itsmehanzkie, thank you very much bhe dahil nagugustuhan mo takbo ng story ni Katie pati yung moral lessons na nilalagay ko rito. Sabi naman sa 'yo eh, di 'to katulad ng story na yun kaya di ka dapat mag-worry. Haha! Thank you for appreciating the contents of HHC. At dahil never pa kita nabigyan ng chapter na dedicated sa 'yo, this one's for you. Thank you for the continuous support. Mwuaaah!
﹏๑✿ ･:*:･♥ ･:*:･✿๑﹏
"What again?" he asked me while typing something on his laptop.
I didn't reply and just kept on staring at him while smiling. Minsan ang sarap asarin nitong lalaking ito eh. May pagkapikon kasi siya eh.
He frowned before he lifted his eyes and regarded me. "What the hell is your fūcking problem again, princess?"
Isinubsob ko yung ulo ko sa table niya. "Naiinip na 'ko, Ryder."
"I already bought you sketchpads, right?"
Napaangat ulit ako ng tingin sa kanya. "Nagsasawa na 'ko sa kaka-drawing. Halos isang linggo na na puro ganun lang ang ginagawa ko. Nagkakakalyo na nga yung mga daliri ko oh," I told him while showing my fingers to him. "Mamamatay na 'ko sa inip, Ryder. Palaro naman ng games diyan sa laptop mo."
His scowl deepened. "I don't have games here, Katheryne. I'm a very busy man, princess. Do you think I still have time to play silly computer games?"
"Kaya ka pumapanget kasi wala kang time for recreation."
He closed the lid of his laptop and focused his gaze on me. "Ikaw lang ang nag-iisang babae na tumatawag sa 'kin ng pangit."
I grinned at him. "Takot kasi sila sa 'yo kaya di nila masabi yung totoo."
His brow quirked up. "And you're not scared of me?"
Pumangalumbaba ako sa harap ng table niya. "Hmmm? Medyo na lang. Di ka na nag-aala-monster sa 'kin eh."
"At pangit talaga yung tingin mo sa 'kin?"
"Oo, nakakatakot kasi yung itsura mo."
He leaned his back on the backrest of his swivel chair here in his office and crossed his arms above his chest. He stared at me intently. "I thought you said you're not scared of me anymore."
"Sabi ko konti na lang. Wala akong sinabi na hindi na. Kaya wag kang kunot nang kunot ng noo mo. Try mo ngumiti, baka sakaling gwapo ka pala pag nakangiti ka."
He stared at me and went back typing on his laptop's keyboard. "You're talking nonsense, princess. Kung naiinip ka, magluto ka na lang sa kitchen."
"We just ate lunch. It's only two freakin' o'clock in the afternoon."
"Mag-siesta ka sa kwarto mo," he suggested while his eyes were still fixated on his laptop's screen.
"Ayoko nang matulog. Puro tulog na lang ang ginagawa ko, Ryder. Sobra-sobra na 'ko sa beauty rest kaya wag mo nang i-suggest kasi baka talagang ma-in love ka na sa akin pag lalo pa akong gumanda." Napangiti ako at malapit nang matawa sa reaksiyon niya dahil sa mga sinabi ko. Nanlalaki talaga yung mga mata niya at napanganga pa.
"Katheryne, stop—"
"And besides, baka pag nakatulog na naman ako eh mapanaginipan pa kita and my dreams will suddenly turn into a nightmare pag naging kamukha mo na naman si Incredible Hulk sa panaginip ko."
"Katheryne! I said stop!"
"Or worst, baka reypin mo na naman ako sa..." I looked at him warily when he suddenly stood up from his chair, "...panaginip ko."
He walked around his table and went to me.
"Hoy, ang pikon mo. Sabi ko sa panaginip ko lang. Not in reality—aaaaaaay!" Napatili ako nang bigla na naman niya akong binuhat na parang sako ng bigas sa balikat niya.
Kinabahan ako. Bigla na naman akong nakaramdam ng takot dahil ganitong-ganito rin yung nangyari noon nung hapon na pinagsamantalahan niya ako sa yate. Kung anu-ano rin yung mga sinabi ko noon sa kanya kaya sumiklab siya sa galit at binuhat ako nang ganito pabalik sa cabin para gawan ng di maganda.
"Ryder! Ibaba mo 'ko! Saan mo ba 'ko dadalhin?" Nagwala ako at nagsimula na namang manginig yung katawan ko. "Ryder, put me down!" I screamed in panic while punching his back.
"Shut up! Sobrang kulit mo, Katheryne! Gusto mong ihulog kita?"
