akin ang paperbag.
"Why do I need to wear something that will be removed later? Nagkakalokohan na tayo dito."
"Dahil maglalakad tayo na may matataas na damo, Hummingbird. Maraming langgam at maaaring gumapang. Baka makagat ka, ako lang ang pwedeng kumagat sa---" hinablot ko na ang paper bag sa kanya.
"You really love dirty talks, napakamanyakis." Narinig ko siyang marahang tumawa sa sinabi ko.
"Hindi ko alam ang salitang 'yan. What is that?" marahas kong iniwas ang mukha ko nang marahan niya itong haplusin.
"Mailap ka na naman, so I'll start all over again." Biglang naging seryoso ang boses niya at ibinaba na niya ang kanyang kamay.
Kung may nalalaman siya sa pagkatao ko bakit hindi na lang niya sabihin? What's the point of playing around?
"Tanggalin mo ang posas ko, paano ko ito isusuot?"
"I'll help you," naningkit ang mata ko sa kanya.
He'll help me wearing this and he'll remove afterward. Anong kalokohan ang tumatakbo sa isip ng lalaking ito?
"Alright, alright"
May kinuha na siyang susi sa kanyang bulsa at sinimulan na niyang tanggalin ang posas ko.
"Turn around,"
"Nakita ko na ang lahat."
"I said turn around, I won't run. Hindi ko alam ang kagubatang ito."
"And you can't run away from me,"
Tumalikod na ito sa akin at sinimulan ko nang magbihis. Aside from undies I found spare of clothes, probably an agent uniform.
At tamang tama ito sa hugis ng katawan ko. There's a badge with a name, I.V Satchel.
"Done?" tanong nito sa akin.
Sa halip na magsuot lang ng underwear ay mabilis ko na rin sinuot ang pambabaeng uniporme at combat shoes.
Iginala ko ang paningin ko sa paligid at bago ko pa man marinig ang sunod niyang sinabi ay mabilis na akong tumakbo papalayo sa kanya.
"Lina!" sigaw nito sa akin.
"I am not your fvcking Lina!" sigaw ko pabalik sa kanya.
Isa pa sa mga bagay na ipinagmamalaki ko ay ang liksi at bilis ko sa pagtakbo, alam kong hinahabol niya ako pero hindi ko hahayaang muli niya akong mahuli.
Wala na akong pakialam sa mga maliit na sangang nababangga ko, sa bawat pagtakbo ko ay inihaharang ko na lamang ang aking braso para hindi tamaan ang aking mukha.
Hindi ko siya nililingon pero ramdam kong nakasunod pa rin siya sa akin.
"Stop running Lina! Mapapagod ka lang!"
"No! Leave me alone, if we had our past? Then forget me! Iba na ang noon at sa ngayon! May mga bagay nang mas importante sa akin!"
"What are you talking about Lina?!" lalong lumalakas ang boses niya.
Isa lang ang ibig sabihin nito, mas nakakalapit na siya sa akin.
"No! No! Leave me alone, please. If you're happy playing with me, I am not." Sa pagbilis ko ng pagtakbo ay natalisod ako sa isang malaking ugat ng puno.
Kasabay ng pagbagsak ko ay ang malabong alaala ng malalakas na kulog at kidlat. Ang hubad at humihingal kong katawang basang basa ng ulan at ang mga kamay kong pilit humahawak sa hindi mga kataasang damo.
Someone is kissing my whole body.
Pinilit kong tumayo at muling tumakbo pero huli na ang lahat, ramdam ko na ang kamay ng lalaki sa aking balikat.
"Tama na Lina, tama na. Stop refusing your memories, start remembering me." Nagsisimula nang tumulo ang mga luha ko.
Gulong gulo na ako, bakit ako lolokohin ni Gray? Ilang beses niyang sinabing mahal niya ako, bakit ako lolokohin ng sarili kong asawa?
Pero bakit sa tuwing hahawakan at magsasalita ang lalaking ito ay may kakaibang epekto siyang nagagawa sa buong pagkatao ko?
"I am so confuse, hindi ko na alam ang paniniwalaan ko." Naupo siya para maging magkalebel ang aming mga mata.
Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko hanggang sa muli niyang ipinatong ang kanyang noo sa akin.
"Trust me, ako ang taong hinding hindi ka kayang lokohin. Never, never baby."
My heart is betraying me, unti unti itong lumalambot sa hawak at sa mahinang boses niya.
"Tang ina, baby. Huwag na huwag mo nang uulitin, huwag mo akong tatakbuhan, huwag mo akong tatakbuhan Lina.." paulit ulit na bulong niya sa akin habang nakapikit ang kanyang mga mata.
Nanatiling mulat ang aking mga mata habang magkadikit ang aming mga noo at dulo ng aming mga ilong.
"Hindi mo alam kung anong naranasan ko nang wala ka. Halos mawala na ako sa aking katinuan Lina, halos mabaliw na ako sa bawat araw na wala ka." Lalong bumilis ang tibok ng aking puso.
