Ο Τζερέμι περίμενα υπομονετικά στηριγμένος στο αμάξι του. Η Έμιλυ κατέβηκε χαμογελαστή και κεφάτη χοροπηδώντας τα σκαλοπάτια σαν παιδί. Πήγε μπροστά στο αγόρι και του χαμογέλασε ναζιάρικα.
-"..Θα με αφήσεις να οδηγήσω το αμάξι σου; Ειναι πολύ ωραιο!!" Το κοίταξε με θαυμασμό και πλησίασε την πόρτα του αυτοκινήτου.
-."Φυσικά,πέρασε.." Γρήγορα περπάτησε προς την πόρτα του συνοδηγού και μπήκε μέσα.
Όσο οδηγούσε η κοπέλα και το ράδιο έπαιζε, εκείνος σκεφτόταν διάφορα. Αν και έριχνε τις περισσότερες γυναίκες εύκολα, εκείνες ζητούσαν λούσα και φορέματα κτλ. Κάτι που εκείνος δεν είχε την άνεση να τους τα παρέχει. Γιατί πάντα να μπλέκω με τσούλες?? Σκεφτόταν αρκετά συχνά. Μάλλον τότε έψαχνε για περιστασιακές σχέσεις και δεν ήθελε κάτι σοβαρό. Επιθυμούσε το σεξ μιας βραδιάς, το χαζολόι και τις βλακείες την νιότης.
Όταν παντρεύτηκε την Τζάνις είχε σκοπό να συμορφωθεί. Αλλά ο ατίθασος χαρακτήρας του ήταν αχαλίνωτος. Δεν μπορούσε να συγκρατήσει τον εαυτό του απ' τα πάθη του. Ένιωθε περιορισμένος και φυλακισμένος.. Ήθελε να γλυτώσει απ' αυτή τη ζωή με οποιοδήποτε τρόπο. Να νιώσει μια νέα συγκίνηση. Κάτι που θα τον ανανεώσει..
Τελικά αποφάσισε να την ρωτήσει. "Γιατί οι γυναίκες κοιτάνε τα λεφτά σ΄έναν άντρα;" Τώρα που είχε πολυτέλειες και λούσα, μπορούσε να καταλάβει αυτήν την λογική ως ένα σημείο.
-"Ναι,η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες γυναίκες ψάχνουμε το χρήμα σ' έναν άντρα. Οι εποχές είναι τέτοιες που πρέπει να βρεις κάποιον με χρήματα.." Το αμάξι άρχισε να πηγαίνει πιο γρήγορα.
-"Οπότε παραδέχεσαι ότι παντρεύτηκες τον Ρότζερ και για τα λεφτά του;" Ρώτησε σοβαρός.
-"Ναι,το παραδέχομαι. Μου προσφέρει την άνετη ζωή που θέλω. Ποτέ δεν πίστεψα στον έρωτα και την θυσία για την αγάπη κτλ." Έλεγε σαρκαστικά ,κοιτώντας συγκεντρωμένη τον δρόμο. "Σημασία έχει να σου προσφέρει μια σίγουρη ζωή και να δουλεύει. Όχι σε τόσο υπερβολικό βαθμό όπως ο άντρας μου, αλλά να δουλεύει."
-"Μάλιστα..Έχεις δίκιο. Όμως η αγάπη παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, τουλάχιστον για μένα.." Γύρισε να την κοιτάξει με γαλήνιο βλέμμα. Το προσωπό της ήταν σκληρό και σοβαρό καθώς έλεγε αυτά τα πράγματα.
Όσο και να θέλει να γίνει καλή συζυγός, δεν θα το καταφέρει. Επειδή δεν αγαπάει τον Ρότζερ. Αυτό το κάνει πιο εύκολο για μένα. Χαμογέλασε περήφανος για τον εαυτό του και την ομορφιά του, που τρελαίνονταν τόσο οι γυναίκες.
~~~~
Μετά από ώρα έφτασαν σε ένα καφέ δίπλα στην θάλασσα. Είχε καλό καιρό σήμερα και η θάλασσα φαινόταν πολύ όμορφη! Οι ακτίνες του ηλίου έλαμπαν πάνω στο γαλαζοπράσσινο νερό και τα καραβάκια έμοιαζαν τόσο χαριτωμένα και όμορφα εκεί πέρα. Τα σπιτιά από απέναντι αγνοφαίνονταν και έκαναν το τοπίο να μοιάζει πιο μαγικό!
