ဘဝမွာ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ႏွစ္ၿပီး ခ်စ္ရလိမ့္မယ္လို႔ စိတ္ကူးေတာင္ မယဥ္ခဲ့ဖူးပါဘူး
အမွတ္မထင္ ကိုယ့္ဘဝထဲ သူဝင္ေရာက္လာတယ္ ကိုယ့္ရင္ဘက္ထဲက ေနရာေတြကို အပိုင္စီးသြားတယ္
ခ်စ္စရာမွဲ႔ေလးေတြ သိပ္ေပါတဲ့ အျဖဴေရာင္ၾကယ္ေလး ...
အခ်စ္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္လက္မေလးေပၚမွာ မွဲ႔နက္နက္ေလးတစ္လံုး႐ွိတယ္
ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေလးမွာလည္း မွဲ႔ေသးေသးေလးတစ္လံုး႐ွိေသးတယ္
နားရြက္ျဖဴျဖဴေလးေပၚမွာေရာပဲ ....
ခ်စ္စရာေကာင္ေလးမွာ ခ်စ္စရာမွဲ႔ေလးေတြက ကိုယ့္ရဲ႕မနာလိုျခင္းေတြပဲ .... သူ႔နဲ႔ေမြးကတည္းက အတူ႐ွိေနခဲ့ရတဲ့အတြက္ အဲမွဲ႔ေလးေတြက သူ႔အေၾကာင္းအကုန္သိေနခြင့္ရတာ ဘယ္ေလာက္မနာလိုစရာေကာင္းတုန္းဆိုၿပီး စိတ္႐ူးေပါက္ေပါက္ေတြေတြးလို႔ ကိုယ္ဟာ အ႐ူးမႀကီးျဖစ္ရတယ္ ><
သူ႔သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ စကားေျပာရင္း စေနာက္ရင္း အားပါ လာတဲ့အခါ အသံက က်ယ္က်ယ္စူးစူးေလး ထြက္လာတတ္တယ္ ... ေတးသီခ်င္းေတြဆိုညည္းတဲ့အခါက် ခ်ိဳခ်ိဳေအးေအးေလးျဖစ္သြားျပန္ေရာ ...
ႏႈတ္ခမ္းအထက္မွာ မွဲ႔႐ွိတဲ့သူေတြက စကားမ်ားၾကတယ္လို႔ ေမေမက ေျပာဖူးတယ္
သူကေတာ့ ေမေမ့ေျပာဖူးတဲ့ စကားအတြက္ ္သက္ေသ xD
အဲ ... သူကေတာ့ တစ္ခုပိုတယ္ စကားလည္း အရမ္းတတ္တယ္
အခ်စ္ရဲ႕လက္က ေထာင္လိုက္ရင္ သူမ်ားေတြလို တည့္ေနဘူး မိုးႀကိဳးသြားလို ေကာက္ေနတယ္ ... သူ႔လက္ေကာက္ေနေၾကာင္းကို ႂကြားစရာမ႐ွိ႐ွာၾကံႂကြားတတ္ေသးတာ :3
လက္ေခ်ာင္း႐ွည္႐ွည္သြယ္သြယ္ေလးေတြလည္း ပိုင္ထားေသးတယ္ ... မ်က္ႏွာမျမင္ရေသးပဲ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြျမင္ရံုနဲ႔တင္ အခ်စ္စိတ္ေတြယိုဖိတ္ေစေလာက္ေအာင္ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက အရမ္းလွတယ္
သူပ်င္းလာလို႔ ဘာမွလုပ္စရာမ႐ွိရင္ တစ္ခါတေလ သူ႔
လက္သန္းျဖစ္ေစ လက္ညွိုးျဖစ္ေစ လက္အဆစ္ကေလးေတြကို သြားနဲ႔ကိုက္ၿပီး ဟိုေငးဒီေငး နဲ႔ အက်င့္ေလးက အသည္းယားစရာ ...
ရယ္လိုက္ရင္ ေလးေထာင့္ပံုက်က် ေျပာင္းလဲ သြားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံု႐ွိတဲ့ အခ်စ္ ... ဆန္းက်ယ္တဲ့ ခ်စ္စရာပံုရိပ္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ အျဖဴေရာင္ၾကယ္ေလး
မ်က္ေတာင္တိုတိုစိပ္စိပ္ မ်က္လံုးမို႔မို႔က်ဥ္းက်ဥ္းေလးေတြနဲ႔ သူရယ္တဲ့အခါတိုင္း ကိုယ့္ေဘးအိမ္က ကေလးေလး မ်က္လံုးေတြမွိတ္သြားေအာင္ တခစ္ခစ္္ရယ္တာကို ေျပးျမင္တယ္ ...
ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလို႔ ေဘးအိမ္ကကေလးကို အသည္းယားၿပီးပါးေတြကိုဖ်စ္ညစ္မိသလိုမ်ိဳး စိတ္ကူးထဲမွာ အခ်စ္ရဲ႕ပါးစံုမို႔မို႔ေလးကို အခါခါ ဆြဲလိမ္မိတယ္ ... စိတ္ကူးေတြယဥ္ရင္းပဲ အခ်စ္စိတ္ေတြကတိုးလာရပါတယ္
အခ်စ္က အသက္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ၿပီ႐ွိၿပီ ဒါေပမယ့္ ကေလးေလးလိုပဲ အစားကိုတျမံဳ႕ျမံဳ႕ဝါးတုန္း အ႐ုပ္ေတြကို ခုထိ စိတ္ဝင္တစား႐ွိတုန္း ေမ်ာက္႐ွံုးေအာင္ ခုန္ေပါက္ေနတုန္း ... ေျခတံတိုတိုေလးေတြနဲ႔ေျပးလႊားေနတဲ့အခါအခ်စ္က အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ေကာင္ေလးဆိုတာကို ပံုေဖာ္မရေအာင္ျဖစ္သြားတယ္ ... ကိုယ့္အတြက္ကေတာ့ အခ်စ္က ဘယ္ေတာ့မွအသက္ႀကီးလာမွာမဟုတ္တဲ့ ကေလးေလးလိုပဲ ... အျမဲ အသည္းယားၿပီး ခ်စ္ေနရတာကို ကိုယ္႐ွင္သန္ေနတဲ့ ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရပဲ
ဘဝမွာ ဘာကိုအေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးလဲလို႔ ေမးရင္
ေဖေဖ ေမေမ တို႔ရဲ႕ သမီးအျဖစ္ေမြးဖြားလာတာရယ္ ခ်စ္စဖြယ္ ေမာင္ႏွမေတြ ရထားတာရယ္ အျဖဴေရာင္ၾကယ္ေလးျဖစ္တဲ့ သူ႔ကို သိခြင့္ရၿပီး ခ်စ္ေနရတာရယ္ လို႔ တန္းေျဖႏုိင္တဲ့အထိ သူဟာ ကိုယ့္ဘဝရဲ႕ အေရးအႀကီးဆံုး အလိုအပ္ဆံုးဆိုတဲ့ လူေတြထဲက တစ္ေယာက္ပါ
ဒီလို ခ်စ္စဖြယ္လူသားတစ္ဦး ေလာကႀကီးမွာ ႐ွိတဲ့အေၾကာင္း သိေစဖို႔ ဖန္လာတဲ့ကံကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ေရစက္ဆိုတာ ပါလာတဲ့အတြက္ သူ႔ကုိသိခြင့္ရတယ္ သူက ကိုယ့္ရဲ႕အခ်စ္ေတြကို သိမ္းပိုက္သြားတယ္ ။ ကိုယ့္ဘဝရဲ႕အေရးအႀကီးဆံုးျဖစ္လာတယ္ ။
သူရယ္ရင္လိုက္ရယ္ သူငိုရင္လိုက္ငိုႏုိင္ဖို႔အထိ အခ်စ္ကစြမ္းတယ္ ...
ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္တဲ့အခါ ရပ္ေဝးကေန စိတ္တပူပူနဲ႔ ထိုင္မရထမရျဖစ္ေစတဲ့ အခ်စ္မ်ိဳးနဲ႔လည္းခ်စ္တယ္
မျမင္ရမေတြ႔ရတာၾကာတဲ့အခါ မ်က္စိေ႐ွ႕ေပၚလာပါေတာ့ဆိုၿပီး အျမဲတေစေမ်ွာ္ေနရေအာင္ အလြမ္းခါးခါးေတြေပးၿပီး ၾကယ္က လူဆိုးလုပ္တတ္တယ္ >< အဲအခါမ်ိဳးမွာ ဖုန္းထဲမွာအျပည့္ေနရာယူထားတဲ့ သူ့ပံုရိပ္ေတြကိုၾကည့္ရင္း အျမင္ကပ္လိုက္တာလို႔ တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ေရရြတ္မိတဲ့ အခ်စ္မ်ိဳးနဲ႔လည္းခ်စ္တယ္
ေပါက္ကရေတြလုပ္ ရယ္စရာေတြေျပာေနလုပ္ေနတဲ့အခါမွာလည္း ငါ့ အခ်စ္က လူေျပာင္ေလးဆိုၿပီး ေပ်ာ္စရာ အခ်စ္မ်ိဳးနဲ႔လည္း ခ်စ္တယ္
မ်က္ႏွာတမႈိင္မႈိင္ေတြေတြျဖစ္ေနတဲ့အခါ ပင္ပန္းမ်ားေနသလား စိတ္ညစ္ေနတာမ်ားလား သို႔ေလာသို႔ေလာ ပူပန္ရတဲ့အခ်စ္မ်ိဳးနဲ႔လည္း ခ်စ္တယ္
ကိုယ့္ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကိုေတာင္ မသိတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ခ်စ္မိတဲ့အခ်စ္မ်ိဳးက အရမ္းကိုႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတယ္ လွပတယ္ ... မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီေဝးကြာေနေပမယ့္ သူက ကိုယ့္အတြက္ အရင္းႏွီးဆံုး အခ်စ္ရဆံုးသူစိမ္းလို႔ မေတြမေဝဘဲေျပာႏုိင္တဲ့အတြက္ ဂုဏ္ယူတယ္ ...
ကိုယ္တုိ႔ၾကားထဲက အကြာအေဝးအတုိင္းအတာဟာ ကိန္းဂဏန္းသတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုပါ ... ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ သူ့ကိုခ်စ္ေနသေရြ႔
သူနဲ႔အျမဲနီးတယ္ သူ့ေဘးအျမဲ႐ွိတယ္ ...
အျမဲတမ္းအတြက္ ခ်စ္ခ်င္ပါတယ္ ... အသက္ေတြႀကီးလာလို႔ ကိုယ့္ဘဝနဲ႔ကိုယ္ ကိုယ့္လမ္းကိုေလ်ွာက္ေနရမယ့္ အခ်ိန္ေတြထိ သူ႔နာမည္ၾကားတုိင္း ရင္ဘက္ထဲ လိပ္ျပာအေကာင္တစ္သိန္းေလာက္ ပ်ံဝဲသြားသလို ခံစားခ်က္မိ်ိဳးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ၾကယ္ေလးကို ခ်စ္ေနခြင့္ေပးပါ ေလာကႀကီးေရ ....