Ses çıkartmamaya özen göstererek Sesiz adımlarla evden çıktım.Saat gece üçe geliyordu Fakat Gözüme nedense gram uyku girmiyordu..Beynimin içinde sürekli Cihan'ın yaptıkları, Cihan'a Yaptıklarımız ve yapacaklarımız Dönüyordu. Rahat bir uyku çekemiyordum, Gözlerimi her kapadığımda Cihan'ın Melihle beni ilk gördüğünde ki bakışları geliyordu..
Parka gidip Belki biraz da olsa Sakin kafa ile düşünüp Vicdanımı Rahatlatırım diye düşünmüştüm. Yanıma Bir saklama kabı dolusu sarma almayı da unutmadım tabi. Yarın Melih'in bütün Sarmaları bitirdigini görünce cinnet geçirmemek için kendimce ufak bir önlem almıştım.Annem akşamdan yapıp Bırakmıştı sarmayı. Belkide sarmanın yarısının bitmiş olduğunu görünce annem cinnet geçirecekti.
Parka vardığımda Aynı bankta Ve aynı pozisyonda Benim montumla Cihan'ı görmeyi beklemiyordum açıkçası.Bu çocuk ne yapıyordu yine burada?
Ailesi evdenmi atmıştı? Yoksa evimi terk etmişti? Bu çocuğun sorunu ne böyle?
Sesiz olmaya özen göstererek Cihanın ayak ucunda olan küçük boşluğa oturdum .Yavaşca arkama yaslanıp Cihanı uyurken izleme fırsatımı degerlendirdim,O kadar tatlıydı ki Yanaklarını mıncırmamak için kendimi zor tutuyordum.
Bir Saat'e aşkın Cihanı izledikten sonra artık burada ne aradığını öğrenmek için onu kaldırmakta karar kıldım.Uyandırmadan önce Elime geçen fırsatı değerlendirmek için elimi yavaş hareketlerle yanağına koydum.Cihan Elimi Hissetmişcesine yanağını elime bastırıp uyumaya devam etti.Diger elimi titremesine aldırış etmeden saçlarına daldırdım.Anlaşılan Cihanın uykusu çok ağırdı, Ben olsam çoktan uyanmıştım.Bu benim için daha iyiydi onu ellerimde hissetmeyi kalbimin daha çok hızlandırmasını özlemiştim.
Bir süre daha Cihanın Saçlarında elimi gezdirdikten sonra Artık Cihanı uyandırmanın zamanın geldiğininin bilincindeydim. İstemeyerekde olsa Sol elimi yumuşak saçlarından çekip kolumdaki Saatte baktım.Saat Beşe geliyordu Bu benim için sorun değildi Annemler Sabah beni evde görmediklerin de büyük ihtimal bakkala falan gittigimi sanacaklardı,Evde hiç var olmadığımı anlamıyacaklardı.Ama Cihanın Burada neden uyuduğunu anlayamıyordum.
Sağ elimide yanağından çektikten sonra Cihanı uyandırmak için harekete geçtim.elimi omzuna koyup Hafifçe dürttüm."Cihaan..Cihaan..hadi kalk! Cihaan..Cihan..Uyansana! Şişştt Hey Cihan! Uyansana oğlum.Hasta olacaksın,Her tarafın tutulacak burada.Cihann lan kalksana! " Tek bir uyanma belirtisi dahi Göstermiyordu. Sinirden Oldugum yerde tepinmemek için kendimi zor tutuyordum.
Aklıma gelen parlak fikirle Muzurca sırıttım.Sesimi oldukça fazla yumuşak çıkarmaya özen göstererek konuştum"Cihancıgım Hayatım,Hadi kalk tatlım."
Sesimi duyan Cihan Korku ile hızla gözlerini Açıp Bana baktı ,tekrar gözlerini kapatıp Uyumaya devam etti.Bir iki saniye sonra Tekrar gözlerini açıp Hızla oldugu yerden dogruldu.Cihanın doğrulması ile dengemi kaybetip yere yapıştım.Cihanda dengesini kaybedip benim Üzerime yapişti.
"Tovbe Bismillah!_Elanur Ne yapıyorsun kızım sen burada?" Cihanın Korku dolu sesi ile Sırıttım.Aklımda Cihanı korkutmak gibi bir niyetim yoktu.
"Önce Sen bir üzerimden kalk! Camış gibisin." Sesimi duyan Cihan hemen hızlı hareketlerle üzerimden kalkıp dogruldu.Elini bana uzatıp kalkmam için Güven verircesine gözlerime bakıp Gülümsedi.
Bende Gülümseyip ellerimi Cihanın avucunun içinde kaybolmasına izin verdim. Kalkacağım sırada Ayağıma giren ağrı ile inledim.Elimi Cihanın elininin içerisinden çekip elimi ayak bilegime getirip okşadım.
