Tik tak, tik tak, tik tak, tik-STOP.
Weer een lange minuut van mijn leven die voorbij gelopen is, terwijl in alleen maar doelloos voor me uitstaar. Mijn benen over elkaar, mijn blik op oneindig, mijn armen naast mijn lichaam. Ik hoor jou zwakke hartslag, slagend op hetzelfde rytme als mijn voet die met korte tussenpauzes op de grond tikt.
Tik tak, tik tak, tik tak, pieeeeeeeep.
Voorzichtig begin ik met een krakende en gebroken stem te spreken. 'W....w..waarom?' vraag ik bijna fluisterend. Daarna volgt een onherroepelijke stilte. Het enige geluid dat er klinkt, zijn de tikkende wijzers van de klok die onverstoord de seconden wegslaan. Maar jij bent stil, je ogen gesloten, en je huid lijk bleek. Jij kon niet verder gaan.
Want wie kan er leven, als de tijd je doet verdwijnen.