SOMEONE ELSE's
"And let us all welcome our very own, ALLURING LEGACY!!!!" sabay ng pag-sigaw ng emcee sa pangalan ng banda ang ingay na nagmula sa mga manunuod at kasabay rin nito ang pag-tutok ng spotlight sa stage kung saan tutugtog ang banda.
Lavi:
"When the days are cold
And the cards all fold
And the saints we see
Are all made of gold"
Andrea:
"When your dreams all fail
And the ones we hail
Are the worst of all
And the blood's run stale"
Lavi & Andrea:
"No matter what we breed
We still are made of greed
This is my kingdom come
This is my kingdom come"
All Boys:
"When you feel my heat
Look into my eyes
It's where my demons hide
It's where my demons hide"
All Girls:
"Don't get too close
It's dark inside
It's where my demons hide
It's where my demons hide"
All:
When you feel my heat
Look into my eyes
It's where my demons hide
It's where my demons hide
Don't get too close
It's dark inside
It's where my demons hide
It's where my demons hide
"Thank you Alluring Lyric!" Ani ng emcee matapos tumugtog ng banda. Nginitian lamang nila ito at bahagyang kumaway sa mga manunuod. Ngayon ay Founder's Week ng Angels University kaya naman ini-request ng school na mag-perform ang school band.
It's been three months already ng i-announce sa search na pag-sasamahin na lang ang Alluring Lyric at Convex Legacy kaya naman nabuo ang Alluring Legacy.
Matapos batiin ang audience ay bumalik na muna ang banda sa backstage para makapagpahinga. Sinalubong naman sila ni Sir Edward Anthony Jimenez---Sir E for short. Ang adviser ng banda.
"Guys thirty minutes break muna. Pahinga niyo muna mga boses niyo." Ani niya kaya naman nag kanya-kanyang pwesto na ang mga ito.
Lumapit naman si Sir E kay Ara at binigay dito ang isang bote ng mineral water na agad naman nitong ininom pag-katapos magpasalamat.
"Okay ka lang? Kaya pa?" Tanong nito sabay ng pag-lapat ng likod ng palad nito sa noo ni Ara. Tumango lamang ang dalaga.
Bago kasi sila magperform ay masama na ang pakiramdam ng dalaga at medyo sinisinat kaya naman pinilit siya ng guro na wag na muna mag perform pero tumanggi siya at sinabing kaya naman niya, wala namang nagawa ang guro kundi pag-bigyan na lang ito. Isa pa ay alam niyang si Ara ang may pinakamatigas na ulo sa mga myembro ng AL.
"Ano ba Lavi?! Isa!" Nakuha ang atensyon nilang lahat ng marinig ang pasaway ngunit tumatawa na boses ni Andrea. Nakahiga ito sa mini sofa sa backstage at sinasaway kunwari ang nobyo na nag-susumiksik sa kanyang tabi.
"Sige na babe! Patabi na! Behave ako promise!" Sabi naman ni Lavi habang naka-pout pa at nakatingin kay Andrea na parang bata na nag-mamakaawang bilhan ng gustong laruan.
"Parang kang bata! Oh!" Natatawang umusog si Andrea para bigyan ng space ang boyfriend sa sofa, agad naman siyang niyakap ni Lavi para hindi sila mahulog.
Napa-iwas naman ng tingin si Ara sa dalawa kaya naman nasalubong niya ang malamlam na mga mata ni Sir E. Nananantya ang tingin nito sa kanya, tila ba sinusubukang basahin ang nasa isip niya kaya ng hindi na niya kayanin ang intensidad ng tingin nito ay nakisali na siya sa tawanan at asaran ng mga kaibigan, pilit na iniiwas ang mata sa guro.
ARA's
"Dianne," Napapikit ako ng mariin ng marinig ko ang pamilyar na boses na tumawag sa pangalan ko. Umikot ako para harapin siya.
"Yes, sir?" nakangiti kong tanong sa kanya.
"Stop that," mariin niyang utos sakin kaya naman unti-unting nabura ang ngiti ko at napalitan ng kunot na noo.
"Stop what, Sir?" I asked, confused with what he was saying.
"Don't give me that fake smile. Kung effective sa kanila yan, sakin hindi tatalab yan."
