Kaybedenlere
Gece 1.20 ve ben ölüyorum...
Göz kapakların usulca örtüyor yeşil harelerini.Düzenli soluk alışlarınla ritmik bir şekilde inip kalkan göğsün uykuya daldığının habercisi.Ayın naif ışığı usulca sızıyordu kenarı kırılmış kırık dökük pencereden. kirpiklerinin gölgesi düşmüştü yanağına .Bende oraya sığındım elmacık kemiklerinin hemen üzeri göz altındaki mor halkalara orası benim sığınacak tek limanımdı ve sonrası siyahın en koyu karanlığı...
Dedim ya gecenin bir körü ve ben sanırım yokum...
N.T-Payidar
YOU ARE READING
Payidar
PoetryŞafak bulutlara sarılıp giyinince kızıllığını Göz kapaklarım dile gelir Yüzünü sayıkardı. N.T-Payidar *Her şiir bir iz taşımaz belki ama her iz bir şiir bırakır.*
