Chapter *14
AN: diba po short story lang ito? Hehe! Kaya eto po, bibilisan ko na sya. hahaha! :))
--------------------------
This is it!!
Kasal na ni Josh, kasama ko si Sungit pati na din yung 3 ko pang kaibigan. Inivted naman sila eh, si Mak lang talaga ang hindi pero wala sinama ko lang sya. Tutal naman ay boyfriend ko sya diba?
“Ands, sigurado ka ba?“ – Gch
“ano ba kayo, wag niyo nga akong alalahanin. Ayus lang ako.”
“baka kasi bigla kang sumigaw diyan ng ‘itigil ang kasal’ eh” – Mch
“ano ka ba, hindi no. tanggap ko na and im happy for them” tama po. Tanggap ko na na hindi talaga kami Josh ang para sia isat-isa. Mahal ko sya, walang doubt yon pero kailangan kong mag move on. Andito naman ang mga kaibigan ko eh, pati na din si sungit. During the ceremony, hindi ko maiwasan ang hindi umiyak, e sa mahal mo kinakasal sa iba di ka maiiyak?? Pero ayos lang, ayos lang talaga. Masaya na siya eh, so I think I should be happy for him too.
Reception'
“thanks Ands at nakapunta ka.”
“sabi mo eh, masaya ako para sa inyo, promise” ^__^
“thanks Andrea” si Kristine.
“wala yon, so friends ulet?” wala naman akong mapapala kung aawayin ko sila diba? I think i should be matured enough. Wala na akong laban dahil mag-asawa at may anak na sila.
“sure!” naiinis ako kay Kristine BEFORE kase wala siyang ginawa kung hindi awayin at akitin si Josh pero naging magkaibigan din naman kami niyan eh. Promise, no bitter feelings na talaga. Tapos bigla naman lumapit si mak.
“by the way, this is Michael, boyfriend ko.” Pinakilala ko na si Mak as boyfriend.
“congrats sa inyo.”
“salamat pare. Ikaw pala bagong boyfriend ni Andrea, alagaan mo yan.”
“oo naman, hindi ko siya papaiyakin.” Galing talagang um-acting at magbitiw ng mga salita ng taong to. Kung totoo lang sana yan, edi kinilig pa ako. Hahaha!
Umalis na ang tatlong Maria ako naman e kasama ko pa si Mak, nagyaya kasi muna syang mamasyal.
“san tayo?“
“ikot-ikot lang“
“naku, baka mahilo tayo niya ah.”
“tatawa na ako?”
“kung natatawa ka, edi tumawa ka. Wala naman bayad e.“ Nandito lang kami sa loob ng kotse nya.
“ayus ka lang ba talaga Ands?“
“oo naman! Ako pa.“
“okay sabi mo eh. Pero kung naiiyak ka na dyan wag mo na pigilan, ako lang naman ang makakakita eh.“
“okay lang nga ako. Tanggap ko na ang lahat, bago pa ako nagdecide na pumunta sa kasal na yon ay tinanggap ko na ang lahat. No bitter feelings ika nga. Masaya na talaga ako para sa kanila, darating din naman yung para sa akin talaga.”
“eh paano kung ako yung taong para sa iyo talaga?”
“hahahah! Ikaw? Hindi siguro. Ang layo ng taong gusto ko sa ugali mo no.”
“aa ganon! humanda ka.” Tapos kiniliti nya ako ng walang tigil. Lakas pa naman ng kiliti ko sa may tagiliran.
“tama na, ayoko na. Hahahahahahahahahaha“ ay salamat tumigil na din sya. iba na naman ang mood ng taong ito.
“ands, ilang araw na ba yung deal naten?”
“hmp, I think 2weeks na? at 2weeks na lang tapos na ang kontrata naten. Salamat naman!”
“so masaya ka talaga na hindi na tayo magkikita?”
“oo naman, hahaha!” nasa deal yun eh, kaya dapat tuparin.
SILENCE
“hatid mo na ako sa bahay. Gusto ko na din magpahinga eh.”
“tara.“ Sana laging ganito si Mak, mabait at palatawa.
Nung nasa bahay na ako. Nabigla na lang ako ng madatnan ko sina Mama at Papa sa sala, wala si kuya.
