Sky
"Sky ξυπνά!",ούρλιαξε η Riley για μια ακόμη φορά όσο εγώ ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου.
"Δεν θέλω,άφησε με!",μουρμούρισα και έβαλα το μαξιλάρι πάνω από το κεφάλι μου για να μην με ενοχλεί.
"Τι δαίμονας έχει μπει μέσα σου;Σε μισή ώρα δίνουμε!",φώναξε και ξεκίνησε να μου τραβάει το πάπλωμα με το οποίο είχα τυλιχτεί.
Και όπως ήταν λογικό μαζί με το πάπλωμα κατέληξα και εγώ στο πάτωμα.
"Αουτς..",είπα μόλις σηκώθηκα και έτριψα το κεφάλι μου.
Η Riley στέκονταν από πάνω μου φανερά νευριασμενη,με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος της και το πόδι της να κουνιέται νευρικά στο πάτωμα.
"Μπορείς να μου δώσεις έναν λόγο που δεν θες να δώσεις το μάθημα;",με ρώτησε και σήκωσε το ένα της φρύδι.
Ξεφυσησα και σηκώθηκα από το πάτωμα παίρνοντας το μαξιλάρι μαζί μου.
"Γιατί θα αποτύχω,όποτε ειλικρινά δεν βρίσκω κανένα λόγο να πάω.",απάντησα και ξεκίνησα να πηγαίνω ξανά προς το κρεβάτι μου.
"Δεν είσαι η Sky που ξέρω.",σχολίασε και έβαλε την τσάντα στον ώμο της.
"Μπα,πάντα μισούσα τα μαθηματικά.",τόνισα και ξάπλωσα.
"Ναι αλλά δεν τα παρατουσες ποτέ.",απάντησε γεμάτη σιγουριά και βγήκε από το δωμάτιο κοπανωντας την πόρτα πίσω της.
Βολεύτηκα καλύτερα στην θέση μου και ξαναέκλεισα τα μάτια μου.Δεν υπήρχε περίπτωση να πάω να δώσω ένα μάθημα που θα τα πήγαινα χάλια και θα γινόμουν ρεζίλι.
Μέχρι που άκουσα την πόρτα να ξανανοίγει.
"Σήκω.",άκουσα μια βαριά αντρική φωνή και το αίμα ξεκίνησε να βράζει στις φλέβες μου.
Σκεπάστηκα ολόκληρη,λες και το πάπλωμα θα με έκρυβε και γύρισα προς την μεριά του τοίχου αγνοώντας την ενοχλητική παρουσία που βρισκόταν στο δωμάτιο μου.
Εκείνος όμως δεν έμοιαζε να πτοείται.Ενιωσα το κρεβάτι δίπλα μου να βουλιάζει και την κολωνια του να σπαει τα ρουθούνια μου.
"Sky,είμαι σίγουρος πως θα περάσεις,Για αυτό σήκω,ντύσου να πάμε.",μου είπε με ήρεμη φωνή.
Δεν απάντησα.Εμεινα ακίνητη,κάνοντας πως κοιμάμαι,χωρίς να έχει κάποιο αποτέλεσμα βέβαια.
"Διαβάσαμε πόσες ώρες.Ειχες βελτιωθεί σημαντικά.",έκανε μια παύση και πήρε μια βαθιά ανάσα.
"Πραγματικά ξέρω ότι θα σου φανεί αδιάφορο,γιατί εγιναν όσα έγιναν και με διαλύει που δεν μ'αφηνεις να σου εξηγήσω.Αλλα Sky πραγματικά πιστεύω σε εσένα.",πρόσθεσε και σηκώθηκε από το κρεβάτι.
Άκουσα τα βήματα του προς την έξοδο και ύστερα την πόρτα να ανοίγει και να κλείνει.Αναστεναξα και σηκώθηκα να κοιτάξω το ρολόι μου.Ειχα δέκα λεπτά.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και ξεκίνησα γρήγορα να ντύνομαι.Νομιζω πως έβαλα κυριολεκτικά ότι βρήκα μπροστά μου,αφού κατέληξα με ένα μπλε φούτερ που μάλλον ήταν της Riley και μια γκρι φόρμα που φορούσα κυρίως ως πιτζάμα.
Βγήκα απο το δωμάτιο και ξεκίνησα να τρέχω προς την αίθουσα της εξέτασης.Ευτυχως λόγω της εξεταστικής περιόδου οι διάδρομοι ήταν άδειοι,όποτε έτρεχα με μεγαλύτερη ευκολία.Μολις έφτασα στην αίθουσα οι περισσότεροι είχαν ήδη καθίσει και χτυπούσαν νευρικά τα στιλό τους.
Κοίταξα στις θέσεις του αμφιθεάτρου και ειδα την Riley,τον Alfie και τον Wes να κάθονται δίπλα σε μια σειρά.Μολις με είδαν και οι τρεις χαμογέλασαν και κούνησαν το κεφάλι τους θετικά.
Έκρυψα το χαμογελο που σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου και βρήκα μια τυχαία θέση,κάπου στην δεύτερη σειρά του αμφιθεάτρου.Ο καθηγητής μπήκε μέσα στην αίθουσα,μοίρασε τα θέματα και έδωσε τις κατάλληλες οδηγίες.
[...]
"Τελικά δεν ήταν τόσο δύσκολα όσο φανταζόμουν.",είπα και ρούφηξα μια γουλιά από το μιλκσεικ μου.
