So in the end napilitan parin ako ni Jimin na pumasok. Its 8:47pm at magsasara na ang cafe ko ng 10pm. Nandito kami ng staffs ko, nagaayos at the naglilinis habang may mga costumers pa.
"Ms Eun Hwa... ano na po plano nyo?" tanong ng isa kong staff.
"Uhmm di ko alam..." sabi ko. Di ko talaga alam kung anong gagawin ko kapag dumating si Tae sa cafe. Hindi ko alam kung iiyak ba ako or aawayin ko sya. Aissh bahala na nga kung ano magawa ko.
"Ma'am... si baby Hyesok po pala kamusta na?" tanong nila.
"Ayun, mabilis na maglakad hehe" sabi ko.
"Awwww cute" sabi nila sabay-sabay.
Mga 9:30 aalis na ang staffs ko at ako na ang bahala sa cafe. Sana walang masamang mangyari.
Tinawagan ko si Jimin. Bakit kaya ang tagal nya sumagot?
(Voice call)
Jimin: Hello babe?
Me: Hello~
Jimin: Napatawag ka ata?
Me: Oo kasi kinakabahan ako eh
Jimin: Bakit naman?
Me: Baka kasi dumating sya..
Jimin: Hindi yan...
Me: Are you sure?
Jimin: Hindi ko naman masasabi pero.... hindi yan
Me: Oh.. ok
Jimin: Sorry pala kanina, pinapatulog ko kasi si baby
Me: Ay ganun ba? sige ok lang
Jimin: Luv naman kita eh...
Me: *squeals* EeEeek kilig muccchh
Jimin: Sige na babe....
Me: Sige tulog ka na ah
Jimin: Goodnight babe
Me: Goodnight din baby..
(End of voice call)
Sana nga hindi biglang dumating si Tae.
Its 9:20 at aalis na mga staffs ko.. Kinakabahan at natatakot ako. Well, everynight, ganito naman ginagawa ko, pero ngayon talaga natatakot ako sa sarili kong cafe.
"Bye ma'am!" sigaw nila.
"Ingat po kayo!" sigaw nila.
"Ingat din kayo!" sigaw ko bago sila lumabas ng pinto.
Its almost 20 mins after sila umalis at naglilinis ako ng cafe.
Inaayos ko yung mga decors at cashier. Nagwawalis ako sa ilalim ng table; nakatalikod sa pinto nang marinig ko may nagbukas. Magnanakaw? Siguro naman hindi costumer kasi alam na nila na sarado na cafe ko ? At tumalikod ako and.... speaking of the devil.
TAEHYUNG POV~~
"Baby... bilhan mo ako ng gamot sa may drugstore pleaaase" sabi ni Irene. 2nd day na may sakit si Irene. Sana lagnat lang kasi ayaw ko syang nakikita na may sakit.
"Sige baby.. saglit lang ah" sabi ko bago lumabas ng apartment ko which is malapit lang sa Myeongdong.
Nagplano akong pumunta ng Myeongdong para bumili ng gamot at you know... shopping. Marami akong nadaanang shops na nagsasara na at napadaan ako sa Bourgette Cafe.
Nakita ko si Eun Hwa naglilinis ng cafe nya. Namiss ko na talaga sya. Sana mayakap ko sya ng mahigpit. Nagiisip ako kung pupuntahan ko ba sya at kung ready na ba ako na magexplain sa kanya.
Napagdesisyonan ko na pupuntahan at kakausapin ko si Eun Hwa. Pumasok ako ng cafe at lumingon sa akin si Eun Hwa.
"T-tae?" sabi ni Eun Hwa.
"Eun Hwa.." sabi ko. Kinakabahan at natatakot ako kung ano man sabihin ni Eun Hwa.
"Bakit ka n-nandito?" sabi nya.
"Bumalik ako para..." Hindi ko na natuloy yung sinasabi ko nang makaramdam ako ng matinding hilo
Napahawak ako sa may gilid ng pinto dahil pakiramdam ko babagsak na ako. Anong nangyayari?
