K H A L I L
Everything is smooth.But there's a rock stone coming..
Itong mga nakaraang linggo ay masyadong clingy si kleir.Overload ang kasweetan niyang pinapakita sa akin.At saksi ang pamilya ko doon.
Paano ba naman ay puros pamamasyal tuwing weekend ang ginagawa namin kasama ang pamilya ko.
Masaya at masarap sa pakiramdam ang ganoong senaryo.Kasama mo ang pamilya at ang taong minamahal mo.
Kung saan saan kami nakarating.May sa norte o ibayong dagat pa.Tuwang tuwa ang mga kapatid ko sa mga pinasyalan namin.Maging si mama ay naaaliw sa tanawin.
Ewan ko ba,at umabot sa puntong nangyari ang lahat na siyang pinapangarap ko lang noon.
Ang matanggap ako ng pamilya ko at ang lalaking siyang pinangarap ko lang naman noon.Siya namang kayakap ko naman ngayon..
Nasa isang mamahaling yate kami ngayong dalawa.
Sinorpresa niya ako kanina galing sa trabaho ng pumunta kami dito sa sea side.
Natakot ako ng tumapak kami sa loob ng yate.Paano ba naman kasi ay hindi pa rin ako sanay sa alon ng dagat.Nakakatakot.
Pero kapag siya na ang umaalalay sa akin,nawawala ang kaba ko.
Nakatingala lamang ako sa langit.Maganda ang mga bituin.At ang sinag ng buwan mula sa kadiliman ng paligid.
Rinig ko ang mahinang hilik ni kleir.Alam kong pagod siya sa trabaho kaya ayoko naman na abalahin muna ang pagtulog niya.Kahit sandali lamang.
(Cellphone ringing...)
Hinanap ko kung saan nang gagaling ang tunog na iyon.Dahan dahan akong umalis sa pagkakayakap ni kleir sa akin.Swerte namang tulog pa rin siya ng makawala ako.
Nasa tabi ng mga bag namin ang mga cellphone namin.Nakita ko naman na sa kaniya ang nagriring.
Baby calling...
Baby?As in baby talaga?
Sniwipe ko ang tawag para sagutin.Bigla kasi akong nacurious sa kung sino ang tumatawag.
"Hello kleir,Hinahanap ka na ng anak mo.Ang sabi mo babalik ka rin daw agad?"
Malinaw ang pagkakarinig ko sa sinabi ng nasa kabilang linya.
Anak.
"Kailan ka ba babalik dito?Natapos na naman na ang lahat.Bakit hindi ka pa bumalik dito?Nagtatampo na ang bata sayo?"
Hindi ako makaumang sa aking kinalalagyan.
Babalik?ibig sabihin aalis siyang muli?
May anak siya,at babalikan niya ito.At imposibleng mabuo na lamang ang bata kung wala siyang inang magluluwal sa kaniya.
Kusa na lang naputol ang tawag sa kabilang linya.
Tila isang malakas na hampas ng alon ang siyang bumasag sa kanina lamang ay masaya kong pagmumuni muni.
Kaya ba siya nawala ng mga panahon na iyon?Dahil sa may pamilya pala siyang binabalikan.
At sa malamang ay babalikan niya ito.
Aaminin ko.Masakit.
Pero hindi ko maatim ang manira ng isang pamilya.
Lalo na kung may isang batang mawawalan ng pamilya.
Maraming katanungan ang namumutawi sa utak ko ngayon.
Ano nga ba ang mayroon kaming dalawa?Totoo nga ba talaga ang mga pinakita at pinaramdam niya sa akin?
Hindi ko na alam.
Mahal na mahal ko siya pero hindi ko kayang idikdik sa utak ko na baka pantasya lang mayroon sa pagmamahal na hinahangad ko para sa amin.Sa kaniya.
---
"Hey,kanina ka pa walang imik ah."Pauwi na kami.At hindi ko mabakasan ang aking sarili sa nararamdaman ko ngayon.
Parang ang hirap.Ang hirap malaman mula sa kaniya ang katotohanan.
Kasi alam mo na.
Wala kang laban sa kung anong mayroon siya.At alam mong hindi mo maibibigay sa kaniya.
Kung pagmamahal man iyon.Oo.Siya lang ang lalaking mamahalin ko hanggang sa huli.Wala na sigurong makakapalit sa kaniya para sa akin.
"Gusto kong matulog sa pad mo."ang sambit ko.
"Tss,kaya pala tahimik.Why not."Saka niya minaobra ang manubela patungo sa condo.
Nang maisarado niya ang pinto ay kaagad kong sinunggaban ang kaniyang labi.
Buong alab ko itong hinagkan.Halos habol hininga kami pareho ng mapagod ako.Bakas sa kaniya ang gulat subalit alam kong nadadala na siya sa temtasiyon.
"I want you."bulong ko sa pagitang ng maiinit naming hininga.
Walang pasubaling hinagkan ako nito.Marubrob ang halik niya sa una.Tila labis kasabikan sa nais kong mangyari.
Ang mga palad niya ay kay init na siyang humahaplos sa aking balat.
(The private part wrote in The private part of them.)
Hanggang sa parehas namin marating ang rurok ng aming pagpapaligaya sa isat isa.
Kapwa kami hubad.Magkalingkis ang mga katawan sa isat isa.Dama ang init ng aming mga katawan.
Hindi ako nagsisisi na ibinigay ko kung ang sarili ko sa kaniya.Sana naramdaman niya ang pagmamahal ko sa kaniya.Walang bahid ng pag aalinlangan.
Lumipas ang sandali pero hindi ako nakatulog.O baka sadyang ayoko lang ipikit ang mata ko.Inilalarawan ng isip ko ang lahat ng pinagsamahan namin.
Ayoko man gawin ngunit kailangan.Ako na ang lalayo sa kaniya.
Mahal na mahal kita..yung puntong lalayo ako muli sayo.Hindi dahil sa galit ako dahil minahal kita noon.Lalayo ako para sa kinabukasan ng bata.