“Andrea“ – si papa
“pa! Kanina pa ba kayo dumating?“
“hindi namn, halos kadarating lang namin“ tapos kiniss ko silang dalawa. „“san ka nga pala galing?“
“nakipagkasal po.“
“kanino naman?“
“kay Joshua po Dad“ tapos yumuko na lang ako.
“aa kay josh pala, sige pahinga ka na muna sa kwarto mo.“ Alam nila dad na naging kami ni Josh, sa tagal ba naming magkasintahan nun.
Pagkahiga ko sa kama ko, bigla naman tuwag si Ate kate.
’hello ate kate? Bakit napatawag ka?“
“Ands, may problema. Nandito na yung bumibili ng lupa namin, at gusto nila na ngayon mismo ay umalis kame.“ halos basag na yung boses niya sa telepono.
“ano? Pero san kayo titira?”
“hindi ko nga din alam eh, Ands, pag hindi kami umalis ng matiwasay ngayon, mapipilitan silang i-demolish ang mga bahay dito.
“hindi naman tama yon ate kate, pupunta ako diyan. Wait lang.“ Hindi ko na sya hinayaang makasagot. Agad agad akong nagbihis.
“dad, alis lang po ako sandali.“
“san ka pupunta?“ – Mom
“sa kaibigan lang po, kailangan niya po kasi ng tulong eh“
“sige Ands, mag-ingat ka at aalis din kami maya-maya ng mommy mo.“
“sige po dad, salamat po.“
“ikaw talaga, lagi mo na lang kinakampihan yang anak mo na yan.“ Narinig kong sabi ni Mom kay Dad. Tssk! Si Mama talaga.
Pagdating ko sa lugar nina Ate kate lahat ng tao sa lugar nila nasa labas ng kanilang bahay, at isa lang naririnig ko mula sa kanila. Hindi sila papayag na basta basta na lang kunin sa kanila ang lupang ito.
“ate kate, nasan sila?“
“ayun sila, nakikipag-areglo pa lang ang itay sa atty ng bumibili ng lupa.“
Lumapit ako sa kanila. Pero teka, parang familiar yung atty ah.
“Atty. De Guzman?“ atty siya ng family namin. Oh my God! Don’t tell me.
“Andrea? Anong ginagawa mo dito?”
“don’t tell me, sina Mama ang bumibili ng lupang ito?”
“sila nga. Anong ginagawa mo dito ija” oh sh*t! bakit sina mama pa? bakit kailangan pa nilang pahirapan ang mga naninirahan dito? ang dami na naming lupa eh, hindi pa ba sila kuntento?
“ayan na pala ang mga magulang mo eh.”
Sina mama nga, nagulat din sila ng makita nila ako.
“Andrea?“ sabay pa silang dalawa
“akala ko ba pupunta ka sa kaibigan mo? Dont tell may kaibigan ka na taga squatter?“
“Ma, hindi squatter ang mga tao dito.”
“hinde? E anong tawag mo sa mga taong tinitirhan nila ang lupang hindi naman kanila.”
“Mama mo?“ – Kate
Nakakahiya. Yun yung nararamdaman ko sa oras na ito. Bakit parents ko pa?
“oo ate kate. Pero hindi ko alam na sila pala ang bumibili ng lupa ninyo. Pangako.“
“naniniwala ako sayo Ands“
“Ands, pumunta ka na dito, sa ayaw sa gusto mo atin na itong lupang ito at lalayas na sila.“
“pero ma, hindi naman po tama iyon. Wala silang matitirhan.“
“labas na tayo doon. Pumunta ka na dito.“
“no ma, hindi niyo kailangang gawin ito sa mga kaibigan ko. Mababait sila.“
“na brainwash ka na ba nila huh? Kaya nga ayokong nakikipagkaibigan ka sa mga hampas lupa eh.”
“Ma, hindi sila hampas lupa. Mababait sila, hindi lahat ng mahihirap ay gaya ng iniisip ninyo. Ma please kahit ngayon lang po, pakinggan nyo ako. Wag niyo ng bilhin ang lupang ito. Wag niyong gawin sa mga kaibigan ko ito.” Tapos umalis na ako. Bahala na kung san ako mapunta. Sana pakinggan ako ni Mama, kahit ngayon lang.