Sky
Ένιωθα το σώμα μου να παίρνει φωτιά.Τα μάτια μου είχαν βουρκώσει.Οχι επειδή ήμουν πληγωμένη,αλλά νευριασμενη.
Δάγκωσα με δύναμη το κάτω χείλος μου,τόσο που μπορούσα να γευτώ λίγο αίμα.Στραβοκαταπια και κοίταξα γύρω μου.Πλεον όλοι με κοιτάζαν και ψιθύριζαν μεταξύ τους.
"Πάρε με από εδώ.",ψιθύρισα στον Leo και εκείνος τύλιξε το χέρι του γύρω από την μέση μου και με τράβηξε προς τα έξω.
Μόλις βγήκαμε από την τραπεζαρία πήρα μια βαθιά ανάσα.
"Πως μπόρεσε να μου το κάνει αυτό;",ρώτησα περισσότερο στον εαυτό μου.
Ακούμπησα την πλάτη μου σε έναν τοίχο και γλίστρησα προς τα κάτω.Ο Leo κάθισε δίπλα μου και με κοίταξε.
"Ο Wes;",με ρώτησε και εγώ εγνεψα καταφατικά.
"Πάω να τον βρω.",είπα και σηκώθηκα γρήγορα από την θέση μου.
Εκείνος πριν προλάβω να φύγω με έπιασε και με έφερε προς το μέρος του.
"Και τι θα κανείς Sky;",με ρώτησε όσο με κοιτούσε.
"Δεν έχω ιδέα ειλικρινά.Αλλα αυτή την στιγμή έχω τόσα πολλά νεύρα.",απάντησα και τραβήχτηκα από το άγγιγμα του.
Εκείνος έμεινε πίσω να με κοιτάζει,καθώς εγώ έφευγα και κατευθυνόμουν προς την αίθουσα εκδηλώσεων.
Η αλήθεια είναι πως είχα πληγώσει τον Wes με χίλιους δυο τρόπους.Ομως εγώ ποτέ δεν του εξήγησα όπως εκείνος.Η πράξη του αυτή,έδειχνε πως δεν άξιζε καμία εξήγηση.
Το μήνυμα που έγραψε στον τοίχο με έκανε να σπάσω στα δυο.Δεν μου άρεσε να με κρίνουν οι άνθρωποι,ειδικά όταν δεν γνώριζαν τίποτα για εμενα.
Ίσως αν ήθελα να είμαι και απόλυτα ειλικρινής να έλεγα πως με πλήγωσε που το έκανε εκείνος.Επειδη ποτέ δεν θα περίμενα να ανταπέδιδε έτσι,σαν εκδίκηση.
Έτσι,λοιπόν,πληγωμένη άνοιξα με δύναμη την πόρτα της αίθουσας τον εκδηλώσεων.Πολλα άτομα βρίσκονταν μέσα και μου πήρε λίγη ώρα να εντοπίσω τον Wes που ήταν ανεβασμένος σε μια σκάλα.
"Alfie μπορείς να μου φέρεις τα φωτάκια;",τον άκουσα να λέει και ο Alfie ξεκίνησε να του τα ανεβάζει.
Με γρήγορα βήματα ξεκίνησα να προχωράω προς το μέρος του.
"Επ,Sky ποιο αγόρι πληγωσες;",είπε ο Luke που πετάχτηκε μπροστά μου σέρνοντας κάτι ηχεία,ενώ είχε τα δυο του δάχτυλα δεμένα με κάτι γάζες.
"Άντε πνιξου Luke.",φώναξα και ο Wes γύρισε προς το μέρος μου κοιτώντας με ένα ανήσυχο βλέμμα.
Τον παρατήρησα που ξεκίνησε να κατεβαίνει από την σκάλα.Αγριοκοιταξε τον Luke,ο οποίος τον κοίταξε με ένα πονηρό χαμογελο και στην συνέχεια έφυγε.
"Τι σου είπε;Και τι στο καλό έπαθες στο χέρι σου;",με ρώτησε και σταύρωσε τα χέρια του μπροστά από το στήθος του.
Ποσό θράσος μπορούσε να έχει;Θα κάνει σαν να μην συνέβη τίποτα;
Με δύναμη τον έσπρωξα στο στήθος του και έκανε μερικά βήματα πίσω.
"Τι στο διάολο Sky;",με ρώτησε πλέον φανερα εκνευρισμένος και σήκωσε τα χέρια του στον αέρα ως ένδειξη παράδοσης.
"Πως μπόρεσες να μου το κανείς αυτό;!",ουρλιαξα και πλέον η προσοχή όλων είχε στραφεί πάνω μας.
O Wes κοίταξε γύρω του όσους μας κοίταζαν,χωρίς να μιλάει.Στην συνέχεια έπιασε το μπράτσο μου και ξεκίνησε να με σέρνει έξω από την αιθουσα.
"Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί έκανες όλη αυτή την σκηνή εκεί μέσα;",με ρώτησε και σταύρωσε τα χέρια του στο στήθος του.
"Σοβαρά τώρα Wes;Θες να το παίξεις ανήξερος;",είπα και πήγα να τον ξανά σπρώξω,όμως εκείνος έπιασε το ένα μου χέρι και το κράτησε σφικτά.
