Pov Daylon
Enkele minuten nadat Jordan naar het stad is gegaan zie ik in de verte een gedaante verschijnen. Meteen raak ik in paniek als ik zie dat het Jordan niet is.
Met moeite probeer ik op te staan maar door de pijn lukt het amper. 'Blijf maar zitten snotneus' zegt een zwaardere stem en een oudere man staat nu voor mij.
'Wat wil je?' vraag ik bang en plet mijn rug tegen de boom waar ik tegen leun. 'Ik wil verdomme mijn zoon terug' zegt hij spuwend maar het woordje zoon kwam er een beetje stroef uit.
'Uw zoon?' vraag ik zacht en begin te denken. 'Jordan, jij idioot en nu zwijgen of er gaan wat dinges gebeuren' zegt hij dreigend en haalt een mes tevoorschijn.
Bang en in stilte staar ik de man aan. Na een kwartier hoor ik dan eindelijk Jordan afkomen en meteen staat de man ook wat rechter.
'Wat moet je?' sist hij als hij zijn vader in het vizier krijgt. 'Jij gaat terug met mij mee of je nu wilt of niet' zegt hij en omklemt het mes iets strakker waardoor ik hoorbaar slik.
'Nee' zegt hij resoluut en legt alle spullen naast me neer. 'Jij gaat mee' zegt hij dreigend. 'Ik ga nergens naar toe, ik ben klaar met je spelletjes' zegt Jordan boos.
Nog voor ik kan knipperen ligt Jordan op de grond en zijn vader houd het mes dreigend boven zijn hoofd. 'Jij gaat mee' spuwt hij en trekt hem ruw weg.
Ik kijk bang naar Jordan die me spijt aankijkt en met zijn lippen het woord 'sorry' vormt. Ik schud mijn hoofd en dan verdwijnen ze uit mijn zicht.
Ik klem mijn tanden op elkaar als ik de spullen bekijk die hij allemaal heeft mee gebracht en mijn hart maakt een sprongetje als ik mijn telefoon er tussen zie liggen.
Meteen grijp ik naar het ding en zoek in mijn contacten naar Kay. Vrijwel meteen neemt hij op. 'Daylon' zegt hij opgelucht. 'Hey' mijn stem klinkt ondertussen al wat zwakker door de inspanningen.
'Waar ben je? Ben je oké?' vraagt hij bezorgd. 'Zeg niemand hier iets over en kom me alsjeblieft zoeken ik weet niet waar ik ben' zeg ik en sluit ondertussen mijn ogen.
'Uhm is goed Daylon, zet op je telefoon je gps aan en ik kom zo vlug als ik kan' zegt hij en ik hum wat. 'Hou vol buddy' zegt hij dan en ik druk op het rode hoorntje. Zoals hij vroeg zet ik mijn gps aan en laat de telefoon uit mijn handen glijden, al mijn energie is op. Langzaam vallen mijn ogen dicht.