Hooi! Ik heb een Maraudersnaam voor Aurora gevonden. Het is best wel een domme maarja. Verder bedankt als je een suggestie hebt gedaan :D xxx
Hoofdstuk dertien: Snape doet alweer stom
Alweer twee jaar later…
Waarom, oh waarom, was ik niet eerder vrienden geworden met de Marauders? Meteen vanaf het moment dat ze me te hulp schoten bij de Oude Runen had ik ze echt aardig gevonden. Nu was dit gevoel alleen maar sterker geworden.
Er waren inmiddels weer twee jaar verstreken, zo snel leek de tijd te gaan nu ik aansluiting had gevonden. We zaten met zijn allen bij de openhaard in de Leerlingenkamer. Remus zat in een boek te lezen, Peter zat met iets wat hij een ‘jojo’ noemde te spelen. James en Sirius zaten een snoepje te beheksen en ik keek toe hoe Moonfreckles probeerde Peters jojo af te pakken.
Ik zuchtte en liet me onderuit glijden in de stoel. Sirius keek op van zijn snoepje, dat nu helemaal harig was geworden en haalde zijn wenkbrauwen op. ‘Wat zit jij nou weer te zuchtten juffrouw Black?’
‘Ik verveel me Orion.’
‘Help ons met het beheksen van deze snoepjes.’
‘Ik faal met Charms*’
‘Anders niet in Waarzeggerij. Nachtloop aanbid je.’
‘Houd je bek Black.’ Ik gooide een prop papier naar zijn hoofd maar die ontweek hij gemakkelijk. Op dat moment kwam Lily de kamer binnen gelopen en ze streek een hand door haar haar. Omdat James uit zijn concentratie was ontplofte het snoepje en ik rolde over de grond van het lachen. James en Sirius zaten beiden onder het roet en hun haar stond overeind.
Lily leek het niet te merken en keek verstrooid om zich heen.
‘Wat is er Evans?’ Vroeg James en Lily draaide zich verbaasd naar hem om.
‘Hè wat?’
James lachte en ze rolde met haar ogen. ‘Houd je mond Potter. Ik zoek mijn Toverdranken Verslag,’
Opeens begonnen Sirius en James aan hun snoepjes te frommelen en Sirius keek quasi onschuldig rond.
‘Black en Potter! Geef mijn verslag terug!’
‘Pas als je met mij samen naar Hogsmeade gaat,’ James glimlachte breed en Lily richtte haar ogen ten hemel.
‘Nooit. Vergeet het maar Potter. Accio verslag.’ Meteen vloog het verslag uit Sirius gewaad en deze keek verbaasd op.
‘Waar is mijn verslag heen?’
Lily rolde met haar ogen en liep toen weer terug de toren in. Ik keek veelbetekenend naar Sirius maar die stak zijn tong naar me uit. James staarde met een wazige blik in het haardvuur.
‘Ooooh,’ zei Sirius met een brede glimlach. ‘Potter heeft een oogje op Evans,’
‘Houd je bek Black,’ James gaf Sirius een stomp en deze gooide een van de snoepjes in zijn mond.
‘Waarom komt die zin mij toch zo bekend voor?’ Vroeg ik en James lachte. Sirius keek me kwaad aan maar haalde toen zijn wenkbrauwen op. ‘En wie is de hartendief van Aurora?’
‘Sirius Black, dokter voor al uw liefdesproblemen,’ voegde James er aan toe en ik maakte een geërgerd geluidje.
‘Hm… Misschien ben jij wel wat voor… Snivelly!’
‘Ieuw!’ Zei ik snel, ‘Dat kan niet want Severus vind Lily al leuk. En volgens mij is die liefde wederzijds.’
‘Die akajhsdfuenckslajfes!’ Riep James en Remus keek hem verbaasd op uit zijn boek.
‘Die wat?’
James gromde en deed een hele handvol snoepjes tegelijk in zijn mond. Remus keek me met een blik van verstandhouding aan maar richtte zich toen weer op zijn boek.
‘Oh natuurlijk,’ Sirius maakte een vreemde zogenaamd ‘alwetende’ gezicht en keek naar Remus en toen weer naar mij. ‘Aurora houdt wel van een beetje wolfachtig,’
Ik merkte hoe ik rood werd en Remus keek weer op van zijn boek met een blik die zei ‘denk je het nou echt?’. Ik greep Peter’s jojo en gooide die naar Sirius’ hoofd. Die ontweek hem weer, zoals gewoonlijk.
‘Waarom gooit iedereen vandaag dingen naar mij hoofd?’
