HANZEL'S POV
Hindi ako makatulog kagabi dahil sa kakaisip kung paano ako magso-sorry sakanya.
It's not my hobby to say sorry to someone. Kasi pakiramdam ko tinitibag ko ang nakaharang sa puso ko. Pero ewan ko, pagdating sakanya nanlalambot ako.
Natatakot akong matulad kay dad kaya as much as possible, I'll avoid her no matter what. Ayokong mamuo ang nararamdaman ko.
Iiwasan ko siya pagkatapos nito. I would say sorry to her first.
Para kapag iniwasan ko siya gusto kong wala siyang hinanakit saakin.
Masama ang pakiramdam mo kung alam mong may kasalanan ka sa isang tao. Nakokonsensya.
For this time, I want to clear my name to her.
I ditch on my other subjects. Hindi ako mahilig mag cutting classes pero hindi na naman ito mauulit. Just this once.
I got her schedules in our Dean. Hindi naman ako nahirapang makuha ito. Besides, malaki ang shares namin dito. Close kami ng Dean. Bukod sa lalaki siya, mabait din ito.
I'm here near at her classroom. Naka hoodie ako ngayon. Baka kasi pagmakita niya ako, tatakbo siya.
Kaya ang kalalabasan nito, parang kikidnapin ko siya.
Napailing na lang ako ng makitang nauna siyang lumabas. Tinulak niya pa ang kaklase niya at nakisiksik para lang maunang lumabas. Mabuti hindi siya pinatulan.
She's walking in my direction. Saan kaya pupunta ang isang 'to?
Hindi niya ako makikita kasi nakayuko siya at may hinahalungkat sa bag niya.
Paano kung madapa siya?
And like I care?! I just avoid that thought.
Lumapit ako sakanya, ang tagal niyang maglakad eh. Hinablot ko ang braso niya at hinila siya.
"Halaa! Kuya! Kidnap for ransom po ba 'to?! Kung ganoon nga, sorry na lang kuya pero hindi ako mayaman! Kung gusto niyo po hanapan ko kayo ng mas mayaman!" Sabi niya.
Mabuti na lang at walang tao ngayon kasi nga oras ng klase ngayon. Ang ingay niya.
"May kilala po ako kuyang kidnaper! Napakagwapo, matangkad, maputi, napakahot at napakayaman na lalaki! Siya na lang po kidnapin niyo, huwag na lang ako! Kuya, ha?! Alam ko pong maganda, cute, maganda at maganda ako. Hindi ko po ba nasabi ang maganda? Kung hindi pa, maganda ako. Yun lang ang meron ako. Hindi naman ako rich kid eh. Siya na lang po!" Daldal niya.
Gusto kong matawa sa pinagsasabi niya pero hindi ko magawa dahil sa sinabi niya.
Napakagwapo, matangkad, maputi, napakahot at napakayaman na lalaki? Sigurado akong mas lamang ako sa lalaking 'yun.
"Si Hanzel Klein Langton po! Siya na lang! Alam ko kung na saan siya, ituturo ko po!" Sabi niya.
Natuwa naman ang sistema ko.
Gwapo, matangkad, maputi, napakahot at napakayaman ko pala.
Parang tumalon ang puso ko. Talagang kaya niya akong ibigay sa kidnaper ha. Unavailable.
Ewan ko kung maiiwasan ko pa ba siya. But I'll try.
Patuloy ko parin siyang hinihila palabas ng AU (Amridge University). Sa likod kami dadaan para walang makakita.
"Willing po akong ibigay siya sa inyo! Pero mas maganda kung kaming dalawa ng kikidnapin niyo para destiny! Gustong-gusto ko kasi siya simula nung five years old ako! Kuya siya na lang at isama niyo po ako!" She happily said.
Masaya pa siyang makidnap? Sinong tao ang sasaya at nakangiti kung nakikidnap sila? Ibang klaseng babaeng 'to.
Pero mas lalong tumalon ang puso ko sa sinabi niya.
Destiny? Tsk.
Pumunta ako ng parking lot pagkalabas namin.
Hinarap ko siya at tinanggal ang cap ng hoodie.
Nagulat siya.
"H-hanzel?" She blurted out.
I sighed.
"Yes, it's me." I said.
"A-anong gagawin mo?" She asked nervously.
"Hindi pa ako handang isuko ang bataan. Hindi ko ito ibibigay kahit gustong-gusto kita! Papakasalan muna kita bago natin gawin 'yun! Ayoko pa, Hanzel!" Sabi niya habang tinatakpan ang katawan.
What the hell is she thinking?!
"Crazy! That's not what I mean." Natatawang sabi ko. Kung ano-ano ang iniisip.
Bigla siya umayos at huminga ng maluwag.
"Ah akala ko ganoon. Ano ba kailangan mo?" Tanong niya.
"Basta. Hop in." Sabi ko.
Bigla siyang nagtaka pero hindi na nagtanong at pumasok na sa loob ng sasakyan.
I turned around to reach the driver seat.
"Put on your seatbelt." Sabi ko. Sinunod niya naman ang sinabi ko.
Nagdrive na ako. Fifteen minutes ang biyahe namin. Mabuti na lang at hindi traffic.
Bumaba na ako.
"Leo's Ice Cream?" Sabi niya.
I brought her in an ice cream parlor. One of my favorite place.
The ambiance is good inside. Hanggang second floor ito. Ang ganda ng service nila. Ang sasarap pa ng ice cream.
"Waaaaaah! Ice creammm!" Natutuwang sabi niya.
Pumasok kami sa loob. Marami ang costumer dito sa baba kaya sa taas na lang kami.
