{Το κομμάτι είναι αυτό του προλόγου,με αρκετές αλλαγές (για ευνόητους λόγους),όποτε μην το προσπεράσετε,γιατί πρώτον αυτό στον πρόλογο ήταν το μισό από αυτό στο κεφάλαιο και δεύτερον είναι αρκετά διαφορετικό}
Sky
Τα βλέφαρα μου βάραιναν πάνω απο το βιβλίο των μαθηματικών.Ετριψα μια ακόμη φορά τα μάτια μου και εβαλα τα γυαλιά μου,ενώ επιασα τα μαλλια μου σε έναν κότσο.
Η Riley κοιμόταν του καλου καιρού εδώ και δυο ωρες.
Προσπαθούσα με όλη μου την δύναμη να συγκεντρωθώ στο διάβασμα,όμως το μυαλό μου ήταν όλη την ώρα στο περιστατικό με τον Wes.
Τι ήταν αλήθεια,τι ήταν ψέμα;
Σίγουρα το παιχνίδι που έπαιξε μαζί μου ήταν αλήθεια και θα έμενε ασυγχώρητο,όμως αυτό που με έκαιγε περισσότερο να μάθω ήταν αν όντως εκείνος ευθυνόταν για την φωτιά στην βιβλιοθήκη.
Ξαφνικά ένας δυνατός ήχος ξεκίνησε να ακουγεται.Για την ακριβεια ξεκίνησε να με ξεκουφαινει.Τιναχτηκα απο την θεση μου και καταλαβα πως ηταν ο συναγερμός της φωτιάς.
Τραγική ειρωνεία.
"Riley.Σήκω.Φωτιά.",είπα κοφτά και ελαφρά πανικόβλητη.
Εκεινη πετάχτηκε απο κρεβάτι της με μερικές ξανθές τούφες μες το πρόσωπο της.
"Που;Ποτε;Ονειρεύομαι;",αναφώνησε γρηγορα και σηκώθηκα απο το κρεβάτι.
Στριφογυρισα τα μάτια μου.
"Όχι,όντως είναι ο συναγερμός της φωτιάς!",επανέλαβα."Πάω να δω.",είπα και βγήκα απο το δωμάτιο.
Όλοι είχαν βγει απο τα δωμάτια τους και είχαν μαζευτεί στο προαύλιο προσπαθώντας να καταλάβουν απο που προερχόταν η φωτιά.
"Λοιπόν!",φώναξα και όλοι γύρισαν προς το μέρος μου.
"Είμαι υπεύθυνη,σε περίπτωση πυρκαγιάς να ελέγξω αν είμαστε όλοι εδω.Αν ακούτε το όνομα σας σηκώστε το χερι σας.",είπα και ξεκινησα να φωνάζω ονόματα.
Λίγη ωρα μετα έφτασα στο τελευταίο όνομα στην λίστα και ξεφυσηξα.
"Wesley Brooks.",φώναξα.
Ολοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους.Πηρα μια βαθιά ανάσα και παρακάλεσα απλα να μην ειχε ακούσει το όνομα του.
"Wesley Brooks.",επανέλαβα.
Σιγα σιγα τα νεύρα μου είχαν αρχίσει να χτυπάνε κόκκινο.Εφυγα απο το προαύλιο και ξεκινησα με γρηγορα βήματα να κατευθύνομαι προς το δωμάτιο του.
Γιατί σε εμενα..
Αρχισα να χτυπάω σαν δαιμονισμένη την πόρτα του.Λιγα δευτερόλεπτα μετα την άνοιξε και εμφανίστηκε μπροστά μου με μια πετσέτα μονο να καλύπτει το κατω μέρος του σώματος του.Τα μαύρα του μαλλια ήταν βρεγμένα,ενώ μερικές στάλες έτρεχαν στο σώμα του.
Στο στόμα του υπήρχε ενα τσιγάρο.
"Sky.",είπε και με κοίταξε,ενώ ένα μισό χαμογελο απλώθηκε στο πρόσωπο του.
Το μάτι του ήταν πολύ χειρότερα από όσο την τελευταία που το είχα δει.Ειχε μαυρίσει και ήταν ακόμη μισόκλειστο.
"Την πρωτη μερα σου έδωσα ενα φυλλάδιο με οδηγίες.Οι κανόνες ηταν σαφέστατοι.Σε περίπτωση πυρκαγιάς μαζευόμαστε στο προαύλιο.",φώναξα εκνευρισμένη."Επίσης απαγόρευεται το κάπνισμα μεσα στα δωμάτια.",προσέθεσα.
Εκείνος με κοίταξε και γέλασε ελαφρά.
"Έλα τώρα μην νευριάζεις.Απλά δεν είχα όρεξη να εμφανιστώ έτσι μπροστά σε όλους.",είπε και φυσηξε λιγο απο τον καπνό του προς το ταβάνι.
Παρατήρησα τον καπνό που πλησίασε τον ανιχνευτή καπνού.
Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα.
Κύριες και κύριοι,ιδού ο πυρομανής της εστίας.Ισως έπρεπε να ξανασκεφτώ τα λόγια του Leo που τον καθιστούσαν υπεύθυνο της φωτιάς.
"Εχεις ιδέα ποσο τους εχεις ξεσηκώσει όλους;!",σχεδον ουρλιαξα.
"Και αν μ'αρεσει να τους ξεσηκωνω;",ρώτησε και σταύρωσε τα χέρια του στο γυμνασμένο του στήθος.
Sky μην κοιτάς.Μην κοιτάς.Απλως θυμήσου τι σου έκανε.Επαιξε μαζί σου.