Αφού παράγγειλαν έκατσαν σ' ένα τρεπαζάκι διπλά στο νερό. Ευτυχώς είχε κάγκελα, αλλιώς θα μπορούσες να πέσεις μέσα.
-"Τι ωραία που είναι! Έχω να βγω αρκετό καιρό απ' το σπίτι." Αναστέναξε και γύρισε το κεφάλι της για να δει τους γλάρους να πετούνε. Ο αέρας την αζωγοονούσε και έκλεισε τα μάτια για να τον απολαύσει.
-"Η μαμά σου ανησυχούσε για σένα." Της είπε ενώ γύρισε απότομα το κεφάλι της, απορημένη. Τον κοίταξε με περίεργο βλέμα και άρχισε να γελάει κάπως υστερικά και τσιριχτά.
-"Μην γελάς! Αλήθεια. Και εγώ παραξενεύτηκα, αλλα σε σκέφτεται πολύ τώρα τελευταία. Σε..αγαπάει."
-"Ναι καλά. Δεν το κανε τόσα χρόνια και ξαφνικά το θυμήθηκε;; Μην λες βλακείες." Σταμάτησε να γελάει και κοίταξε τη θάλασσα με μελαγχολία. Ο αέρας δεν της έφερνε ευχαρίστηση πια και ξαναθυμήθηκε τα προβλήματά της.
Μακάρι να με αγαπάει λιγάκι όπως λέει ο Τζέρεμι. Αλλά δεν το νομίζω... Βέβαια τώρα τελευταία έχουμε έρθει κοντά, μα ο πόνος τόσων χρόνων δεν θα περάσει τόσο απλά... Έπιασε το καφέ της και ρούφηξε μια γουλιά. Για μια στιγμή επικράτησε ησυχία.
-"Πόνεσες πολύ για το παιδί σου; Το ήθελες πολυ;" Ο Τζέρεμι σκεφτόταν πως να ένιωθε η Έμιλυ τώρα. Άραγε είχε ξεπεράσει τον χαμό του παιδιού της ή συνεχιζε να στεναχωριέται;
-"Και το ρωτάς; Δεν πρόκειται να το ξεπεράσω ποτέ, ποτε!! Το ήθελα πολύ.." Ήταν έτοιμη να κλάψει στη θύμηση του παιδιού της, αλλά προσπάθησε να συγκρατηθεί.
-"Αν έκανες άλλο; Θα σου περνούσε;" Δεν μπορούσε να καταλάβει την μητρική αγάπη. Γι' αυτόν ο κόσμος θα 'ταν καλύτερος χωρίς παιδιά. Το μόνο που κάνουν είναι να μας επιβαρύνουν. Γιατί θέλει τόσο πολύ παιδιά; Δεν πρόκειται να το καταλάβω ποτέ.
-"Θα ένιωθα χαρούμενη, μα δεν θα ξεχνούσα το άλλο. Είναι τόσο άδικο!!" Χτύπησε το χέρι της στο τραπέζι νευριασμένη.
-"Καλά,μην θυμωνεις! Θες να πάμε μια βόλτα; Να ηρεμήσεις." Σηκώθηκε και την πλησίασε.
-"Ναι,πλήρωσε και πάμε βόλτα. Η αλήθεια είναι ότι έχω όρεξη για παγωτό με αυτόν τον ήλιο." Προσπάθησε να βρει την ορεξή της και να νιώσει καλύτερα.
-"Εντάξει, περίμενέ με." Της χάρισε ένα ενθαρρυντικό χαμόγελο και έφυγε.
Ίσως να μην είναι τόσο κακός, μπορεί να κανα λάθος και να τον αδίκησα, σκέφτηκε η Έμιλυ..
~~~~~
Μετά από ώρα έφτασαν κοντά στην θάλασσα και άρχισαν να περπατάνε δίπλα της.. Δεν ειχεμεγάλη απόσταση απ'το πάρκο διπλα. Με 2-3 βήματα ανετα εβρισκες ένα παγκάκι να κάτσεις. Ο άνεμος είχε ψιλοφουντώσει,αλλά δεν κρύωναν λόγω ζέστης.
-"Μμ από παιδί λάτρευα το παγωτό! Είναι το αγαπημενό μου γλυκό!" Είχε πάρει σε κουπάκι 3 γεύσεις αφού της άρεσε πολυ.
-"Έχεις μεγάλη όρεξη βλεπω! Πρώτη φορά γνωρίζω γλυκατζού γυναίκα. Δεν προσέχεις την σιλουέτα σου;" Αστειεύτηκε και την σκούντιξε στον ώμο.