"What are you talking about sir? I'm happy." Giit ko sakanya habang nakangiti na ulit. Matagal siyang tahimik na nakatingin lang sa akin kaya akala ko ay hindi na siya magsasalita pa kaya naman nagulat ako ng magsalita siyang muli.
"Wag ka namang masyadong defensive. Hindi ko naman sinabing hindi ka masaya." He said while staring at my face.
"Ang sarap tumawa kahit naiiyak kana noh? Ang sarap mag-joke kahit nahihirapan kana. Ang sarap mag-saya kahit hindi mo na kaya. Ganyan naman talaga pag-broken hearted diba? Pati sarili mo, pinaplastic mo na." Natigilan ako sa sinabi niya.
Agad kong kinurapkurap ang aking mga mata ng maramdaman ko ang pag-iinit ng mga sulok nito at ang pag-babadya ng pagtulo ng mga luha. Iniwas ko ang tingin ko sakanya. Mariin akong napapikit ng maramdaman ko ang pagtulo ng isa, dalawa hanggang sa hindi ko na mabilang kung ilang luha na ang inilabas ng taksil kong mga mata.
Laking gulat ko ng maramdamang hinatak niya ko papunta sa kung saan. Pag-mulat ko naman ay nalamang nandito pala kami sa parking lot. Pinindot niya ang remote ng kotse at nakita ko namang umilaw ang isang itim na Audi A3.
Pagkalapit dito ay agad niyang binuksan ang passenger seat at sapilitan akong pinasok doon atsaka siya umikot papunta sa driver's seat. Pagkapasok niya ay binuksan niya ang compartment ng sasakyan niya at kinuha ang isang box ng tissue at ini-abot ito sakin na agad ko namang kinuha at inumpisahan ko nang ayusin ang sarili ko.
Tahimik lang kami habang palabas ng AU. Seryoso lang siyang nagdadrive habang nakatingin lang ako sa kanya. I know what he wants. He wants me to talk, again.
Saglit siyang napasulyap sakin ng marinig niya ang pagbuntong hininga ko. Nirelax ko muna ang sarili sa pagsandal ng ulo ko sa headrest ng upuan ng sasakyan niya at pagtingin sa labas ng bintana.
"Dianne, you should talk. It will make you feel better." He said.
Alam ko, pero pano ka?
"Don't think about me. I'm okay. Just talk, I'll listen." Tinitigan ko muna siya habang siya naman ay pasulyap-sulyap sakin at sa daan. Humugot muna ako ng malalim na hininga bago nag salita.
"Ang hirap palang magmahal noh? Lalo na kung patago." Wala naman siyang sinasabi habang nagsasalita ako. Nakikinig lang siya.
As always.
"I-i tried t-to! SInubukan ko namang pigilin ang sarili kong mahulog! Pinigilan ko! Kasi alam ko namang walang patutunguhan eh! B-but it's already too late, I already love him! And ang sakit sakit dahil alam kong kahit kalian ay hindi niya ako kayang mahalin tulad ng pag-mamahal ko sa kanya!"
I broke down and in front of him, again. Just like what happened three months ago.
Tinigil niya sa tabi ang sasakyan at humarap sakin. Kinalas niya ang pag-kakakabit ng seatbelt niya at niyakap ako habang hinihimas ang likod ko, and it somehow calmed me.
"Ang sakit sakit na E! Ang sakit sakit!" Humahagulgol na ako habang yakap niya. Halos mabasa na nga ang white polo niya sa mga luha ko, but he don't seemed to mind.
"Shhh... Experiencing pain is a part of life Dianne and it happens for a reason." Umiling-iling lang ako habang patuloy na lumuluha.
A few moments later, nakalma na ako ulit and I felt a little better. Nagpatuloy naman siya sa pagmamaneho.
"E..." Tawag ko sa kanya.
"Hmmm?" sabi niya ng hindi ako nililingon.
"Thank you,"
For everything and sorry too.
"It's nothing Dianne," He said while shrugging his shoulders.
I'm sorry, E.
Binaling ko na lang ang atensyon ko sa labas ng bintana.
I know it's something for him.
Because he cares for me, more than he should be.