Με μια γρήγορη κίνηση άρπαξα το τσιγάρο απο το χερι του και το έσβησα στο πάτωμα,ενώ έκλεισα με δύναμη πισω μου την πόρτα του.
Ξεκίνησα να περπατάω με γρήγορο βάδισμα προς τον προαύλιο χώρο.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά άκουσα βήματα πίσω μου και ειδα τον Wes ντυμένο να με ακολουθεί με γρήγορο ρυθμό.
"Sky για τον Θεό,περίμενε.",είπε και ξεκίνησε να περπατάει πιο γρήγορα για να με φτάσει.
Συνέχισα να τον αγνοώ και ξεκίνησα να αναμειγνύομαι με το πλήθος στο προαύλιο.
"Ο συναγερμός ήταν λάθος,μπορείτε να γυρίσετε στις εστίες σας.",ανακοίνωσα και ξεκίνησα να περπατάω προς το δωμάτιο μου.
Οι περισσότεροι φάνηκαν να ενοχλούνται,καθώς είχαν ξυπνήσει μες την μέση της νύχτας χωρίς λόγο.
Ο Leo για κάποιον περίεργο λόγο βρισκόταν και εκείνος μέσα στο πλήθος με μια φόρμα και ένα φούτερ,ενώ χασμουριοταν και ακολούθησε κάτι φίλους του.
"Σε παρακαλώ άφησε με να σου εξηγήσω.",άκουσα την φωνή του Wes.
Βρισκόταν από πίσω μου με ένα λυπημένο ύφος στο πρόσωπο του.
Ναι,αυτά δεν πιάνουν σε εμένα.
"Δεν θέλω να μου εξηγήσεις.Ελπιζω να βρεις κάποια άλλη σκληρή κοπέλα να κερδίσεις το στοίχημα σου.",είπα γεμάτη αηδία.
"Sky.."
"Ή μάλλον όχι.Μην τολμήσεις να το κανείς αυτό σε κάποια άλλη κοπέλα γιατί θα σου μαυρίσω και το άλλο μάτι.",τον διέκοψα και δάγκωσα με δύναμη το κάτω χείλος μου φανερά νευριασμένη.
"Άφησε με να σου εξηγήσω.",είπε και με έπιασε από το μπράτσο σταματώντας με.
Τον κοίταξα άγρια και τράβηξα το χέρι μου ξεκινώντας να περπατάω προς το δωμάτιο μου.Ο Wes συνέχισε να με ακολουθεί φωνάζοντας το όνομα μου και κάπου στα μισά της διαδρομής έβγαλα τα κλειδιά από την τσέπη μου για να μπω γρήγορα στη εστία.
Μόλις έφτασα έξω από την πόρτα ο Wes ήταν μερικά μέτρα μακριά μου και έβαλα όσο πιο γρήγορα μπορούσα το κλειδί στην πόρτα μέχρι που ειδα το χέρι του να κρατάει το χερούλι αποτρέποντας με από το να μπω στο δωμάτιο μου.
"Τι θέλεις πια;!Αφησε με ήσυχη!",φώναξα και εκείνος είχε μείνει πίσω μου να με κοιτάζει.
"Ξέρεις ότι επίτηδες το έκανα αυτό με τον καπνό μήπως έβρισκα ευκαιρία να σου μιλήσω.Με αποφεύγεις σε υπερβολικό βαθμό.Ειδικα χθες που κλειδώθηκες μισή ώρα στο γραφείο της Amanda!",σχολίασε και σταύρωσε τα χέρια του στο στήθος του.
Για καλή μου τύχη η Riley άκουσε τις φωνές και λίγα δευτερόλεπτα μετά άνοιξε την πόρτα μισοκοιμισμένη.
"Τι συμβαίνει εδώ;",ρώτησε και κοίταξε εμένα και στην συνέχεια τον Wes.
"Riley εσυ είσαι πιο λογική.Μπορεις να μας αφήσεις λίγο μόνους;",ρώτησε ο Wes και την κοίταξα άγρια σαν να της έλεγα "μην τολμήσεις".
"Εμ,να..δεν γίνεται.",είπε εκείνη γρήγορα και έβαλε μια τούφα πίσω από το αυτί της.
Ο Wes σήκωσε το ένα του φρύδι.
"Γιατί δεν γίνεται;",ρώτησε και έγειρε το κεφάλι του στο πλάι.
Η Riley δάγκωσε το κάτω χείλος της και ξεκίνησε να κουνάει το πόδι της νευρικά.
"Γιατί έχω ένα πρόβλημα.Ξερεις προβληματα με αγόρια και τέτοια και θέλω την Sky να με βοηθήσει.",απάντησε και ανασηκωσε τους ώμους της.
Ο Wes κούνησε το κεφάλι του αρνητικά και κουνήθηκε από την θέση του.
"Καλώς.Καληνυχτα.",είπε και χαιρέτισε γυρνώντας την πλάτη του.
Μπήκα γρήγορα μέσα στο δωμάτιο και πήρα μια βαθιά ανάσα.
"Ξέρεις μου οφείλεις εξηγήσεις.",σχολίασε η Riley μόλις ξάπλωσε στο κρεβάτι της.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και έπεσα με φορά πάνω στο κρεβάτι μου,κρύβοντας το κεφάλι μου στο μαξιλάρι.
"Η ζωή μου είναι ένα χάος."
Γειαααα σααας
Λίγο βαρετό κεφάλαιο,αλλά έρχονται τα καλύτερα σύντομα!
Ελπίζω να σας άρεσε,
Τα λέμε σύντομα,