Με βαριά καρδιά η κοπέλα πήγε να βρει τον εραστή της στο ξενοδοχείο. Πώς θα ανακοίνωνε τον οριστικό χωρισμό τους; Σίγουρα θα τον πλήγωνε πολύ, μα αυτό ήταν το σωστό. Η απειλή από την υπηρέτρια και η δική της ηθική, δεν άφηνε άλλη επιλογή. Περίμενε μέσα στο δωμάτιο του φτηνού ξενοδοχείου υπομονετικά. Πήγε πιο νωρίς για να σκεφτεί τα λόγια που θα έλεγε, ώστε να μην τον πληγώσει. Αν και έγκυος είχε παραγγείλει ουίσκι, χωρίς παγάκια. Έπρεπε κάπως να πάρει θάρρος για να μην πονέσει τόσο. Είχε ήδη πιει δύο ποτήρια και ζαλιζόταν αρκετά..
Μετά από καμιά ωρίτσα χτύπησε η πόρτα. Άφησε το ποτήρι και άνοιξε. Ο άντρας μπήκε μέσα και κλείδωσε. Η Έμιλυ παραπατώντας λίγο έκατσε στο κρεβάτι και τον κοίταξε θλιμμένη. Ο Τζέρεμι έβγαλε το χοντρό μπουφάν και έτριψε τα χέρια του. Δεν φορούσε γάντια, γι΄αυτό τα χέρια του είχαν κοκκινίσει απ' το κρύο και το χιόνι. Γρήγορα έκατσε δίπλα της γεμάτος αγωνία. "Πώς είσαι; Τί έγινε εκείνο το βράδυ αφότου έφυγα;" Βιάστηκε να πει.
Η κοπέλα τον κοίταξε αμίλητη. Ήταν τόσο όμορφος και την νοιαζόταν, δεν μπορούσε να τον πληγώσει. Το πότο αύξησε την σεξουαλική ορμή της, παρά το θάρρος να μιλήσει. Αποφάσισε να νιώσει για τελευταία φορά την ένωση των αμαρτωλών κορμιών τους. Σηκώθηκε όρθια και στήθηκε μπροστά του. Γρήγορα έβγαλε το μαύρο πουλόβερ που φορούσε και κατέβασε το παντελόνι της. Ο άντρας απόρησε στην αρχή, μα δεν μίλησε. Αμέσως σηκώθηκε και εκείνος και άρχισε να βγάζει γρήγορα τα ρούχα του.
Όταν έμειναν γυμνοί η Έμιλυ όρμησε με τεράστιο πάθος και άρχισε να τον φιλάει. Την πήρε αγκαλιά και έπεσαν στο κρεβάτι απότομα. Ανέβηκε πάνω της άγαρμπα, ενώ τα στόματα τους παρέμεναν γερά ενωμένα. Τα πόδια της άνοιξαν διάπλατα με ανυπομονησία, δεν μπορούσε να περιμένει άλλο. Το κορμί του πίεσε δυνατά το δικό της και βρέθηκε γρήγορα στη σωστή στάση για να μπει. Με απόλυτη αρμονία τα κορμιά τους γρήγορα συγχρονίστηκαν σαν ένα..
~~~
Μετά από αρκετή ώρα ήταν ξαπλωμένοι και χαλάρωναν. Η ζαλάδα είχε περάσει και πλέον η πίεση της αλήθειας έφτασε στο προσκήνιο. Η κοπέλα αποφάσισε να μιλήσει σκληρά και απότομα. Να πληγώσει τον εγωισμό του για να την αφήσει να φύγει πιο εύκολα. Ήταν επίμονος άντρας και σίγουρα θα την διεκδικούσε έντονα. Φοβόταν πως αν το έκανε αυτό, θα υπέκυπτε και εκείνη. Βαθιά μέσα της το ήθελε σαν τρελή, αλλά δεν έπρεπε. Γι΄αυτό καταπίεζε αυτά τα βρώμικα συναισθήματα. Είχε μια υποχρέωση, μια διαταγή που έλαβε από την γριά υπηρέτρια που τους είχε δει. Δεν είχε άλλη επιλογή, ήταν δειλή. Όπως την είχε αποκαλέσει κάποτε ο ίδιος..
Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει πιο δυνατά, λόγω άγχους. Όλη αυτή η ευχάριστη χαλάρωση που ένιωθαν μετά τον έντονο έρωτα θα διαλυόταν σε λίγα λεπτά εξαιτίας της. Κατάπιε αμήχανα, ενώ τα χείλη της είχαν στεγνώσει. "Η μητέρα μου έπαθε εγκεφαλικό και την έβαλα σε γηροκομείο." Είπε απότομα. Αναστέναξε και έκλεισε τα μάτια για λίγο. Έσφιξε διακριτικά το γυμνό κορμί του για τελευταία φόρα."Νιώθω τόσο άσχημα." Εξομολογήθηκε και γύρισε ανάσκελα διστακτικά, μακριά απ' την αγκαλιά του.
Το αγόρι συγκλονίστηκε και δεν μίλησε για λίγα δευτερόλεπτα. Είχε την Τζάνις σαν πολύ δυναμική γυναίκα στο μυαλό του και πληγώθηκε να την σκέφτεται ανήμπορη και αμίλητη σ' ένα αναπηρικό καροτσάκι. Εξαρτημένη από άλλους. "Λυπάμαι..Δεν μπορώ να φανταστώ ότι εξαιτίας μας έπαθε κάτι τέτοιο." Γύρισε να την κοιτάξει και χάιδεψε τα μαλλιά της. Κάθε φορά θαύμαζε την ομορφιά της κοπέλας. Φούντωνε το πάθος του γι' αυτήν ακόμα περισσότερο. "Ήταν πολύ σκληρή γυναίκα." Φίλησε το κεφάλι και αγκάλιασε τα στήθη της απαλά.
Η Έμιλυ κατάλαβε πως αν έμενε κι άλλο στην αγκαλιά του δεν θα υπήρχε γυρισμός. Δεν θα μπορούσε να τον βρίσει και να προκαλέσει μίσος στην ψυχή του. Σηκώθηκε απότομα όρθια. Γύρισε πλάτη σ' αυτόν ενώ ντυνόταν. "Σωστά, πρώτα έγινε με τον πατέρα και τώρα με τη μάνα μου." Λυπημένη έσκυψε το κεφάλι. Ντρεπόταν που είχε προδώσει τον νεκρό πατέρα της με αυτόν τον ανήθικο τρόπο. "Την πλήρωσα με το ίδιο νόμισμα. Πήρα εκδίκηση με τόση χυδαιότητα." Πήρε βαθιά ανάσα και συνέχισε διστακτικά. "Και για όλα φταις εσύ.."
Ο άντρας θαύμαζε το γυμνό κορμί της, όσο έβαζε ρούχα. Σηκώθηκε κι εκείνος βαριεστημένα. Την αγκάλιασε από πίσω δυνατά. "Έχεις δίκιο και νιώθω απαίσια. Αλλά της άξιζε αυτή η τιμωρία. Από σένα, το παιδί που πλήγωσε τόσο πολύ." Φίλησε τον λαιμό της συνεχόμενα. Η κοπέλα αναστέναξε ευχάριστα και αργόσυρτα, όταν ένιωσε αντρικά χέρια να σπρώχνουν τα πλαινά της πάνω στο καυτό και διψασμένο -για έρωτα- κορμί του. Χάιδεψε τα χέρια του απαλά, ενώ το κορμί της αυθόρμητα άρχισε να τρίβεται πάνω στο δικό του. Ένα βαθύ βογγητό ξέφυγε από τα χείλη του και την έσφιξε πιο γερά. Ήθελε απεγνωσμένα να ξαναβρεθούν στο κρεβάτι, αλλά θα αντιστεκόταν με νύχια και με δόντια σ΄αυτήν την καταστροφική, εγωιστική επιθυμία.