Natigilan ako dahil wala naman akong nabakas na galit sa boses niya. Hindi katulad noon na galit na galit siya sa akin kaya alam kong gagawan niya ako noon ng hindi maganda.
"Ryder, nahihilo na 'ko! Saan mo ba 'ko dadalhin?" Napansin ko na nasa kitchen na kami. "Ryder!"
"I said shut up! Why can't you stop talking? Dadalhin kita sa gitna ng gubat at iiwan dun. Napakakulit mo eh!"
"Hoy! Grabe ka naman! Baka gawin lang akong merienda ng mga wild animals dun! Maaatim mong mangyari sa akin yun—aaaay!"
Bigla niya akong ibinaba sa lupa saka tinitigan. "Of course not, princess. I'd rather have you for myself than to let those beasts feast on your body."
Naramdaman kong nagtayuan yung mga balahibo ko sa sinabi niya. "May pagnanasa ka talaga sa akin, 'no?! Sabagay, beast ka nga rin pala."
He tilted his head up and massaged the bridge of his nose. "Katheryne..." he said silently as if starting losing his patience already.
"At ako si Beauty. See?" Itinuro ko yung sarili ko. "Beauty," at itinuro ko siya, "and the Beast."
"KATHERYNE CANDICE MONTEVERDE!!!"
Natawa ako nang malakas dahil pikon na pikon na yung itsura niya sa akin. Pero bigla akong napatigil nang bigla niyang inilapit yung mukha niya sa akin. Pakiramdam ko pati paghinga ko ay huminto na rin. He suddenly smirked at me before I screamed again when this time, he suddenly carried me in his arms, bridal style.
"Ano ka ba?! I said put me down!!!"
Isinakay niya ako sa loob ng helicopter niya, inupo sa upuan sa likod at kinabitan ng seat belt.
"Ano'ng gagawin natin?" tanong ko sa kanya.
He turned to me. "We're going to fly."
My eyes suddenly widened in excitement habang sinisimulan niyang buhayin yung makina ng helicopter.
He turned to me. "Wear your headset, princess."
Napangiti ako habang sinusunod yung sinabi niya. Nakatitig lang ako sa kanya habang ginagawa yun. Sobrang astig niyang tingnan habang nasa likod ng controller. This wasn't my first time to ride a helicopter pero itong ang unang beses na gagawin ko ito para mamasyal.
Nang nasa ere na kami ay noon ko lang nalaman na napakalawak pala ng kagubatan kung nasaan kami.
"Did you like the view?" he asked me.
"Oo naman, sobra!" Parang napawi lahat ng inip na nararamdaman ko dahil sa helicopter ride na ito. "Wow! Ang ganda naman!"
I was amazed by the beauty of the place while we were flying above the forest.
"Ryder—" I turned to him and gasped when I saw a small smile on his lips while looking at me. That was the first time I saw him smiling like that. Yung genuine at hindi yung trademark smirk niya. Pero nabura iyon nang mapansin niyang nakatitig ako sa kanya.
"What?" untag niya sa akin. "You figured out that I'm really handsome when I'm going to smile?"
Napaawang yung bibig ko habang nakatitig pa rin sa kanya.
Oo. Mas gwapo ka pala lalo kapag nakangiti ka. Parang hindi ka rāpist.
"Beware, princess. You might be the one who'll fall for me instead," sabi niya bago tumingin ulit sa harap.
Napalingon ako sa gilid ko. I bit my lower lip. Sheez, bakit parang iba yata yung epekto sa 'kin ng ngiti niya na yun?
I almost jerked from my seat when I felt his hand laid on the top of mine from the front of the helicopter. Napalingon ako sa kanya at napatingin doon sa parte sa ibaba na tinuturo niya ng daliri. Napigil ko yung paghinga ko nang makita ko yung isang waterfalls sa baba sa gitna ng berdeng kakahuyan.
"Wow! That was an amazing view!" Hinawakan ko yung sleeve ng shirt na suot niya saka hinila habang nakatitig pa rin doon sa falls. "Puntahan natin yun minsan! Gusto kong makita yun sa malapitan! Sige na. Sige na please! Gusto kong makarating dun!"
"We'll see."
Napalingon ako sa kanya. "Anong we'll see? Hindi nga natin makikita kung di natin pupuntahan kaya anong we'll see we'll see pinagsasasabi mo diyan?"
"Oo na. Wag ka nang makulit. I'll figure out how we can go there."
Napapalakpak ako sa excitement. "Tapos magbaon tayo ng food at mag-picnic dun sa gilid ng falls. Mag-swimming din tayo. Tapos dalhin mo yung phone mo ha. Kuhanan mo 'ko ng picture kasi first time ko pa lang makakapunta sa waterfalls eh."
