"To live a creative life, we must lose our fear of being wrong."
Third Person POV
Walang ibang ginawa si Iuhence pagkatapos nilang magharutan kundi ang titigan ang kanyang minamahal habang natutulog ito. Makikita sa kanyang mga mata ang sakit hindi nagtagal may nalalaglag na munting butil mula sa kanyang mga mata, hindi mo akalain na sa isang tulad niyang matapang sa harap ng kahit sinong makakasalamuha niya ay may isang babaeng makapagpaiyak sa kanya. Halos madaling araw na pero ito siya at dilat pa rin habang nakatingin sa kawalan sa gitna ng maitim na ulap at kaunting bituin, ilang oras na lang at aalis na siya, sa bawat pagpaalam ay may ibig sabihin maaring aalis lang saglit at babalik agad o maaring aalis at hindi na babalik. Sa bawat pagpaalam kaakibat nito ay ang tapang ng taong maiiwan kung hanggang kailan siya kakapit at kailan siya dapat sumuko. Walang sino mang duwag ang tataya sa salitang paalam at hintayin mo ako dahil araw araw kang mangungulila hanggang sa bumalik ito at isang matapang at may lakas ng loob ang kayang sumugal dito. Kagaya ng babaeng mahal ni Iuhence na si Lane isa siyang matapang sapagkat kaya niyang magsakripisyo sa pangungulila araw araw. Marami panghaharapin si Iuhence bago niya makamit ang minimithing kapayapaan kasama si Lane, pero ganoon pa man susugal din siya sa isang bagay kung saan mapapanghawakan niya sa kanyang pagalis. He carry Lane to their tent at hinayaang matulog ito at lumabas na siya para tumulong sa pagayos ng kanyang surpresa para sa dalaga bago pa sumikat ang araw.
"Salamat sa pagdala ng mga gamit manong tatanawin ko itong malaking utang na loob sa inyo."
"Naku hijo huwag ka munang magpasalamat hangga't 'dipa sumasagot si ma'am. Buti pa umpisahan na natin to sir." Sabi ng matandang lalaki
"Sige manong. Nagabala kapa sana yung dalawang binatilyo na lang ang umakyat dito."
"Malakas pa naman ang tuhod ko. At saka gusto ko rin masaksihan ang mangyayari mamaya sir."
"Oh siya ikaw ang bahala. Gagawin na natin to we have 2hrs left bago pa lumutang si haring araw."
Nagmamadaling nag set up si Iuhence ng mga dapat gagawin para mamaya, tinulungan siya ng tatlong panauhin at binigyan niya ito ng kanya kanyang gawain. Kinakabahan na siya sa maaring resulta mamaya andaming what ifs ang pumapasok sa isip niya pero kailangan niyang maging matatag, kailangan niya ng may panghahawakan kahit hindi man ito batayan kung kakapit siya hanggang ito ay bumalik na. Una niyang binuo ang hugis puso na may nakalagay na scented candle at inasikaso niya agad ang pagkain at ang video cam na gagamitin niya mamaya. Huling inilatag ng matanda ang red carpet mula sa hugis puso hanggang sa labas ng tent ng biglang simigaw si Lane.
"Iuhence!."
"Fuck. Get off guys she's awake ready the vcam." Dali dali itong pumasok sa loob ng tent.
"Saan ka galing? May naaamoy ako baka may maligno sa labas."
"What? May kinuha lang ako sa labas. Please close your eyes lalabas tayo."
"Bakit pa ako pipikit?"
"Just close your eyes you'll find out later 'kay?"
"Fine ito na po."
"Ok now hold my hand do what I say."
"Aba uutusan mo talaga ako ha."
"Oh sige bahala ka't mauntog ka diyan."
"Iuhence!."
"To naman joke lang. Just step babe, yes thats it. Bend a little lalabas na tayo sa tent."
"Ang bango parang roses. Anu ba yan? Iuhence asan ka? Oy natatakot ako."
"I'm just here. Open your eyes babe."
"Okay. Wala akong makita shit its blur." Iuhence kiss her eyes and lips
"There. Surprise!"
"Oh god." Lane burst in tears.
"Did you...did you like it?" Nagaalangang tanong ni Iuhence.
"Yes. I love it." Then she hug Iuhence.
"Maya kana mag yes."
"Ha?"
"Wala. Lets go."
🔱🔱🔱🔱🔱🔱🔱🔱🔱🔱🔱🔱🔱
Lane POV
I can't explain what I am feeling right now. I never imagine that this will happen, we are now eating in the mat sa center ng hugis pusong mga scented candle at nakaratay na rose petals. It looks simple but for me it's more than enough. This is the best date ever eating with the one I love in the midst of trees and fogs under the dawn. He always make ways to show how I am important to him, maybe when its the right time he will never get tired of doing such thing that can make our relationship more stronger.