-"Χαχα την προσέχω φυσικά! Αλλά δεν χοντρένω. Ευτυχώς έχω καλό μεταβολισμό." Γέλασε και συνέχισε να τρώει.
Είχαν φτάσει σ' ένα ήσυχο μέρος χωρίς πολλά άτομα . Κανείς δεν έβλεπε τι έκαναν, ακουγόταν μόνο τα κύματα της θάλασσας και οι γλάροι που πετουσαν
Ωραία,να η ευκαιρία μου! Είμαστε μόνοι και κανένας δεν μας βλεπει! Δεν θα έχω αλλη φορά! Βάλε τα δυνατά σου Τζέρεμι! Είμαι ωραίος και το ξέρω..Έγειρε κοντά και της ψιθύρισε.
-"Είσαι πολύ όμροφη όταν γελάς! Να το κάνεις πιο συχνά." Απομακρύνθηκε λίγο και συνέχισε να την κοιτάει πονηρά.
-"Ευχαριστώ...." Απάντησε ντροπαλά και συνεχισε να τρώει το παγωτό της. Ήθελε να κρύψει την αναστάτωσή και το ρίγος που ένιωσε για λίγο.
Ήξερε ότι ο Τζέρεμι έκρυβε κάτι πίσω από τα λόγια του και προσπαθούσε να την παρασυρει στα δικά του μονοπάτια,αλλά δεν θα τον άφηνε τόσο εύκολα.
-"Ξέρεις έχω καιρο να νιώσω τοσο χαρουμενη και ελύθερη, όπως σήμερα.." Κοίταξε κάπως μελαγχολικά τη θάλασσα και αναστέναξε.
-"Νιώθεις καλά μαζί μου ε;"
-"Ναι. Σε αδίκησα πολύ, δεν είσαι κακός άνθρωπος. Απλά προσέχεις για την επιβίωσή σου." Παραδέχτηκε.
-"Επιτέλους το καταλαβες!" Αστειεύτηκε και γέλασαν για λίγο. "Δεν θέλω γίνομαι αδιάκριτος, αλλά γιατί έχετε απομακρυνθεί με τον Ρότζερ;; Δεν σε ελκύει πια;;"
-"Δεν έχουμε απομακρυνθεί, μας είδες στο πρωινό. Τον αγαπώ."
-"Σαν εραστή ή σαν φίλο;"
-"Τί ρώτας,δεν σου επιτρέπω! Πάμε να φύγουμε." Προχώρησε μπροστά αλλά ο Τζέρεμι εμπόδισε τον δρόμο της.
Την έπιασε δυνατά απ' τους ώμους με αποτέλεσμα να πέσει το παγωτό κάτω.
-"Κι εγω νιώθω μόνος και ξέρω ότι ο άντρας σου δεν σε ικανοποιεί στο κρεβάτι. Ας δοκιμάσουμε μαζί! Με θες ,το ξέρω." Τα μάτια του πετούσαν σπίθες και την έσφιγγε όλο και πιο κοντά του.
-"Σκέφτηκα ότι μπορεί να είσαι καλος,αλλά τελικά είσαι ηλίθιος όπως πιστευα πάντα!"Προσπάθησε να κουνηθεί μα δεν μπορούσε, φοβόταν τον δυνατό άντρα απέναντί της και το τι μπορούσε να την κάνει σ' αυτο το μοναχικό μέρος.
-"Μην μου πας κόντρα γιατί ειμαστε μόνοι εδω! Κανείς δεν σ' ακούει.... Ξέρω τι σκέφτεσαι για μένα και με μισείς αυτή τη στιγμή,όμως μην αντιστέκεσαι το θέλεις κι εσύ!" Προχωρούσε με αυτην κολλημένη μπροστά του προς ένα δέντρο.
"Θέλεις πάθος,θέλεις κάποιον που να ξέρει πως να σ' αγγιζει και που.." Το στόμα του πήρε ενα στραβό και ειρωνικό χαμόγελο.
Η Έμιλυ έιχε μέινει άφωνη. Δεν ήξερε τι να του απαντήσει. Τον φοβοταν και όχι μόνο. Τα λόγια του ήταν σωστά. Αυτά σκεφτοταν και η ιδιά ,απλά η ηθικη της δεν την άφηνε να το παραδεχτεί και να το εφαρμόσει. Την ακούμπησε στο κόρμο του δέντρου απαλά και του το είχε επιτρέψει! Πλέον δεν μπορούσε να κουνηθει καθολου, ειχε μείνει ακίνητη σε απολυτη έκσταση και ευχαρίστηση.
