een zachte stem fluisterd in me oor, de stem van een enorm speciaal persoon, 'm-mama?'
Ik kijk naast me en daar zit ze, mijn eigen moeder.. je kunt door dr heen kijken maar toch lijkt ze net echt. 'M-Mam!' Roep ik met een trillende stem van het huilen. Ik val op Mn knieën naast Mn moeder en geef haar een knuffel. 'Ik verpest alles mam!' Snik ik, mama schudt haar hoofd, 'Lo, het is toeval, het is niet jouw schuld, dat beloof ik je.' 'M-Maar..' 'Lois Yara Bouhof, ik weet dat dit niet door jou komt.. Okal zou de hele wereld het denken, het is niet jouw schuld!' Mn moeder veegt Mn wang droog, 'Er wacht iemand op je Lo, of eigenlijk meer dan iemand, Merel.' 'Merel is er niet meer, en ik ben er niet meer voor haar.' De tranen blijven maar komen en mama blijft ze maar wegvegen. 'Merel is al 3 jaar daar Lo.. dat is veel, waarschijnelijk herinnerd ze zichzelf Link niet eens meer. Haar leven is veranderd.' 'Mijne ook..' 'ja ik weet het Lois, maar je bent toch nog altijd mijn sterke meid?'
~•~
Ik ben ziek en heb buikpijn dus hoi
Xoxo