Απρόθυμα τραβήχτηκε από την ερωτική αγκαλιά, βγάζοντας ένα μικρό λυγμό. Πήρε βαθιά ανάσα και με τρεμάμενη φωνή μίλησε. "Σε κάλεσα απόψε εδώ για να χωρίσουμε. Οριστικά! Δεν θέλω να συναναστρέφομαι πλέον με ένα αλήτη σαν εσένα." Γύρισε τελικά και τον κοίταξε αυστηρά. Το βλέμμα του τελείως μπερδεμένο. "Σε σιχαίνομαι." Αποκρίθηκε όσο πιο σκληρά μπορούσε. Πονούσε να τον βλέπει έτσι, μα έπρεπε να φερθεί απάνθρωπα για σοβαρό σκοπό.
Ο άντρας ένιωσε σαν τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. Δεν μπορούσε να πιστέψει αυτά τα λόγια. Έχασε τη λαλιά του για λίγο, μα τελικά απάντησε νευριασμένος."Τί λες;! Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Όχι μετά απ' όσα περάσαμε." Με ορμή την έπιασε απ' τα μπράτσα και την έσφιξε πολύ δυνατά. Εκείνη μόρφασε από τον πόνο. "Δεν δέχομαι την απόρριψη! Μου λες ψέμματα για να με εκδικηθείς." Γρύλισε απειλητικά. Είχε περάσει πολλά αυτή η σχέση. Είχε επιτρέψει στον εαυτό του να παρασυρθεί, να νιώσει πρωτόγνωρα συναισθήματα και να δεθεί ψυχικά μαζί της. Δεν μπορούσε να πληγωθεί ξανά. Δεν άντεχε το ψέμα και τα παιχνιδάκια μιας πλούσιας, κακομαθημένης κοπελίτσας. Αυτή η εναλλαγή χαρακτήρα τον είχε μπερδέψει τρομερά.
Η Έμιλυ άρχισε να κουνάει τα χέρια της για να απελευθερωθεί απ' το γερό κράτημα του. Πονούσε εξίσου η καρδιά της με τον χωρισμό και με τα προσβλητικά λόγια. "Νομίζεις ότι ένας ψωριάρης σαν κι εσένα μπορεί να κάνει ευτυχισμένη μια γυναίκα σαν εμένα;" Τον πλησίασε με βλέμμα γεμάτο μίσος, οργή και ειρωνεία. Προκλητικά χαμογέλασε. "Για το μόνο που άξιζες ήταν το κρεβάτι. Τίποτα άλλο!"
Το κράτημα του χαλάρωσε. "Σκάσε." Είπε ήρεμα, χωρίς θυμό. Πρώτη φορά τον έβλεπε τόσο ηττημένο. Δεν μπορούσε να δεχτεί την αλήθεια. Ήταν σε κατάσταση προσαρμογής ακόμα. Προσπαθούσε να καταλάβει τα δηλητηριώδη λόγια που έβγαιναν απ΄τα όμορφα χείλη της αγαπημένης του. Πώς τολμούσε να μιλάει έτσι; Να πληγώνει την καρδιά και την περηφάνια του ανθρώπου, που υποτίθεται αγαπούσε και ποθούσε σαν τρελή; Όλα ήταν ψέματα τελικά.. Τον εκμεταλλευόταν και αυτός είχε πέσει σαν πρωτάρης.
Συνέχισε με μεγαλύτερη αυθάδεια. "Νόμιζες ότι ίσως μια γυναίκα μπορούσε να σε αγαπήσει σαν άνθρωπο, σαν άντρα. Αλλά δεν είμαι εγώ αυτή που θα το κάνει." Το στόμα του ήταν μία ίσια γραμμή, από το σφίξιμο. Ο πόνος και η απόρριψη φαινόταν ολοκάθαρα στα μαύρα, εκφραστικά του μάτια. Η λαβή του σκλήρυνε και πάλι. Εκείνη έσκυψε το κεφάλι και κοίταξε το γυμνό, ανθρώπινο μέλος που προεξείχε και τόσο λάτρευε να βρίσκεται μέσα στο κορμί της ."Το μόνο που θα μου λείψει από σένα, είναι το πουλί σου." Γέλασε ειρωνικά.