"What's flavor?" I asked her when we sat.
"Gusto ko ng chocolate, caramel, cookies 'n cream, rocky road at bubble gum!" Aniya.
"Okay. You heard what she said. One liter every flavor." Sabi ko.
"Right away sir." Sabi ng server.
"Wow! Ang ganda ng view!" Sabi niya habang nakatingin sa labas. Glass wall kasi ang buong lugar. Overview sa labas.
"Ba't mo ko dinala dito?" She asked.
"To say sorry for yesterday. I'm sorry kung nasigawan kita. I'm not in the mood that time. Katatapos lang namin magpractice kaya napagod ako at sumasakit pa ang katawan at ulo ko. I'm really sorry." Sabi ko habang nakatingin sakanya.
She genuinely smiled at me.
"Okay lang, naiintindihan ko. Ako nga dapat ang magsorry eh kasi ang ingay ko. Kailangan mong magpahinga pero inistorbo kita." Sabi niya.
"No. It's not like that. Hindi ka istorbo." I said and I meant it.
"Hayaan na nga natin 'yun. Kumain na lang tayo ng ice cream!" Sabi niya.
Sinerve na saamin ang ice cream na inorder namin. Nilantakan na niya ito.
I'm just staring at her. Ang takaw niya kumain pero ang cute niya. Mukha siyang bata.
And I didn't know that she's kind. Really kind. She had a pure heart.
Kinain ko na ang ice cream at baka hindi lang ang ice cream matunaw.
Hindi ko alam kung paano namin naubos lahat ng ice cream.
"Grabe! Ang sarap! The best ang ice cream na ito!" Nakangiting sabi niya.
Lumuwag ang pakiramdam ko kasi hindi na siya galit sakin.
"Wait. You know me pero ako hindi kita kilala." Sabi ko.
Napansin ko lang kasi, hindi ko pa alam ang pangalan niya.
"Oo nga eh! Ako nga pala si Stensel Caleigh Ramosa. Nineteen years old. Taking up HRM. Mahilig akong magluto at magbake kaya 'yun ang kinuha ko." Sabi niya.
What a cute name. Bagay sa cute niyang mukha at height.
"It's obvious. Masarap ang muffin mo eh." Sabi ko.
"Talaga?! Waah thank you!" Sabi niya.
"Halaa! Nagcutting classes tayo?! Paano na 'yan?!" Sabi niya.
"Don't worry, I'll excuse you." Sabi ko.
Nilagay ko ang ang braso ko sa lamesa at pinatong ko ang baba ko sa palad ko.
Nagulat ako ng ginaya niya ako at nilapit niya ang mukha niya sa mukha ko.
Shit shit shit! Ang lakas ng pintig ng puso ko.
"Alam mo ang saya-saya ko ngayon kasi kasama ko ang taong gustong-gusto ko." Nakangiting sabi niya.
Hindi ako sumagot kasi natatakot akong mautal.
Ngayon ko lang siya napagmasdan ng mabuti.
She had this tantalizing brown eyes. Her pointed cute nose. Her thin pinkish lips. Her soft and glowing face. Ang sarap kurutin ng mukha niya.
"Akala ko ang gwapo mo, hindi pala." She said that made me gave her a death glare.
"Oy! Patapusin mo kaya ako. Hindi ka gwapo kasi ang gwapo gwapo gwapo gwapo gwapo mo. Hindi ko inaakala na napakagwapo mo pala sa malapitan. 'Yung dark piercing eyes mo na nakakaadik. Napakatangos ng ilong mo. Napakaganda ng labi mo na parang fresh strawberry. Ang ganda din ng mga pilik mata mo, talbog na talbog. Ang ganda din ng kurba ng kilay mo, na parang inayos talaga ito kasi ang ganda. Nakadagdag pa sa kahot-an mo ang messy hair mo. Paano kaya nagkaroon ng nilalang na perpekto? Para kang si Adonis. Ang gwapo gwapo mo." She said with dreamy eyes.
Hindi ba siya nahihiyang magsabi ng ganoon sa harap ng tinutukoy niya?
She's not shy to complement me in front of her. Kasi kung iba na 'yan, siguro namumula at iiwas na 'yan ng tingin.
She's staring at me intently.
Compose your self, Hanz.
"Why are you saying those words?" I said. Thanks god I didn't stutter.
"Wala lang. Sinabi ko lang ang totoo at nilalaman ng isip ko."
Nasa ganoon kaming posisyon ng nag vibrate ang IPhone ko.
Si Niño
(Cap, asan ka na? Practice time na!)
Nireplayan ko na lang na papunta na ako.
"Stensel, I need to go. May practice pa kami. You want me to bring you home?" I said.
Ngayon ko lang napansin na matagal pala kami dito.
"Huwag na. Sa AU mo na lang ako ihatid, doon ka naman pupunta. Tara na!" Sabi niya at nauna ng lumabas.
I paid the bills before we went out.
Sumakay na kami at sinimulan ko ng magdrive.
"Salamat pala, Hanz. Nag enjoy ako!" Nakangiting sabi niya ng makababa siya sa kotse ko.
"It's nothing besides, may kasalanan ako sayo. Pambawi lang. Okay, I had a great time with you. I really need to go. Bye, Stensel. Take care." Sabi ko.
I felt my heart clenched. Pagkatapos kasi ngayon iiwasan ko na siya. I'm so sorry, Stensel.
"Sige, bye! Ingat ka din!" Huling sabi niya bago ako tumalikod at lumakad papuntang court.
I hope kaya ko siyang iwasan.