EXO - [Krus]
It really bothers me when she asked me that. Ang laking kasinungalingan rin ang sinabi 'ko. Since debut? Hindi 'ko pa nga sila kilala noon, e. Sira din talaga ulo 'ko, e.
Pagkababa 'ko ng bus, may iilang mga babae ang sumalubong sa akin para magpakuha ng litrato. Seriously, i'm still an idol. But a minor one. 'Yung hindi na rin naman masyadong napapansin pero napapansin -- what?
Pumayag ako sa kagustuhan ng ilan hanggang sa magsi-alisan na sila at makauwi na ako. Ang iparinig sa kaniya ang kanta 'ko ay isang himala. There's a reason behind that. Parang sa kantang iyon ay gusto 'kong sabihin ang totoo. But other than that, she wouldn't like it.
Pagkauwi ay mabilis akong nagopen ng website. For new updates. Halos limang buwan rin akong nagpaka-anti social life dahil rin sa busy ako. Ordinary work and career. Career as in actor of some dramas.
Nito 'ko lang rin napanood ang tungkol nga sa issue ng EXO at GG. Masyado na ang pagsususpetiya ng mga tao. Lalo pa ng palagyan ng SM ng body guard ang Girls' Generation, ilang negative comments ang nababasa 'ko.
"I knew it! Sunbae to Hubaes? OMG!"
"It's better if they just stay as friends. People will not be happy about this."
"Hindi na ako magtataka bakit pinababayaan na ng SM and SNSD. At mas pina-priority ang popularity ng EXO."
"Nagmamalinis pa sila. May pa body guard pang nalalaman?! Palibhasa, hindi maamin ang katotohanan!"
"I'm leaving the fandom. Babye!"
"Mas okay pa kung BTS o TWICE 'yan, e. Pero ito? Andwae."
"DIE BTCHS!!"
Naibagsak 'ko ang mouse at nahiga sa kama. Ano bang problema ng mga 'yon? What's so hard about it? Bakit hindi nila matanggap ang katotohanan na anong malay natin kami kami rin ang itinadhana para sa kanila?
I grabbed my phone at nagpatuloy na lang duon ng pagse-search nang isang un-registered number ang tumatawag. Hindi 'ko iyon sinagot. Sa halip ay dinecline 'ko pa. Makailang minuto nang maging text naman ang matanggap 'ko.
Napaupo ako sa nabasa 'ko, Ako 'yung natawag. It's Jess. I dialed the unregistered number. Mabilis naman iyong nasagot. "Ano 'yon?" Tanong 'ko.
"Nakalimutan mong kunin sa akin 'yung cap mo. Isasauli 'ko lang sana," umismid ako. "It's yours. Sumbrelo lang 'yan."
"Magkita tayo. Kahit ngayon na lang. Uhm, how about at Shabu Shabu Restaurant? It's located in Goyang-si, Gyeonggi-do!" She feels so much excited about it. Habang ako ay hindi. "Mamamasahe pa ako?"
"Edi ikaw magdecide." Nagindian sit ako. Kumunot ako ng noo, "Aren't you busy right now?"
"Isasauli 'ko lang naman 'yung sumbrelo mo. Pero kung ayaw mo talaga, -- "
"White Block Gallery, Paju. Bring your most trusted assistant and ask her to rent the cafe for an hour." Tumingin ako sa relos. Hindi naman siguro ako aabutin ng siyam siyam, diba? May paraan naman para mapabilis ang pagpunta 'ko duon.
"As in right now?" Napataas ako ng kilay. "Hindi literal na ngayon na ngayon. Ba-byahe pa ako. Bye."
Bwisit. Bakit duon pa?! That place feels so empty dahil sa ganda ng lugar at laki no'n. Tapos dadalawa lang kami do'n? What am I thinking, seriously? Or am I really thinking?
Nagayos na ako. Inabot ako ng kalahating oras. Hindi 'ko rin alam bakit kailangan 'ko pang magayos. Kahit ano namang porma 'ko ay bagay naman sa akin. So instead, i decided to just wear a black coat and tshirt, tapos simpleng jeans lang at sapatos.