"Tristan.." wala sa sariling sabi ko.
Nagmulat siya ng mata at titig na titig siya sa akin nang marinig niya ang sinabi ko.
"Baby.."
Hindi ako sumagot at nanatili lamang akong nakatitig sa kanya. Pero masyadong mabilis ang pangyayari, natagpuan ko na lamang ang sarili kong gumaganti sa kanyang bawat paghalik.
My arms encircled around his nape, while his are both busy underneath my clothes analyzing the full size of my breast.
Ang bilis mag init ng katawan namin sa isa't isa, parang pamilyar na ang mga ito at sa sandaling magkadikit lamang ay agad itong mag aapoy.
His kisses are getting deeper, giving me more pleasure and excitement.
"Lina.." He successfully unhooked my bra.
Agad bumaba ang mga kamay niya sa laylayan ng damit ko pero kahit isang segundo ay hindi niya binitawan ang mga labi ko. Mabilis kaming naghiwalay at buong akala ko ay tuluyan na niyang huhubarin ang damit ko nang maramdaman kong pinosas na naman niya ang mga kamay ko.
"What the?!" umawang ang bibig ko sa ginawa niya.
Bumalik ang kamay niya sa likuran ko at ikinawit niya ito pabalik.
"What are you doing?!"
"Tying you again, you'll run for sure. Aakitin ko ako at kapag mahina ang depensa ko saka mo ako tatakasan?" gusto ko siyang sigawan.
Paano ko pa gagawin 'yon?! Paano pa ako makakatakbo kung nasa ilalim na ako ng nakakawala sa sarili niyang paghalik.
"I won't run!"
"Sinabi mo rin 'yan sa akin kanina, but how was it baby? How was my taste? Nabitin? Can you stand?" ngumisi ito sa akin.
Lalong nadagdagan ang atrasyon niya dahil sa nagulo niyang buhok dahil sa kagagawan ng aking kamay at ang mapula niyang mga labi na halos nakagat ko kanina.
I can feel my urge feeling towards him, kulang, hindi sapat.
"I can't stand," hinila ko siya pabalik sa akin.
Bahagya siyang yumuko papalapit sa akin. I tried my seducing tactics, my fingers glide against the side of his lips.
"Now, who's playing?" ngising tanong niya sa akin.
Napasinghap ako nang dahan dahan niyang hinalikan ang mga daliri ko, muling naglandas ang isa kong kamay sa batok niya.
And when our lips were about to touched again, he did turn his head away from me.
"Pilitin mo akong alalahanin, muli mo akong matitikman." Tuluyan na itong tumayo at sinuklay ng kamay niya ang magulo niyang buhok.
Parang ako ang napahiya at ramdam ko ang tindi ng pag iinit ng pisngi ko. Fvck.
This man is something.
"Now stand up, hindi tayo dito titigil."
Wala akong pinagpilian at tumayo na ako. I badly want his kiss, a kiss from this man with very beautiful brown eyes.
Nagsimula na kaming maglakad dalawa at nanatili na lamang akong tahimik.
"You were always like that, kahit ayaw ko na. You're still asking for more, pinikot mo ako noon."
Umawang muli ang bibig ko sa sinabi niya. Ganito ako dati? Hindi ko magawang ipagkaila ang sarili ko, dahil kahit ako ay hindi ko maintindihan kung bakit ako biglang nawawala sa sarili sa tuwing hinahawakan niya.
"We were schoolmates back then and you had a huge crush on me. Since you were desperate for my attention, you did everything to catch me. Hinanap mo ang tinutulugan ko noon. My favorite sleeping place was the library and since you are so in love with me you attacked and kissed me during my sleep."
Halos matulala na akong sa sinasabi niya. He looked so serious, hindi siya nagbibiro.
"Nahuli tayo ng librarian na naghahalikan, pero pinalabas mo sa buong university na muntik na tayong makabuo. Since I am an honourable man, pinanindigan kita. And everything was your story to find out."
Hindi ko na alam ang sasabihin ko, kaya ba ganito ang epekto ng lalaking ito sa akin? I was desperate on him from the very beginning?
"Oh, it's raining." Simpleng sabi nito nang may pumatak na tubig sa matangos niyang ilong.
"Let's go, sumilong muna tayo." Mabilis niya akong hinila sa ilalim ng malaking puno at sabay kaming naupo dito.
"For now we'll stay here, forest will help us for your memories."
"I am hungry," tipid na sabi ko. Halos isang araw na yata akong di kumakain.
May dalang itim na backpack si Theo pero mas kumportable akong tawagin siyang Tristan.
"I have something here," nagsimula siyang maghanap ng pagkain dito.
"What happened next?" tumigil siya sa pagkakalkal at bahagya siyang sumandal sa puno na may ngiti sa kanyang mga labi.
"I fell in love with you, hulog na hulog. Hindi na makakaahon."
--
VentreCanard