Vio Lakosta
"I'm sorry but I have to fail you this time miss." Sabi ko sa head admin.
"I see.. but think about it Mr. lakosta. It's a good offer." Panghihikayat pa nito.
Ngumiti ako at umiling. "I have to say no with this, I already have my plan in the Philippines."
Ipinatong ko sakaniyang mesa ang kontrata. Tumango siya at bumuntong-hininga bago ako hinayaan na makalabas sakaniyang opisina.
I have a big job offer from the top hospital here in US but I didn't grab it because going back to Philippines is now my priority.
"Can I have a minutes of your time?" Isang lalaki ang lumabas sakaniyang kotse. Sinulyapan ko ang dalawang tauhan nito na nasa kaniyang likuran bago tumango. Dinala niya ako sa isang malapit na restaurant. Siguradong isang offer na naman ito na kailangan kong pakawalan.
"I am from Anderson Medical Center, I personally want to offer you a job. We need you and I can pay you with the digits you want, just join our team." Aniya. Napangiti agad ako. Kung tatanggapin ko ito ay sigurado akong hindi ito ikakatuwa ni papa dahil minsan ko na din siyang tinanggihan sakaniyang hospital.
"I already check your background and I can say that you're doing an excellent performance." Dagdag pa niya ngunit wala na talagang makakapagpabago ng desisyon ko.
"Thank you for the good offer sir, but I don't think I can say yes with this. I'm going back to the Philippines in a few weeks and I already have my plans." Sabi ko at agad din na nagpaalam.
Nang lumabas ako ng restaurant ay saktong tumunog ang aking cellphone sa tawag ni piglet. Napangiti ako ng makita ang bilog niyang mukha sa screen.
"Yes my lov--" bungad ko ngunit agad na naputol ng marinig ko ang iyak niya sa kabilang linya.
"Vi--o. It h-urts. B-akit ganoon?" Hikbi niya. Natigil ako sa paglalakad, may kakaibang takot akong naramdaman. Ano bang nangyayari sakaniya?
"Hush baby.. What happen?" Tanong ko.
"S-abi ni mommy hindi niya ako iiwan. Sabi niya hihintayin kaniyang makauwi. S-abi niya m-agaling na s-iya.." Gumaralgal ang kaniyang boses. Ang marinig ang nagsusumamo niyang mga hikbi ay nagdulot ng kirot sa aking dibdib.
"I-niwan na ako ni m-ommy. Ang daya-daya niya.. I hate her! I really.. She promise me that she's going to survive.. Na hindi niya ako iiwan.." She cry in pain and I'm dying hearing her mourn.
"T-ell me that I am only dreaming.. Hindi pa patay si mommy. P-lease.. Hindi pa ako iniwan na m-ommy.."
Pumikit ako at suminghap. Tangina. Para akong mamamatay sa bawak paghikbi niya.
"I'll get my flight with an hour. Wait fo--" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng maramdaman ko na lamang ang malakas na paghampas ng kung ano sa aking ulo. Nakita ko ang pagbagsak ng aking cellphone bago ako tuluyang mawalan ng malay.
--
Unedited.😂😪