Eomma even asked me kung taglamig ba ngayon o winter ba ngayon. Samantalang ngayon 'ko lang napagtanto na fall na pala. Inalis 'ko ang coat, pinalitan ng sweater. Nagpaalam na ako na aalis.
Nagaabang na ako ng train papunta ng Seoul. Masyado ring mahirap ang sakayan dito dahil ang iba ay iba rin kung mambunggo makasakay lang. Swertehan na lang kung maluwag ang loob ng train na masasakyan. Kalmado ang lahat.
Tulad ngayon. Okay na sana, e. Nakaupo ako ng matiwasay sa aking pwesto nang makakita ako ng matandang nakatayo sa tapat ng isang lalaki. Nakakapit lang sa hawakan ng taas. Nahiya na rin at nainis ako sa lalaking 'yon.
Tumayo ako at kinalabit ang matanda, "Neoneun nae jalileul gajil su-issda." (You can have my seat) kinapa nito ang mukha 'ko, ngiting ngiti siya sa akin. "God Bless you, hijo." saka siya naupo.
Tumayo ako sa kaninang pinagpu-pwestuhan ng matanda, sa harap ng lalaking ito. "You should learn and know how to respect towards the elders. Manhid." Hindi nagsalita ang nasa tapat 'ko. Nakatitig lang siya sa akin ngayon.
"K-Kris Wu?" Ngumisi ako, inalis na ang tingin sa kaniya.
***
Halos dalawang oras din akong nagtagal sa byahe. Dala dala 'ko lang ang sarili 'ko na pumasok ng Block Gallery. Dumeretso na ako sa taas. Natanaw 'ko na do'n si Jess na nakaupo at naghihintay.
Nagulat ako nuong tumayo siya. Ang ikli ng bistida niya. She's wearing a heart spinning dress. Ipinagtataka 'ko rin na nakasleeveless siya. Yes, it's fall. Pero kahit papaano ay malamig parin sa panahon ngayon.
Bakit pormang porma siya? Lumapit ako at hinubad ang jacket saka inabot sa kaniya. "Payat na nga nagpapalamig pa. Suotin mo," ngumuso siya at naupo habang pinapatong iyon sa likod niya.
"Nasan na sumbrelo 'ko?" Humigop ako sa coffee at kumagat ng isa sa chocolate cake na nakahain sa amin dito. Inabot niya iyon. Akmang kukunin 'ko na nang bawiin niya, "Hindi ka naman siguro agad aalis pagkaabot 'ko nito, diba?"
Umiling ako. Hinablot na ang sumbrelo at saka sinuot. "May iba ka pa bang gustong pagusapan?" Natakam rin talaga ako dito sa kinakain 'ko.
"Alam 'kong matagal mo ng pelikula ito, pero.. Kakapanood 'ko lang rin kanina ng Never Gone mo." Tumango tango ako, "Matagal na nga 'yon."
Hindi 'ko rin maiwasang hindi mapatingin sa suot suot niya. Kumportable ba talaga siya diyan sa suot niya? Kinikilabutan ako sa suot niya. Pakiramdam 'ko, konting hipan 'ko lang ay aangat na 'yan.
"Krus," nagangat ako ng tingin. "May sinabi sa akin sina Suwo nga pala." Naalala 'ko. Iyon ata ang sinabi ni Seth na huwag na daw akong magtanong kung ano ang meron tungkol do'n.
"Marami silang sinabi sa akin na tungkol sa'yo. Lalo na si Khay," bumilis tibok ng puso 'ko. Kinabahan ako sa maaaring nakwento ng mga 'yon sa kaniya. "Ang random ng topic nang biglang mapokus sila sa'yo. Sa topic tungkol sa'yo."
Tinuon 'ko ang tingin sa cake, "Tulad ng?"
"Krus, gusto mo ba ako?" Dahil mainit ang kape ay hindi 'ko rin mainom ng diretso. Tiniis 'ko na lang ang pagkasamid 'ko. "Krus?"
Nagpunas ako ng amos gamit ang tissue saka siya tiningnan, "Hindi." Para akong binagsakan ng grava sa sinabi 'ko. "Iyan ba sinabi nila sa'yo?"
Natuod din siya sandali. Maya maya ay ngumisi ng malapad, "Oo."
