Βικτωρ POV
"Ειστε ηλιθιοι;Δεν ξερετε που ειναι;"φωναξα στην Νανσυ και τον Αρη."Και εσυ ρε μαλακα τι ηθελες και βγηκες απο το νοσοκομειο και βρηκες την Νεφ;Δεν της φτανουν οσα της καναμε;!"του φωναξα εξαλλος.
Τον εβλεπα να πιανει απεγνωσμενος το κεφαλι του και να μουρμουραει.
"Σκασε!Δεν ειναι μονο η Νεφελη εδω!Εφυγε χωρις να μου πει τιποτα.Ποιος ξερει με ποσους πιδηχτηκε εκει εξω!"τα λογια του με εκαναν να σφυξω τις γροθιες μου.Γυρισα προς το μερος του απειλητικα.
"Πλακα μου κανεις!Σοβαρα τα πιστευεις αυτα που λες ρε;"προσπαθησα να διατηρησω την ψυχραιμια μου.
"Γιατι αδυνατο το βρισκεις;Αυτο κανουν οι γυναικες!Πηδιουνται μεχρι να βαρεθουν και υστερα πανε για τον επομενο!"δεν μπορει να το πιστευει αυτο για την Νεφελη.Αλλα δεν μπορεσα να συγκρατηθω και η γροθια μου προσγειωθηκε στο προσωπο του.
"Ηλπιζα πως θα αλλαζες αλλα παρεμεινες ενα αρχιδι.Σε αφησε για να ξεφυγει απο την κολαση που την εμπλεξες.Νομιζεις πως της ηταν ευκολο ρε;Να μεγαλωσει μονη της;Ηταν μολις 18 ρε μαλακα!Αλλα οσο και αν το νομιζεις ποτε δεν σε αφησε μονο σου.Ακομα και στο νοσκοκομειο ηταν καθε λεπτο μαζι σου παπαρα!Ουτε την-.. Νανσυ δεν πηγε να δει εστω για λιγο."ειπα ξεπνωος και τον εβλεπα να μορφαζει.
"Δεν σε πιστευω!Και εξαλλου η Νεφελη δεν μου ειναι τιποτα.Με παρατησε.Με αφησε να αγαπησω την Αμαντα!"ειπε
"Σε αφησε γιατι σε αγαπουσε!" Του ειπα."Σκασε και πες που μπορει να εχει παει."
"Δε ξερω γαμω δε ξερω!"φωναζε απελπισμενος
"Σκεψου!Εχει να φανει απο χθες!"του υψωσα την φωνη.
"Παρατα με γαμω!"σηκωθηκε και εφυγε.
Αρης POV.
Γαμω τον θεο σου Βι.Ξεχασες πως σου ειχα συμπαρασταθει οταν η Νεφελη εφυγε;Μπορει να ειχα καταθλιψη αλλα δεν επαψα να μαι διπλα σου.
Και στο κατω κατω η Ιστορια Νεφελη μας τελειωσε.Δεν υπαρχει κατι που νας μας συνδεει.Δεν αντεχω πλεον να μαχομαι για αυτην.
Πηρα τον δρομο για την ταρατσα μου.Εκει οπου γαλινευω και ηρεμω.Μπηκα μεσα στην γκριζα πολυκατοικια και ανεβηκα τα σκαλια.Μακαρι να μην την ξαναδω μπροστα μου.
Ναι ειμαι εγωιστης.Γιατι με πληγωσε.Με αφησε.Δεν μπορω να χωνεψω οτι με αφησε να αγαπησω μια αλλη γυναικα.Και η Αμαντα δεν μου φταει σε τιποτα.
Φτανω στον τελευταιο οροφο και ανοιγω την σιδερενια πορτα.Πηγαινω εκει οπου καθομαι παντα.Αφηνω τα ποδια μου να κρεμονται στον αερα και βγαζω ενα τσιγαρο απο το πακετο μου.
Ακομα θυμαμαι την ημερα που την εφερα εδω.Ειχε παρει το τσιγαρο μεσα απο τα χερια μου και πηγε να πεσει απο την ακρη.Χαζη.
Ρουφιξα τον καπνο μεσα μου και ενιωθα το σωμα μου να βαραινει.Φυσιξα τον καπνο προς τα εξω κοιτωντας την θέα.
