Pov Rose.
Ik voel hoe Luke's hand over mijn rug wrijft.
Maar telkens als hij me aanraakt probeer ik me nog meer te verstoppen in de dekens.
"Het spijt me zo Rose, het spijt me zo." Hoor ik Luke zeggen.
Ik steek mijn hoofd uit de dekens en zie een huilende Luke zitten die tegen zichzelf mompelt.
"Het spijt me zo." Zegt hij huilend.
Ik kruip voorzichtig uit de dekens en kijk Luke verbaasd aan.
Huilt hij nu omdat hij me heeft gekwetst?
'Luke?' Fluister ik bang.
Het feit dat ik hem heb gekwetst maakt me alleen nog maar banger.
Zijn handen wrijven snel alle tranen uit zijn ogen en hij kijkt me voorzichtig aan.
'Het spijt me zo Luke, doe me alsjeblieft geen pijn.' Zeg ik bang terwijl ik mijn ogen sluit.
"Rose, kijk me alsjeblieft aan." Mompelt hij.
Met al mijn moed open ik mijn ogen en kijk ik Luke aan die me bezorgd aankijkt.
"Ik zou je nooit pijn doen prinses, ik houd van je. Onthoud dat alsjeblieft."
Ik knik en kijk naar mijn handen, ik zou op dit moment tegen Luke willen zeggen dat ik ook van hem houd.
Maar ik kan het niet, ik kan geen leugen vertellen aan iemand die als enige op deze wereld om me geeft.
Ik weet zeker dat ik op een dag tegen Luke zal kunnen zeggen dat ik van hem houd.
Maar dat ik vandaag nog niet die dag.
"Het spijt me echt dat ik het zo tegen mijn familie vertelde, ik zei het voordat ik het wist."
'Het is oke.' Fluister ik.
----
Sorry voor het korte deel maar mijn inspiratie is helemaal op... x