Η ανάσα του χτυπούσε καυτή πάνω της και ο τρόπος που μιλούσε ακρως αισθησιακός. Έκλεισε τα μάτια της σε μια προσπάθεια νατου αντισταθεί, όμως δεν μπόρεσε. Το πάθος την έκανε να μην σκέφτεταιι λογικά, ξεχνόντας τα πάντα για μια στιγμή. Έγειρε πίσω το κεφάλι της και σταμάτησε να προβάλλει αντίσταση. Τα χέρια της κατεβηκαν από το στηθος του Τζέρεμι, ενώ πριν τον κρατούσαν σε απόσταση απ' το σώμα της.
Το αγόρι ευχαριστημένο χαμογέλασε και κόλλησε τελείως το κορμί του στο δικο της. Καμια δεν μπορεί να μου αντισταθεί! Εσκυψε και φίλησε απαλά τον λαιμό της. Μμ τι ωραία που μυρίζει! Και τι απαλο δέρμα που έχει.. Συνέχισε να την φιλάει στο λαιμό με υγρά φιλιά και να ανεβαίνει προς τα πάνω. Ανέηκε στο σαγόνι,στο πιγούνι και τελικά στο στόμα.
Η κοπέλα κρατούσε ακόμα κλειστά τα μάτια της και απολάμβανε τη στιγμή. Η αληθεια ειναι ότι ο Τζέρεμι με ευχαριστεί πολύ.. Ξέρει να φέρεται σε μια γυναίκα. Θα μπορούσα να τον χρησιμοποιήσω και να περνάω καλά. Έπιασε το πρόσωπό της με το δυνατό χέρι του και βίαια φίλησε τα χείλη της.
Η Εμιλυ ταράχτηκε και αισθάνθηκε τα χείλη της να μελανιάζουν απ' την πιεση. Βόγκηξε ελαφρά και πιάστηκε απ' το δέντρο για στήριξη. Η δυναμη του άντρα την τρόμαζε, μα και της άρεσε. Ήθελε να του δωθεί εκείνη τη στιγμή, το σώμα της επιθυμούσε να ενωθεί με το δικο του. Να νιωσει την ηδονή και την απόλαυση του έρωτα, το κρυφο σημείο του κορμιού της ήταν ανοιχτό και έτοιμο να τον καλωσορίσει και να δεχτεί την ευχαρίστηση που θα της προσφερε.
Αλλά την τελευταία στιγμή θυμήθηκε τη μαμα της και τον άντρα της. Όχι για την μαμά της μα για τον Ρότζερ ήταν τελείως άδικο. Δεν έπρεπε να τον προδώσει,τον αγαπούσε και εκτιμούσε όλα όσα της ειχε προσφέρει. Όταν την γλώσσα του Τζέρεμι να μπαινει στο στομα της αποτραβήχτηκε γρήγορα και τον εσρωξε δυνατά. Οχι δεν πρέπει!!
Έσκυψε και βγήκε από την αγκαλιά του, σκουπισε με το μανίκι το στόμα της νευρικά. Είχε κοκκινήσει και ήταν έτοιμη να κλάψει. Τον κοίταξε αναστατωμένη και έτρεξε προς τον δρόμο.
Ο Τζέρεμι απέμεινε να κοιτάει απορημένος και ξαναμμενος. Στηρίχτηκε με το ένα του χέρι στο δέντρο και την παρακολουθούσε καθώς έφευγε. Επιτέλους!! Και πολύ περίμενα για αυτήν. Αλλά έφυγε, τι να σκέφτηκε για μένα; Της άρεσε; Με θέλει ή με μισεί τοσο πια;;
Έκλεισε τα μάτια του προσπαθώντας να την διώξει απ' το μυαλό του, αλλά δεν μπορούσε. Το κορμί του την ποθούσε απεγνωσμενα και απέμεινε να κοιτάει την θάλασσα σκεφτικός. Δεν θέλω καμία άλλη,θα μπω σ' αυτήν και θα της αρέσει κιολας. Θα παρακαλάει και γι'άλλο! χαχα Ερεθισμένος απ' αυτή τη σκέψη προχωρησε με προορισμο το σπίτι....
(Παιδια επειδή οι εξετάσεις φέτος ειναι πολυυυυυυ δύσκολες και το σύστημα εχει αλλάξει, δεν ξέρω αν θα ανεβάσω μεχρι 20 Ιουνίου. Το πρώτο μαθημα ειναι Αρχαια και γι'αυτο άργησα πολυ να ανεβασω παλι ^_^ )