Ξερω της εκανα πολλα.Δεν αξιζα την αγαπη της.Αλλα ηξερε παρολο που δεν το παραδεχοταν οτι ημουν ερωτευμενος μαζι της.Την εχω πληγωσει με τις πραξεις μου και με τα λογια μου.
Αλλα δεν επρεπε.
Δεν επρεπε να φυγει γαμωτο.
Την χρειαζομουν.
Ξαπλωσα προς τα πισω και το βλεμμα μου ηταν ενα με τον ουρανο.Τον σκουρο γαλανο ουρανο που σιγα σιγα τα αστερια αγνοφαινονται.
Ξανα πηρα μια βαθια τζουρα και εγειρα το κεφαλι μου προς τα πλαγια.
Την εβλεπα να χαμογελαει.Να τρεχει.Να κανει ναζια.Να γελαει δυνατα.Να μου τραβαει το χερι και να χωνεται στην αγκαλια μου.Να με φιλαει.Να γκρινιαζει και να παραπονιεται.Την εβλεπα.Μεχρι που ολα εγιναν καπνος μπροστα μου.
Γαμω τις παραισθησεις μου!Σηκωθηκα αποτομα και κουνησα το κεφαλι μου να βγουν αυτες οι εικονες απο το μυαλο μου.
Με την ακρη του ματιου μου παρατηρησα κατι περιεργο.Ενα ασπρο αθλητικο παπουτσι.Ποιος μαλακας παραταει τα παπουτσια του εδω;
Σηκωθηκα βαριεστημενα και πλησιασα προς εκεινη την πλευρα της ταρατσας.
Αυτο που αντικρισα με εκανε να παγωσω.Δεν μπορει.Οχι.Οχι.Δεν μπορει να ειναι αυτη.
Την πλησιασα γρηγορα πεφτοντας στα γονατα και προσπαθησα να την συνεφερω.
"Νεφελη;Ανοιξε τα ματια σου σε παρακαλω" αλλα δεν επερνα καμια ανταποκριση.
Διπλα της ειδα δυο κουτια τσιγαρα αδεια και ενα μπουκαλι βοτκα.Οχι γαμωτο!Οχι!Δεν μπορει να ηπιε.!
"ΝΕΦΕΛΗ!"ουρλιαξα και ακουμπησα το προσωπο της.Στο στομα της υπηρχε αιμα.
ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ;
Μη με αφησεις Νεφελη.
Την πηρα στην αγκαλια μου και εφυγα απο την ταρατσα.Ισα που επιανα σφυγμο.Γαμωτο!
Την εβαλα στο αμαξι και γκαζωσα για το νοσοκομειο.Με το εβα χερι οδηγουσα και το αλλο βρισκοταν στο θλυμενο της προσωπο.
Μπηκα γρηγορα μεσα με την Νεφελη αγκαλια και ετρεξα στα επειγοντα.Αμεσως δυο νοσοκομοι εμφανιστηκαν με ενα κινητο κρεβατι και την ξαπλωσαν πανω.
"Μη με αφηνεις ψυχη μου!"ετρεχα μαζι της.
"Θα γινεις καλα."
"Συγνωμη κυριε αλλα δεν μπορειτε να περασετε."με σταματησε μια νοσοκομα ενω εβαζαν την Νεφελη σε ενα δωματιο για εξετασεις.
Εγω απλα εγνεψα και στηριχτηκα στον τοιχο χτυποντας το.
Γαμωτο.Εγω φταιω για ολα.Εγω πηγα την βρηκα.Και εκεινη κατεληξε ετσι.
Γιατι γαμωτο σου Νεφελη;
Γιατι;
Πηρα τηλεφωνο αμεσως τον Βι.
"Που εισαι ρε μαλακα;Ξερει ποση ωρα σε ψαχν-.."
"Σκασε.Βρηκα την Νεφελη"του ειπα
"Την βρηκες;Που;Ειναι καλα;Δωστην να της μιλησω!"ειπε με μια ανακουφηση.
"Περιμενε γαμω!Την εφερα στο νοσοκομειο Βι."
