Hatırımdan çıkıyorsun yavaş yavaş, bugün farkettim ki sesini unutmuşum. İnanamazsın bu o kadar ıztırap vericiydi ki ruhumun bedenimden ilmek ilmek söküldüğünü hissettim.
Bir yerde okumuştum birinin en son kokusunu unuturmuşsun. Ben sesini unuttum, yüzün, bendeki birkaç fotoğraf kırıntısı tatmin etmese de kahverengi harelerimi varlığının bendeki yokluğu bastırıyor göz bebeklerimin yüzüne hasretini.
Ve kokun... işte bu en acı vericisi çünkü ben hiç kokunu alabilecek kadar yakın olamadım sana. Güzel gülüşlü adam eğer birgün alabilirsem kokunu, yaklaşabilirsem yanına ,duyumsayabilirsem seni işte o zaman sana cennet kokulu adam diyeceğim.
N.T-Payidar