Stilte.
Sirius zuchtte en leunde achterover. ‘Ik verveel me,’
‘Welkom bij de club,’ zei ik. Op dat moment kwam Faith Campbell binnen gewandeld met een irritante glimlach rond haar mond. Ze had een soort van meisjes-marauders groep opgericht met Lily, Alice en Molly, twee andere Gryffindors. Na-aapsters…
‘Hé Sirius! Hé Aurora!’ Aan de anderen besteedde ze geen aandacht.
‘Weet je,’ zei ik, ‘het is veel makkelijk om gewoon “Hé Black!” te zeggen. Dan kijken we allebei op.’
Faith glimlachte schaapachtig naar me en vroeg toen, ‘Heb je zin om met ons mee naar Hogsmeade te gaan?’
Oh help, als ze het over ons had bedoelde ze natuurlijk haar vriendinnenclubje. Met die Molly en Alice. De enige die ik eigenlijk een beetje mocht uit hun groepje was Lily. ‘Nah,’ zei ik dus, ‘Ik ga al met hen,’ en ik wees op de Marauders.
Die keken alle vier op van waar ze mee bezig waren. Peter liet zijn jojo vallen, Remus boek gleed dicht, James stikte zowat in een stel snoepjes en Sirius’ mond viel open.
‘Wij?’ Vroegen ze alle vier tegelijk.
‘Ja.’ Zei ik tussen mijn tanden door. Faith keek teleurgesteld en haalde zuchtend haar schouders op. ‘Oké dan. Het is nooit te laat om nog van gedachten te veranderen!’ En met die woorden huppelde ze weg.
We hadden Toverdranken van Slughorn** vandaag en blij liep ik naar de kerkers. Ik had altijd al van Potions gehouden. De rest van de Marauders liep een paar meter achter me te steunen en te kreunen. Zelfs Remus was niet zo goed in Potions en daarom hadden de Marauders de gewoonte om er altijd wel vandoor te gaan.
Ik ging nooit weg bij Potions want ik zat in de Slugclub***, een groepje dat Professor Slughorn had opgericht voor zijn beste leerlingen. Ik dus. Jammer genoeg zaten Lily en Severus ook in de Slugclub. En natuurlijk Regulus… Mijn neef en de jongere broer van Sirius. Eens mijn beste vriend, nu iemand die ik zo goed mogelijk probeerde te vermijden.
Opeens hoorde ik Sirius wat roepen. Ik draaide me om, net als de rest van de leerlingen in de gang. Sirius had iets wat op een stuk perkament leek in zijn hand en Remus probeerde het van hem af te pakken.
‘Kijk eens wat ik in Remus boek vond!’
‘Houd je bek Black!’
‘Lezen Black!’
Ik rolde met mijn ogen maar mijn aandacht werd getrokken door de eerste zin van het gedicht dat Sirius voorlas.
‘Zou ze weten,
Dat ik aan haar denk wanneer ik de witte sneeuw zie vallen
Dat elke bloem verdort lijkt te zijn in haar aanwezigheid
Dat haar naam maar door mijn hoofd blijft schallen
Wanneer ik haar zie bestaat er voor mij geen tijd
Alleen de schoonheid van haar hemelsblauwe ogen
En al het andere op deze aarde is dan aan mij voorbij gevlogen
Na elke lange eenzame nacht
Van vroeger en die in de toekomst
Is het enige waar ik aan hoef te denken haar verlichtende lach
Want zij is mijn zonsopkomst.’
Remus was helemaal rood geworden en staarde naar zijn voeten. Sirius keek met een melancholische blik naar het plafond, het gedicht tegen zijn hart aanhoudend. James rolde samen met Peter over de grond van het lachen.
Een paar meisjes uit Gryffindor die blauwe ogen hadden waren rood geworden en wisten niet waar ze moesten kijken. Faith was zowat in huilen uitgebarsten want zij dacht natuurlijk dat het over haar ging.
Arme Remus. Ik vroeg me af over wie dat gedicht ging. Waarschijnlijk toch over Faith. Zij had hemelsblauwe ogen. Ik had ook blauwe ogen, maar of je die nou zo hemels kon noemen…
Sirius maakte allemaal dramatische gebaren en ik had medelijden met Remus.
‘Gedraag je Sirius! Je ziet toch dat Remus het niet leuk vind!’ Ik keek kwaad naar Sirius en die keek verbaasd op.