"Ναι,έτσι λέω.Αφου πραγματικά δεν ξέρω τι στο καλό συμβαίνει!",τόνισε και κούνησε το χέρι μου.
"Γιατί δεν πας μια βολτα από την τραπεζαρία;Ή μάλλον γιατί να ξαναπάς αφού ήδη πηγές λογικά χθες βράδυ!",φώναξα και προσπάθησα να τραβήξω το χέρι μου από το κράτημα του.
"Sky,βάλε μυαλό.Δεν ξέρω ειλικρινά για ποιο πράγμα μιλάς.",είπε με απόλυτα σοβαρο τόνο στην φωνή του.
Πήρα μια βαθιά ανάσα.
"Εσυ δεν έγραψες αυτό για εμένα στην τραπεζαρία;",τον ρώτησα και εκείνος σήκωσε το ένα του φρύδι.
"Δεν νομίζω να είχα καμία πρόθεση να γράψω κάτι με σπρέι στους τοίχους του πανεπιστημίου του πατριού μου που χάρη σε εκείνον έχω φαΐ να φάω.Και ειδικά να γράψω κάτι άσχημο για εσένα.",εξήγησε με ήρεμο τόνο και άφησε το χέρι μου.
"Μα εγώ σε πλήγωσα χθες και στον τοίχο έλεγε για την κρύα μου καρδιά.",είπα γεμάτη τύψεις.
"Κοιτά Sky,μπορεί να με πληγωσες.Αλλα δεν θα στο έκανα ποτέ αυτό.Εξαλλου όπως είπες και εσυ,ότι έγινε χθες μεταξύ μας είναι σαν να μην συνέβη ποτέ.",είπε και με κοίταξε με ένα βλέμμα σαν να περίμενε να του δώσω μια αντίθετη απάντηση.
"Σωστά Sky;",με ρώτησε μετά από μερικά δευτερόλεπτα,αφού δεν του είχα απαντήσει.
"Σωστά.",απάντησα χωρίς να τον κοιτάζω.
"Όμως πρέπει να βρω ποιος έγραψε αυτό το πράγμα στον τοίχο.",πρόσθεσα για να αλλάξω θέμα.
"Αυτό είναι εύκολο.Πηγαινε στις κάμερες.Και αν έχει διαγραφεί το περιεχόμενο,δες ποιος έχει λερωμένο τον δείκτη του.Το σπρέι για τα γκράφιτι δεν φεύγει εύκολα.",εξήγησε.
"Σωστά.Λοιπον εγώ να πηγαίνω.Συγγνωμη.",είπα και τον κοίταξα πριν γυρίσει την πλάτη του.
"Για ποιο πράγμα;",με ρώτησε περιμένοντας να του απαντήσω πως λυπομουν για την συμπεριφορά μου χθες βράδυ.
"Που σε κατηγορούσα χωρίς λόγο.",εξήγησα και εκείνος κούνησε το κεφάλι του.
"Θα τα πούμε στον χορό,υποθέτω.",είπε και με χαιρέτησε.
"Τα λέμε,λοιπόν.",απάντησα και γύρισα την πλάτη μου.
"Α,Sky!",με φώναξε και ξαναγύρισα γρήγορα προς το μέρος του.
Εκείνος με πλησίασε μια ακόμη φορά και στάθηκε μπροστά μου.
"Δεν μου απάντησες,τι παίχτηκε εδώ;",είπε και έδειξε το χέρι μου.
"Εμ,τράκαρα όταν έφυγα από εσένα.",απάντησα και πίεσα τα χείλη μου.
Το πρόσωπο του Wes άσπρισε ολόκληρο.
"Αν είναι δυνατόν,έπαθες τίποτα άλλο;",είπε και κοίταξε και την πληγή στο μέτωπο μου.
Κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.
"Αν πάθαινες κάτι πιο σοβαρο,δεν ξέρω και εγώ τι θα έκανα.Ηδη νιώθω τύψεις για αυτά τα δυο.Δεν έπρεπε να σε αφησω να φύγεις.",ξεκίνησε να φλυαρεί και εγώ έπιασα το χέρι του.
"Δεν πειράζει,είμαι εντάξει τώρα.Λοιπον,πρέπει να πάω να ελέγξω το δωμάτιο με τις κάμερες.Θα μιλήσουμε.",του είπα και εκείνος έγνεψε καταφατικά.
"Να προσεχείς.Αν χρειαστείς βοήθεια πες μου.Θα ψάξω και εγώ βέβαια.",με διαβεβαίωσε και εγώ συμφώνησα.
Γύρισα την πλάτη μου και ξεκίνησα να κατευθύνομαι προς το δωμάτιο ελέγχου με την μόνη ελπίδα πως θα ήταν ανοιχτό και κανένας δεν θα βρισκόταν εκεί.
Γειαααα σας!
Τι κάνετε;Ελπίζω να είστε καλά και να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο.
Επίσης θα ήθελα να σας ρωτησω,επειδή ξέρω οι περισσότεροι πως έχετε σχολείο,ποιες μέρες και ώρες θα σας βόλευε να ανεβάζω!
Θα τα πούμε σύντομα,