Τώρα το αστείρευτο μίσος φαινόταν ολοκάθαρα στο βλέμμα του. "Σκάσε!" Φώναξε με σπασμένη φωνή. Το χέρι του προσγειώθηκε με ορμή στο μάγουλο της και την έσπρωξε μακριά. "Παλιοπουτάνα." Έφτυσε τις λέξεις σοκαρισμένος. Δεν μπορούσε να πιστέψει πως τον είχε προσβάλλει τόσο χυδαία. Ένιωσε ένα ξαφνικό κενό μες στη ψυχή του, ένα άδικο σκοτάδι να τυλίγει την ύπαρξη του.
Η κοπέλα έπιασε το μάγουλό της θλιμμένη. Της άξιζε αυτό το χαστούκι και το ήξερε πολύ καλά. "Με αυτήν την κίνηση φανερώνεις πόσο βίαιος και κατώτερος άνθρωπος είσαι." Με πονεμένο και ένοχο βλέμμα τον κοίταξε για τελευταία φορά. "Αντίο." Ψιθύρισε και πήγε να πάρει τα πράγματά της για να φύγει.
Το μυαλό του θόλωσε απ' το μίσος. Οργισμένος την κόλλησε στον τοίχο και έσφιξε τον λαιμό της πολύ δυνατά. Η ανάσα της κόπηκε και έπιασε τα χέρια του προσπαθώντας να τα διώξει για να ανασάνει. "Καμία γυναίκα δεν με εγκαταλείπει! Δεν δέχομαι τις προσβολές από μια τσουλάρα σαν κι εσένα." Έσμιξε τα φρύδια του σκεπτόμενος. Πόσο αδύναμη ήταν κάτω απ' το άγγιγμα του, σε όλες τις καταστάσεις. Μπορούσε να την σκοτώσει, να την προδώσει, να την κάνει βούκινο σε όλα τα ΜΜΕ. Μα αυτή η βρώμα δεν άξιζε το παραμικρό συναίσθημα από αυτόν. Ούτε καν την αηδία και το μίσος του.. "Αλλά αφού το θες, δεν με ενδιαφέρει. Με αηδιάζεις, φαίνεσαι τόσο φτηνή και βρώμικη στα μάτια μου." Άφησε τον λευκό λαιμό της και άρχισε να φοράει τα ρούχα του γρήγορα. Εκείνη άρχισε να βήχει, ενώ προσπαθούσε να βρει την αναπνοή της. Ήταν κατακόκκινη απ΄την πίεση. Τα χείλη της ξερά.
"Δεν θα σε συγχωρέσω ποτέ. Και δεν θα βρεις ξανά τον έρωτα. Σε καταριέμαι να είσαι δυστυχισμένη μέχρι να πεθάνεις." Για μια στιγμή την κοίταξε με τόσο ασίγαστο και έντονο μίσος, που θα μπορούσε να την σκοτώσει. "Σε μισώ και αηδιάζω από τον εαυτό μου που σε κυνήγησε και σε άγγιξε. Που έδωσε αξία σε ένα γυναικάκι σαν κι εσένα." Πλησίασε και σήκωσε το πιγούνι της. Αυτή δεν τολμούσε να τον κοιτάξει. Είχε φοβηθεί πολύ και ο πόνος που του προκάλεσε επίτηδες, της δημιουργούσε τρομερές ενοχές. Σχίζονταν η ψυχή της που πλήγωσε ξεδιάντροπα τον μόνο άντρα που αγάπησε. "Πόσο βλάκας είμαι.." Παραδέχτηκε με πίκρα στην τραχιά φωνή του. "Είσαι τόσο φτηνή. Τελειωμένη." Φόρεσε άτσαλα το μπουφάν του και χωρίς να κοιτάξει πίσω, ξεκλείδωσε την πόρτα και βγήκε έξω. Την χτύπησε πολύ δυνατά στην φυγή του.