"Huwag kang maniwala do'n. Palibhasa puro mag on na ang iba sa kanila. Dinadamay pa nila tayo." Sobra 'ko rin hindi matingnan ang mukha niya na malapad ang ngiti ngayon.
Masaya siguro siya dahil nakumpirma niya na. Na wala naman akong gusto sa kaniya. Ayaw rin niya talaga siguro.
"That's great! Mabuti na ang sigurado no. 'Di tayo talo. Tsaka.. Wala ka pa sa kalingkingan 'ko, no!" Inabot 'ko siya at pinitik ang baba, "Aray 'ko!"
"Yabang mo, a? Wala ka rin naman sa kalingkingan 'ko! Tulad ng sabi 'ko, wala ka sa posibleng magustuhan 'ko sa Girls' Generation. You are exempted."
"Same to you. Magustuhan 'ko na lahat sa boys, wag lang ikaw."
Ang palitan naming sagot ay unti unti akong tinutusok. Sino palang gusto niya? Si Khay? Si Suwo? Ang dami naman nitong type. Hindi kayang magfocus sa isa. Sumandal ako sa upuan, ganon rin siya.
"Talaga ba? E bakit parang pinaghandaan mo ang araw na 'to? May pa bistida ka pang nalalaman, magsasauli ka lang naman ng sumbrelo."
"Hindi naman ako magsusuot ng ganito kung hindi ako busy, diba? Ano bang sabi 'ko? May pupuntahan rin ako pagtapos nito, diba?"
Natigilan ako. Ano bang nasa utak 'ko. Oo nga naman, busy nga naman 'yung tao. Ayoko lang ba talaga magpatalo. "Sigurado kang wala kang gusto sa akin, a?"
"Oo nga! Ano bang gusto mo?" Umirap siya. "Mabuti na 'yung malinaw." Nagtiim bagang 'ko, "Kanina pa malinaw sa akin ang lahat."
Nagabot siya ng kamay. Kumunot noo 'ko. "Friends?" Ssibal. I don't want this. Nagaalinlangan akong inabot ito, "Bestfriends."
Nauna niya iyong binitawan at hindi na nagpaalam pa at umalis na lang bigla. Naiwan na lang ako dito na nakaupo, tulala sa kawalan. Pinapanood ang mga taong naglalakad sa labas.
My jaw dropped after realizing everything I said to her. And everything she said to me in return. Wala pala akong pagasa. Akala 'ko kapag sinabi 'kong hindi ay pipilitin niya ako. Akala 'ko macu-curious siya at mapipilitan na siya ang magtapat. Did I expect too much?
I dialed Suwo's number and was immidiately answered, "Krus."
"Why did you said such things to her like that? Pinahiya niyo ako sa harap niya. Tinitira niyo na pala ako patalikod."
Tumahimik ang kabilang linya na kanina ay puro patugtog lamang. "Ano bang sinasabi mo? Hindi ka namin tinitira patalikod, Krus, a. -- "
Naihampas 'ko ang kamay 'ko sa lamesa, "Then why did you tell her I like her?! All this time you're planning to embarass me infront of her?!" At nagyukom. "We all know that.. She won't.."
"No, Krus. Gusto ka ni Jess. Kaya ka namin pinagtutulakan sa kaniya kasi gusto niyo ang isa't isa! This is not one sided love." Nalipat ang telepono kay Khay. "Tama si Suwo! Habulin mo na, Krus! Habang pwede pa!"
"Stop fooling around. Harap harapan naming tinira ang isa't isa. Magustuhan na namin ang lahat ng members sa grupo na 'to, huwag lang kaming dalawa."
"She said that?"
"We said that." Nanggigigil ako sa salitang binibitawan 'ko, "Akala 'ko mapagkakatiwalaan kayo. Pero pinahiya niyo lang ako sa harap ng taong mahal 'ko."
"Krus -- " binaba 'ko na ang telepono. Saka nagpasyang umalis. Pauwi. At hindi na kailanman babalik pa dito sa Seoul. Sawa na akong mapahiya dito.
She would never like me at all. At bilang isang honest na tao, ay sinabi 'ko rin naman na malabong magustuhan 'ko siya. Ssibal! Anong malabo do'n? E nagustuhan 'ko na nga?!