"ΤΙ;ΤΙ ΕΠΑΘΕ;"
"Απλα ελα ειμαι στο κεντρικο!" Του ειπα και το εκλεισα.
Γιατι ρε Νεφ να κανεις κατι τετοιο;
Γιατι να κατατρεψεις τον εαυτο σου;
Ηταν ηδη κατεστραμενη.Δεν την νοιαζει ο θανατος.
Μια φωνη ακουστηκε μεσα μου.
"Οχι οχι.Αποκλειεται να την χασω."μουρμουρισα και ενιωσα ενα δακρυ να κυλσει και αμεσως το σκουπισα.
Ακουσα φωνες απο τον διαδρομο.
Εστρεψα το βλεμμα μου προς τα εκει και ειδα την Νανσυ,την Ζετα,τον Βι και τον Πανο να μιλανε σε μια νοσοκομα.
Αλλα μολις με ειδαν ηρθαν προς το μερος μου.
"Πως ειναι;Τι εγινε;"ειπε βαριανασαινοντας ο Βικτωρ.
"Δεν ξερω.Δεν ξερω γαμωτο!Την εχουν μεσα 2 ωρες και κανενας δεν λεει να βγει"αφησα τα δακρυα μου να να βγουν και αμεσως ο Βι με αγκαλιασε παρηγοροντας με.
"Θα γινει καλα.Ειναι δυνατη"ειπε η Ζετα ελπιζοντας για το καλυτερο.
"Ηπιε."ειπα κοιταζοντας την πορτα του δωματιου οπου την ειχαν.
"ΤΙ;"ειπαν ταυτοχρονα ο Βι και η Νανσυ.
"Γιατι κανετε ετσι;"απορρησε η Ζετα.
''Δε θυμασαι;Εχει αλλεργια!Και αμα ξαναεπινε δυσκολα θα ζουσε."ειπε και στηριχτηκε σε μια καρεκλα.
Μετα απο μιση ωρα βγηκε ενας γιατρος και μας πλησιασε.
"Ειστε συγγενεις της Κυριας;"ειπε αγχωμενος.
"Περιπου.Ειναι καλα γιατρε;"απαντησε ο Βι.
"Ποση ωρα ηταν αναισθητη;"μας ρωτησε.
"8 χρονια"απαντησε η Νανσυ.
"Δεν ειναι η στιγμη για αστεια.Δεν το καταλαβαινεις;"της γρυλισα."Δεν ξερουμε.Οταν την βρηκα ηταν ηδη λυποθιμη!"ειπα αμεσως.
"Τι εχει γιατρε;"ρωτησε ο Πανος.
"Τα πραγματα ειναι αρκετα δυσκολα.Το συκωτι της εχει καταρευσει.Χρειαζομαστε συμβατο δότη.Η αρκετο αιμα αλλιως.."
"Τι εννοειται;"Πεταχτηκε ο Βι
"Εννοω πως πρεπει να κανει μεταμοσχευση αμεσα!"απαντησε ο γιατρος.
"οχι.."μουρμουρισα απογοητευμενος.
"Το κακο ειναι οτι η κυρια επαθε εσωτερικη αιμοραγια.Εχει καποια αλλεργια;"ρωτησε
"Στην αιθυλικη αλκοολη"απαντησα γρηγορα.
"Ετσι εξηγηται.Το αλκοολ της εκαψε σχεδον ολο το υπαρ και προκαλεσε εσωτερικη αιμοραγια.Χρειαζομαστε αμεσα δοτη.Μονο που εχει σπανια ομαδα αιματος."ειπε και ενιωσα την γη να χανεται απο κατω μου.
"Τι ομαδα εχει;"απαντησα ξεπνοος.
"0 αρνητικο!"απαντησε απογοητευμενος.
"Οχι πουστη μου οχι!"
"Αν δεν βρεθει συντομα δοτης.Πολυ φοβαμαι πως δεν θα βγαλει την αυριανη μερα."
Τα ποδια μου κοπηκαν στο ακουσμα πως δεν θα αντεξει μεχρι αυριο.
Νεφελη;
Μη με αφηνεις.
--
Εχω καταθλιψη και ειπα να το εφαρμοσω στο mood μου.
Ελπιζω να σας αρεσε.