Τα πόδια της κοπέλας λύγισαν απ' τον φόβο και την συναισθηματική φόρτωση. Η ξαφνική συνειδητοποίηση της μοναξιάς και το γεγονός πως τον έβλεπε για τελευταία φορά και του φέρθηκε τόσο απάνθρωπα, έφεραν τα όρια στον -άλλοτε- ήρεμο ψυχισμό της. Ζαλάδα και εμετός έκαναν την εμφάνισή τους, μα το συναισθηματικό στρες ήταν εντονότερο. Έπεσε στα γόνατα, ενώ προσπαθούσε να ξαναβρεί την αναπνοή της. Ο τρόπος που τον πρόσβαλλε και εκείνος απάντησε, προκάλεσαν μεγάλο πόνο στην καρδιά της. Αμέσως άρχισε να κλαίει δυνατά με σπασμωδικούς λυγμούς. Χώρισαν τόσο βίαια και έφταιγε μοναχά εκείνη. Έγκυος σ' ένα μπάσταρδο μωρό, δίχως να το ξέρει ο πραγματικός πατέρας. Δεν ήθελε να το μεγαλώσει μέσα στο ψέμα, μα έτσι ήταν το σωστό. Για το δικό του καλό και μέλλον.
Δεν ήξερε πόση ώρα καθόταν στηριγμένη στον φθαρμένο τοίχο. Είχε κλειστό το κινητό και σίγουρα θα την έψαχναν στο σπίτι. Έπρεπε να σκεφτεί και κάποια δικαιολογία φυσικά. Πόσο την κούραζε αυτή η διαδικασία. Μα δεν θα χρειαζόταν να την ξαναπεράσει. Ο Τζέρεμι είχε φύγει, άρα και ο έρωτας, το πάθος, η συγκίνηση στη μίζερη ζωή της.. Αδύναμα σηκώθηκε και έπλυνε το πρόσωπο στο μπάνιο. Τα μάτια της ήταν κατακόκκινα, αλλά ήταν ένα πρόβλημα που λυνόταν εύκολα. Φόρεσε το μπουφάν, τα γάντια, το κασκόλ και πήρε την τσάντα. Κοίταξε για τελευταία φορά αυτό το δωμάτιο που σημάδεψε τη ζωή της. Τις στιγμές πάθους που δεν θα ξαναζούσε, τον έρωτα που σημάδεψε την θηλυκή ψυχή και το κορμί που διψούσε για ζωή και ομορφιά. Βέβαια το πλήρωσε σκληρά, μα άξιζε και δεν πρόκειται να το μετάνιωνε ποτέ.
Δειλά χαμογέλασε και χάιδεψε την κοιλιά της. Ήθελε το παιδί αυτού του άντρα, αυτό το κομμάτι που δεν ήξερε πως της είχε χαρίσει πάνω στην κορύφωση της σαρκικής ένωσής τους. Ακόμα και αν δεν τον ξαναέβλεπε ποτέ, θα μεγάλωνε τον καρπό του απαγορευμένου έρωτά τους. Αυτό την παρηγόρησε αρκετά και έδωσε λιγάκι θάρρος στην καρδιά της..Πήρε βαθιά ανάσα και βγήκε γεμάτη αποφασιστικότητα έξω. Μπορεί να μην ζούσε ποτέ ξανά την ευχαρίστηση και την πλήρη ολοκλήρωση στον έρωτα, μα θα είχε το παιδί αυτής της βρώμικης αμαρτίας..
~~~
Γύρισε σπίτι σε άθλια κατάσταση. Το βλέμμα της ηλικιωμένης κυρίας όταν την συνάντησε ήταν απόλυτα ικανοποιημένο. Της έγνεψε θετικά και έφυγε αμέσως. Έμεινε για λίγο μέσα στο δωμάτιο και ξεκουράστηκε. Έπρεπε να πάρει θάρρος με κάποιο τρόπο. Ο χωρισμός είχε γίνει, τώρα έμενε μοναχά η ανακοίνωση στον Ρότζερ..