Το παλιοξυπνητηρι χτυπησε.
Μου ηρθε να το σπασω πραγματικα...
Ομως οχι! Με μονο 3 ωρες ύπνο σηκώθηκα, πλυθηκα, ντύθηκα και περπατησα τρια χιλιομετρα μεχρι να παω στη σχολη.
Στο διαλειμμα βρηκα τη Σμαραγδα, την κολλητη μου, μαζι με τον Βαλαντη τον αλλον μου κολλητο σε ένα παγκακι.
Πήγα και έκατσα δίπλα τους με μια τυροπιτα και εναν καφε στα χερια μου.
"Ρε Νεφελη φαινεσαι χαλια. Κοιμασε και καθολου;" είπε ο Βαλαντης.
"Ευχαριστω ρε Βαλαντη για τα καλα σου λόγια δηλαδή." είπα και δαγκωσα απο την τυροπιτα.
"Δεν το εννοουσα ετσι ρε Νεφ και το ξερεις"
Οντως.. Ο Βαλαντης δεν το ειπε προσβλητικα.
"Νοιαζομαστε για σενα. Φαινεσαι πολυ κουρασμενη ρε Νεφελη μου" είπε η Σμαραγδα
"Τι να κανω ρε παιδια...Θα περασει αυτη η εβδομαδα σχεδον που εμεινε και μετα ολα θα γυρισουν στον σωστο τους ρυθμο"
Τους αγαπω παρα πολυ και τους δυο. Ειναι διπλα μου ο,τι και να γινει.
Εχω τους καλυτερους κολλητους
Οταν επιτελους φυγαμε πήγα παλι με τα ποδια σπίτι και εφαγα γρήγορα μεσημεριανο.
Αύριο γραφω το τελευταιο τεστ μου κι εγω δεν ξερω την τυφλα μου.
Διαβαζα προσηλωμενη κι ετσι ξεχασα να ενεργοποιησω την ειδοποιηση.
Οπότε 5:00 μ.μ. έτρεχα σαν τρελη να ετοιμαστω
Ουτε αυτοκινητο, ούτε ταξι περνουσε, ούτε τιποτα.
Αύριο θα πάω να το παρω απο τον μηχανικο επιτελους
5:40 μ.μ. εφτασα και μπουκαρα γρήγορα στην κουζίνα.
Η Κ. Μαρθα με κοίταξε στεναχωρημένη .
Ξέρετε τι σημαινει αυτο;
Την έκατσα....αυτο σημαινει
Στον πάγκο βρηκα τον διευθυντη τον Παπασταθιου να με περιμένει.
Ξεροκαταπια
Προχωρησα δειλα δειλα προς το μερος του.
Ο Αλεξης, που ήταν στον διπλανο πάγκο με κοίταξε
"Αδαμαντινου, τι ωρα ειναι αυτη;" άρχισε το κηρυγμα.
"Χιλια συγνώμη, Κ. Παπασταθιου . Ο,τι και να πείτε εχετε δίκιο. Σας υποσχομαι πως δεν θα επαναληφθει" είπα προσπαθωντας να αποφυγω το κηρυγμα και να σωσω τη δουλεια μου.
"Το καλο που σου θελω. Την επομενη φορα ακολουθει η απολυση."
Παλι καλα μαλλον ουτε αυτος είχε ορεξη.
Την γλυτωσα δηλαδή.
Μέσα σε ολη μου την ατυχια βρέθηκε λιγη τύχη και δεν με απελυσε.
Κοίταξα τον πάγκο μο και ξεφυσηξα
Το βλέμμα μου επεσε στον Αλεξη που με κοιτουσε. Χαμογέλασα αδυναμα και άρχισα να δουλευω....
Πέρασαν γρήγορα οι ωρες και στις 12:00 ακούω τον Αλεξη.
"Θες βοηθεια;" ρώτησε
"Οχι ευχαριστω, πηγαινε να ξεκουραστεις" αρνηθηκα ευγενικά
Τι καλός μωρε..
"Νομιζω πως εσυ χρειαζεσαι πιο πολυ ξεκουραση απο μενα"
Τόσο αθλια εδειχνα;
Γιατί αν με ρωτησετε, ειμαι ψυχολογικα
"Θες να μιλησουμε οσο θα σε βοηθαω; Γιατί δεν εχω σκοπο να φύγω" είπε και άρχισε να κοβει ντοματες
"Πραγματικά το εκτιμω πολυ αυτο. Τι θες να πουμε λοιπον;"
"Μίλησέ μου για σενα. Γιατί αργησες σήμερα;"
"Γιατί διαβαζα"
"Διαβαζες; Τι διαβαζες;"
"Σπουδαζω Ιατρικη"
Οταν του το ειπα γούρλωσε τα ματια του.
"Σπουδαζεις Ιατρικη και δουλευεις ταυτοχρονα; Τι εισαι ο Superman;"
"Χαχα οχι... Αυτος θα τα είχε καταφερει καλυτερα"
" Έι μην ακούω βλακειες. Αυτο που κανεις ειναι πολυ σημαντικο" είπε και με χάιδεψε στο μαγουλο
Αμεσως τα μάγουλα μου πηραν φωτια
"Ποσο χρονων εισαι λοιπον γιατρε μου;"
"Χαχα. Δεν ειμαι ακομη γιατρος. Και ειμαι 20 εσυ;"
"Ναι, αλλά θα γινεις. Εγω ειμαι 23"
"Ωραία"
"Ναι..."
Άκγουορντ
Μιλούσαμε πολλη ώρα και εμαθα πολλα γι'αυτόν οπως κι αυτος για μενα.
Όταν η ώρα πηγε 1:00 π.μ. κλειδωσα και γύρισα να τον καληνυχτισω
"Πώς θα φυγεις;" ρώτησε
"Με τα ποδια"
"Δεν υπαρχει περίπτωση. Θα σε παω εγω"
"Αχ Αλεξη σ'ευχαριστω παρα πολυ, αλλά εχεις ήδη κανει πολλα για μενα δεν θελω να..." άρχισα να λέω
"Τι; Να γινεις βαρος; Ουτε κατα διανοια. Νεφελη μπες στο αμαξι πριν σε σηκωσω και σε βαλω εγω" επεμενε
Τελικα με πήγε σπίτι μου εκείνος.
"Σε ευχαριστω για ολα" είπα κοιτώντας στον μάτια.
"Τιποτα, οπότε με χρειαστεις ειμαι εδω"
Τον αγκάλιασα και με φιλησε στο μαγουλο
Βγήκα απ'το αμαξι και μπηκα στο σπίτι μου...
▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪
Χέλλοου
Να το και το κεφαλαιο ❤
Ελπίζω να σας άρεσε 🎀
Εμ παιδια τα σχολεια αρχιζουν σιγα σιγα😒
Αμαν...
Πώς πέρασε ετσι το καλοκαιρι εεε ?
Τελος παντων τα λεμε αυριο παλι 😻😻