"Sa lahat ng hostage ikaw lang yung kilala ko na parang nag-e-enjoy pa sa pagkakabihag mo."
"Kasi kapag hindi ko sinubukang mag-enjoy at magmumukmok na lang ako dahil sa mga nangyayari sa akin, mamamatay lang ako sa lungkot at sama ng loob. I've been through many depressing situations in my life tulad na lang noong bata pa ako at nakita kong nasa loob ng dalawang magandang boxes yung totoong mommy at daddy ko. I thought they were just sleeping. I could still remember how I was trying to wake them up. Kaya lang hindi na pala sila gigising talaga. They already left us at wala nang balikan. Then when we were kidnapped when I was only nine years old tapos halos lahat kaming magkakapatid ay dumaan noon sa trauma. Then noong nakakuha ako ng failing grade sa chemistry during high school. Sobrang dinibdib ko yun kasi pakiramdam ko sobrang bobo ko. Ang tindi kasi ng pressure sa akin dahil sobrang talino ni Kuya, both Zail and Zend have intelligence quotient equal to geniuses tapos parehas pang board topnotchers yung adoptive parents ko. Pero sabi naman ni Daddy, hindi naman sa isang failing grade nasusukat yung galing ng isang tao kasi hindi naman daw sa lahat ng bagay ay magaling ang isang tao. Nasa arts daw kasi talaga ang talent ko and he was very proud of me anyway kahit marami pa akong maging failing grades kasi nung siya nga raw yung nag-aaral eh napakarami raw talaga niyang mga bagsak. Basta ang importante raw ay dapat matuto kaming tumayo and turn our failures into a big success. And just by looking at him now, Dad became a very great architect and businessman kaya siya yung naging inspiration ko sa lahat ng mga bagay na ginagawa ko."
"Napakadaldal mo."
Napanguso ako. "Kesa naman sa 'yo! Napaka-boring mo!" Tumingin ulit ako sa mga puno sa baba. "Gusto ko lang sabihin talaga na ayokong nade-depress kaya kahit napupunta ako sa isang pangit or depressing situations like what I'm in right now, I'm doing everything to stay positive. Nag-iisip ako ng mga bagay na magaganda out of the bad situations where I'm into."
"At anong magandang bagay naman ang nakikita mo out of the fact that you're being hostaged here and I even harassed you sēxually?"
Napalingon ako sa kanya. "Like this one. First time ko makapasyal using a private helicopter. First time ko makakita ng ganito kagandang view mula sa himpapawid. At pag nakapunta pa tayo dun sa magandang waterfalls na nadaanan natin kanina, that would be a first time for me again."
At isa pa, may goal ako na baguhin kayo ni Trevor. Goal ko na turuan kayong alisin yung mga galit sa mga puso n'yo para makapag bagong buhay na kayo at matahimik na tayong lahat. Iyon lang kasi ang naiisip kong paraan para makawala pa ako rito.
Ngumiti ako sa kanya. "At yung ginawa mo sa akin noon sa yate, kahit parang isang masamang bangungot yun para sa akin, ayoko na rin isipin yun dahil gusto ko nang kalimutan para maging masaya na 'ko. Mas maluwag kasi sa dibdib kapag wala kang dinadalang kahit anong negative na bagay doon. Kaya pinapatawad na kita sa ginawa mo sa akin doon sa yate at kayo ni Trevor sa pag-kidnap n'yo sa akin."
Nakita kong umawang yung mga labi niya na para bang nakakita siya ng isang alien sa harap niya. Unbelief was really vivid in his eyes.
Kung gusto ko silang turuan na alisin yung galit sa dibdib nila, dapat mauna muna akong mag-alis ng galit sa dibdib ko dahil sa mga ginawa nila sa akin.
﹏๑✿ ･:*:･♥ ･:*:･✿๑﹏
Starting to fall na ba si Katie? Haha!
Anyway, thank you for posting your insights about the previous chapter. I love reading your comments.
Sorry, short chapter only. Since I went up to Baguio, October 3. Nakauwi na ako by October 13 ng madaling-araw pero wala pa rin akong ginawa kundi antukin at matulog kaya di ko maasikaso ang typing at editing kasi basta mahiga na ako sa kama ay hinihila na agad ako ng antok. Badtrip! Di tuloy ako umuusad. Pinutol ko lang ito from a long chapter just to give you an update today kasi gagawa ako ng materials ko mamaya sa pagtuturo para bukas dahil io-observe daw ako ng principal.
w◆020117-u◆101517