"Galiba ayağımı incilttim,Öküz gibi düştün üzerime,Biraz daha dikkatli olamazmısın sanki ?" Cihanda yere egilip oturur pozisyona geçip Ayak bilegimi avucunun içerisine aldı.
Pişmanlık la gözlerimin içerisine bakıp konuştu. "Çok özür dilerim Elam.Ben gerçektende isteyerek düşmedim üzerine, Hem ben sana bilerek zarar veririmiyim." Acı dolu bakışlarını ayağıma yöneltip Yumuşak hareketlere ayak bileğimi Okşamaya başladi."Gerçekten özür dilerim..Özür dilerim..Ne olur affet beni İnan ki bilerek yapmadım."Kızarık gözlerini tekrar bana yöneltip ayağımı okşamaya devam etti.Ben şaşkınlık içerisinde cihanı izliyordum.Bilerek yapmadığını bende biliyordum.O an ki sinirle öyle söylemiştim Bu kadar üzülecegini hiç tahmin etmemiştim.
Başını ayağıma egip Kızarık olan noktaya Yumuşak dudakları ile Sıcak bir öpücük bırakıp tekrar konuştu. "Sana zarar vermekten başka birşey bildigim yok benim.Ben nasıl bir İnsanım! En çok zarar vermek istemedigim insanlara zarar veriyorum!Karaktersiz Şerefsizin tekiyim,Ben seni Gülümseten insan olmak isterken her zaman ağlatan taraf oldum.Adî herifin tekiyim ben!Beni affetmemekte çok haklısın..Özür dilerim Elam ne olur canını bilerek acıtmadığımı bil tamam mı?"Gözünden bir damla yaş süzülüp yanağı boyunca Devam etti,Eli ile göz yaşını silecegi sırada Onda önce davranıp Göz yaşını silip konuştum.
" Ben varken Göz yaşını sakın silme Cihan.Gizleme gereksimine Hiç girme.Göm yüzünü Omuzlarıma ağla ben silerim senin yerine akan göz yaşlarını.. Ve kendini suçlu hissetme bilerek canımı acıtmadığının farkındayım, Kendini üzme.. Evet en çok beni ağlatan kişi sensin.Fakat insan Sevdigi,deger verdigi insanın en küçük hareketinde bilene İncilir.ben sana hiç tahmin edemediginden çok değer veriyorum.Ben seni herkesten çok seviyorum..Belki de bu yüzden Çok göz yaşı döktüm .Bunda Senin suçun çok yok,Asıl suç Benim seni hiç kimsenin sevemiyecegi boyutta sevdigim için bu kadar çok üzülüyorum..hadi şimdi orda kendini suçlu hissederek kendine nefret kusmada ,ayağa kalkmama yardım et." Cihan Gözlerindeki ışıltı ile Hızla beni kollarının arasına alıp Ellerini saçlarımın arasına daldırıp Konuştu.
"Öyle iyi kalplisin ki Seni Sevmemek elde degil.Seni Gerçekten çok seviyorum!Senin yanındayken kendimi hiç olmadığım kadar huzurlu hissediyorum,İyiki seni tanımış, Kalbimi sana vermişim." Yavaşa kollarından Ayrılıp Cihana baktım.İyiki.. iyiki Kalbimi Cihana vermişim..Ondan başkasını Kendime ev, sığınacak yuva olarak göremiyorum..Bir çok yanlışta bulunmuştu Fakat seven insana herşey kör ,sağır,dilsizdi,Aşk kelimsiz harfsizdi..Cihan Aşkın Ta kendisiydi.
"Beni buradan kaldırmayı düşünmüyorsun herhalde.Benim totoş donmaya başladı." Gergin ortamı dağıtmam lazdımdı yoksa burada salya sümük Cihanla ağlar Bizi vinçle kaldırmaya gelirlerdi.
Cihan Gülerek Ayaga kalkıp Ellerinin birini bacağımın altına birini omzuma koyup Beni kucağına aldı. " Senin totoş'un Donmasını istemeyiz Öyle degilmi?Sonuçta Totoşlar önemli totoşlari koruyalım,Onlara sahip çıkalım. " gülerek düşmemek için ellerimi cihanin boynuna doladım.
"Tabiki Totoş olmasa biz ne yapardık." Dedim.
Yavaşca Cihan beni banka ottur poziyonda bırakıp Sağ tarafımda yerini aldı,Ayaklarımı dizlerinin üzerine koyup İncilen yeri ovuşturmaya devam etti."Cihan Hiç gerek yok..ben böyle rahat edemem,Kendini suçlu hissetmene hiç gerek yok ayrıca "Ayaklarımı çekmek için hareket edecegim sırada Elini bacağıma koyup Ayaklarımı çekmeme engel oldu.
" Kendini rahatsız Histmene gerek yok Elam.Biliyorum kendimi suçlu hissetmemem gerektiğini söylüyorsun ama elimde olmadan Ben yinede kendimi suçluyorum .Bırakta böyle yaparak Vicdanımı rahat ettireyim."Cihanın İsteklice çıkan sesi Ayağımın orada durmasına izin vermekten başka çare bırakmamıştı.