"Hey,are you 'kay?"
"Yeah. Thank you for this."
"Don't mention it."
NOW PLAYING Everyday I Love You
I don't know, but I believe
That some things are meant to be
And that you'll make a better me
Everyday I love you
I never thought that dreams came true
But you showed me that they do
You know that I learn something new
Everyday I love you
"Luh andami mong alam. Paanu? Sinu yung nagpaplay?" Walang sabi sabing hinapit niya ako sa baywang patayo sabay lagay ng mga kamay ko sa shoulder niya and he put his arms in my waist.
"I won't ask to dance with you cause I know you'll say yes."
"Wow confident!" He put his forehead into mine.
"I love you. I love you. I love you."
"I love you too."
'Cause I believe that destiny
Is out of our control (don't you know that I do)
And you'll never live until you love
With all your heart and soul.
It's a touch when I feel bad
It's a smile when I get mad
All the little things I am
Everyday I love you
Everyday I love you more
Everyday I love you
'Cause I believe that destiny
Is out of our control (don't you know that I do)
And you'll never live until you love
With all your heart and soul
"Iuhence... are you crying?"
"If I asked would you say yes?
Together we're the very best
I know that I am truly blessed
Everyday I love you
And I'll give you my best
Everyday I love you." Sabay niya sa kanta.
"Iuhence...a.anung g.ginagawa mo? Tumayo ka nga diyan."
"The first time I saw you it feels like, oooh this girl is different. Maybe its a short time but it doesn't matter for me because for me love is not measured by how long you have been together but how do you spend each time together to be with that person, so ahm, I can't make it now but I am very sure that soonest I'll make it possible. I can't offer you anything right now but ito lang (sabay turo sa puso) hindi ko maibibigay lahat sayo ngayon ayoko ko ring mangako dahil baka hindi ko magawa, pero sana kung anu man ako ngayon at sa hinaharap kaya mo parin akong mahalin." Sabay punas ng kanyang mga luha. Hindi ko alam kong anu ang nangyayari.
"Iuhence tama na. Anu ba wag ka ngang umiyak. Tumayo ka nga." Sabay punas ko na rin ng aking mga luha. Akmang itatayo ko siya ng pigilan niya ako.
"Stay still. Lane alam ko masakit ang pagalis ko pero sana kahit na wala ako ilagay mo parin ako diyan sa puso't isip mo kahit isang minuto lang bawat araw. Alam mo bang takot na takot ako ngayon baka sa pagalis ko ay siya ding pagkawala ng pagmamahal mo sakin, dahil ako hindi ko gagawin yun. Marahil mawawalan tayo ng komunikasyon subalit itong puso ko kahit saan magpunta babalik at babalik pa rin sayo.."
"Iuhence." Halos namumugto na rin ang aking mga mata sa kakaiyak.
"Babe, let me use this as our permanent endearment. Lane, my babe, my everything, the man in front of you can't offer anything right now but his heart, will you allow this man to invade your peaceful life, I'll keep you waiting but... will you be my fiancée?" Sabay labas niya ng singsing sa isang hugis pusong box. I am stun right now no words and can't move.
"Babe...hey. please say something. You make me nervous."
"Iuhence."
"Babe?" I can see his nervous his hand is trembling.
"Is this really happening?"
"Yes. And please answer me, your killing me." Yumuko siya saking mga kamay habang umiiyak.
"Iuhence."
"Hmmmm.?" Without looking at me.
"Its Yes."
"Okay. Wha...What!? Fuck. Oh good gracious thank you. Thank you." Sabay pasok niya ng singsing saking daliri at binuhat ako sabay paikot ikot.
Napuno ng tawa naming dalawa ang tuktok ng bundok.
"Yes! Yes. You don't know how happy I am right now." Sabay suntok sa hangin.
"Well, ahm.. thank you kasi dumating ka sa buhay ko." I hug him tight.
"I love you babe." Sabay halik niya sa noo ko.
"I love you too babe." He was stoic.
"Ulitin mo."
"Ang alin?"
"Yung sinabi mo."
"I love you too?"
"No. Yung huli."
"Babe?."
"One more please."
"Babe."
"Better. Babe. Sounds great when you are the one saying it."
"Eeeii ang drama mo."
"Congrats sir!"
"Oh hi po."
"Hello ma'am, ang ganda nyu po pala kaya pala parang maiiyak na si sir kanina eh."
"Syempre manong baka makuha pa nang iba eh. Pero salamat talaga sa inyo ha kung hindi dahil sa inyo baka abutan ako ni haring araw di pa rin tapos."
"Walang anu man yun sir. Panu una na kami alam nyu naman paanu bumaba mula rito."