"Είδες;Το ήξερα πως ο Wes θα σε ενθάρρυνε!",απάντησε η Riley με ένα χαμογελο στο πρόσωπο της.
Στριφογυρισα τα μάτια μου και αγνόησα το σχόλιο περί Wes.
"Λοιπόν θα πάμε στον χορό*;",ρώτησε η Riley ενθουσιασμένη και χτύπησε τα χέρια της μεταξύ τους.
"Ναι θα είναι τέλεια!",σχολίασε o Alfie και πέρασε το χέρι του πίσω από την πλάτη της Riley.
"Όχι,εγώ δεν ερχομαι.",είπα και οι δυο με κοίταξαν με ένα ύφος απογοήτευσης.
"Έλα τώρα βρε Sky,γιατί;",με ρώτησε γεμάτη παράπονο η Riley και ήπιε από το μιλκσεικ της.
Στριφογυρισα τα μάτια μου και πήρα μια βαθιά ανάσα.Σοβαρα τώρα;Χρειαζόταν και εξήγηση;
"Γιατί βαριεμαι και είναι για ζευγάρια.Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη όρεξη.",απάντησα και κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.
"Λες και υπάρχει περίπτωση να σε αφήσει η Amanda να μην πας.Εισαι πρόεδρος του τμήματος αναγκαστικά πρέπει να δώσεις την παρουσία σου.",σχολίασε ο Alfie.
"Τον ξέχασα τελείως αυτόν τον παράγοντα.Ωραια για αυτό θα προσποιηθώ την άρρωστη.",είπα με ένα χαμογελο στο πρόσωπο μου.
Το κινητό μου έτριξε στην τσέπη μου και πετάχτηκα από την θέση μου.Τα παιδιά από απέναντι μου με κοίταξαν με απορία.
Από:Άγνωστο
Βρες με στο γήπεδο του μπάσκετ.Ειναι επείγον.
-Leo
"Τι θέλει πάλι..",μουρμούρισα και έβαλα το κινητό στην τσέπη μου.
"Τι έγινε;",με ρώτησε η Riley,καθώς έβγαλα το πορτοφόλι μου και τους αφησα χρήματα.
"Απλώς με θέλει ο Leo στο γήπεδο κάτι να μου πει.Θα παρω λίγο το αυτοκίνητο σου και θα γυρίσω να φύγουμε μαζί.Πειραζει;",την ρώτησα και δάγκωσα το κάτω χείλος μου.
Εκείνη μου χάρισε ένα χαμογελο συμπάθειας και πέταξε τα κλειδιά της προς το μέρος μου.
"Να προσεχείς.",είπαν ταυτόχρονα και κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά,καθώς έβαλα το μπουφάν μου και βγήκα έξω στον κρύο αέρα.
Η ζέστη ανάσα μου έκανε καπνούς στον κρύο καιρό και για αυτό επιτάχυνα τα βήματα μου να φτάσω στο αυτοκίνητο.Εβαλα μπρος και περίμενα να ζεσταθεί λίγο η μηχανή πριν ξεκινήσω να οδηγώ προς το γήπεδο του μπάσκετ.
Αλήθεια τι μπορεί να ήθελε ο Leo;Ίσως ήταν έτοιμος να μου πει μερικά ακόμη πράγματα για τον Wes.Ισως τελικά ανακάλυψε πως δεν ήταν εκείνος ο ένοχος για την φωτιά στην βιβλιοθήκη.
Για κάποιον περίεργο λόγο δεν ήθελα να ήταν ένοχος.Ηθελα τόσο πολύ να ακούσω την δίκη του μεριά της ιστορίας.
Όμως ο εγωισμός μου ήταν πολύ μεγαλύτερος από την επιθυμία μου.Και δεν θα άφηνα την περιέργεια μου να μου το χαλάσει αυτό.
Λίγα λεπτά αργότερα πάρκαρα το αυτοκίνητο έξω από το γήπεδο του μπάσκετ και ξεκίνησα να περπατάω προς τα μέσα.Μολις μπήκα μέσα όλα τα φώτα ήταν κλειστά.
"Leo;",ρώτησα και κοίταξα γύρω μου.
Πουθενά,φαίνεται κανένας δεν ήταν εδώ.
Ξαφνικά τα φώτα άναψαν και ο Leo εμφανίστηκε στο πάνω μέρος της κερκίδας με ένα τεράστιο πανί που έλεγε με μεγάλα γράμματα:
"ΘΑ ΜΕ ΣΥΝΟΔΕΥΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΧΟΡΟ;"
Πίεσα τα χείλη μου σε μια γραμμή.Προσπαθησα να κρατήσω το γέλιο που με είχε πιάσει και να εκτιμήσω έστω την προσπάθεια του.
"Λοιπόν;",με ρώτησε καθώς ξεκίνησε να καταβαίνει τα σκαλιά.
"Έλα,θα είναι ωραία.Μην το βλέπεις τόσο σαν ραντεβού,αν και θέλω να είναι.Αλλα δώσε μου μια ευκαιρία να σε κάνω να πέρας-"
"Αχ σταματά την φλυαρία.Θα πάμε μαζί."
[*χορος:Είναι το λεγόμενο homecoming που γίνεται τον χειμώνα στα πανεπιστήμια και στα λύκεια του εξωτερικού.]
Λοιπόν ναι δεν το περιμένατε,λογικά.
Αλλά ποιος ξέρει τι θα γίνει;🙄😈
Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο!
Θα τα πούμε σύντομα,