"Taehyung?" sabi ni Eun Hwa. Ramdam kong palapit siya sa pwesto ko pero bago pa siya makalapit ay nawalan na ako ng balance
Nakita ko si Eun Hwa na tumakbo papalapit sakin.
Bago ako pumikit ay nakita ko ang maamong mukha ni Eun Hwa na hawak hawak ang mukha ko habang umiiyak.
Pinunasan ko ang mga luha niya sa mukha gamit ang kamay ko. Niyakap niya ako ng mahigit pero hindi ko na kayang tumugon pa sa kanya
Unting unti na akong pumikit dahil sa pagod at hilo. Narinig kong mas lalo siyang umiyak
Ang babaeng pinakamamahal ko....
and everything went black.
END OF POV~~
Nakasakay na kami sa ambulance at sinusugod namin sa ospital si Taehyung.
"Please... Babe.... Wag na wag kang bibitaw.... " sabi ko habang lumuluha lang nang lumuluha. Wala na akong pake kung pulang pula na mata ko sa kakaiyak. Isa sa mga nurse sa kotse ay ginagamitan ng bag valve mask (air pump) si Taehyung para makahinga pa siya.
"Mahal parin kita...." sabi ko. Hindi ko namalayan na nasabi ko ang totoong nararamdaman kay Taehyung. Kahit gaano nya ako sinaktan, mahal ko parin sya.
"Wag mo kami iiwan *sobs* " sabi ko.
Nakarating na kami sa ospital. Tinawagan ko si Jimin at kwinento ang lahat.
"Eun Hwa!" narinig ko si Jimin tinawag ako. Tumakbo sya papalapit sa akin na umiiyak parin. Nakaupo ako sa waiting area.
"Eun Hw- okay ka lang?" tanong nya.
"Babe.. Nasan siya?" tanong ni Jimin.
Tinuro ko yung emergency room at napaiyak nanaman nang makita ko si Taehyung nakahiga sa emergency room.
"Babe... kaya yan ni Taehyung.. Hindi sya kaagad bibitaw" sabi ni Jimin.
"Sinasabi mo lang yan para–"
"Hindi.. Kaya talaga yan ni Taehyung"
Natulog ako sa ospital at pinauwi ko na si Jimin dahil aalagaan pa nya si baby Hyesok.
After 3 days...
3 days, 2 nights, 18 hours, 33 minutes at 7 seconds na tulog si Taehyung. Nagaalala at natatakot na ako. Ano ang nangyayari kay Taehyung? Bakit sya nagkakaganito? Simula nang iniwan nya ako, hindi na ata sya ma-alaga sa sarili nya. May sakit kaya sya?
*knock knock knock*
Dahan-dahan binuksan ang pinto at doktor ang nakita ko.
"Ma'am.... Here are the results" sabi ng doktor. Inabot sa akin ang isang papel puno ng pulang sulat.
*reading*
Sickness:
Cancer: NEGATIVE
Tumor: NEGATIVE
Etc: NEGATIVE
Negative?! Huh? eh anong sakit nya?!
"Wala po syang sakit... sadyang stressed at depressed lang po ang kanyang problem kaya sya nagcollapse" sabi ng doktor.
"Ahh...sige po... thank you po" sabi ko. Natutuwa ako na nasa magandang condition parin si Tae. Palabas na yung doktor at lumapit ako kay Taehyung.
"Babe... kung naririnig mo lang ako.... sana malaman mo na kahit gaano mo ako nasaktan, mahal parin kita. Sana mahal mo parin ako..." sabi ko habang papalapit sa noo ni Taehyung para halikan. Lumuluha na ako sa lungkot. Sakto ng papalapit palang ako, hindi ko na natuloy nang may nagdabog ng pinto.
"TAEHYUNG?!"
"Eun Hwa..?"
"Irene....?"