‘En zo sprak de zonsopkomst met de hemelsblauwe ogen,’
Ik vernauwde mijn ogen, richtte mijn toverstaf op Sirius en mompelde ‘Accio gedicht,’
Meteen vloog het gedicht naar mij toe en Sirius keek me hatelijk aan. ‘Iedereen pakt alles van me af met accio! Het zou verboden moeten worden!’
Ik liep naar Remus toe en overhandigde hem het gedicht. Met zijn ogen nog steeds op de grond gericht mompelde hij dankjewel. Ik keek nog een keer kwaad naar Sirius en de Marauders en beende toen richting de les.
Ik liep het lokaal binnen en ging op mijn gebruikelijke plekje in een hoek van het lokaal zitten terwijl ik mijn boek uit mijn tas pakte. Severus keek me vanaf zijn tafel even aan met een blik waar de minachting vanaf droop. Oké, ik was goed in Potions, maar Severus was toch echt de beste. Het was bijna eng hoe goed hij altijd zijn drankjes brouwde. Ik staarde weer naar mijn boek toen James tegenover me ging zitten.
‘Hé Aurora, vanmiddag zijn er eh… Audities… Nee, zo noem je dat niet… Nou ja, vanmiddag worden er nieuwe leden voor het Quidditch team gekozen. Ik ben nu Chaser maar we zoeken al een jaar een nieuwe Seeker… Lijkt het jou leuk om…?’
Ik keek naar James die zijn bril weer recht op zijn neus zette. Ik, Seeker? Ik faalde met Quidditch!
‘Nou oké dan.’
Wat? Had ik nou net “oké” gezegd? Oh stom kind dat ik was… James sprong op van zijn stoel, riep iets wat “geweldig” moest zijn en ging toen weer naar de tafel waar Sirius en Peter zaten.
Opeens voelde ik dat er iemand achter me stond en ik draaide me om. Remus keek geschrokken op.
‘Echt waar Remus,’ zuchtte ik. ‘Dat moet je niet meer doen! Jij hebt de gewoonte om achter mensen te gaan staan en ze dan rot te laten schrikken als ze zich omdraaien.’
‘Sorry,’ zei hij verward. ‘Ik wou je niet laten schrikken. Ik wou alleen vragen hoe je dat drankje moest maken want ik snap er helemaal niets van.’
Ik haalde mijn wenkbrauwen op. ‘Oké dan,’
Tweede keer vandaag! Waarom zei ik telkens “oké” terwijl ik helemaal niet wist of ik wel “oké” wou zeggen! Remus keek me dankbaar aan en ging op de stoel zitten waar James net had gezeten. Slughorn kwam binnen en de les begon.
Ik moest meerdere malen voordoen hoe je een Tranendrankje moest maken want Remus deed het telkens verkeerd. Hij was een van de slimste en beste leerlingen van heel Gryffindor maar hij kon echt geen drankjes maken. Twee keer ontplofte zijn ui (ik had geen flauw idee hoe hij dat voor elkaar kreeg) en zijn drankje werd feloranje in plaats van waterachtig blauw.
Toen de les eindelijk klaar was pakte ik al mijn spullen bij elkaar. Zoals gewoonlijk was ik de laatste omdat ik mijn ketel heel zorgvuldig schoonmaakte. Ik was erg zuinig op mijn spullen. Ik wou net het lokaal uitlopen toen ik een koude en kille stem achter me hoorde.
‘Denk maar niet dat ik vergeten heb wat je gedaan hebt,’
Ik draaide me om en keek recht in het bleke gezicht van Severus Snape.
‘Waar heb je het over?’ Vroeg ik geïrriteerd. Hij schudde zijn hoofd en zijn vettige haar zwiepte met hem mee.
‘Dat weet je best. Als je denkt dat ik geloof dat je me per ongeluk naar die weerwolf hebt geleid dan heb je het mis.’
‘Wat? Maar ik wist zelf niet eens dat Remus een… Ik bedoel, ik wist het niet eens!’
‘Natuurlijk,’ zei hij sarcastisch. Zijn donkere kille ogen schitterden in het kaarslicht van de kerkers. ‘Maar denk maar niet dat je hier zo van af komt. Ik neem wraak. Wanneer je denkt dat ik het al lang vergeten ben dan zal ik je laten boeten. Dag, Aurora Black.’
Dat laatste woord spuugde hij zowat uit en als een enorme vleermuis ging hij langs mij heen en verdween hij de gangen van de kerkers in.
* Bezweringen
** Slakhoorn volgens mij… Waar is mijn broertje? Die weet het allemaal in het Nederlands!
*** de Slakkers