Uzun süren sesizligi bozup Konuşmak için boğazımı temizledim."Cihan sen burada ne arıyorsun söylermisin? Neden burada uyuyorsun Hasta olacaksın? " Cihan elindeki sarmayı Getirdigim kutuya bırakıp, yere bakarak konuştu.
"Çünkü evde uyuyamıyorum.Yatak bana batıyor duvarlar üzerime geliyor,Daha da önemlisi her gözlerimi kapattığımda Burada Seni bıraktığımdaki çaresiz bakışların geliyor.Kendimden neferet ediyorum,Senin bana olan kırgın,yıkılmış bakışların Gözümden hiç çıkmıyor.. Her uyumaya kalktığımda senin yerine her gece tekrar tekar Acı çekiyorum..Kendime diyorum Şimdi Ela ne yapıyordur benim yüzümden ıslatıyormudur yastığını? Çınlıyormudur kulakları benim iğrenç cümlelerim ile? Elam benim yüzümden ne halde ne durumda oldugunu bilmeden sen burada nasıl yatarsın! diye kendime kızıyorum.Buraya geliyorum Yaşattığım şeyler yüzünden kendime nefet kusuyorum..Senden defalarca özür diliyorum.. Dûa ediyorum Allah'a Acıları sana unutturması için, kat ve kat daha beterini bana vermesi için, Daha sonra senin montuna sarılarak uyumaya çalışıyorum. Kokluyorum Belki alırım senin kokunu diye,Ama çoktan benim kokum karışmış montuna..Daha çok nefret ediyorum kendimen Sana sarılıp doya doya kokunu içime çekebilme İmkanimi yok ettim diye,Acıyorum kendime hergün sana sarılıp kokunun Üzerime sinmesi için dûa ediyorum..Oysa ki kendi düşen ağlamazmış ama ben düşerken senide düşürdüm canını acıttım Dizlerini kanattım..İşte bu yüzden buradayım Elanur."
Gözlerim dolu bir şekilde Cihan'a baktım ikimizde acı çekiyorduk..İkimizde birbirimizi özlüyor rahat uyku çekemiyorduk..Peki ya neden hâla daha acı çekmeye devam ediyorduk ki? Aptal bir gururum yüzünden Onu affetmiyor..Affedemiyordum.. Seven insan Sevdiğinin acı çekmesine nasıl seyirci kalabiliyordu ki? Ben nasıl bir insan olmuştum böyle!
Onu affetigimi söylemeliyimdim artık,Fakat Şuanlık bu mümkün degildi.Ona acıdığım için affettigimi düşünecekti..Ben onu Benden İlk af diledigine affetmiştim aslında, Fakat beynim kalbime ihanet edip Ağzımdan farklı cümleler çıkarmıştı..
"Biraz zamana ihtiyacımız var Cihan..Bütün acılarımız geçecek söz veriyorum sana." Burukça gülümseyerek Cihan'a baktım.
Yere eğik olan başını kaldırıp bana baktı."İnsanlar zamanın en büyük sınav dugunu dile getirirler,Aslında gayette dogrudur..Ama bilmedikleri şey ise zamanın herzaman kendini tekrar ettigidir..Neyse Biz bunları şimdilik boşverelim,İkimizinde uyumaya ihtiyacı var." Ayaklarımı Dizlerinden yere indirip kollarını açıp konuştu.
"Düşelim mi bu gece aynı rüyaya, istermisin kokuna sarılayım biraz?" Gülümseyerek Bana baktı.
Masumca çıkan teklifine başımı olumluca sallayıp konuştum. "İsterim.Sarılalım sımsıkı, Ununatalım bu gece herşeyi..Sadece sen ve ben vede Göğüs kafesimizi parçalayacak gibi atan kalbimizin sesi " hızla kendimi Cihanın kollarına dolayıp başımı göğsüne yasladım.İkimizinde hiç olmadığı kadar ihtiyaci vardı birbirimize..
O üzer,
O gider,
O hep uzak,
O hep acı,
Yinede o,
İllede o,
Birtek o,
Hep o..
.....
#Sondaki mısra alıntıdır.
Geç gelen bölümlerin telefisi için oldukça uzun ve Bolca Cihan ve elanurlu bir bölüm yazdım umarım beğenisiniz..
Birde Birşey sormak istiyorum.cevap.verirseniz çok sevinirim.Sizin görüşünüz benim için çok önemli..
-Sizce kitap çok mu uzadı? Yani 68.Bölümdeyiz .. Artık sıkıcılaştımı? Kendi Görüşüm olarak ben olsam çoktan sıkılır kitabı bırakırdım,Sizde de öyle bir his uyandırıyorsa bana söyleyin..Kimseyi sıkmak istemeyiz.Dürüst olun lütfen*,*