"Sige manong."
"Anung oras tayo bababa?" Tanong ko sa kanya habang nakayuko.
"Hey. Look at me."
Kung pwedeng itigil ang oras kahit ngayong araw lang gagawin ko. Dahil alam ko sa pagbaba namin ay simula na ng parusang paghihintay ko sa kanya, fiancèe nga ba akong maituturing? Ako lang yata ang fiancèe na pagkatapos magpakasaya ng ilang oras ay iiyak sa mahabang panahon. Pero ganon pa man kailangan kong magpakatatag dahil alam ng puso ko babalik siya sakin kahit umabot man kami sa sukdulan.
"I'm gonna miss you badly."
"Hell! Everyday without seing you is killing me thats for sure. If only I could move mountains and oceans para magkalapit tayo." Then he hug me.
"Maghihintay ako."
"Promise me kahit anung paninira ng mga tao sating relasyon sakin kapa rin maniniwala. Promise me na hihintayin mo ako dahil pangako ko sayo babe babalik ako kahit sino man ang humadlang."
"I promise. Babalik ako dito hihintayin kita."
Pagkatapos naming magusap nagligpit na kami ng mga gamit para bumaba na dahil baka ma late siya sa kanyang flight babalik pa kami sa lungsod. Katatapos ko lang magligpit ng nakita ko siyang nakatingin sa malaking puno malapit lang dito sa tent namin parang may malalim na iniisip, subrang ma mimiss ko siya. Sa totoo lang hindi ko alam kong paanu ko ito haharapin, kailangan ko lang ng lakas ng loob mula sa mga taong nagmamahal sakin katulad nila mommy at daddy. Lumapit ako sa kanya dahil at doon ko napagtantong umiiyak pala siya.
"Oh bakit mo iniiyakan yang puno?" I just want to divert my eyes in crying.
"Come here. Naniniwala kaba na pagnag-ukit ka daw sa isang puni tataas man ito at lalaki magiiba ng balat pero ang nakaukit dito ay hindi mawawala?"
"Hmmm... nakarinig na ako ng ganyang kwento pero diko pa naman naranasan. Bakit ba?"
"Ilalagay ko dito ang pangalan natin. Para pagnagkita na tayo malalaman natin kung totoo bang hindi nga ito nabubura gaya ng pagmamahal ko sayo."
"Tulad ng pagmamahal natin sa isa't isa." Nakangiti kung dugtong sa kanya. "Anu ba kasi isusulat mo?"
💗Mr. and Mrs. Whirl💗
💗Love me with no regret💗
"Okay ba?"
"Wow ha Mrs. talaga?"
"Oo naman! Darating din naman tayo dyan di nga lang ngayon."
"I know. Sige na alis na tayo babalik pa tayo sa bahay tapos aalis kana papuntang lungsod baka ma late ka sa flight mo." Sabay talikod ko sa kanya.
"Babe." Sabay back hug niya sakin. "Ma mimiss kita subra. Tandaan mo palagi mahal na mahal na mahal kita."
"Mahal din kita. Kaya aalis na tayo para makabalik ka na agad." Sabay punas ko saking mga mata.
"Okay babe."
Wala ni isa sa amin ang nagsasalita habang pababa na kami ng bundok. Kapwa nakikiramdam habang magkahawak kamay,panay din ang pisil niya saking kamay, ng nakarating na kami sa baba kinausap niya muna yung matandang tumulong sa kanya kanina at bumalik muna kami sa bahay para makapag paalam siya saking mga magulang. Habang nasa byahe wala paring imikan hanggang nakarating kami sa bahay.
"Hijo kailan ka babalik?" Mga tanong na ayoko kung marinig.
"Depende po tito, pero susubukan kong matapos lahat para makabalik agad?" Ayokong umasa maghihintay na lamang ako.
"Aasahan namin yan at isa pa baka mangayayat yung isa dyan sa ka aantay sayo." With matching roll eyes n daddy.
"Daaaad." Grabe naman si daddy anu parang hindi na ako kakain.
"Kayo na po bahala sa kanya habang wala pa po ako tita, tito. Aalis na po ako baka ma late ako sa flight." Ito na talaga.
"Sige hijo magiingat ka. Aasahan namin ang pagbalik mo."
"Maraming salamat po. Babalik ako."
"Ihahatid ko lang siya sa labas mom,dad."
"Sige." Sabay nilang dalawa. Habang palabas kami ng bahay hindi ko namalayan pumapatak na pala ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan.
"Hush babe. Babalik ako basta hintayin mo lang ako." I hug him and it seems like thousand of knife stabbing me.
"Iuhence... maghihintay ako. Babalik ako doon."
Farewell to you my fianceè.